-
1 μέδιμνος
μέδιμνος, ὁ (vgl. modius), ion. auch ἡ, Her. 1, 192, aber auch ὁ, 7, 187, das gewöhnliche attische Getreidemaaß, das 6 ἑκτεῖς od. 48 χοίνικες od. 192 κοτύλαι enthielt, ungefähr 2 röm. Amphoren, 2602 Pariser Kubikzoll, 15/16 des Berliner Scheffels, Hes. frg. 14; Pol. führt einen μ. Ἀττικός an, 6, 39, 13, u. einen Σικελικός, 2, 15, 1, welcher um ein Sechstel kleiner war. – So wie bei uns sagte man μεδίμνῳ ἀπομετρεῖν παρὰ πατρὸς ἀργύριον, das Geld mit Scheffeln messen, Paroem. App. 3, 83; vgl. Xen. Hell. 3, 2, 27. – In Unteritalien hieß die Brunnenröhre, κρουνός, so, D. Sic. 12, 10.
-
2 μέδιμνος
μέδιμνος, ὁ, das gewöhnliche attische Getreidemaß, das 6 ἑκτεῖς od. 48 χοίνικες od. 192 κοτύλαι enthielt, ungefähr 2 röm. Amphoren, 2602 Pariser Kubikzoll, 15/16 des Berliner Scheffels. So wie bei uns sagte man μεδίμνῳ ἀπομετρεῖν παρὰ πατρὸς ἀργύριον, das Geld mit Scheffeln messen. In Unteritalien hieß die Brunnenröhre, κρουνός, so -
3 ἡμι-μέδιμνος
ἡμι-μέδιμνος, ὁ, ein halber μέδιμνος, Poll. 6, 160; ἡμιμέδιμνον Dem. 55, 24; τριῶν ἡμιμεδίμνων Plut. Cat. mai. 6; τρία ἡμιμέδιμνα Dicaearch. Ath. IV, 141 c, u. so VLL. – Die abgekürzte Form ἡμέδιμνον hat Phot. lex. u. Didym. bei Prisc. II p. 396.
-
4 πεντακοσιο-μέδιμνος
πεντακοσιο-μέδιμνος, fünfhundert Medimnen jährlicher Ernte an Getreide und andern Früchten vom eigenen Lande gewinnend (ungefähr 470 Berliner Scheffel), Thuc. 3, 16 u. sonst. Nach Solon's Klasseneintheilung der athenischen Bürger die erste Klasse, s. Böckh's Ath. Staatshaush. II p. 29. An fünfhundert Medimnen Aussaat ist nicht zu denken.
-
5 πολυ-μέδιμνος
πολυ-μέδιμνος, von vielen Medimnen, Callim. Cer. 2, in poet. Form πουλυμ.
-
6 τριᾱκοσιο-μέδιμνος
τριᾱκοσιο-μέδιμνος, von dreihundert Medimnen, so viel war der Census der Ritter, die 300 Medimnen Ertrag ihrer Güter haben mußten, Sp.
-
7 ἑξ-μέδιμνος
ἑξ-μέδιμνος, von sechs Medimnen, Ar. Pax 631.
-
8 ἡμιμέδιμνος
ἡμι-μέδιμνος, ὁ, ein halber μέδιμνος -
9 medimnum
medimnum, ī, n. u. medimnus, ī, m. (μέδιμνος), ein griechisches Getreidemaß, ein griechischer Scheffel (= sechs modii), Form -um, Cic., Form -us, Lucil. fr. u. Nep. – / Genet. Plur. gew. medimnûm, Cic. u.a. (Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 168 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 414).
-
10 metreta
metrēta, ae, f. (μετρητής, eig. der »Abmesser«, dah.) I) das gewöhnliche Maß für Flüssigkeiten in Athen, zwölf χόες (congii) od. 144 κοτύλαι enthaltend (40 1), 3/4 des attischen μέδιμνος, der Metretes (vgl. Gromat. vet. p. 376, 8), Colum. 12, 22, 1. Gaius dig. 18, 1, 35. § 5 u. 7. – als Tonnenmaß der Schiffe, etwa Tonne, navis, metretas quae trecentas tolleret, Plaut. merc. prol. 76: plurimus Hispanas mittit mihi nauta metretas, Schiffsladungen von Waren, Mart. 5, 16, 7. – II) ein größeres Wein- od. Ölgefäß, einen Metretes fassend, etwa Tonne, Cato r. r. 100. Colum. 12, 47, 11 u. 51, 2: auf dem Rücken über die Straße getragen, Iuven. 3, 246.
-
11 modius
modius, iī, Genet. Plur. gew. iûm, m. (wie griech. μέδιμνος zu Wz. *med, messen), I) das röm. Getreidemaß, das Maß, der Scheffel = sechzehn sextarii od. der sechste Teil eines griech. medimnus = 101/2 Liter, farris modius, Varro: tritici modiûm CC, Cic.: mille fabae modii, Hor. – sprichw., multi modii salis simul edendi sunt, ut amicitiae munus expletum sit, Cic. de amic. 67: modio nummos metiri, v. einem sehr Reichen, Petron. 3, 7: pleno modio, mit vollem Maße, reichlich, Cic. ad Att. 6, 1, 16. – II) übtr.: A) bei den Feldmessern = der dritte Teil eines iugerum, Pallad. u. Gromat. vet. – B) die Höhlung, in der der Mastbaum steht, nach Isid. orig. 19, 2, 9. – / Genet. Plur. modiûm, zB. Cic. Verr. 3, 83 u. 110 111. Auct. b. Afr. 37, 2. Liv. 23, 37, 6. Spart. Sever. 23, 2; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 172.
-
12 σίκλος
-
13 σῑτηρός
-
14 τριτεύς
-
15 κοτύλη
κοτύλη, ἡ, die Höhlung, alles Hohle, πᾶν δὲ τὸ κοῖλον κοτύλην ἐκάλουν οἱ παλαιοί, Apollodor. bei Ath. XI, 479 a; vgl. Schol. Il. 23, 34. – a) hohles Gefäß, kleiner Becher, Schälchen, ll. 22, 494; dah. αἴ κέν τις κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ Od. 15, 312, vgl. 17, 12, d. i. ob etwa Einer zu trinken u. zu essen giebt; πρίν σε κοτύλας ἐκπιεῖν οἴνου δέκα Ar. Plut. 737; οὐδὲ τρεῖς κοτύλας οἴνου Plat. Lys. 219 e; ψυκτῆρα πλέον ἢ ὀκτω κοτύλας χωροῦντα, wo es ein bestimmtes Maaß bezeichnet, das auch für trockene Dinge gebraucht wurde, = ἡμίξεστος u. τρύβλιον, deren vier auf einen χοίνιξ gehen, 71/2, Unze an Gewicht; 192 κοτύλαι machten einen μέδιμνος σιτηρός aus, Böckh's Staatshaush. I p. 99 u. Metrolog. p. 99 si. – b) die Knochenhöhle, bes. die Pfanne des Hüftheckens, in welcher der Kopf des Hüftknochens eingefügt ist, τῷ βάλεν Αἰνείαο κατ' ἰσχίον, ἔνϑα τε μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, κοτύλην δέ τέ μιν καλέουσι ll. 5, 305; so VLL. u. Ath. a. a. O. – Auch die hohle Hand, derhohle Fuß, Ath. a. a. O.; Poll. 9. 122. – Bei Aesch. frg. 51 sind χαλκόδετοι κοτύλαι Cymbeln; vgl. Ath. – Bei Luc. D. Mar. 4, 3 = κοτυληδών, vgl. Eust. 1782, 55.
-
16 μεδιμναῖος
μεδιμναῖος, so groß wie ein μέδιμνος, Hesych.
-
17 ἑκτεύς
-
18 medimnum
medimnum, ī, n. u. medimnus, ī, m. (μέδιμνος), ein griechisches Getreidemaß, ein griechischer Scheffel (= sechs modii), Form -um, Cic., Form -us, Lucil. fr. u. Nep. – ⇒ Genet. Plur. gew. medimnûm, Cic. u.a. (Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 168 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 414).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > medimnum
-
19 metreta
metrēta, ae, f. (μετρητής, eig. der »Abmesser«, dah.) I) das gewöhnliche Maß für Flüssigkeiten in Athen, zwölf χόες (congii) od. 144 κοτύλαι enthaltend (40 1), 3/4 des attischen μέδιμνος, der Metretes (vgl. Gromat. vet. p. 376, 8), Colum. 12, 22, 1. Gaius dig. 18, 1, 35. § 5 u. 7. – als Tonnenmaß der Schiffe, etwa Tonne, navis, metretas quae trecentas tolleret, Plaut. merc. prol. 76: plurimus Hispanas mittit mihi nauta metretas, Schiffsladungen von Waren, Mart. 5, 16, 7. – II) ein größeres Wein- od. Ölgefäß, einen Metretes fassend, etwa Tonne, Cato r. r. 100. Colum. 12, 47, 11 u. 51, 2: auf dem Rücken über die Straße getragen, Iuven. 3, 246. -
20 modius
modius, iī, Genet. Plur. gew. iûm, m. (wie griech. μέδιμνος zu Wz. *med, messen), I) das röm. Getreidemaß, das Maß, der Scheffel = sechzehn sextarii od. der sechste Teil eines griech. medimnus = 101/2 Liter, farris modius, Varro: tritici modiûm CC, Cic.: mille fabae modii, Hor. – sprichw., multi modii salis simul edendi sunt, ut amicitiae munus expletum sit, Cic. de amic. 67: modio nummos metiri, v. einem sehr Reichen, Petron. 3, 7: pleno modio, mit vollem Maße, reichlich, Cic. ad Att. 6, 1, 16. – II) übtr.: A) bei den Feldmessern = der dritte Teil eines iugerum, Pallad. u. Gromat. vet. – B) die Höhlung, in der der Mastbaum steht, nach Isid. orig. 19, 2, 9. – ⇒ Genet. Plur. modiûm, zB. Cic. Verr. 3, 83 u. 110 111. Auct. b. Afr. 37, 2. Liv. 23, 37, 6. Spart. Sever. 23, 2; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 172.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
μέδιμνος — a medimnus masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέδιμνος — Μονάδα χωρητικότητας για ξηρά εδώδιμα, κυρίως σιτηρά. Θεσπίστηκε από τον Σόλωνα στην Αθήνα, ενώ υποδιαιρέσεις του ήταν ο τριτεύς (ένα τρίτο), ο εκτεύς (ένα έκτο), το ημίεκτο (ένα δωδέκατο), ο χοίνιξ (ένα τεσσαροκοστό όγδοο) και η κοτύλη (ένα… … Dictionary of Greek
Медимн — (μέδιμνος) основная единица меры сыпучих тел в древней Греции. Более древний, эгинский М., заимствован вместе со всей системой мер и весов из Вавилонии, вероятно, через посредство Финикии и равнялся двум вавилоно финикийским ефам; его 6 я часть… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
μεδίμνοις — μέδιμνος a medimnus masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μεδίμνου — μέδιμνος a medimnus masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μεδίμνους — μέδιμνος a medimnus masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μεδίμνων — μέδιμνος a medimnus masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μεδίμνῳ — μέδιμνος a medimnus masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέδιμνοι — μέδιμνος a medimnus masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέδιμνον — μέδιμνος a medimnus masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πεντακοσιομέδιμνος — ο, ΝΑ συν. στον πληθ. οι πεντακοσιομέδιμνοι (στην αρχαιότητα) ονομασία τής πρώτης από τις τάξεις τών Αθηναίων πολιτών, στις οποίες χώρισε τον πληθυσμό τής Αττικής ο Σόλων και στην οποία ανήκαν όσοι είχαν αγροτικό εισόδημα άνω τών 500 μεδίμνων από … Dictionary of Greek