-
1 λόγιος
λόγιος, 1) der Rede kundig, beredt, Plut. Pomp. 51; bes. Beiwort des Hermes, als des Gottes der Redekunst, Luc. u. a. Sp., auch allein, τῷ λογίῳ ϑύσομεν, Luc. pro merc. cond. 2, wie ὁ λογιώτατος ϑεῶν ἁπάντων Gall. 2. – Uebh. gelehrt, wissenschaftlich gebildet, Her. 1, 1. 2, 77. 4, 46, bes. von den Geschichtskundigen, im Ggstz der epischen Sänger und Rhapsoden, wie Hesych. erkl. ἱστορίας ἔμπειρος; vgl. Pol. οἱ λογιώτατοι τῶν συγγραφέων, 6, 45, 1; Arist., der seine Schüler λογίους, den Theophr. λογιώτατον nannte, Strab. XIII p. 919; λόγιος περὶ τὴν φύσιν, Arist. pol. 2, 8. Bei Plut. Syll. 7 scheinen Τυῤῥηνῶν οἱ λόγιοι die Wahrsager zu sein, vgl. λόγιον u. Arr. An. 7, 16, 8. – 2) im Ggstz von ἀοιδός ist λόγιος der sich der gewöhnlichen, prosaischen Rede Bedienende, καὶ ἀοιδοί, Pind. P. 1, 94 u. N. 6, 47, die bei den Festschmäusen nicht durch Gesang, sondern durch prosaische Unterhaltung, Erzählungen ergötzten. – 3) Später heißen so bes, die Dialektiker. – Auch übh. ein kluger, gewandter, im praktischen Leben erfahrener Mann, Eur. Ion 602. – Nach Demetr. Phalar. 38 nannte man auch später λόγιος im Styl, was früher μεγαλοπρεπές geheißen.
-
2 λόγιος
λόγιος, (1) der Rede kundig, beredt; bes. Beiwort des Hermes, als des Gottes der Redekunst. Übh. gelehrt, wissenschaftlich gebildet; bes. von den Geschichtskundigen, im Ggstz der epischen Sänger und Rhapsoden; Arist., der seine Schüler λογίους, den Theophr. λογιώτατον nannte; Τυῤῥηνῶν οἱ λόγιοι, die Wahrsager. (2) im Ggstz von ἀοιδός ist λόγιος der sich der gewöhnlichen, prosaischen Rede Bedienende, die bei den Festschmäusen nicht durch Gesang, sondern durch prosaische Unterhaltung, Erzählungen ergötzten. (3) Später heißen so bes. die Dialektiker. Auch übh. ein kluger, gewandter, im praktischen Leben erfahrener Mann -
3 λόγιος
λόγιος, ία, ιον (s. λόγος; [superl. λογιώτατος Ath. 28, 4] Pind. et al.; ins, pap)① eloquent (Plut., Pomp. 51, 8; Lucian, Pseudolog. 24, Pro Merc. Cond. 2 Hermes as ὁ λόγιος; Philo, Mut. Nom. 220, Cher. 116. This mng. rejected by Phryn. [p. 198 Lob.]; defended by Field [Notes 129]).② learned, cultured (Hdt. 1, 1; 2, 3; Aristot., Pol. 2, 8; Heliod. 4, 7, 4 of an ἰατρός; EpArist 6; Philo, Mos. 1, 23 al.; Jos., Bell. 1, 13, Ant. 17, 149; Ar. 13, 7; Tat. 40, 1.—Subst. Orig., C. Cels. 1, 12, 34; 5, 21, 13). In Ac 18:24, where Apollos is called ἀνὴρ λ. (as Ps.-Libanius, Charact. Ep. p. 20, 12; PLond 2710 recto, 6, cited in HTR 29, ’36, 40f; 45; Philo, Poster. Cai. 53), either mng. is prob, even though the ancient versions (Lat., Syr., Armen.) prefer the first.—EOrth, Logios 1926.—DELG s.v. λέγω B 2. M-M. TW. Spicq. -
4 λογιος
I31) сведущий, ученый(περὴ τέν ὅλην φύσιν Arst.)
2) красноречивый(Ἑρμῆς Luc.; ἀνήρ NT.)
IIὅ1) ученый(Περσέων οἱ λόγιοι Her.)
2) прозаик,(λόγιοι καὴ ἀοιδοί Pind.)
-
5 Λογιος
ὁ Логий (бог красноречия, т.е. Гермес) Luc. -
6 λόγιος
λόγιοςof: masc nom sg -
7 λόγιος
1 chronicler, poetὀπιθόμβροτον αὔχημα δόξας οἶον ἀποιχομένων ἀνδρῶν δίαιταν μανύει καὶ λογίοις καὶ ἀοιδοῖς P. 1.94
[ ἀοιδοὶ καὶ λόγιοι (codd., Π: ἀοιδαὶ καὶ λόγοι Pauw.) N. 6.30] πλατεῖαιπάντοθεν λογίοισιν ἐντὶ πρόσοδοι νᾶσον εὐκλέα τάνδε κοσμεῖν N. 6.45
]λογίων Δ. 4e. 6. -
8 λόγιος
λόγος, λόγιοςEtymology: On λόγιος also Pfligensdorffer WienStud. 61--62, 5ff. (esp. Ion. a. koine); on Λογίνα ( Λόγος καὶ Λογίνα Tit. of Epich.) Hoenigswald Lang. 17, 247ff. (joking imitation of Lat. (Ital.) - īna ( gallīna etc.). Objections by Risch Glotta 35, 67; s. also Kaibel ad loc.See also: s. λέγω.Page in Frisk: 2,133Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λόγιος
-
9 λόγιος
ία, ιο[ν] 1. учёный, образованный, просвещённый;λόγιος (ανήρ) — учёный муж;
§ λόγία κυρία — синий чулок;
2. (ο) учёный; писатель, литератор -
10 λόγιος
Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > λόγιος
-
11 λόγιος
Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > λόγιος
-
12 λόγιος
красноречивый.Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > λόγιος
-
13 λόγιος
[логиос] ουσ. а. ученый, просвещенный,Λεξικό Ελληνικά-ρωσική νέα (Греческо-русский новый словарь) > λόγιος
-
14 λόγιος
[логиос] ουσ α ученый, просвещенный. -
15 λόγιος
I versed in tales or stories (cf. λόγος v),λόγιοι καὶ ἀοιδοί Pi.P.1.94
, cf. N.6.45: hence of chroniclers (opp. poets),Περσέων οἱ λόγιοι Hdt.1.1
; Αἰγυπτίων - ώτατοι Id.2.3, cf. 4.46; so later, οἱ -ώτατοι τῶν ἀρχαίων συγγραφέων Plb.6.45.1
, cf. 38.6.1, D.S. 2.4, D.H.5.17, etc.2 generally, learned, erudite, Democr.30, etc.;λ. περὶ τὴν ὅλην φύσιν Arist.Pol. 1267b28
; ὁ λ. Ἀκεστῖνος, of a learned physician, Hld.4.7; οἱ - ώτατοι Τυρρηνῶν, of the Tuscan haruspices, Plu.Sull.7;Χαλδαίων οἱ λ. Arr.An.7.16.5
, cf. J.AJ17.6.2, etc.; λογιώτατος as title, OGI408.5 (Theb. Aeg.), POxy.902.1 (v A. D.), etc.;ὁ τῆς λ. μνήμης σχολαστικός PMasp.118.30
(vi A. D.).II skilled in words, eloquent,τὸ μεγαλοπρεπὲς ὅπερ νῦν καὶ λόγιον ὀνομάζουσιν Demetr.Eloc.38
, etc.; Arist. is said to have made Thphr. [τὸν] -ώτατον (of his disciples), Str.13.2.4;λ. ἐξ ἀφώνου γενόμενος Plu.Pomp.51
; epith. of Hermes, as the god of eloquence, Luc.Apol.2, Gall.2 ([comp] Sup.), Jul.Or.4.132a;οἱ λ. θεοί Id.Ep.80
; this sense is condemned by Phryn.176. Adv. - ίως eloquently, Plu.2.405a; ὡς ἐνῆν - ώτατα as nearly in words as possible, of the elephant, ib.968d. -
16 λόγιος
münevver, aydın, okumuş -
17 λόγιος
eruditeΕλληνικά-Αγγλικά νέο λεξικό (Greek-English new dictionary) > λόγιος
-
18 λογιώτερον
λόγιοςof: adverbial compλόγιοςof: masc acc comp sgλόγιοςof: neut nom /voc /acc comp sg -
19 λογιωτάτων
λόγιοςof: fem gen superl plλόγιοςof: masc /neut gen superl pl -
20 λογιωτέρων
λόγιοςof: fem gen comp plλόγιοςof: masc /neut gen comp pl
См. также в других словарях:
λόγιος — of masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λόγιος — Προσωνυμία του Ερμή ως θεού της γλώσσας και της ευγλωττίας, σε αντίθεση με τον Κερδώο Ερμή. Βλ. λ. Ερμής. * * * ια, ιο (AM λόγιος, ία, ιον) [λόγος] πεπαιδευμένος, πνευματικά καλλιεργημένος, μορφωμένος, πολυμαθής νεοελλ. 1. (και ως ουσ.) άνθρωπος… … Dictionary of Greek
λόγιος — α, ο αυτός που ασχολείται με τα γράμματα, ο μορφωμένος, ο καλλιεργημένος: Οι λόγιοι συγγραφείς του Βυζαντίου έγραψαν αξιόλογα έργα … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Ερμής ο Λόγιος — Τίτλος του πρώτου ελληνικού περιοδικού. Κυκλοφορούσε κάθε δεκαπέντε ημέρες στη Βιέννη από την 1η Ιανουαρίου 1811 έως την 1η Μαΐου 1821. Ιδρυτής και πρώτος διευθυντής του (1811 14) ήταν ο γνωστός διδάσκαλος του Γένους Άνθιμος Γαζής και αργότερα… … Dictionary of Greek
λογιώτερον — λόγιος of adverbial comp λόγιος of masc acc comp sg λόγιος of neut nom/voc/acc comp sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογιωτάτων — λόγιος of fem gen superl pl λόγιος of masc/neut gen superl pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογιωτέρων — λόγιος of fem gen comp pl λόγιος of masc/neut gen comp pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογιώτατα — λόγιος of adverbial superl λόγιος of neut nom/voc/acc superl pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογιώτατον — λόγιος of masc acc superl sg λόγιος of neut nom/voc/acc superl sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογίως — λόγιος of adverbial λόγιος of masc acc pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σύψωμος — Λόγιος από την Κωνσταντινούπολη (18ος 19ος αι.). Έζησε και πέθανε στο Παρίσι. Δεινός ελληνιστής, με εξαιρετική μόρφωση, χρησιμοποιήθηκε από τους Γάλλους εκδότες αρχαίων κειμένων στην αντιγραφή και τη διόρθωση έργων του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντα … Dictionary of Greek
