-
1 λακίδες
λακίςrent: fem nom /voc pl -
2 λακίς
A rent, rending, Alc.18.8 (pl.);μὴ.. ἐν πέπλοις πέσῃ λ. A.Pers. 125
(lyr.);ἐμπίτνω ξὺν λακίδι λίνοισι Id.Supp. 131
(lyr.), cf. 903: freq. in pl., λακίδες ἐσθημάτων, ὑφασμάτων, Id.Pers. 835, Ch.28 (lyr.); λακίδες πέπλων ragged robes, tatters, Ar.Ach. 423: in late Prose, of the rent or gap made in a ship by the enemy's beak, D.S.13.99, 14.72. -
3 λινοφθόρος
λῐνο-φθόρος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λινοφθόρος
-
4 στημορραγέω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στημορραγέω
-
5 φλάζω
φλάζω, intr. form of φλάω,A to be rent with a noise, [tense] aor. 2 ἔφλᾰδον (cf. EM403.47),λακίδες ἔφλαδον A.Ch.28
(lyr.).—Pres. only in redupl. παφλάζω. -
6 λακίς
λακίς. - ίδοςGrammatical information: f.,Meaning: `rent, rending; tatters of clothes' (Alc., A.).Other forms: often pl. λακίδεςCompounds: PGX [probably a word of Pre-Greek origin]Derivatives: Denomin. λακίζω, also with περι-, `tear' (Lyc., AP) with λακίσματα `tatters' (E.), λακιστός `teared in tatters' (Antiph.); also λακιδ-όομαι `be teared (to tatters)' (Dsc.). - Besides λάκη ῥάκη. Κρῆτες H. and λάκημα `rent, piece, fragment' (pap.), cf. on λάσκω. The plur. λάκη can, if not recent innovation to ῥάκη, belong to the in Lat. lacerāre `tear' supposed s-stem * lacus ( vulnerāre: vulnus); the later attested lacer, - era, - erum `teared' would then (with Ernout-Meillet; diff. Hofmann with Leumann) be a back formation. For λακίς both nominal (*λάκος?) and verbal basis could be assumed (Chantraine Form. 338, Schwyzer 465), thus for λάκημα (cf. Chantraine 178). The only trace of an old primary verb (which was replaced by λακίζω) is ἀπέληκα ἀπέρρωγα. Κυπριοι H. (lengthened aorist, Bechtel Dial. 1, 433); Latin too has given it up for denomin. lacerāre. - An IE root of λακ- is difficult: * lh₂k-? Cf. Pok. 674.Etymology: -- Aus dem Latein gehört hierher noch der n-Stamm lacin-ia f. `Zipfel usw.' (von Specht Ursprung 158 mit λακί-ς zusammengekoppelt ; schwerlich mit Recht); ein n-Stamm wird noch in npers. raxna `Riß, Spalte' vermutet (Benveniste Origines 15; von W.-Hofmann s. lacer in Zweifel gezogen). Weitere Formen (u. a. alb. lakúr `nackt') m. Lit. bei W. -Hofmann a.a.O., WP. 2, 419f. (Pok. 674). Zweifelhaftes aus dem Slavischen bei Vasmer Russ. et. Wb. 2, 20 s. lachój `Lappen, Fetzen'.Page in Frisk: 2,75Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λακίς
См. также в других словарях:
λακίδες — λακίς rent fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Alcaeus — Alkaios und Sappho, attische rotfigurige Kalathos, um 470 v. Chr., Staatliche Antikensammlungen (Inv. 2416) Alkaios (griech. Ἀλκαῖος, lat. Alcaeus, Alcäus) (* um 630 v. Chr. in Mytilini auf Lesbos; † um 580 v … Deutsch Wikipedia
Alcäus — Alkaios und Sappho, attische rotfigurige Kalathos, um 470 v. Chr., Staatliche Antikensammlungen (Inv. 2416) Alkaios (griech. Ἀλκαῖος, lat. Alcaeus, Alcäus) (* um 630 v. Chr. in Mytilini auf Lesbos; † um 580 v … Deutsch Wikipedia
Alkaios von Lesbos — Alkaios und Sappho, attische rotfigurige Kalathos, um 470 v. Chr., Staatliche Antikensammlungen (Inv. 2416) Alkaios (griechisch Ἀλκαῖος, latinisiert Alcaeus, Alcäus) (* um 630 v. Chr. in Mytilene auf Lesbos; † um 580 v. Chr.) war ein antiker… … Deutsch Wikipedia
Alkäos — Alkaios und Sappho, attische rotfigurige Kalathos, um 470 v. Chr., Staatliche Antikensammlungen (Inv. 2416) Alkaios (griech. Ἀλκαῖος, lat. Alcaeus, Alcäus) (* um 630 v. Chr. in Mytilini auf Lesbos; † um 580 v … Deutsch Wikipedia
Alkäus — Alkaios und Sappho, attische rotfigurige Kalathos, um 470 v. Chr., Staatliche Antikensammlungen (Inv. 2416) Alkaios (griech. Ἀλκαῖος, lat. Alcaeus, Alcäus) (* um 630 v. Chr. in Mytilini auf Lesbos; † um 580 v … Deutsch Wikipedia
λακίς — λακίς, ίδος, ἡ (AM) σχισμένο πράγμα, ξεσκλίδι, ξέσκισμα, ράκος («ποίας ποθ ἁνὴρ λακίδας αἰτεῑται πέπλων», Αριστοφ.) αρχ. (για πλοίο) το άνοιγμα που γίνεται από έμβολο εχθρικού πλοίου («αἱ μὲν ἐκ τῶν ἐμβόλων ἀναρρητόμεναι λακίδες ἐξαίσιον… … Dictionary of Greek
λινοφθόρος — λινοφθόρος, ον (Α) αυτός πού καταστρέφει τα λινά («λινοφθόροι δ ὑφασμάτων λακίδες ἔφλαδον», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < λίνον + φθόρος (< φθείρω), πρβλ. ανδρο φθόρος, ψυχο φθόρος] … Dictionary of Greek
στημορραγώ — έω, Α (αμτβ.) σχίζομαι σε κομμάτια, γίνομαι κουρέλι («λακίδες ἀμφὶ σώματι στημορραγοῡσι... ἐσθημάτων», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < στήμων, ονος (η μορφή στημο του πρώτου συνθετικού κατά τα θεματικά ουσ.) + ρραγῶ (< ρραγής < θ. ραγ τού ῥήγνυμι) … Dictionary of Greek