-
1 κίκκασος
Grammatical information: m.Meaning: ὀβόλου ὄνομα (Phot.)Other forms: Cf. κίκκασος ὁ ἐκ τῶν παραμηρίων ἱδρὼς ῥέων, καὶ βόλου ὄνομα H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: DELG doubts the first gloss; and for the second compares κίγκασος (for which Fur. 281 refers to `spätgriechische Geminatenauflösung', Schwyzer KZ 61, 230).Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κίκκασος
-
2 κίκκασος
κίκκασος· ὀβολοῦ ὄνομα, Phot.; but ὁ ἐκ τῶν παραμηρίων ἱδρὼς ῥέων, καὶ βόλου ὄνομα, Hsch.; cf. κίγκασος. [full] κίκκη· συνουσία, κτλ., Id. [full] κικκίδαι· μινδῶνς.., Id. [full] κικκιλόνδις· παιδὸς ἀφόδευμα, Id. [full] κικκός· ἀλεκτρυών, κλέπτης, διαχώρησις, Id.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κίκκασος
-
3 κίγκασος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κίγκασος
-
4 παραμηρίδιος
παραμηρ-ίδιος, ον,A along the thighs: τὰ π. armour for the thighs, cuisses, X.An.1.8.6 ; for horses, Id.Cyr.6.4.1, Arr.Tact.4.1. -ιον, τό, dagger, Just.Nov.85.4 (also Adj. [full] παραμήριος μάχαιρα, Hsch. s.v. κλονιστήρ).II [full] παραμήρια, τά, inside of the thighs, Dsc.1.99, Ruf.Onom. 119, Antyll. ap. Orib.10.31.1, Poll.2.188, Hsch. s.v. κίκκασος.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παραμηρίδιος
-
5 κίγκασος
Grammatical information: ?Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: On the suffix Chantraine Formation 435; further unexplained. Fur. 281 assumes "spätgriech. Geminatenauflösung (Schwyzer, KZ 61, 230). No doubt a Pre-Greek word.Page in Frisk: 1,849Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κίγκασος
-
6 κίκκη
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κίκκη
См. также в других словарях:
κίκκασος — (Α) 1. (κατά τον Φώτ.) «ὀβολοῡ ὄνομα» 2. (κατά τον Ησύχ.) α) «ὁ ἐκ τῶν παραμηρίων ἱδρὼς ῥέων» ο δύσοσμος ιδρώτας από την εσωτερική πλευρά τών μηρών β) «βόλου ὄνομα» ονομασία ζαριάς, τεχνικός όρος τής κυβευτικής. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Σύμφωνα… … Dictionary of Greek
κίκκη — κίκκη, ἡ (Α) (Ησύχ.) 1. η συνουσία 2. η δυσοσμία τών γεννητικών οργάνων. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Πιθ. σύνδεση με κίκκασος «ὁ ἐκ τῶν παραμηρίων ἱδρὼς ῥέων»] … Dictionary of Greek
