-
1 κωφός
Grammatical information: adj.Compounds: Compp., e.g. ὑπό-κωφος `hardhearing' (IA.).Derivatives: κωφότης `deafness' (IA.), κωφεύς `deaf man' (Call.), κωφίας m. kind of snake = τυφλίας (Ael., H.); κωφεύω `be silent' (LXX), κωφάομαι, - άω `get blunt etc., resp. make' (Clearch., Opp.), κωφῆσαι κολοῦσαι, κώφησις κόλουσις H.; κωφόομαι, - όω `get silent, deaf, make' with κώφωμα, - ωσις (Hp.).Origin: IE [Indo-European]X [probably]Etymology: Connected with κηφήν, κεκαφηότα; s. vv; would be * keh₂bʰ-, koh₂bʰ-, kh₂bʰ- if IE, but there is no IE comparandum.Page in Frisk: 2,64Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κωφός
См. также в других словарях:
κωφός — ή, ό (Α κωφός, ή, όν) 1. αυτός που δεν ακούει, κουφός (α. «ὅσοι κωφοὶ γίνονται ἐκ γενετῆς πάντες καὶ ἐνεοὶ γίνονται», Αριστοτ. β. «νοῡς ὁρῆ καὶ νοῡς ἀκούει τἆλλα κωφὰ καὶ τυφλά», Επιχ.) 2. άηχος, αθόρυβος («κῡμα μέλαν κῶφόν τε καὶ ἄβρομον», Απολλ … Dictionary of Greek
