-
1 κρίνα
-
2 κρῖνα
-
3 κρίνα
κρίνᾱ, κρίνονwhite lily: neut nom /voc /acc pl (doric aeolic)κρίνονwhite lily: neut nom /voc /acc pl -
4 κρίνα
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > κρίνα
-
5 κρίν'
κρίνα, κρίνονwhite lily: neut nom /voc /acc pl -
6 κρίνον
κρίνον, ου, τό (Aristoph., Hdt. et al.; Longus 2, 3, 4 [ῥόδα, κρίνα, ὑάκινθος as spring flowers]; Kaibel 547, 1 [I A.D.]; PSI 297, 8; Stephan. Byz. s.v. Σοῦσα [the land around Susa is full of κρίνα]; LXX; EpArist 68; 75; cp. Jos., Ant. 8, 77; TestSim 6:2; loanw. in rabb.) lily. In this connection the principal opinions include the autumn crocus, Turk’s cap lily, anemone, or gladiolus, but the data do not permit certainty. Perh. Jesus had no definite flower in mind, but was thinking of all the wonderful blooms that adorn the fields of Galilee. As an extremely beautiful flower (as Theodor. Prodr. 6, 296 H.) it is mentioned Mt 6:28; Lk 12:27.—LFonck, Streifzüge durch die biblische Flora 1900, 53ff; JBoehmer, Die Lilien auf dem Felde: Studierstube 6, 1908, 223ff; FLundgreen, Die Pflanzen im NT: NKZ 28, 1917, 828ff; GDalman, Die Lilie der Bibel: PJ 21, 1925, 98ff, Arbeit I, 1928, 357ff al.; ILöw, D. Flora d. Juden II 1924, 160ff, also IV ’34, 669 (indices); GKing, Consider the Lilies: Crozer Quarterly 10, ’33, 28–36; TSkeat, The Lilies of the Field: ZNW 37, ’39, 211–14; M. et Mme. EHa-Reubeni, RB 54, ’47, 362–64 (anthemis or Easter daisy, Fr. pâquerette); Zohary, Plants 169–71.—Pauly-W. VII 792ff; Kl. Pauly III 650f; BHHW II 1093.—DELG. M-M. -
7 crimen
crīmen, minis, n. (v. cerno = *crino, wie griech. κρινα v. κρίνω), der Gegenstand richterlicher Entscheidung, die Beschuldigung, Anschuldigung, Anklage, der Beschuldigungs-, Anklagepunkt u. übh. der anklagende Vorwurf u. (sofern der Vorwurf unbegründet ist) die Verleumdung, I) subjectiv: 1) eig.: auctor criminis, Cic.: crimen sine accusatore, sententia sine consilio, damnatio sine defensore, Cic.: cr. ambitus, Cic.: cr. maiestatis, Beschuldigung des Majestätsverbrechens, Cic.: cr. proditionis, Nep.: cr. avaritiae (Ggstz. liberalitatis laus), Cic. – cr. regis, gegen den K., Liv.: aber (m. subj. Genet.) crimina Persei, Liv.: crimina in patres, Liv. – sermones pleni criminum in patres, Liv.: omnia (erant) criminum inter ipsos plena (voller gegenseitiger Beschuldigungen), Liv. – reliquum est crimen de veneno, Cic. – cr. atrox, Liv.: cr. acerbum, Quint.: cr. caecum erat, lag im Dunkel, Liv.: cr. falsum, Ggstz. verum, Cic.: er. magnum, Cic.: cr. meum (tuum, suum), bald = von mir (vorgebrachte), bald = gegen mich, Cic.: cr. navale, in betreff der Schiffsleute, Cic. – cr. merere, einen Vorwurf auf sich laden, Tac.: cr. propulsare, defendere, Cic., Ggstz. cr. obicere, Quint.: cr. purgare, Cic.: facere sibi cr., Cic., od. afferre cr., Cic., zuziehen: in cr. vocare, Cic., od. adducere, Plin., anschuldigen, anklagen: in cr. vocari, Nep., od. venire, Ter., angeschuldigt, angeklagt werden: in crimina attrahi (hineingezogen werden), Tac.: fingere alci alcis rei cr., einen fälschlich anklagen, -anschuldigen, Prop.: dare alci alqd crimini, zum Vorwurf machen, Cic.: esse crimini, zum Vorwurf gereichen, Cic.: esse in crimine, angeschuldigt werden, Cic.: ubi est crimen (ein Beschuldigungsgrund)? Cic.: qui crimine eo damnaretur, deshalb, Cic.: invidiae crimine accusari, gehässigerweise angeklagt werden, Nep.: alqm arcessere crimine ambitus, anklagen wegen A., Cic.: quae te mihi crimina mutant? Verleumdungen, Verunglimpfungen, Prop. – 2) meton., die Anklage = der Gegenstand des Vorwurfs, perpetuae cr. posteritatis eris, wirst von ihr geschmäht werden, Ov. trist. 4, 9, 26; vgl. Ov. am. 3, 7, 4. – II) objektiv, die angeklagte Schuld, das Vergehen, Verbrechen, 1) eig.: a) im allg. (s. Weißenb. Liv. 40, 12, 10 wo er fälschlich Stellen aus Cic. anführt u. 45, 24, 4): crimen meum, Liv.: crimen ultro fateri, Suet.: hoc si crimen erit, crimen amoris erit, Prop.: tam formosa tuum mortua crimen erit, deine Schuld, Prop.: qui nos poenā, non crimine liberant, Liv. – crimen est m. folg. Infin., cum crimen meum sit vicisse, Sen. contr. 10, 2 (31), 1; vgl. Apul. de apol. 25. – v. lebl. Subjj., brassicae crimina, Fehler, Plin. 20, 91. – b) insbes. das Verbrechen der Buhlerei, der Ehebruch, Ov. met. 9, 24. Sil. 6, 634. – u. c) poet., crimina belli, Krieg erregender Hader, Verg. Aen. 7, 339. – 2) meton.: a) der ein Laster darstellende Gegenstand, das Laster, das Verbrechen, et rupit pictas, caelestia crimina (der Götter Ehebruch), vestes, Ov.: concepta crimina, das verbrecherisch empfangene Kind, Ov.: tum paries nullo crimine pictus erat, war mit keiner Darstellung des Lasters bemalt, Prop.: impressā signat sua crimina gemmā, den das Vergehen enthaltenden Brief, Ov. – b) der ein Vergehen veranlassende Gegenstand, die Schuld, se causam clamat crimenque caputque malorum, Verg.: at pereant Baiae crimen amoris aquae, die Schuld der Untreue, Prop. – / crimen als masc., illic duplicem ac geminum crimen admittunt, Ps. Cypr. de aleat. 6 extr.
-
8 πορφυρ-ανθής
πορφυρ-ανθής, ές, mit purpurner Blüthe, κρίνα, Theophr. bei Ath. XV, 681 b.
-
9 καλλί-πνοος
καλλί-πνοος, zsgzgn καλλίπνους, schön athmend, duftend, ἄνϑη, Hesych. v. κρίνα; – αὐλοί, schön geblasen, schön tönend, Telest. bei Ath. XIV, 617 b.
-
10 οὐρεσί-φοιτος
οὐρεσί-φοιτος, = οὐρεσιφοίτης, κρίνα, Mel. 92 (V, 144), die Berglilien; oft bei a. sp. D., wie Nonn. D. 8, 17.
-
11 καταμανθανω
(fut. καταμᾰθήσομαι)1) обследовать, высматривать, разведывать(τέν βασιλέος στρατιήν Her.)
2) исследовать, осматривать(τὸ τραῦμα Plut.)
3) основательно изучать, хорошо усваивать(τι Plat.; ἐκ τῶν γινομένων Arst.)
καταμεμαθηκὼς κατάβασιν εἰς τὸν ποταμὸν καὴ ἀνάβασιν τέν αὐτήν Xen. — хорошо знающий дорогу к реке и обратно4) узнавать, обнаруживатьκαταμαθὼν καταστασιαζόμενος Xen. — обнаружив, что ему оказывается сопротивление
5) замечать, видеть(μετεωριζόμενον καπνόν Xen.)
καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει NT. — взгляните, как растут полевые лилии6) понимать(οὕτω λέγεις ἢ ἐγὼ οὐκ ὀρθῶς καταμανθάνω; Plat.)
-
12 откровенно
откровеннонареч ανοιχτά, είλι-κρινά [-ῶς], μέ τό χέρι στήν καρδιά:\откровенноно говоря γιά νά είμαστε εἰλικρινείς. -
13 κριν'
κρῖνε, κρίνωseparate: pres imperat act 2nd sgκρῖναι, κρίνωseparate: aor imperat mid 2nd sgκρῖναι, κρίνωseparate: aor inf actκρῖνα, κρίνωseparate: aor ind act 1st sg (homeric ionic)κρῖνε, κρίνωseparate: aor ind act 3rd sg (homeric ionic)κρῖνε, κρίνωseparate: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
14 κρῖν'
κρῖνε, κρίνωseparate: pres imperat act 2nd sgκρῖναι, κρίνωseparate: aor imperat mid 2nd sgκρῖναι, κρίνωseparate: aor inf actκρῖνα, κρίνωseparate: aor ind act 1st sg (homeric ionic)κρῖνε, κρίνωseparate: aor ind act 3rd sg (homeric ionic)κρῖνε, κρίνωseparate: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
15 crimen
crīmen, minis, n. (v. cerno = *crino, wie griech. κρινα v. κρίνω), der Gegenstand richterlicher Entscheidung, die Beschuldigung, Anschuldigung, Anklage, der Beschuldigungs-, Anklagepunkt u. übh. der anklagende Vorwurf u. (sofern der Vorwurf unbegründet ist) die Verleumdung, I) subjectiv: 1) eig.: auctor criminis, Cic.: crimen sine accusatore, sententia sine consilio, damnatio sine defensore, Cic.: cr. ambitus, Cic.: cr. maiestatis, Beschuldigung des Majestätsverbrechens, Cic.: cr. proditionis, Nep.: cr. avaritiae (Ggstz. liberalitatis laus), Cic. – cr. regis, gegen den K., Liv.: aber (m. subj. Genet.) crimina Persei, Liv.: crimina in patres, Liv. – sermones pleni criminum in patres, Liv.: omnia (erant) criminum inter ipsos plena (voller gegenseitiger Beschuldigungen), Liv. – reliquum est crimen de veneno, Cic. – cr. atrox, Liv.: cr. acerbum, Quint.: cr. caecum erat, lag im Dunkel, Liv.: cr. falsum, Ggstz. verum, Cic.: er. magnum, Cic.: cr. meum (tuum, suum), bald = von mir (vorgebrachte), bald = gegen mich, Cic.: cr. navale, in betreff der Schiffsleute, Cic. – cr. merere, einen Vorwurf auf sich laden, Tac.: cr. propulsare, defendere, Cic., Ggstz. cr. obicere, Quint.: cr. purgare, Cic.: facere sibi cr., Cic., od. afferre cr., Cic., zuziehen: in cr. vocare, Cic., od. adducere, Plin., anschuldigen, anklagen: in cr. vocari, Nep., od. venire,————Ter., angeschuldigt, angeklagt werden: in crimina attrahi (hineingezogen werden), Tac.: fingere alci alcis rei cr., einen fälschlich anklagen, -anschuldigen, Prop.: dare alci alqd crimini, zum Vorwurf machen, Cic.: esse crimini, zum Vorwurf gereichen, Cic.: esse in crimine, angeschuldigt werden, Cic.: ubi est crimen (ein Beschuldigungsgrund)? Cic.: qui crimine eo damnaretur, deshalb, Cic.: invidiae crimine accusari, gehässigerweise angeklagt werden, Nep.: alqm arcessere crimine ambitus, anklagen wegen A., Cic.: quae te mihi crimina mutant? Verleumdungen, Verunglimpfungen, Prop. – 2) meton., die Anklage = der Gegenstand des Vorwurfs, perpetuae cr. posteritatis eris, wirst von ihr geschmäht werden, Ov. trist. 4, 9, 26; vgl. Ov. am. 3, 7, 4. – II) objektiv, die angeklagte Schuld, das Vergehen, Verbrechen, 1) eig.: a) im allg. (s. Weißenb. Liv. 40, 12, 10 wo er fälschlich Stellen aus Cic. anführt u. 45, 24, 4): crimen meum, Liv.: crimen ultro fateri, Suet.: hoc si crimen erit, crimen amoris erit, Prop.: tam formosa tuum mortua crimen erit, deine Schuld, Prop.: qui nos poenā, non crimine liberant, Liv. – crimen est m. folg. Infin., cum crimen meum sit vicisse, Sen. contr. 10, 2 (31), 1; vgl. Apul. de apol. 25. – v. lebl. Subjj., brassicae crimina, Fehler, Plin. 20, 91. – b) insbes. das Verbrechen der Buhlerei, der Ehebruch, Ov. met. 9, 24. Sil. 6, 634. – u. c) poet., crimina belli, Krieg er-————regender Hader, Verg. Aen. 7, 339. – 2) meton.: a) der ein Laster darstellende Gegenstand, das Laster, das Verbrechen, et rupit pictas, caelestia crimina (der Götter Ehebruch), vestes, Ov.: concepta crimina, das verbrecherisch empfangene Kind, Ov.: tum paries nullo crimine pictus erat, war mit keiner Darstellung des Lasters bemalt, Prop.: impressā signat sua crimina gemmā, den das Vergehen enthaltenden Brief, Ov. – b) der ein Vergehen veranlassende Gegenstand, die Schuld, se causam clamat crimenque caputque malorum, Verg.: at pereant Baiae crimen amoris aquae, die Schuld der Untreue, Prop. – ⇒ crimen als masc., illic duplicem ac geminum crimen admittunt, Ps. Cypr. de aleat. 6 extr. -
16 βλαστάνω
βλαστάνω, S.OC 611, etc. (later [full] βλαστέω, Thphr.CP2.17.4(interpol. in A. Ch. 589, corrupt in [voice] Pass.A- ουμένη S.Fr.255.7
)); [dialect] Ion. [tense] impf. βλαστάνεσκε (v.l. βλάστεσκεν) Id.Fr. 546: [tense] fut.βλαστήσω Thphr.HP 2.7.2
,βλαστήσομαι Alex.
Trall.12: [tense] aor. 2 , etc.: [tense] aor. 1ἐβλάστησα Emp.21.10
, Hp.Nat.Puer.26, etc. (not in [dialect] Att.): [tense] pf.βεβλάστηκα Id.Oss.12
, Hellanic. 1 (b) J., Plu.2.684c; (lyr.), Eup.329: [tense] plpf.ἐβεβλαστήκει Th.3.26
:—bud, sprout, grow, prop. of plants, A. Th. 594, S.OC 697 (lyr.), Th.l.c., Ar.Nu. 1124, etc.; ἦ βλαστὸς οὐκ ἔβλαστεν; S.Fr. 341;εἰς ἴα σου.., καὶ ἐς κρίνα βλαστήσειεν ὀστέα IG14.607
([place name] Carales).2 metaph.in Poets, shoot forth, come to light, βλάστε νᾶσος ἐξ ἁλός, of Rhodes, Pi.O.7.69; of children, to be born, Id.N.8.7; ἀνθρώπου φύσιν βλαστών born in man's nature, S.Aj. 761, cf. OT 1376, El. 440;ἄργυρος κακὸν νόμισμ' ἔβλαστε Id.Ant. 296
;β. δ' ἀπιστία Id.OC 611
;μέγιστ' ἔβλαστε νόμιμα Id.El. 1095
(lyr.); not common in Prose, Th. l.c., Pl.R. 498b, Phdr. 251b, Iamb.Myst.3.28.II causal, make to grow, produce, propagate, in [tense] pres., Hp.Alim.54: metaph., β. χάριτες εὔνοιαν Aristeas 230: mostly [tense] aor.1ἐβλάστησα A.R.1.1131
;θεὸς.. ἄμπελον ἐβλάστησεν Nonn.D.36.356
, cf. LXX Ge.1.11, Nu.17.8:—[voice] Pass.,βλαστηθείς Ph.1.667
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βλαστάνω
-
17 καλλίπνοος
A beautifully breathing,αὐλός Telest.2.1
; also of smell,κ. ἄνθη Hsch.
s.v. κρίνα, prob. in Porph. in Ptol. 182.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καλλίπνοος
-
18 ἐπιφθέγγομαι
A utter after or in accordance, A.Ch. 457 (lyr.) ; utter during or in connexion with,φωνὰς ἐπὶ τῇ καθιερώσει Plu.Publ.14
;μικρὰ ταῖς σπονδαῖς Id.2.150d
.2 attach a name to, predicate a quality of, μίαν ἐπ' αὐτοῖς τέχνην ἐπεφθέγξατο PlPhlb.18d, cf. Plu. 2.111oe.b name, call,ἃ κρίνα, λείρια δ' ἄλλοι -ονται Nic.Fr.74.27
.II respond,ὁ μὲν ἡγεῖτο λέγων ἔξω Χριστιανούς, τὸ δὲ πλῆθος -ετο ἔξω Ἐπικουρείους Luc.Alex.38
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιφθέγγομαι
-
19 καταμανθάνω
καταμανθάνω 2 aor. κατέμαθον (s. μανθάνω; Hdt.+; ins, pap, LXX; En 3:1; Philo; Jos., Ant. 6, 230f, Vi. 10; Just., D. 120, 2; Tat.) observe (well), notice, learn τὶ someth. τοὺς καιρούς IPol 3:2. W. ὅτι foll. (Hippocr., Art. 8 p. 122, 2 Kühlewein) 1 Cl 7:5. W. acc. and ὅτι foll. (Aristot., Pol. 3, 14, 1285a, 1; Philo, Leg. All. 3, 183) 2 Cl 13:3. W. acc. and πῶς foll.: τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνουσιν Mt 6:28. τοὺς ἑτεροδοξοῦντας … πῶς ἐναντίοι εἰσίν ISm 6:2.—M-M. -
20 κατανοέω
κατανοέω impf. κατενόουν; fut. κατανοήσω LXX; 1 aor. κατενόησα (s. νοέω; Hdt., Thu.+; ins, pap, LXX, En; TestAbr B 12 p. 116, 13 [Stone p. 80]; ParJer 5:14; ApcMos, EpArist, Philo, Joseph., Just.; Tat. 34, 1)① notice, observe carefully τὶ someth. δοκόν Mt 7:3; Lk 6:41. πτελέαν καὶ ἄμπελον Hs 2:1. κόλπον Ac 27:39.② to look at in a reflective manner, consider, contemplate τὶ someth. (Herm. Wr. 1, 13a; En 2:1; Philo, Leg. ad Gai. 358; Jos., Ant. 3, 302; 5, 5; Just., A I, 55, 2, with pers. pron. με D. 3, 2) κεράμια pay attention to the jars Hm 12, 5, 3ab. τὰ κρίνα Lk 12:27. τ. κόρακας 12:24. τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη νενεκρωμένον Ro 4:19. Inspect τ. ῥάβδους Hs 8, 1, 5; 8, 2, 5; 8, 3, 8; 8, 6, 1; τ. πύργον 9, 5, 6f. τὴν οἰκοδομήν 9, 6, 3. τοὺς λίθους 9, 7, 7 ; 9, 8, 1–7; 9, 9, 1. Abs., though the obj. is easily supplied fr. the context Ac 7:31f; 11:6. Also simply look at, stare at (Gen 3:6 the woman ‘stared’ at the tree) τὸ πρόσωπον Js 1:23. ἑαυτόν vs. 24.③ to think about carefully, envisage, think about, notice extension of mng. 1 and 2 τινά someone, Hb 3:1; 10:24; someth. τὴν πανουργίαν see through the trickery Lk 20:23 (cp. BGU 1011 II, 17 [II B.C.]; Jos., Ant. 14, 291, Vi. 72).—Consider, contemplate (Antig. Car. 31; Is 57:1; EpArist 3; Philo, Ebr. 137; Jos., Ant. 7, 204; Just., D. 17, 4 [ref. Mt 23:23 and par.]) τὶ someth. 1 Cl 32:1. W. indir. question foll. (Antiphanes [IV B.C.] Com. Fgm. 33, 1 K.) 24:1; 47:5. W. acc. and indir. question foll. 34:5; 37:2.—DELG s.v. νόο. M-M. TW.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
κρίνα — κρίνα, ἡ (Μ) κρίνος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κρίνος με αλλαγή γένους] … Dictionary of Greek
κρίνα — κρίνᾱ , κρίνον white lily neut nom/voc/acc pl (doric aeolic) κρίνον white lily neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρῖνα — κρίνω separate aor ind act 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ανακρίνω — κρινα, κρίθηκα, κριμένος, με ερωτήσεις προσπαθώ να εξακριβώσω την αλήθεια: Ανακρίθηκε κοντά τρεις ώρες … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
κρίν' — κρίνα , κρίνον white lily neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρήτη — I Νησί (8.331 τ. χλμ., 601.131 κάτ.) της νοτιοανατολικής Μεσογείου, σε απόσταση περίπου 100 χλμ. ΝΑ της Πελοποννήσου. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε έκταση νησί της Ελλάδας (δεύτερο είναι η Εύβοια με έκταση 3.658 τ. χλμ.), το πέμπτο της Μεσογείου … Dictionary of Greek
κρίνινος — η, ο (Α κρίνινος, ίνη, ον) [κρίνος] 1. παρασκευασμένος από κρίνα 2. (το ουδ. ως ουσ. κατά παράλειψη τής λ. μύρον) κρίνινον μύρο από κρίνα … Dictionary of Greek
Diafana Krina — on a live gig, July 2007 Background information Origin Greece Genres … Wikipedia
MENSIS — ex metior, quasi numerus dierum mensus: vel ex Graeco μὴν, ἀπὸ τῆς Μήνης, i. e. Luna, dictus, inter Numina Gentilium, vide supra Menis: proprie spatium illud est, quô Luna Signiferum percurrit, et eôdem, unde instituit cursum, revertitur: Cui… … Hofmann J. Lexicon universale
κρινέλαιον — κρινέλαιον, τὸ (Μ) έλαιο που εξάγεται από κρίνα … Dictionary of Greek
κρινόμυρον — κρινόμυρον, τὸ (Α) μύρο από κρίνα … Dictionary of Greek