-
1 κείρω
κείρω, fut. κερῶ, äol. u. ep. κέρσω, aor. ἔκειρα, p. ἔκερσα, perf. pass. κέκαρμαι, aor. ἐκάρην, auch ἐκέρϑην, scheeren; a) eigentlich, das Haar abscheeren, abschneiden; σοί τε κόμην κερέειν Il. 23, 146; häufiger im med., κείροντο δὲ χαίτας Od. 24, 46, wie κείρασϑαι κόμην 4, 198, sich das Haar scheeren; absol., κείρεσϑαι, sich scheeren, Il. 23, 136; immer ein Zeichen der Trauer, bes. um Verstorbene; πλόκαμοι κερϑέντες Pind. Ol. 4, 82; ὧν ἀλόχων κείραντες ἔϑειραν Eur. Hel. 1134; ἐμὰν λευκόχροα κείρομαι κόμαν Phoen. 326; absol., κείρασϑε, συμπενϑήσατε Herc. Fur. 1390, wie Aesch. ἐφ' οἷς ἡ πόλις ἐπένϑησε καὶ ἐκεί. ρατο 3, 211; Arist. rhet. 3, 10 u. A.; σφέας αὐτοὺς κείροντες καὶ τοὺς ἵππους Her. 9, 24; ἅμα κήδεϊ κεκάρϑαι τὰς κεφαλάς 2, 36; Folgde. Nach Phryn. κείρασϑαι von Menschen, καρῆναι von Schaafen und anderen Thieren, vgl. Lob. ib. 319 u. B. A. 103; aber Plut. sagt τῶν Ἀργείων ἐπὶ πένϑει καρέντων, Lys. 1. – b) auch von anderen Dingen, abschneiden; δοῦρ' ἐλάτης κέρσαντες, Fichtenholz abhauen, Il. 24, 450; πολλὴν μὲν ὕλην τῆς βαϑυῤῥίζου δρυὸς κείραντα Soph. Trach. 1186; ὁπότ' ἐκ λειμῶνος ἐΰπνοα λείρια κέρσοι Hosch. 2, 32; Her. sagt ἔκειρε τὸ οὖρος, 7, 131, er rasirte das Gebirge, hieb alle Waldung um; übertr., μηδ' Ἀφροδίτας εὐνάτωρ Ἄρης κέρσειεν ἄωτον Aesch. Suppl. 652, vgl. Ch. 170. 187. – c) von Thieren, abfressen, abweiden; λήϊον, δημόν, Il. 11, 560. 21, 204; γῦπε ἧπαρ ἔκειρον, zwei Geier fraßen die Leber ab, Od. 11, 578; Luc. D. D. 1, 1 D. Hort. 30, 1; ἔνϑ' εἰςπεσὼν ἔκειρε πολύκερων φόνον Soph. Ai. 55, er mordete die gehörnte Heerde; – κτήματα κείρειν, Hab und Gut aufzehren, Od. 2, 312. 22, 369 u. sonst; auch ohne κτήματα, 1, 378. 2, 143. – d) übh. verwüsten, vernichten, vertilgen; μάχης ἐπὶ μήδεα κείρειν, den Kampf verderben, Jemanden am Kämpfen hindern, Il. 15, 467. 16, 120; Länder, Städte u. dgl., wo wieder an ein Umhauen der Bäume u. ein Abschneiden des Getreides zu denken ist; νυχίαν πλάκα κερσάμενος Aesch. Pers. 914; ἐςβαλὼν ἔκειρε τὸ τέμενος τῶν ϑεῶν Her. 6, 75, vgl. 99; pass., ἡ Ἀττικὴ ἐκείρετο ὑπὸ τοῦ πεζοῦ 8, 65; οὐδ' ἄρα τὴν Ἑλλάδα Ἕλληνες ὄντες κεροῦσιν Plat. Rep. V, 471 b. – Verwandt ist ξύρω, vgl. Buttmann Lexil. II p. 264.
-
2 κείρω
κείρω, scheren; (a) eigentlich, das Haar abscheren, abschneiden; κείρασϑαι κόμην, sich das Haar scheren; absol., κείρεσϑαι, sich scheren; immer ein Zeichen der Trauer, bes. um Verstorbene; κείρασϑαι von Menschen, καρῆναι von Schafen und anderen Tieren; (b) auch von anderen Dingen: abschneiden; δοῦρ' ἐλάτης κέρσαντες, Fichtenholz abhauen; ἔκειρε τὸ οὖρος, er rasierte das Gebirge, hieb alle Waldung um; (c) von Tieren: abfressen, abweiden; γῦπε ἧπαρ ἔκειρον, zwei Geier fraßen die Leber ab; ἔνϑ' εἰςπεσὼν ἔκειρε πολύκερων φόνον, er mordete die gehörnte Herde; κτήματα κείρειν, Hab und Gut aufzehren; (d) übh. verwüsten, vernichten, vertilgen; μάχης ἐπὶ μήδεα κείρειν, den Kampf verderben, j-n am Kämpfen hindern; Länder, Städte u. dgl., wo wieder an ein Umhauen der Bäume u. ein Abschneiden des Getreides zu denken ist -
3 δια-κείρω
δια-κείρω (s. κείρω), durchschneiden, zerschneiden; Homer Iliad. 8, 8 μήτε τις οὖν ϑήλεια ϑεὸς τό γε μήτε τις ἄρσην πειράτω διακέρσαι ἐμὸν ἔπος, ἀλλ' ἅμα πάντες αἰνεῖτε, meinem Befehle zu widersprechen, sich zu widersetzen, Apollon. Lex. Homer. p. 58, 16 διακέρσαι· διακόψαι; – τὰ σκευάρια διακεκαρμένος Ar. Vesp. 1313, gleichsam aus der Kleidung herausgeschält, der alles verloren oder verkauft hat. Bei Plat. Tim. 83 e f. L. für διακρινομένης.
-
4 προ-απο-κείρω
προ-απο-κείρω, vorher abscheeren, Sp.
-
5 περι-κείρω
περι-κείρω, rings herum scheeren; τὴν κόμην, Her. 3, 154; τὴν κεφαλὴν ἐν χρῷ, Plut. Lyc. 15; Luc. D. Mer. 8; u. med., τρίχας, Her. 4, 71; τοὺς πλοκάμους περικειρόμενος, Luc. Tim. 1.
-
6 συν-απο-κείρω
συν-απο-κείρω, mit od. zugleich abscheeren, Sp.
-
7 κατα-κείρω
κατα-κείρω, abscheeren, abschneiden; κατακείρεται ὁ πώγων Plut. discr. adul. et amic. 9. – Gew. übertr., verzehren, aufreiben, βίοτον, οἶκον, μῆλα, Od. 4, 686. 22, 36. 23, 356.
-
8 ἀπο-κείρω
ἀπο-κείρω, abscheeren, Haupt- u. Barthaar, bes. med., χαίτην ἀπεκείρατο Il. 23, 141; τὰς κεφαλὰς ἀποκείρασϑαι Her. 6, 21; τὰς κόμας Plat. Phaed. 89 b; τὸν πώγωνα Luc. Pisc. 46; γένειον Herodian. 5, 4, 12; ohne Zusatz, Is. 4, 7; οὐδεὶς ἀπεκείρατ' οὐδ' ἠλείψατο Ar. Nubb. 826; σκάφιον ἀποκεκαρμένη Th. 838, eine eigene Art, das Haar zu scheeren; vgl. Ach. 849; ἀπεκεκάρκει Luc. Tox. 51; ἀποκαρτέον Eupol. Poll. 2, 33; ἀποκαρέντα πρόβατα, geschorene Schafe, D. Sic. 1, 36; – zerschneiden, zerhauen, τένοντε, φλέβα, in tmesi, Il. 10, 456. 13, 546; vertilgen, δαίμων ἄνδρας Aesch. Pers. 885; ἄνϑος πόλεως Eur. Herc. F. 875; pass., ἀπὸ στεφάναν κέκαρσαι πύργων, du bist des Kranzes beraubt, Hec. 910; vom Adler des Prometheus ἀποκερῶν τὸ ἧπαρ Luc. Prom. 2; berauben, Sp., vgl. Dion. Hal. 9, 23.
-
9 ἀμφι-κείρω
ἀμφι-κείρω, ringsum abscheeren, ἀμφικάρη τοὺς αὐχένας κρυμῷ, es wurde ihm der Hals abgeschnitten, Philipp. 71 (IX, 56).
-
10 ἀνα-κείρω
ἀνα-κείρω, abscheeren, Sp.
-
11 ἐπι-κείρω
ἐπι-κείρω, ep. aor. ἐπέκερσα, scheeren, beschneiden, σῖτον, das Getreide anschröpfen, Theophr.; – πρώτας ἐπέκερσε φάλαγγας Il. 16, 394 erkl. die Alten διακόψαι, διαφϑεῖραι, niedermähen, niederstrecken; in tmesi, ἐπὶ μήδεα κείρειν, die Anschläge hintertreiben, vereiteln, 15, 467. 16, 120.
-
12 ἐγ-κείρω
ἐγ-κείρω; nur ἐγκεκαρμένῳ κάρᾳ, mit kahlgeschornem Haupte, Eur. El. 108.
-
13 ἐκ-κείρω
ἐκ-κείρω, ganz kahl scheeren, Σκυϑιστὶ ἐκκεκαρμένος Soph. frg. 420.
-
14 ὑπο-κείρω
ὑπο-κείρω, von unten abschneiden, allmälig zerfleischen; Plut. de vit. aer. al. 4; ὑποτέμνοντες τοὺς στάχυας καὶ ὑποκείροντες Ael. H. A. 6, 41.
-
15 διακείρω
δια-κείρω (s. κείρω), durchschneiden, zerschneiden; τὰ σκευάρια διακεκαρμένος; gleichsam aus der Kleidung herausgeschält, der alles verloren oder verkauft hat -
16 πρασο-κουρίς
πρασο-κουρίς, ίδος, ἡ (κείρω), eine Raupe, die den Lauch u. anderes Gartenkraut abfrißt; Arist. H. A. 5, 19; Theophr. u. Folgde. Vgl. noch Strattis bei Ath. II, 69 a.
-
17 ξυρόν
ξυρόν, τό (ξύω, auch mit κείρω verwandt, vgl. Buttm. Lexil. II p. 264), das Scheermesser; κρᾶτα πλόκαμόν τ' ἐσκυϑισμένον ξυρῷ, Eur. El. 241; Ar. Eccl. 65 u. A. – Von der haarfeinen Schärfe der Scheermesserklinge übertr., νῦν γὰρ δὴ πάντεσσιν ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς ἢ ὄλεϑρος ἠὲ βιῶναι, Il. 10, 173, sprichwörtlich von dem entscheidenden Augenblicke, wo ein Haarbreit den Ausschlag geben kann, wie Her. 6, 11 sagt: ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς ἔχεται ἡμῖν πρήγματα ἢ εἶναι ἐλευϑέροισι ἢ δούλοισι; vgl. Theogn. 569; ähnlich Theocr. 22, 6, ἀνϑρώπων σωτῆρες ἐπὶ ξυροῦ ἤδη ἐόντων, von den Dioskuren, den Rettern in der äußersten Gefahr; vgl. Aesch. Ch. 870, ἔοικε νῦν αὐτῆς ἐπὶ ξυροῦ πέλας αὐχὴν πεσεῖσϑαι; Soph. φρόνει βεβὼς αὖ νῦν ἐπὶ ξυροῦ τύχης, Ant. 983; ὧδ' ἔβητ' ἐπὶ ξυροῦ, Eur. Herc. Fur. 630; so auch bei sp. D.; Paroemiogr.
-
18 κεραΐζω
κεραΐζω (mit κείρω zusammenhangend, nach den Alten aber eigtl. ἐπὶ φϑορᾶς τῆς ἐκ τῶν ζώων κεραςφόρων), von Grund aus zerstören, verwüsten, plündern; vom Löwen, σταϑμοὺς κεραΐζων Il. 5, 556. 16, 752; πόλιν 16, 830 Od. 8, 516; pass. neben ἀλαπάζω Il. 24, 245; ἄστυ Her. 1, 88; τὰ χρήματα, von Dieben, 2, 121; Sp.; – von lebenden Wesen, umbringen, morden; Τρῶας Il. 2, 860, vgl. 21, 129; ϑῆρας Pind. P. 9, 21; νυμφιδίους εὐνὰς ϑανάτοις κεραϊζομένας Eur. Alc. 889; οἱ λέοντες τὰς καμήλους ἐκεράϊζον μούνας Her. 7, 125; τοὺς ἱκέτας ἐκ τοῦ νηοῦ, vertreiben, 1, 159; von Schiffen, in Grund bohren, 8, 86.
-
19 κειρύλος
-
20 κορσόω
- 1
- 2
См. также в других словарях:
κείρω — kṛṇā´ti aor subj act 1st sg κείρω kṛṇā´ti pres subj act 1st sg κείρω kṛṇā´ti pres ind act 1st sg κείρω kṛṇā´ti aor ind mid 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κείρω — (ΑΜ κείρω, Α ιων. τ. κερέω) κόβω τα μαλλιά, κουρεύω μσν. συλλέγω, μαζεύω αρχ. 1. ξυρίζω, κόβω τις τρίχες σύρριζα 2. (σε μεγάλο πένθος) κόβω τα μαλλιά μου για να εκδηλώσω τη θλίψη μου 3. ληστεύω, αρπάζω 4. αποκόπτω, αποτέμνω 5. δρέπω 6. ερημώνω… … Dictionary of Greek
κεῖρον — κείρω kṛṇā´ti aor imperat act 2nd sg κείρω kṛṇā´ti pres part act masc voc sg κείρω kṛṇā´ti pres part act neut nom/voc/acc sg κείρω kṛṇā´ti imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) κείρω kṛṇā´ti imperf ind act 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κείρῃ — κείρω kṛṇā´ti aor subj mid 2nd sg κείρω kṛṇā´ti aor subj act 3rd sg κείρω kṛṇā´ti pres subj mp 2nd sg κείρω kṛṇā´ti pres ind mp 2nd sg κείρω kṛṇā´ti pres subj act 3rd sg κείρηι , κεῖρις fem dat sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κείρετε — κείρω kṛṇā´ti aor subj act 2nd pl (epic) κείρω kṛṇā´ti pres imperat act 2nd pl κείρω kṛṇā´ti pres ind act 2nd pl κείρω kṛṇā´ti imperf ind act 2nd pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κεκαρμένα — κείρω kṛṇā´ti perf part mp neut nom/voc/acc pl κεκαρμένᾱ , κείρω kṛṇā´ti perf part mp fem nom/voc/acc dual κεκαρμένᾱ , κείρω kṛṇā´ti perf part mp fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κεῖρε — κείρω kṛṇā´ti pres imperat act 2nd sg κείρω kṛṇā´ti aor ind act 3rd sg (homeric ionic) κείρω kṛṇā´ti imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κείρει — κείρω kṛṇā´ti aor subj act 3rd sg (epic) κείρω kṛṇā´ti pres ind mp 2nd sg κείρω kṛṇā´ti pres ind act 3rd sg κεῖρις fem nom/voc/acc dual (attic epic) κείρεϊ , κεῖρις fem dat sg (epic) κεῖρις fem dat sg (attic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κείρομεν — κείρω kṛṇā´ti aor subj act 1st pl (epic) κείρω kṛṇā´ti pres ind act 1st pl κείρω kṛṇā´ti imperf ind act 1st pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κείρουσι — κείρω kṛṇā´ti aor subj act 3rd pl (epic) κείρω kṛṇā´ti pres part act masc/neut dat pl (attic epic doric ionic) κείρω kṛṇā´ti pres ind act 3rd pl (attic epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κείρουσιν — κείρω kṛṇā´ti aor subj act 3rd pl (epic) κείρω kṛṇā´ti pres part act masc/neut dat pl (attic epic doric ionic) κείρω kṛṇā´ti pres ind act 3rd pl (attic epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)