-
1 κανονωτός
A furnished with cross-bars, (iii B. C.); ἀγγεῖον, ζωγρεῖον κ., a cage for pigs, Sch.Ar.V. 840 ed.Ald. (v.l. κανωτόν).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κανονωτός
-
2 κανονωτούς
κανονωτόςfurnished with cross-bars: masc acc pl -
3 κανονωτόν
κανονωτόςfurnished with cross-bars: masc acc sg -
4 κανών
κανών, - όνοςGrammatical information: m.Meaning: `straight rod, bar, stave or grip to handle the shield, directive, rule, model etc.' (Il.).Dialectal forms: Myc. konon-ipi \/ konon-iphi\/Derivatives: Diminut. κανόνιον (Ph. Bel., Hero); κανονίς `ruler, frame etc.' (Arist., Ph. Bel.); κανονίης m. `straight man, like a rod' (Hp. Aër. 24); κανονικός `belonging to the κανών' (hell.); κανονωτός `provided with κανόνες' (pap.). Denomin. verb κανονίζω `measure, decide' (Arist.) with κανονισμοί pl. (Man.), κανόνισμα (AP), κανονιστικός (Choerob.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Mostly connected with κάννα as *`reed-stave', but perh. the word is unrelated; on the formation Chantraine Formation 160ff. The variation α\/ο shows that it is a Pre-Greek word. The Semitic etymology by Lewy Fremdw. 133 (Hebr. qānoeh `measuring reed, balance') is not to be preferred. - On the history of κανών s. H. Oppel Κανών. 1937 (Philol. Suppl. 30: 4); also v. Fritz AmJPhil. 60, 112ff.; L. Wenger Canon in den römischen Rechtsquellen und in den Papyri. 1942 (WienAkSb. 220: 2); and Dölger ByzZ 42, 282ff.Page in Frisk: 1,780Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κανών
См. также в других словарях:
κανονωτός — κανονωτός, ή, όν (AM) μσν. ο κατασκευασμένος έτσι ώστε να είναι ευθύς ή ομαλός αρχ. ο εφοδιασμένος με κανόνα, με εγκάρσιο ξύλο. [ΕΤΥΜΟΛ. < κανών, όνος + κατάλ. ωτός (πρβλ. αγκυλ ωτός, οδοντ ωτός)] … Dictionary of Greek
κανονωτούς — κανονωτός furnished with cross bars masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κανονωτόν — κανονωτός furnished with cross bars masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κανόνας — (Μαθημ.). Γεωμετρικό όργανο, με το οποίο χαράσσονται ευθύγραμμα τμήματα και παράλληλες μεταξύ τους ευθείες (επειδή ο κ. καταλήγει σε παράλληλα ευθύγραμμα τμήματα). Ο κ., μαζί με τον διαβήτη, είναι τα δύο γεωμετρικά όργανα που οι αρχαίοι Έλληνες… … Dictionary of Greek
