-
1 κανείν
-
2 κανεῖν
-
3 καίνω
Grammatical information: v.Meaning: `kill' (trag., Timocr. 1, 9, Theoc. l. c.);Compounds: also with κατα- `id.' (X.).Derivatives: - κοναί φόνοι H.Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: By-form to κτείνω (s. v.) with the same simplification of the anlaut as in χαμαί beside χθών (Schwyzer 326). The supposition, καίνω, κανεῖν would have arisen from κατα-κανεῖν with dissimilation for κατα-κτανεῖν (Kieckers IF 36, 233ff., Chantraine Sprache 1, 142 n. 3), is difficult to connect with the chronology of the attestations. S. Brugmann, Grundr.2 1, 792 n. 1, Kretschmer Glotta 10, 231, Deroy L'Ant. class. 23, 313. Cf. Lejeune, Phonét. 32.Page in Frisk: 1,755Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > καίνω
-
4 καίνω
См. также в других словарях:
κανεῖν — καίνω kill aor inf act (attic epic doric) καίνω kill fut inf act (attic epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καίνω — (Α) φονεύω, σφάζω. [ΕΤΥΜΟΛ. Κατά μια άποψη, το ρ. καίνω σχηματίστηκε υποχωρητικά και κατ απόσπασιν από το απρμφ. αορ. κατα κανεῑν, το οποίο προέκυψε ανομοιωματικά από το απρμφ. αορ. κατα κτανεῑν του ρ. κατακτείνω. Δεδομένης όμως τής παλαιότητας… … Dictionary of Greek
