-
1 καιάδας
A a pit or underground cavern at Sparta, into which state-prisoners or their corpses were thrown, Th.1.134, Paus. 4.18.4:—the forms [full] καιάτας and [full] καιέτας are found in Eust.1478.45:— also [full] καιετός, ὁ, fissure produced by earthquake, Str.8.5.7: hence Λακεδαίμονα καιετάεσσανA full of hollows or abysses, read by Zenod. for κητώεσσαν in Od.4.1: butΕὐρώτας καιετάεις Call.Fr. 224
, is expld. by καλαμινθώδης in Str.l.c.; cf. [full] καιέτα· καλαμίνθη ([dialect] Boeot.), Hsch.; [full] καιέτας in Apollon.Lex. s.v. κητώεσσαν; gen. pl. [full] καιατῶν Anon. Lond.36.57.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καιάδας
-
2 κητώεσσαν
Grammatical information: adj.Meaning: adjunct of κοίλην Λακεδαίμονα (Β 581, δ 1; verse end), gener. taken as `full of crevices, abysses', later said of the wooden horse (Q. S. 12, 314) and, through confusion with κήτειος, κῆτος, said of πώεα, φάλαγξ (Nonn.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Not well explained. Zenodotus (sch. on δ 1) read καιετάεσσαν for it and understood it as `καλαμινθώδη', from καιέτα (H.) or καιετας (without accent, Apoll. Lex. s. κητώεσσαν) = καλαμίνθη; by Call. Fr. 224 the Eurotas is called καιετάεις. Other informants (in Str. 8, 5, 7 and Eust. 1478, 41) connected it however with καιετοί οἱ ἀπὸ τῶν σεισμῶν ῥωχμοί and with καιέτας = καιάδας (s. v.). - Who follows the reading of Zenodotus, must consider Aristarchos' κητώεσσαν as a `Verschlimmbesserung' (correction which makes things worse) with connection to κῆτος. Thus Bechtel Lex. s. v., who after Buttmann Lex. 2, 92ff., Solmsen Unt. 123f. a. o. assumes a word κῆτος = `crevice, abyss', which would occur in μεγα-κήτης (of δελφίς, ναῦς, evtl. also of πόντος) (diff. s. κῆτος). After Buttmann and Solmsen however κητώεσσαν (with metr. lengthening for *κητόεσσαν) is the real reading, i. e. from κῆτος as `crevice, abyss'. - It seems evident to connect καιέ\/ άτας `crevice in Sparta'; perhaps καιε\/ ατ- became *κηετ-ο-Ϝεσσα \> *κητοϜεσσα (cf. λαίθαργος\/ λήθαργος Fur. 338) of which the - ο- was lengthened. - Furnée 180 n. 6 points to the gloss ἄμυσσος κῆτος. Λάκωνες (s.s.v. βύθος), which shows that a crevice could be called κῆτος. - Ruijgh Lingua 28 (1971) derives the form from *κητοσ-Ϝεντ-.Page in Frisk: 1,846Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κητώεσσαν
-
3 καιετάεις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καιετάεις
-
4 καιέτα
Grammatical information: f.Meaning: καλαμίνθη. Βοιωτοί H., καιετας (without accent, Apollon. Lex. s. v. κητώεσσαν), gen. pl. καιατῶν (Anon. Lond. 36, 57). Also καίατα(ς).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: - Derived from καίω because of the burning taste (Fraenkel Nom. ag. 1, 62 A. 2; cf. Bechtel Dial. 1, 306). Rather Pre-Greek, like the foregoing word, though I don't see any direct connection between the two words.Page in Frisk: 1,753Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > καιέτα
См. также в других словарях:
καιάδας — Βάραθρο που βρισκόταν κοντά στην αρχαία Σπάρτη. Σε αυτό έριχναν τα πτώματα των καταδικασμένων σε θάνατο κακούργων και τους αιχμαλώτους πολέμου. Ορισμένοι τον ταυτίζουν με τους Αποθέτας, όπου οι Σπαρτιάτες πετούσαν τα ανάπηρα ή καχεκτικά βρέφη. Η… … Dictionary of Greek
κητώεις — κητώεις, εσσα, εν (Α) 1. (ομηρικό επίθ. τής Λακεδαίμονος) ο γεμάτος κοιλότητες, χαράδρες, σπηλιές («οἵ δ εἶχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν», Ομ. Ιλ.) 2. (για τον Δούρειο Ίππο) σπηλαιώδης, κοίλος, κούφιος 3. πελώριος, τεράστιος. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης … Dictionary of Greek
