-
1 θαμειος
(только nom. pl. f θαμειαί и acc. θαμειάς), тж. pl. θᾰμέες (см.) частый, многочисленныйθαμέες ἄκοντες ἀΐσσουσι Hom. — дротики летят непрерывно;
ὀδόντες ὑὸς θαμέες ἔχον Hom. — (шлем Мериона) был густо усажен кабаньими клыками;λίθοι πωτῶντο θαμειαί Hom. — камни летели тучей;πυραὴ καίοντο θαμειαί Hom. — пылало множество костров -
2 θαμειός
θαμειός ( ϑαμά), häufig, nahe an einander, dicht gedrängt, bei Hom. nur im tem. plur. nom. u. accus., αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο ϑαμειαί Il. 1, 52, ἐϑείρας ' αμειάς 9, 383; 22, 316; ϑαμειαὶ σφενδόναι Archil. 50; Nic. Al. 594 hat den compar. ϑαμειότερος. Bei Hesych. wird ϑαμύντεραι, πυκνότεραι erkl.
-
3 θαμειός
θαμειός, häufig, nahe an einander, dicht gedrängt -
4 θαμεες
-
5 ταρφειός
-
6 θαμινός