-
1 θεόσδοτος
A given by the gods, Hes.Op. 320;δύναμις Pi.P.5.13
;εὐδαιμονία Arist.EN 1099b12
;ἀρετή Max.Tyr.38.4
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θεόσδοτος
-
2 θεός
Grammatical information: m. f.Meaning: `god, goddess' (Il.);Compounds: myk. te-o. Very often in compp., e. g. ἄ-θεος, θεο-ειδής; θεόσ-δοτος after Διόσ-δοτος; on the form θεσ- s. θέσκελος, θέσπις. On θεσ- as magnifying prefix in MoGr. Georgakas Άθ. 46, 97ff.Derivatives: 1. θεά f. `goddess' (ep.; details in Lommel Femininbildungen 13f., also Wackernagel Syntax 2, 25; on θεά and fem. θεός in Hom. s. Humbach Münch. Stud. zur Sprachwiss. 7, 46ff.). 2. θέαιναι pl. `goddesses' (after τέκταιναι a. o.; in Hom. as metr. filling; not with Chantraine REGr. 47, 287 n. 1 archaic form; further Schwyzer 475 w. n. 7). 3. θεῖος `divine' (Il.; cf. below) with θειώδως adv. (pap.), θειότης `godliness' (LXX, NT, Plu.), θειάζω `prophesy, honour as god' (Th.), also with prefix, e. g. ἐπι-θειάζω `swear in the name of the gods' with ( ἐπι-)θειασμός (Th.) 4. θεϊκός `id.' (late). 5. Denomin. verb θεόω, - όομαι `make to a god, become a god' (Call.), mostly with prefix, e. g. ἀπο-θεόω `id.' (pap., Plb., Plu.) with ἀποθέωσις (Str.).Etymology: The connection with Arm. di-k` pl. `gods' (Bartholomae BB 17, 348) seems probable; further to Lat. fēriae `festive days', fēstus `feastly, fānum `temple', s. W.-Hofmann s. vv.; to Skt. dhíṣṇiya- Mayrhofer KEWA s. dhiṣáṇā. Arm. di-k` would come from IE * dhēs-es, and θεός could be *dhĕs-ós; cf. θέσ-κελος; θεῖος then from *θέσ-ι̯ος (Schwyzer 467). The ē: ĕ go back on * dheh₁s-: * dhh₁s-; this explains also the Latin forms, e.g. fānum \< * fasnom \< * dʰh₁s-nom; thus Rix, Kratylos XIV (1969) [1972] 179f. - The etymology as *θϜεσ-ός with Lith. dvasià `spirit', MHG getwās `ghost' (s. on θεῖον) can be abandoned; there is no trace of the F in Greek and it is impossible in the Armenian word.Page in Frisk: 1,662-663Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > θεός
См. также в других словарях:
θεόσδοτος — θεόσδοτος, ον (AM) αυτός που δόθηκε από θεό. [ΕΤΥΜΟΛ. θεόσ δοτος (αντί τού ορθού θεό δοτος) < θεός + δοτος (< δίδωμι, πρβλ. αν επί δοτος, έκ δοτος) κατ αναλογία προς το διόσ δοτος*] … Dictionary of Greek
θεόσδωρος — ον (Μ) θεοδώρητος· [ΕΤΥΜΟΛ. θεόσ δωρος (αντί τού ορθτ. θεό δωρος) < θεός + δωρος (< δώρον, πρβλ. ζεί δωρος πολύ δωρος) προφανώς κατά το θεόσ δοτος*] … Dictionary of Greek
πρωτόδοτος — ον, ΜΑ (κυρίως για την άμεση γνώση τού θεού) αυτός που έχει δοθεί πρώτος ή για πρώτη φορά. επίρρ... πρωτοδότως ΜΑ με τρόπος πρωτοδοσμένο. [ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο) * + δοτός (< δίδωμι), πρβλ. θεόσ δοτος] … Dictionary of Greek
