Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

εὐ-τέλεια

  • 41 ατελεια

        ион. ἀτελίη и ἀτεληΐη ἥ
        1) незаконченность, незавершенность

    (τελειότης μεγέθους καὴ ἀ. Arst.)

    ,
        2) свобода от повинностей Xen., Isocr., Polyb., Plut.
        

    ἀ. στρατηΐης καὴ φόρου Her. — освобождение от воинской повинности и податей;

        ἐξ ἀτελείας Dem. — даром

    Древнегреческо-русский словарь > ατελεια

  • 42 γεννητικος

        3
        1) производящий, рождающий, плодовитый
        

    (τὰ τέλεια ζῷα, δύναμις τῆς ψυχῆς Arst.)

        2) детородный
        

    (μόριον Arst., Diod. и μόρια Plut.)

    Древнегреческо-русский словарь > γεννητικος

  • 43 ευτελεια

        ион. εὐτελείη и εὐτελίη ἥ
        1) дешевизна
        

    (τῶν σιτίων Her.)

        2) малоценность, незначительность, ничтожность
        

    (τῆς διανοίας Arst. и τοῦ διανοήματος Plut.)

        εἰς εὐτέλειαν Arph. — по дешевке, т.е. плохо, аляповато

        3) бережливость, экономия Xen., Plat.
        

    ἐπ΄ εὐτελείᾳ Arph. — из экономии;

        μετ΄ εὐτελείας Thuc. и σὺν εὐτελείᾳ Plut. — с умеренными затратами, без расточительности;
        ἐς εὐτέλειαν σωφρονίσαι Thuc. — сократить расходы

    Древнегреческо-русский словарь > ευτελεια

  • 44 ημιτελεια

         (ῐ) ἥ скидка в половинном размере, уменьшение наполовину (налога, пени и т.д.)
        

    (τῶν κακῶν Luc.)

    Древнегреческо-русский словарь > ημιτελεια

  • 45 Ηρα

         Ἥρα
        ион. Ἥρη ἥ Гера (соотв. лат. Juno, старшая дочь Кроноса и Реи, сестра и супруга Зевса, мать Арея, Гефеста и Гебы); ее эпитеты у Hom.
        

    Διὸς κυδρέ παράκοιτις «славная супруга Зевса», πρέσβα «почтенная», «чтимая», πότνια «властительница», χρυσόθρονος «златопрестольная», λευκώλενος «белорукая», ἠΰκομος «прекраснокудрая», βοῶπις «волоокая», χρυσοπέδιλος «с золотыми сандалиями», δολοφρονέουσα «замышляющая хитрости», Ἀργείη «аргосская богиня» (в Арголиде было наибольшее количество посвященных ей храмов, в том числе Ἥραιον);

    Древнегреческо-русский словарь > Ηρα

  • 46 ισοτελεια

        ἥ податное равенство (иностранцев с местным населением) Xen.

    Древнегреческо-русский словарь > ισοτελεια

  • 47 ξυντελεια

        ἥ
        1) совместное уплачивание
        

    εἰς συντέλειαν ἀγαγεῖν τι Dem. — устраивать что-л. на общий счет

        2) доля в платеже, квота, взнос
        χρημάτων συντέλειαν ποιεῖν Dem. — участвовать в уплате денежной повинности, уплачивать свой взнос

        3) синтелия (группа плательщиков, совместно финансирующих какое-л. общественное мероприятие)
        

    αἱ συντέλειαι τῶν τριηράρχων Dem. — синтелии, обязанные поставить на свой счет государству по одной триреме;

        εἰς συντέλειαν συναγόμενοι εἰς τὰ δέκα τάλαντα Dem. — лица, объединившиеся в синтелию для уплаты 10 талантов

        4) политическое содружество, федерация, объединение Polyb., Diod., Plut.
        5) сообщество, сонм (sc. τῶν θεῶν Aesch.)
        6) общая (конечная) цель
        

    (ἥ σ. ὅπῃ ποτὲ τῷ παντὴ ξυμβάλλεται Plat.)

        7) завершение, окончание
        τέν συντέλειαν ἔχειν Polyb. — быть оконченным;
        συντέλειαν λαμβάνειν Polyb. — оканчиваться;
        συντέλειαν ἐπιθεῖναι или ἐπιθέσθαι τινί Polyb. — положить конец чему-л.

        8) зрелость
        

    (τῶν καρπῶν Plut.)

        9) грам. прошедшее законченное время, перфект

    Древнегреческо-русский словарь > ξυντελεια

  • 48 παντελεια

        ἥ
        1) доведение до конца, довершение
        2) доведение до совершенства, завершение, высшая ступень
        

    (τῶν ἀγαθῶν Plut.)

        ἥ τριετηρικέ π. Plut. — трехгодичное завершение, т.е. великие мистерии

        3) ( у пифагорейцев) число десять, десятерица ( как символ совершенства)

    Древнегреческо-русский словарь > παντελεια

  • 49 πολυτελεια

        ион. πολυτεληΐη ἥ
        1) большие расходы Her., Thuc.
        2) расточительность, тж. пышность, роскошь
        

    (ἐσθῆτος Xen.; τοῦ βίου и περὴ τοὺς βίους Polyb.)

    Древнегреческо-русский словарь > πολυτελεια

  • 50 προτελεια

        τά
        1) (sc. ἱερά) предварительная жертва, вступительное жертвоприношение
        

    π. γάμων Plat. — жертвоприношение перед бракосочетанием;

        2) вступление, начало
        

    (τῆς μελλούσης ξυνουσίας Luc.; ἐν προτελείοις τινός Aesch.)

    Древнегреческо-русский словарь > προτελεια

  • 51 στιγμη

         στιγμή
        ἥ
        1) мат. точка Arst.
        

    σ. χρόνου Plut., NT. — мгновение, миг;

        σ. ἢ σκιά Dem. — точка или тень, т.е. ничтожнейшая величина

        2) крапинка, пятнышко
        

    (αἱματίνη Arst.)

        3) грам. точка, знак препинания:
        

    (τελεία) σ. точка; σ. μέση средняя точка, т.е. точка с запятой

    Древнегреческо-русский словарь > στιγμη

  • 52 συντελεια

        ἥ
        1) совместное уплачивание
        

    εἰς συντέλειαν ἀγαγεῖν τι Dem. — устраивать что-л. на общий счет

        2) доля в платеже, квота, взнос
        χρημάτων συντέλειαν ποιεῖν Dem. — участвовать в уплате денежной повинности, уплачивать свой взнос

        3) синтелия (группа плательщиков, совместно финансирующих какое-л. общественное мероприятие)
        

    αἱ συντέλειαι τῶν τριηράρχων Dem. — синтелии, обязанные поставить на свой счет государству по одной триреме;

        εἰς συντέλειαν συναγόμενοι εἰς τὰ δέκα τάλαντα Dem. — лица, объединившиеся в синтелию для уплаты 10 талантов

        4) политическое содружество, федерация, объединение Polyb., Diod., Plut.
        5) сообщество, сонм (sc. τῶν θεῶν Aesch.)
        6) общая (конечная) цель
        

    (ἥ σ. ὅπῃ ποτὲ τῷ παντὴ ξυμβάλλεται Plat.)

        7) завершение, окончание
        τέν συντέλειαν ἔχειν Polyb. — быть оконченным;
        συντέλειαν λαμβάνειν Polyb. — оканчиваться;
        συντέλειαν ἐπιθεῖναι или ἐπιθέσθαι τινί Polyb. — положить конец чему-л.

        8) зрелость
        

    (τῶν καρπῶν Plut.)

        9) грам. прошедшее законченное время, перфект

    Древнегреческо-русский словарь > συντελεια

  • 53 τελειος

        τέλειος, τέλεος
        3 и 2
        1) законченный, полный
        

    τ. ἐνιαυτός Plat. — круглый год;

        τελέους ἐπτὰ μῆνας Arph. — в течение полных семи месяцев;
        ἅρμα τέλειον Luc. — колесница с полной запряжкой, т.е. четверня

        2) законченный, зрелый, возмужалый, взрослый
        

    (ἵππος Plat.)

        τ. ἀνήρ Aesch., Plat. — зрелый муж или Aesch. глава семьи, супруг;
        οἱ τέλειοι Xen. — взрослые мужчины

        3) безукоризненный, без порока, отборный
        

    (αἶγες Hom.; τὰ τέλεα τῶν προβάτων Her.)

        4) законченный, совершившийся
        

    (πρᾶγμα Aesch.)

        ξυνευχόμεσθα τέλεα τάδ΄ εὔγματα ἐκγενέσθαι Arph. — будем просить чтобы осуществились эти мольбы;
        τέλεον ἀποτετελέσθαι Plat. — свершиться, исполниться;
        τῶν ὅλων τι καὴ τελείων Arst. — нечто цельное и законченное

        5) окончательный, решительный
        

    (ψῆφος Aesch., Soph.)

        6) совершенный, лучший, отличный
        τ. εἴς, πρός и κατά τι Plat. и ἔν τινι Isocr. — достигший совершенства в чем-л.

        7) ( о богах) непорочный или все осуществляющий, всемогущий
        

    (Ζεὺς τ. Pind.; Ἥρα τελεία Aesch.)

        8) заключительный
        

    τ. κρατήρ Arph. — заключительная чаша (третья чаша в честь Зевса-Избавителя, см. σωτήρ II)

        9) крайний, высший, тягчайший
        

    (ἀδικία Plat.)

        10) мат. совершенный
        

    τ. ἀριθμός Plat. — совершенное число (т.е. равное сумме всех своих сомножителей, напр., 28 = 14 + 74 + 2 + 1)

    Древнегреческо-русский словарь > τελειος

  • 54 τελεος...

        τέλεος...
        τέλειος, τέλεος
        3 и 2
        1) законченный, полный
        

    τ. ἐνιαυτός Plat. — круглый год;

        τελέους ἐπτὰ μῆνας Arph. — в течение полных семи месяцев;
        ἅρμα τέλειον Luc. — колесница с полной запряжкой, т.е. четверня

        2) законченный, зрелый, возмужалый, взрослый
        

    (ἵππος Plat.)

        τ. ἀνήρ Aesch., Plat. — зрелый муж или Aesch. глава семьи, супруг;
        οἱ τέλειοι Xen. — взрослые мужчины

        3) безукоризненный, без порока, отборный
        

    (αἶγες Hom.; τὰ τέλεα τῶν προβάτων Her.)

        4) законченный, совершившийся
        

    (πρᾶγμα Aesch.)

        ξυνευχόμεσθα τέλεα τάδ΄ εὔγματα ἐκγενέσθαι Arph. — будем просить чтобы осуществились эти мольбы;
        τέλεον ἀποτετελέσθαι Plat. — свершиться, исполниться;
        τῶν ὅλων τι καὴ τελείων Arst. — нечто цельное и законченное

        5) окончательный, решительный
        

    (ψῆφος Aesch., Soph.)

        6) совершенный, лучший, отличный
        τ. εἴς, πρός и κατά τι Plat. и ἔν τινι Isocr. — достигший совершенства в чем-л.

        7) ( о богах) непорочный или все осуществляющий, всемогущий
        

    (Ζεὺς τ. Pind.; Ἥρα τελεία Aesch.)

        8) заключительный
        

    τ. κρατήρ Arph. — заключительная чаша (третья чаша в честь Зевса-Избавителя, см. σωτήρ II)

        9) крайний, высший, тягчайший
        

    (ἀδικία Plat.)

        10) мат. совершенный
        

    τ. ἀριθμός Plat. — совершенное число (т.е. равное сумме всех своих сомножителей, напр., 28 = 14 + 74 + 2 + 1)

    Древнегреческо-русский словарь > τελεος...

  • 55 απόγνωση

    [-ις (-εως)] η отчаяние, безнадёжность;

    βρίσκομαι σε τέλεια απόγνωση — быть в полном отчаянии;

    φέρω σε απόγνωση — приводить в отчаяние;

    πέφτω σε απόγνωση — предаваться отчаянию, приходить, впадать в отчаяние

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > απόγνωση

  • 56 παύλα

    η тире;

    § βάζω τελεία και παύλα — положить конец (чему-л.)

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > παύλα

  • 57 στιγμή

    η
    1) точка (в разн. знач);

    τελεία στιγμή — грам, точка;

    άνω στιγμή — точка с запятой;

    2) миг, мгновение; момент;

    τη στιγμή πού... — в тот момент, когда...;

    την ίδια στιγμή — в то же мгновение;

    κατάλληλη στιγμή — удобное время, удобный момент, случай;

    μιά στιγμή, παρακαλώ! — вас можно на минуточку?;

    περίμενε μιά στιγμή — подожди минутку;

    σε μιά στιγμή — в один момент, в одно мгновение, в один миг;

    από στιγμή σε στιγμή — с минуты на минуту;

    απ' αυτή τη στιγμή — с этих пор, с сегодняшнего дня; — с тех пор;

    ούτε στιγμή — ни минуты, ни на минуту;

    γιά μιά στιγμή — или στη στιγμή — или προς στιγμήν — на какой-то миг; — мгновенно;

    γιά μιά στιγμή μού πέρασε απ' το μυαλό ( — или νου) — у меня мелькнула (мимолётная) мысль; — меня осенило;

    3) полигр, пункт

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > στιγμή

  • 58 ἄλοχος

    1 wife ἔχεν δὲ σπέρμα μέγιστον ἄλοχος the wife of Lokros, Protogeneia O. 9.62

    ἀλλ' ὥτε παῖς ἐξ ἀλόχου πατρὶ ποθεινὸς O. 10.86

    τὸ δὲ νέαις ἀλόχοις ἔχθιστον ἀμπλάκιον P. 11.25

    ( Ἡρακλέης),

    οὗ κατ' Ὄλυμπον ἄλοχος Ἥβα τελείᾳ παρὰ ματέρι βαίνοισ ἔστι N. 10.18

    ὁπότ' Ἀμφιτρύωνος ἐν θυρέτροις σταθεὶς (sc. Ζεύς) ἄλοχον μετῆλθεν Ἡρακλείοις γοναῖς; Alkmene I. 7.7

    ἄλοχον εὐειδέα θέλων ἑκάτερος ἑὰν ἔμμεν I. 8.28

    Θέμιν Μοῖραι ἄγον σωτῆρος ἀρχαίαν ἄλοχον Διὸς ἔμμεν fr. 30. 5.

    ξένοι ἔφθινον ἄτερθεν τεκέων ἀλόχων τε Pae. 8.78

    ἀλόχῳ ποτὲ θωραχθεὶς ἔπεχ' ἀλλοτρίᾳ ὠαρίων sc. Meropae, Oinopionis filiae vel potius uxori. Snell. fr. 72. ]φαν ἄλοχον[ Θρ.. 13. ]νιαδας ἄλοχος P. Oxy. 2622 fr. 1. 10 ad ?fr. 346.

    Lexicon to Pindar > ἄλοχος

  • 59 βαίνω

    βαίνω (βαίνει; -ων, -οισα, -ον: impf. ἔβαινον, -ε: aor. 2, intrans. ἔβᾶν, -ᾶ, -ᾰν; βάντες; βᾶμεν: pf. βέβᾶκεν: aor. 1 subj., trans. βάσομεν)
    1 come, go
    a abs. “ πεύθομαι δ' αὐτὰν (= βώλακα) κατακλυσθεῖσαν ἐκ δούρατος ἐναλίαν βᾶμεν σὺν ἅλμᾳ ἑσπέρας ὑγρῷ πελάγει σπομέναν” P. 4.39

    ταχέες ἔβαν P. 4.180

    ἀκλεὴς δ' ἔβα fr. 105b. 3.

    Μοίσαις γὰρ ἀγλαοθρόνοις ἑκὼν Ὀλιγαιθίδαισίν τ' ἔβαν ἐπίκουρος O. 13.97

    Θεανδρίδαισι δ' ἀεξιγυίων ἀέθλων κάρυξ ἑτοῖμος ἔβαν N. 4.74

    ἄγγελος ἔβαν, πέμπτον ἐπὶ εἴκοσι τοῦτο γαρύων εὖχος N. 6.57

    b followed by subs. with local suffix.

    Ἀμύκλαθεν γὰρ ἔβα N. 11.34

    ὅσοι Τροίανδ' ἔβαν I. 4.36

    ὃς Οὔλυμπόνδ' ἔβα I. 4.55

    c c. prep.,
    I

    ἐπί, ἄλλα δ' ἐπ ἄλλον ἔβαν ἀγαθῶν O. 8.12

    καὶ πάγκαρπον ἐπὶ χθόνα καὶ διὰ πόντον βέβακεν ἐργμάτων ἀκτὶς καλῶν ἄσβεστος αἰεί I. 4.41

    ἁλὸς ἐπὶ κῦμα βάντες ἦλθον ἄγγελοι Pae. 6.100

    II

    ἐς, ῥοαὶ δ' ἄλλοτ ἄλλαι ἐς ἄνδρας ἔβαν O. 2.34

    ἐς θαλάμου μυχὸν εὐρὺν ἔβαν N. 1.42

    ἐς δίφρον Μοισᾶν ἔβαινον κλυτᾷ φόρμιγγι συναντόμενοι I. 2.2

    III

    πρός, οἶοι Λιβύσσας ἀμφὶ γυναικὸς ἔβαν Ἴρασα πρὸς πόλιν P. 9.105

    IV σχεδόν, τὶν γὰρ εὔφρων ἕψεται πρώτα θυγάτηρ ὁδοῦ δάφνας εὐπετάλου σχεδὸν βαίνοισα πεδίλοις v. σχεδόν Παρθ. 2. 70.
    e part., going, walking ἀσθενεῖ μὲν χρωτὶ βαίνων sc. Philoktetes P. 1.55

    κατ' Ὄλυμπον ἄλοχος Ἥβα τελείᾳ παρὰ ματέρι βαίνοισ ἔστι, καλλίστα θεῶν N. 10.18

    cf. Παρθ. 2. 70, supra.
    f met.

    τῶν νῦν δὲ καὶ Θρασύβουλος πατρῴαν μάλιστα πρὸς στάθμαν ἔβα P. 6.45

    τὸ τὠργείου φυλάξαι ῥῆμ' ἀλαθείας λτ; -γτ; ἄγχιστα βαῖνον ( ὁδῶν supp. Hermann, ἐτᾶς Bergk) I. 2.10
    2 aor. 1 trans., made to travel

    ὄφρα κελεύθῳ τ' ἐν καθαρᾷ βάσομεν ὄκχον O. 6.24

    3 frag. ]βαμεν ἐξ Ὀλύμπου[ Πα. 22b. 6. ἐπὶ λεπτῷ δενδρέῳ ( βαίνειν) ubi fort. βαίνειν Pindaro tribuendum fr. 230.
    4 in tmesis. ἐπὶ μὰν βαίνει v.

    ἐπιβαίνω O. 7.45

    Lexicon to Pindar > βαίνω

  • 60 εἰμί

    εἰμί ( εἰμ（ί), [ἔσσι], ἐσσί, ἔστι（ν), ἐστί（ν), ἔσθ, εἰμέν, ἐντί, εἰσίν, ἔντι; εἴην, εἴη; ἔστω; ἐών, ἐόντα, ὄντα, ἐόντων, ἐοῖσα, ἐοῖσαν, ἐόντων; ἔμμεναι, ἔμμεν, [εἶναι codd.]: fut. ἔσομαι, ἔσσομαι, ἔσεται, ἔσσεται, ἔσται; ἐσσομένας gen., ἐσσόμενον, ἐσσόμενα; ἔσσεσθαι, ἔσεσθαι: impf. ἦν, ἔσαν, ἦσαν; ἔσκεν.)
    1 be. A
    1 c. predicative adj.
    a

    ἄπιστον ἐμήσατο πιστὸν ἔμμεναι O. 1.32

    τὸ πόρσω δ' ἐστὶ σοφοῖς ἄβατον κἀσόφοις O. 3.44

    θεὸς εὔφρων εἴη λοιπαῖς εὐχαῖς O. 4.13

    ἠὺ δ' ἔχοντες σοφοὶ καὶ πολίταις ἔδοξαν ἔμμεν O. 5.16

    ἦν δὲ κλέος βαθύ O. 7.52

    φανερὰν ἐν πελάγει Ῥόδον ἔμμεν ποντίῳ O. 7.56

    τερπνὸν δ' ἐν ἀνθρώποις ἴσον ἔσσεται οὐδέν O. 8.53

    μάτρωος δ' ἐκάλεσσέ μιν ἰσώνυμον ἔμμεν O. 9.64

    ὁ δὲ λόγος δόξαν φέρει, λοιπὸν ἔσσεσθαι στεφάνοισί νιν ἵπποις τε κλυτὰν P. 1.37

    γένοἰ οἷος ἐσσὶ μαθών P. 2.72

    [ ἀβάπτιστός εἰμι (codd.: εἶμι Schnitzer) P. 2.80]

    σμικρὸς ἐν σμικροῖς, μέγας ἐν μεγάλοις ἔσσομαι P. 3.107

    “ ἔσομαι τοῖος” P. 4.156

    δίδυμαι γὰρ ἔσαν ζωαί P. 4.209

    πόνων δ' οὔ τις ἀπόκλαρός ἐστιν οὔτ ἔσεται P. 5.54

    εὐθύτομόν τε κατέθηκεν Ἀπολλωνίαις ἀλεξιμβρότοις πεδιάδα πομπαῖς ἔμμεν ἱππόκροτον σκυρωτὰν ὁδόν P. 5.92

    ἐδόκησέν τε ὕπατος ἀμφὶ τοκεῦσιν ἔμμεν πρὸς ἀρετάν P. 6.42

    “ κρυπταὶ κλαίδες ἐντὶ σοφᾶς Πειθοῦς ἱερᾶν φιλοτάτων” P. 9.39

    θεὸς εἴη ἀπήμων κέαρ P. 10.21

    θαμὰ δ' ἀλλοδαπῶν οὐκ ἀπείρατοι δόμοι ἐντί N. 1.24

    ἐστὶ δ' αἰετὸς ὠκὺς ἐν ποτανοῖς N. 3.80

    τὸ δ' ἐναντίον ἔσκεν N. 5.31

    σέο δὲ προπράον' ἔμμεν ξεῖνον ἀδελφεόν τ (Schr.: προπρεῶνα μέν codd.) N. 7.86 ξανθοκομᾶν Δαναῶν ἦσαν μέγιστοι <¯˘¯> N. 9.17

    ἁ Μοῖσα γὰρ οὐ φιλοκερδής πω τότ' ἦν οὐδ ἐργάτις I. 2.6

    ἐσσὶ γὰρ ὦν σοφός I. 2.12

    οὐκ ἀγνῶτες ὑμῖν ἐντὶ δόμοι οὔτε κώμων I. 2.30

    ἰατὰ δ' ἐστὶ βροτοῖς σύν γ ἐλευθερίᾳ καὶ τά ( ἔστι Er. Schmid) I. 8.15 ἄλοχον εὐειδέα θέλων ἑκάτερος ἑὰν ἔμμεν (Tricl.: ἔμμεναι codex) I. 8.29 ἦν γὰρ τὸ πάροιθε φορητὰ sc. Delos fr. 33d. 1.

    νεόπολίς εἰμι Pae. 2.28

    ἄνιππός εἰμι Pae. 4.27

    λίαν μοι [δέο]ς ἔμπεδον

    εἴη κεν Pae. 4.49

    κατεκρίθης δὲ θνατοῖς ἀγανώτατος ἔμμεν Pae. 16.7

    = fr. 147 Schr. σῶμα δ' ἐστὶ θνατόν Παρθ. 1. 1. τί ἔρδων φίλος σοι εἴην, τοῦτ αἴτημί σε (<ἂνγτ; εἴην coni. Christ) fr. 155. 3. νὸκακ ἔμμεναι fr. 169. 17.
    b with infinitive added.

    ἦν δ' ἐσορᾶν καλός O. 8.19

    εἲην εὑρησιεπὴς ἀναγεῖσθαι O. 9.80

    “ ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένες ὠκύτεραι κέρδος αἰνῆσαι” P. 4.139

    εἰμὶ δ' ἄσχολος ἀναθέμεν P. 8.29

    ἐμοὶ δὲ θαυμάσαι θεῶν τελεσάντων οὐδέν ποτε φαίνεται ἔμμεν ἄπιστον P. 10.50

    καὶ τὸ σιγᾶν πολλάκις ἐστὶ σοφώτατον ἀνθρώπῳ νοῆσαι N. 5.18

    αἰδοῖος μὲν ἦν ἀστοῖς ὁμιλεῖν I. 2.37

    c impersonal.

    ἀλλὰ μοιρίδιον ἦν P. 1.55

    2 c. pred. subs.

    ἦν Τάνταλος οὗτος O. 1.55

    Σικελίας ἔσαν ὀφθαλμός O. 2.9

    εἰ δ' εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας, τίνα κεν φύγοι ὕμνον; O. 6.4

    Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν πατρός, περὶ θνατῶν δ' ἔσεσθαι μάντιν ἐπιχθονίοις ἔξοχον O. 6.50

    ἐσσὶ γὰρ ἄγγελος ὀρθός ( εεσι Π: ἔστι vel εἶσι Wi<*>.) O. 6.90

    ἐκέλευσεν νεῦσαι μιν ἑᾷ κεφαλᾷ ἐξοπίσω γέρας ἔσσεσθαι O. 7.68

    “ φάτο δΕὐρύπυλος ἔμμεναι” P. 4.34 “ οὐδὲ μὰν χαλκάρματός ἐστι πόσις Ἀφροδίτας” P. 4.87 “Ποίαν γαῖαν, ὦ ξεῖν, εὔχεαι πατρίδ' ἔμμεν;” P. 4.98 “ καρτερὸς ὅρκος ἄμμιν μάρτυς ἔστω Ζεὺς” P. 4.167

    ἐσσὶ δ' ἰατὴρ ἐπικαιρότατος P. 4.270

    βασιλεὺς ἐσσὶ P. 5.16

    Λαπιθᾶν ὑπερόπλων τουτάκις ἦν βασιλεύς P. 9.14

    φίλτατον παρθενικαὶ πόσιν ἢ υἱὸν εὔχοντ, ὦ Τελεσίκρατες, ἔμμεν (sc. σε) P. 9.100

    πάτραν ἵν' ἀκούομεν, Τιμάσαρχε, τεὰν ἐπινικίοισιν ἀοιδαῖς πρόπολον ἔμμεναι N. 4.79

    οὐκ ἀνδριαντοποιός εἰμ N. 5.1

    ξεῖνός εἰμι N. 7.61

    φαῖμέν κε γείτον' ἔμμεναι νόῳ φιλήσαντ ἀτενέι γείτονι χάρμα πάντων ἐπάξιον N. 7.87

    ἀρχοὶ δοὐκ ἔτ' ἔσαν Ταλαοῦ παῖδες N. 9.14

    οὐ θαῦμα σφίσιν ἐγγενὲς ἔμμεν ἀεθληταῖς ἀγαθοῖσιν N. 10.51

    πάμπαν θεὸς ἔμμεναι οἰκεῖν τ' οὐρανῷ N. 10.58

    “ ἐσσί μοι υἱός” (Snell ἔσσι) N. 10.80

    φαίης κέ νιν ἄνδρ' ἐν ἀεθληταῖσιν ἔμμεν Ναξίαν πέτραις ἐν ἄλλαις χαλκοδάμαντ ἀκόναν I. 6.72

    τί ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεν (Bergk: εἶναι Stobaeus: om. Clem. Alex.) fr. 61. 1. ἐν ξυνῷ κεν εἴη συμπόταισίν τε γλυκερὸν κέντρον fr. 124. 2. εὐδαιμόνων δραπέτας οὐκ ἔστιν ὄλβος fr. 134. φὰν δ' ἔμμεναι Ζηνὸς υἱοὶ καὶ κλυτοπώλου Ποσειδάωνος fr. 243. as inf. of purpose,

    ποτὶ γραμμᾷ μὲν αὐτὰν στᾶσε κοσμήσαις, τέλος ἔμμεν ἄκρον P. 9.118

    Θέμιν Μοῖραι ἇγον σωτῆρος ἀρχαίαν ἄλοχον Διὸς ἔμμεν fr. 30. 6.
    3 emphatic, there is, are

    ἐντὶ γὰρ ἄλλαι ὁδῶν ὁδοὶ περαίτεραι O. 9.104

    ἐξ ὀνείρου δαὐτίκα ἦν ὕπαρ O. 13.67

    ἔστι δὲ φῦλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον P. 3.21

    δυσθρόου φωνᾶς ἀνακρινόμενον ποινὰ τίς ἔσται πρὸς θεῶν P. 4.63

    ὅσαι τεἰσὶν ἐπιχωρίων καλῶν ἔσοδοι, τετόλμακε P. 5.116

    ἀλλ' ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ P. 12.30

    ἔστι δ' ἐν εὐτυχίᾳ πανδοξίας ἄκρον N. 1.10

    εἰ πόνος ἦν, τὸ τερπνὸν πλέον πεδέρχεται N. 7.74

    ἐχθρὰ δ' ἄρα πάρφασις ἦν καὶ πάλαι N. 8.32

    ἦν γε μὰν ἐπικώμιος ὕμνος δὴ πάλαι N. 8.50

    ἔστι δέ τις λόγος ἀνθρώπων N. 9.6

    ἔστι δὲ καὶ κόρος ἀνθρώπων βαρὺς ἀντιάσαι N. 10.20

    “ τίς δὴ λύσις ἔσσεται πενθέων;” N. 10.77 οὐ γὰρ ἦν πενταέθλιον (Calliergus; ἦεν, ἦς codd.) I. 1.26

    ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων I. 4.31

    τέθμιόν μοι φαμὶ σαφέστατον ἔμμεν τάνδ' ἐπιστείχοντα νᾶσον ῥαινέμεν εὐλογίαις (Boeckh: εἶναι codd.) I. 6.20

    οὐδ' ἔστιν οὕτω βάρβαρος οὔτε παλίγγλωσσος πόλις ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει κλέος I. 6.24

    ]ον τέλος [ἔς]ται[ (ἔσσεται Σ̆{im}) Πα. 7C. 6. ἦν γάρ τι παλαίφατον[ fr. 140a. 69. “ἦν διακρῖναι ἰδόντ' λτ;οὐγτ; πολλὸς ἐν καιρῷ χρόνος” fr. 168. 6. χρυσέων βελέων ἐντὶ τραυματίαι ( ἔντι alii) fr. 223.
    4 c. dat. (= ἔχω.) πολλά μοι ὑπ' ἀγκῶνος ὠκέα βέλη ἔνδον ἐντὶ φαρέτρας (= ἐστί Boeckh, wrongly) O. 2.84 ἔστι δὲ καί τι θανόντεσσιν μέρος κὰν νόμον

    ἐρδόμενον O. 8.77

    πλατεῖαι πάντοθεν λογίοισιν ἐντὶ πρόσοδοι νᾶσον εὐκλέα τάνδε κοσμεῖν N. 6.45

    εἴη μή ποτέ μοι τοιοῦτον ἦθος, Ζεῦ πάτερ N. 8.35

    “ ἔστι σοι τούτων λάχος” N. 10.85

    ἔστι δὲ καὶ διδύμων ἀέθλων Μελίσσῳ μοῖρα πρὸς εὐφροσύναν τρέψαι γλυκεῖαν ἦτορ I. 3.9

    ἔστι μοι θεῶν ἕκατι μυρία παντᾷ κέλευθος I. 4.1

    “ἔσσεταί τοι παῖς, ὃν αἰτεῖς, ὦ Τελαμών” I. 6.52 cf. also O. 12.1—2.
    5 be (situated)

    τοῖσι μὲν ἐξεύχετἐν ἄστει Πειράνας σφετέρου πατρὸς ἀρχὰν καὶ βαθὺν κλᾶρον ἔμμεν O. 13.62

    ἄτερθε δὲ πρὸ δωμάτων ἕτεροι λαχόντες Ἀίδαν βασιλέες ἱεροὶ ἐντί P. 5.98

    ἐχρῆν δέ τιν' ἔνδον ἄλσει παλαιτάτῳ Αἰακιδᾶν κρεόντων τὸ λοιπὸν ἔμμεναι N. 7.45

    ἐντί τοι φίλιπποί ταὐτόθι καὶ κτεάνων ψυχὰς ἔχοντες κρέσσονας ἄνδρες N. 9.32

    κατ' Ὄλυμπον ἄλοχος Ἥβα τελείᾳ παρὰ ματέρι βαίνοισ ἔστι, καλλίστα θεῶν N. 10.18

    cf. B. 1.
    6 be, come to pass

    ὤρνυεν κάρυκας ἐόντα πλόον φαινέμεν παντᾷ P. 4.170

    “χὤ τι μέλλει χὠπόθεν ἔσσεται, εὖ καθορᾷς” P. 9.49
    7 c. gen.
    b possessive: be of, belong to

    γνόντα τὸ πὰρ ποδός, οἵας εἰμὲν αἴσας P. 3.60

    ἔντι μὲν χρυσαλακάτου τεκέων Λατοῦς ἀοιδαὶ ὥριαι παιάνιδες. ἔντι[ (edd.: ἕντι codex: ἐντὶ legendum) Θρ. 3. 1—2. cf. I. 4.31
    8 c. ἐκ, ἀπό.
    a be, come from

    χρὴ δ' ἀπ Ἀθανᾶν τέκτον ἀεθληταῖσιν ἔμμεν N. 5.49

    τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐκ θεῶν fr. 131b. 2.
    b be born of

    υἱὸς Δανάας· τὸν ἀπὸ χρυσοῦ φαμὲν αὐτορύτου ἔμμεναι P. 12.18

    B part.
    1 pres. part.
    a [† ἅμα (codd.: ἐόντα Maas) O. 1.104]

    θεὸς ἐπίτροπος ἐὼν O. 1.106

    ἐμὲ πρόφαντον σοφίᾳ ἐόντα O. 1.116

    οὔτε δύσηρις ἐὼν οὔτ' ὦν φιλόνικος O. 6.19

    ὡραῖος ἐὼν καὶ καλὸς O. 9.94

    οἷος ἐὼν θρέψεν

    ποτὲ P. 3.5

    Ἰόλαον ὑμνητὸν ἐόντα P. 11.61

    ἐὼν καλὸς ἔρδων τ' ἐοικότα μορφᾷ N. 3.19

    Τελαμὼν Ἰόλᾳ παραστάτας ἐὼν N. 3.37

    Ἀχιλεὺς παῖς ἐὼν ἄθυρε N. 3.44

    κεῖνος γὰρ Ὀλυμπιόνικος ἐὼν N. 6.17

    πομπαῖς θεμισκόπον οἰκεῖν ἐόντα πολυθύτοις N. 7.47

    εἰ γάρ σφίσιν ἐμπεδοσθενέα βίοτον διαπλέκοις εὐδαίμον' ἐόντα N. 7.100

    θυμὸς ἄτολμος ἐών N. 11.32

    Ἰφικλέος μὲν παῖς ὁμόδαμος ἐὼν Σπαρτῶν γένει I. 1.30

    ἐὼν καλὸς I. 2.4

    θεότιμος ἐών I. 6.13

    ]βαρβι[τί]ξαι θυμὸν ἀμβλὺν ὄντα καὶ φωνὰν ἐν οἴνῳ[ (forma valde dubia: v.l. ἀμβλύνοντα) fr. 124d.
    b where the part. is concessive.

    σὺν δ' ἀνάγκᾳ μιν φίλον καί τις ἐὼν μεγαλάνωρ ἔσανεν P. 1.52

    καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον P. 4.265

    καὶ πολυκλείταν περ ἐοῖσαν ὅμως Θήβαν ἐπασκήσει fr. 194. 4.
    c where the part. is conditional.

    ἀξιωθείην κεν, ἐὼν Θρασύκλου Ἀντία τε σύγγονος, Ἄργει μὴ κρύπτειν φάος ὀμμάτων N. 10.39

    d following

    φαίνομαι. θαυμαστὸς ἐὼν φάνη O. 9.96

    ἀπειρομάχας ἐών κε φανείη λόγον ὁ μὴ συνιείς N. 4.30

    cf. P. 4.170
    e c. adv., being (situated) cf. A. 5 supra.

    εὐθὺν δὲ πλόον καμάτων ἐκτὸς ἐόντα δίδοι O. 6.104

    εἶδον γὰρ ἑκὰς ἐὼν P. 2.54

    ἐὼν δ' ἐγγὺς Ἀχαιὸς οὐ μέμψεταί μ ἀνήρ N. 7.64

    “ ἥμισυ μέν κε πνέοις γαίας ὑπένερθεν ἐὼν” N. 10.87
    f subs., n. pl., goods, possessions

    οὐκ ἔραμαι πολὺν ἐν μεγάρῳ πλοῦτον κατακρύψαις ἔχειν, ἀλλ' ἐόντων εὖ τε παθεῖν N. 1.32

    ]

    ἑκὰς ἐόντων Pae. 4.35

    m. pl., living ( φάμα）· ἅ τε ὤπασεν τοιάδε τῶν τότ' ἐόντων φύλλ ἀοιδᾶν (ὡς ἄλλων ἐγκωμιακότων ποιητῶν. Σ.) I. 4.27
    2 fut. part.
    a

    ἀμφὶ πράξιος ἐσσομένας O. 12.8

    b subs.

    τά τ' ἐσσόμενα τότ ἂν φαίην σαφές O. 13.103

    ἐσσόμενον προιδεῖν συγγενὲς οἷς ἕπεται N. 1.27

    C various impersonal usages.
    a in wishes, εἴη c. (dat., acc. &) inf.

    εἴη σέ τε πατεῖν, ἐμέ τε ὁμιλεῖν O. 1.115

    εἴη, Ζεῦ, τὶν εἴη ἀνδάνειν P. 1.29

    φίλον εἴη φιλεῖν P. 2.83

    ἁδόντα δεἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν P. 2.96

    ( ῥῆμα)

    τό μοι θέμεν Κρονίδᾳ τε Δὶ καὶ Νεμέᾳ Τιμασάρχου τε πάλᾳ ὕμνου προκώμιον εἴη N. 4.11

    εἴη μιν ἔρνεσι φράξαι χεῖρα I. 1.64

    εἴη δὲ τρίτον σωτῆρι πορσαίνοντας Ὀλυμπίῳ Αἴγιναν κάτα σπένδειν μελιφθόγγοις ἀοιδαῖς I. 6.7

    εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν fr. 127. 1.
    b c. adj., part. & inf.

    ἔστι δἀνδρὶ φάμεν ἐοικὸς ἀμφὶ δαιμόνων καλά O. 1.35

    ἦν ὅτι νιν πεπρωμένον ἀμπνεῦσαι καπνόν O. 8.33

    θέσφατον ἦν Πελίαν θανέμεν P. 4.71

    φαντὶ δἔμμεν τοῦτ' ἀνιαρότατον, καλὰ γινώσκοντ ἀνάγκα ἐκτὸς ἔχειν πόδα P. 4.287

    ἔστι δἐοικὸς ὀρειᾶν γε Πελειάδων μὴ τηλόθεν ὠαρίωνα νεῖσθαι N. 2.10

    συμβαλεῖν μὰν εὐμαρὲς ἦν τό τε Πεισάνδρου πάλαι αἷμἀπὸ Σπάρτας N. 11.33

    πεπρωμένον ἦν, φέρτερον πατέρος ἄνακτα γόνον τεκεῖν ποντίαν θεόν I. 8.32

    d c. dat. (& inf.?): it is one's duty ἔστι μοι πατρίδ' ἀρχαίαν κτενὶ Πιερίδ[ων (supp. Lobel: ἀγάλλειν supp. Snell, e. g.) fr. 215. 5.
    e ἔστιν ὅτε, ἦν ὅτε, there is, was a time when ἦν ὅτε σύας Βοιώτιον ἔθνος ἔνεπον fr. 83. subordinate verb suppressed: ἔστιν ἀνθρώποις ἀνέμων ὅτε πλείστα χρῆσις, ἔστι δοὐρανίων ὑδάτων sometimes O. 11.1—2. ἔσθ' ὅτε πιστόταται σιγᾶς ὁδοί fr. 180.
    f οὐκ ἔστιν ὅπως, it is impossible that οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπως τὰ θεῶν βουλεύματ ἐρευνάσει βροτέᾳ φρενί fr. 61. 3. D dub. † ἔστι δέ τοι χέκωνκακίει καπνός ( ἔτι coni. Heyne) fr. 185. fragg. ]

    έμμεν ἁλίῳ κυ[ Pae. 6.149

    ἔσσεται γὰρ ἁδυ[ Pae. 21.13

    ]ὅτ' ἦσαν [fr. 111a. 3. ἐμμεν[ ?fr. 338. 3.

    Lexicon to Pindar > εἰμί

Страницы

См. также в других словарях:

  • τελεία — τελείᾱ , τέλειος perfect fem nom/voc/acc dual τελείᾱ , τέλειος perfect fem nom/voc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τελείᾳ — τελείᾱͅ , τέλειος perfect fem dat sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τελεία — Επίθετο της θεάς Ήρας στη Στύμφαλο της Αρκαδίας, προστάτιδα του γάμου. Ναός της υπήρχε στη Μεγαλόπολη. Άλλος ναός της, στις Πλαταιές, ήταν ονομαστός για το εκεί μαρμάρινο άγαλμά της, έργο του Πραξιτέλη. * * * η, ΝΜΑ γραμμ. η στιγμή, σημείο στίξης …   Dictionary of Greek

  • τελεία — η σημείο στίξης στο τέλος περιόδου, το οποίο δείχνει πως ό,τι ειπώθηκε έχει τέλειο, ολοκληρωμένο νόημα, η κάτω στιγμή …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • τέλεια — τέλειος perfect neut nom/voc/acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τελείας — τελείᾱς , τέλειος perfect fem acc pl τελείᾱς , τέλειος perfect fem gen sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τελείαι — τελείᾱͅ , τέλειος perfect fem dat sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τελείαν — τελείᾱν , τέλειος perfect fem acc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τέλει' — τέλεια , τέλειος perfect neut nom/voc/acc pl τέλειε , τέλειος perfect masc voc sg τέλειαι , τέλειος perfect fem nom/voc pl τέλειε , τελέω fulfil pres imperat act 2nd sg τέλειε , τελέω fulfil imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • στιγμή — Μονάδα χρόνου χωρίς καμιά διάρκεια. Το γεωμετρικό σημείο. Επίσης: ένα από τα σημεία στίξης: κάτω ή τέλεια σ. = τελεία (.), πάνω ή μέση σ. = πάνω τελεία (·), υποστιγμή = το κόμμα (,). Τέλος, σ. είναι η μονάδα με την οποία μετράμε το πάχος του… …   Dictionary of Greek

  • τέλειος — Επίθετο του Δία στην Τεγέα. Ο Τ. Δίας ή Τ. Ζευς ήταν προστάτης του γάμου. Κατά τον Παυσανία υπήρχε στην Τεγέα τετράγωνο άγαλμά του. * * * α, ο / τέλειος, εία, ον, ΝΜΑ, και τ. θηλ. τελεία Ν, και τέλεος, έα, ον, Α 1. αυτός που έχει φθάσει στον… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»