-
1 ὁρμέω
ὁρμέω (ὅρμος), in der sichern Bucht, ruhig vor Anker liegen; ἀκταῖσιν ὁρμεῖ, am Gestade, Eur. Or. 55; οὗ ναῦς ὁρμεῖ σέϑεν, I. T. 1043; αἱ πρῶται τῶν νεῶν ὥρμεον πρὸς γῆν, Her. 7, 185; ἐν Ἔλαιοῠντι, 7, 22; auch pass., π ρόκροσσαι ὁρμέοντο εἰς τὸν πόντον, 7, 188; ὥρμουν ἐν τῇ Μαλέᾳ, Thuc. 2, 4; Pol. 3, 95, 8. 5, 101, 4; ἐπὶ δυοῖν ἀγκύραιν, s. ἄγκυρα; übh. liegen, ἐν σπαργάνοισιν παιδὸς ὁρμῆσαι δίκην, Aesch. Ch. 522; οὐ γὰρ ἂν ἀλλοτρίοις ὄμμασιν εἷρπον κἀπὶ σμικροῖς μέγας ὥρμουν, Soph. O. C. 146, sich auf Schwache stützend ruhen. – Dem. vrbdt auch οὐκ ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὁρμεῖ τοῖς πολλοῖς, wo man ἀγκύρας ergänzt, er hat mit der Bürgerschaft nicht einerlei Interesse, stützt sich nicht auf denselben Anker, es folgt οὔκουν οὐδὲ τῆς ἀσφαλείας ἔχει τὴν αὐτην προςδοκίαν, 18, 281.
-
2 ἕρπω
ἕρπω, impf. εἷρπον, das Andere von ἑρπύζω, erst Sp. εἷρψα, – 11 langsam gehen, schleichen, kriechen, Od. 12, 395; heimlich einherschleichen, ὡς ἤτοι Ὀδυσεὺς ἤδη ἐν πατρίδι γαίῃ ἥμενος ἢ ἕρπων 17, 157; στίβου κατ' ἀνάγκαν ἕρποντος, vom Philoktet, Soph. Phil. 207; Aesch. Eum. 39; ἐξ εὐνῆς, aus dem Lager hervorkriechen, sich gemächlich erheben, Ar. Vesp. 552; von kleinen Kindern, Heliod. 1, 5; übertr., πρὸς τὸν ἔχονϑ' ὁ φϑόνος ἕρπει, an den Reichen schleicht der Neid heran, Soph. Ai. 157; ἑρπέτω ὁ πόλεμος, der Krieg ziehe sich in die Länge, dauere fort, Ar. Equ. 673; Lys. 129. – 2) übh. wandeln, gehen, πάντων ὅσσα τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει Il. 17, 447 Od. 18, 130; Pind., δαίμων Ol. 13, 101, χρόνος N. 7, 68; Theocr. u. Tragg., τούτου παρ' ὄχϑας ἕρπε Aesch. Prom. 812, Soph. ἥντιν' αὖ κέλευϑον ἕρπεις; welchen Weg gehst du? Phil. 1207; ἕρπεϑ' ὡς τάχιστα O. C. 1639; Θησεὺς ὅδ' ἕρπει, da kommt Theseus, Eur. Herc. für. 1154; auch in späterer Prosa. Oft übertr., εἰδότι οὐδὲν ἕρπει ἄτα Soph. Ant. 614; ἄτας οὐδὲν ἐλλείπει γενεᾶς ἐπὶ πλῆϑος ἕρπ ον, das Unglück kommt über das Geschlecht, 582; εἰς ποῖον ἕρπεις μῦϑον; d. i. was willst du sagen? Eur. Hel. 316; καὶ δὴ πρὸς ῴδὰς εἷρπε, er wandte sich zum Gesange, fing an zu singen, Cycl. 423; ἕρπει συμφορὰ πρὸς τἀγαϑά, das Unglück wandelt sich in Glück, Rhes. 518; absolut, ἕρπει παραλλὰξ ταῦτα, wie wir sagen: so geht es wechselnd, Soph. Ai. 1066; Tr. 547 ὁρῶ ἥβην τὴν μὲν ἕρπουσαν πρόσω, τὴν δὲ φϑίνουσαν, vorwärts gehen, zunehmen. – Außer praes. u. imperf. nur tut. in ἐφέρπω, u. dor. ἑρψῶ, ἑρψοῠμες, Theocr. 5, 45. 18, 40; aor. εἷρψε, Chrysost. S. auch ἑρπύζω, u. vgl. Lob. Paralipp. p. 35.
-
3 ὁρμέω
ὁρμέω, in der sichern Bucht, ruhig vor Anker liegen; ἀκταῖσιν ὁρμεῖ, am Gestade; übh. liegen; οὐ γὰρ ἂν ἀλλοτρίοις ὄμμασιν εἷρπον κἀπὶ σμικροῖς μέγας ὥρμουν, sich auf Schwache stützend ruhen; οὐκ ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὁρμεῖ τοῖς πολλοῖς, wo man ἀγκύρας ergänzt, er hat mit der Bürgerschaft nicht einerlei Interesse, stützt sich nicht auf denselben Anker
См. также в других словарях:
εἷρπον — ἕρπω serpo) imperf ind act 3rd pl ἕρπω serpo) imperf ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)