-
1 ειλυμένος
-
2 εἰλυμένος
-
3 εἰλύω
εἰλύω, 1) wälzen, winden; pass. εἰλυόμην Soph. Philoct. 291, wie ibd. 695 εἷρπε τότ' ἂν εἰλυόμενος παῖς ἄτερ ὡς φίλας τιϑήνας, also sich fortwinden, kriechen; πάντοϑεν εἱλυσϑέντος Theocr. 25, 246; βατίδων εἰλυομένων αὐτόσε Metagen. Ath. VII, 269 f; εἴλυτο von einem Drachen Orph. Lith. 134. – 2) einhüllen, umhüllen; εἰλύσω ψαμάϑοισιν, mit Sand, Il. 21, 319; ὀλίγη δέ μιν εἰλύοι ἀχλύς Arat. Phaen. 431; öfter im pass., νεφέλῃ εἰλυμένος ὤμους Il. 5, 186, εἰλυμένοι αἴϑοπι χαλκῷ 18, 522, σάκεσιν εἰλυμένοι ὤμους Od. 14, 479, mit Gewölk umhüllt, mit Erz geschirmt; Iliad. 16, 840 ἐπεὶ βελέεσσι καὶ αἵματι καὶ κονίῃσιν ἐκ κεφαλῆς εἴλῡτο διαμπερὲς ἐς πόδας ἄκρους, Odyss. 5, 403 εἴλῡτο δὲ πάνϑ' ἁλὸς ἄχνῃ, vgl. über den Accent Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 256; sp. D., wie Ap. Rh. 2, 861. 1291; ἔρως ὑπὸ κραδίῃ εἰλυμένος 3, 296; auch ἀμφὶ δὲ πρώτοις εἰλύεται στέρνοις Nic. Al. 18 [dieser u. Sp. brauchen υ als anceps]. Vgl. Buttmann Lexil. II p. 163 ff, der εἰλύω für Einhüllen, ἐλύω für Zusammenkrümmen, Minden erkl., was spätere Dichter aber nicht so unterscheiden.
-
4 ειλυω
1) окутывать, покрывать(τινὰ ψαμάθοισιν Hom.)
βοέῃς εἰλυμένος ὤμους Hom. — с бычачьей шкурой на плечах;εἰλυμένος χαλκῷ Hom. — закрываясь медным щитом2) med. волочить ноги, с трудом передвигаться(εἷρπε εἰλυόμενος ὡς παῖς Soph.)
-
5 εἰλύω
εἰλύω, Arat.432: [tense] fut. εἰλύσω [ῡ] Il.21.319:—[voice] Med., part. εἰλῡόμενος, [tense] impf. εἰλῡόμην, S.Ph. 702 (lyr.), 291:—[voice] Pass., [tense] pf. εἴλῡμαι, [dialect] Ep. [ per.] 3pl. εἰλύαται, [tense] plpf. εἴλῡτο, Il.5.186, Od.20.352, Il.16.640. [[pron. full] ῡ always in Hom. exc. in εἰλῠᾰται, also in S.; [pron. full] ῠ in Metag. (v. infr.), and late [dialect] Ep., Arat.432, Nic.Al.18 (butA ).]:—enfold, enwrap, [voice] Act. once in Hom.,κὰδ δέ μιν αὐτὸν εἰλύσω ψαμάθοισι Il.21.319
; l. c.:—[voice] Pass., to be wrapped, covered,βοέῃς εἰλυμένω ὤμους Il.17.492
;εἰλυμένοι αἴθοπι χαλκῷ 18.522
;νεφέλῃ εἰλυμένος ὤμους 5.186
;αἵματι καὶ κονίῃσιν εἴλῡτο 16.640
;εἴλυτο δὲ πάνθ' ἁλὸς ἄχνῃ Od.5.403
; , cf. Il.12.286.II [voice] Pass., after Hom., = ἰλυσπάομαι, crawl, wriggle along, of a lame man, ; εἰλυόμενος, παῖς ἄτερ ὡς.. τιθήνας ib. 702; of a shoal of fish, Metag. 6.4.2 in Theoc.25.246 εἰλυθείς is used like ἐλυσθείς in Hom., rolled up, crouching; but εἰλυμένος is part. of ἐλύω (q. v.) in A.R. 3.296. -
6 amicio
am-icio, icuī u. ixī, ictum, īre (amb u. iacio, s. Varr. LL. 5, 131), umwerfen, umnehmen, bekleiden, u. se amicire od. Passiv amiciri, sich umnehmen, -umwerfen, -umhüllen ( wie περιβάλλειν u. περιβάλλεσθαι das eig. Wort vom Umwerfen, Umnehmen des Oberkleides, dagegen induere, wie ενδύειν u. ενδυεσθαι, vom Anziehen eines Gewandes, u. vestire, vom Bedecken, Bekleiden des Körpers übh.) I) eig.: celerius mater amixit, Varr. fr.: qui te togā praetextā amicuit, Brut. fr.: cultu rex dissimili vestitur syrmate, ut est habitus, quo Liberum patrem amiciri videmus, Solin.: simulacrum amiciebatur cotidie veste, quali ipse uteretur, Suet.: dah. amicire u. se amicire, den Mantel (die Toga) umwerfen, -anlegen, amicibor gloriose, Plaut. Pers. 307: amicitur pastor pallio suo, Vulg. Ierem. 43, 12: qui amicti sunt stolis albis, Vulg. apoc. 7, 13: atrā veste amiciuntur, Serv. Cass. Verg. Aen. 2, 92: dum salutabatur et calciabat ipse sese et amiciebat, Suet. Vesp. 21: u. prägn., amicitur (v. auftretenden Redner), er nimmt die Toga auf, gibt der Toga den gehörigen Faltenwurf (vgl. 2. amictus no. I, b), Plin. ep. 2, 3, 2 (vgl. Quint. 11, 3, 149): u. am. purpuram, jmd. mit dem P. bekleiden, Vopisc. Sat. 10, 1. – häufiger im Partiz., palliolatim amictus, Plaut.: plumato amictus, Publ. Syr.: amictus togā, laenā, pallio, Cic.: amictus sindone, Vulg.: amicti stolis albis, Vulg.: nationes amictae vestitu tergorum, Solin. – II) übtr.: a) umhüllen, umkleiden, einhüllen, nube cavā amictus, Verg.: angelus amictus nube, Vulg.: u. (m. Acc. resp.) nube candentes umeros amictus, Hor. (νεφέλη εἰλυμένος ὤμους, Hom.). – colus amicta lanā, Catull.: piper et quidquid chartis amicitur ineptis, eingewickelt wird, Hor.: amicta vitibus ulmus, Hor.: amicti vitibus montes, Flor. – b) amiciri, sich bereit machen, sich rüsten, gladius amictus ad caedem, gerüstet, Vulg. Ezech. 21, 15. – / Perf.-Formen amicuit, Brut. fr. bei Diom. 367, 27: amicuerunt, Vopisc. Sat. 10, 1: amixit, Varr. Sat. Men. 232: Infin. Perf. amicisse, Fronto fer. Als. 3. p. 228, 10 N.: Fut. amicibor, Plaut. Pers. 307: Infin. Pass. amicirier, Plaut. Cas. 723.
-
7 amicio
am-icio, icuī u. ixī, ictum, īre (amb u. iacio, s. Varr. LL. 5, 131), umwerfen, umnehmen, bekleiden, u. se amicire od. Passiv amiciri, sich umnehmen, -umwerfen, -umhüllen ( wie περιβάλλειν u. περιβάλλεσθαι das eig. Wort vom Umwerfen, Umnehmen des Oberkleides, dagegen induere, wie ενδύειν u. ενδυεσθαι, vom Anziehen eines Gewandes, u. vestire, vom Bedecken, Bekleiden des Körpers übh.) I) eig.: celerius mater amixit, Varr. fr.: qui te togā praetextā amicuit, Brut. fr.: cultu rex dissimili vestitur syrmate, ut est habitus, quo Liberum patrem amiciri videmus, Solin.: simulacrum amiciebatur cotidie veste, quali ipse uteretur, Suet.: dah. amicire u. se amicire, den Mantel (die Toga) umwerfen, -anlegen, amicibor gloriose, Plaut. Pers. 307: amicitur pastor pallio suo, Vulg. Ierem. 43, 12: qui amicti sunt stolis albis, Vulg. apoc. 7, 13: atrā veste amiciuntur, Serv. Cass. Verg. Aen. 2, 92: dum salutabatur et calciabat ipse sese et amiciebat, Suet. Vesp. 21: u. prägn., amicitur (v. auftretenden Redner), er nimmt die Toga auf, gibt der Toga den gehörigen Faltenwurf (vgl. 2. amictus no. I, b), Plin. ep. 2, 3, 2 (vgl. Quint. 11, 3, 149): u. am. purpuram, jmd. mit dem P. bekleiden, Vopisc. Sat. 10, 1. – häufiger im Partiz., palliolatim amictus, Plaut.: plumato amictus, Publ. Syr.: amictus togā, laenā, pallio, Cic.: amictus sindone, Vulg.:————amicti stolis albis, Vulg.: nationes amictae vestitu tergorum, Solin. – II) übtr.: a) umhüllen, umkleiden, einhüllen, nube cavā amictus, Verg.: angelus amictus nube, Vulg.: u. (m. Acc. resp.) nube candentes umeros amictus, Hor. (νεφέλη εἰλυμένος ὤμους, Hom.). – colus amicta lanā, Catull.: piper et quidquid chartis amicitur ineptis, eingewickelt wird, Hor.: amicta vitibus ulmus, Hor.: amicti vitibus montes, Flor. – b) amiciri, sich bereit machen, sich rüsten, gladius amictus ad caedem, gerüstet, Vulg. Ezech. 21, 15. – ⇒ Perf.-Formen amicuit, Brut. fr. bei Diom. 367, 27: amicuerunt, Vopisc. Sat. 10, 1: amixit, Varr. Sat. Men. 232: Infin. Perf. amicisse, Fronto fer. Als. 3. p. 228, 10 N.: Fut. amicibor, Plaut. Pers. 307: Infin. Pass. amicirier, Plaut. Cas. 723. -
8 λημηρός
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λημηρός
-
9 εἰλύω
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > εἰλύω
-
10 εἰλύω
Grammatical information: v.Meaning: `wind around, envelop, cover' (Il.)Other forms: (Arat. 432; καταείλυον v. l. Ψ 135 for - νυον, - νυσαν), perf. med. εἴλῡμαι, fut. κὰδ δέ... \/ εἰλύσω Φ 319, aor. κατ-ειλύσαντε (A. R. 3, 206); εἰλύομαι `wind itself and curl, sneak forward' (S. Ph. 291 and 702, `swarm' (Com.), aor. pass. ἐλύσθη `rolled', ἐλυσθείς, Theoc. 25, 246 therefor εἰλυθείς; A. R. 3, 296 εἰλυμένος).Compounds: Some prefixed compounds: κατ-ειλύω (Hdt.), δι-ειλυσθεῖσα `sneaking through' (A. R. 4, 35), ἐξ-ειλυσθέντες (Theoc. 24, 17), συν-ειλύω (EM 333, 42).Derivatives: From ἐλῠ-: ἔλῠ-τρον `envelop, shell, container' (Ion.-Att.) with ἐλυτρόομαι (Hp.); ἔλῡμα `plough-beam' (Hes., length sec., s. below), in H. also = νύσσα (`turning point in a career') καὶ τὸ ἱμάτιον, cf. εἴλυμα; ἔλῠμος a Phrygian pipe (S., Com.), in H. also `envelop'; ἔλυστα ἄμπελος μέλαινα H. (- σ- as in ἐλύσθη, s. below); deverbative ἐλύσσει εἰλεῖται H. - From εἰλῡ-: εἴλῡμα `envelop' (ζ 179 etc., cf. ἔλυμα); εἰλυθμός `hiding-place, hole' (Nic.), ap. H. = ἕλκος, τρόμος (to εἰλύομαι); εἰλυός = εἰλεός s. v.; εἴλυσις `sneaking forward' (sch. on εἰλύομαι); εἰλύτας, ἐλλύτας name of a cake' (inscr., H., ἐλύτης gramm.; s. Fraenkel Nom. ag. 1, 171f.); deverbat. εἰλύσσεται εἰλεῖται H. (cf. ἐλύσσει) with εἰλυστήριον (gloss.). - From ἀλῠ- (zero grade): ἅλυσις, ἀλύτας, s. vv. - S. also πέλλυτρον and γολύριον.Origin: IE [Indo-European] [1140] *u̯el-u- `envelop, cover'Etymology: The gloss γέλουτρον ἔλυτρον, ἤγουν λέπυρον H. gives PGr. Ϝέλυ-τρον, identical with Skt. varu-tra- n. `Obergewand' (gramm.). εἰλύω can be from PGr. *Ϝελ-ν-ύ-ω and agree with Skt. vr̥ṇóti `envelop, cover' (IE *u̯l̥-ne-u-ti); but the Greek word is late and rare which makes the identification less probable, s. below. Disyllabic Ϝελυ- in (Ϝ)ελύ-σ-θη etc. (with analogical - σ-; Schwyzer 761) also in Arm. gelu-m `turn' (formation not certain) and in Lat. volvō; an iterative formation of it is Goth. walwjan, OE wealwian `revolve (onself)'. Note (Ϝ)έλῡ-μα with the same sec. long vowel as Lat. volūmen; further Arm. gelumn `turning'. - In the Greek system the perfect εἴλῡμαι \< *Ϝέ-Ϝλῡ-μαι (with long vowel; Ϝ- uncertain s. Chantr. Gramm. hom. 1, 131 and Schwyzer 649e) was important; both in (late) εἰλῦσαι and εἰλυσθείς and in the many nouns in εἰλῡ- it was decisive. - Ample discussion (partly diff.) in Solmsen Unt. 232ff.Page in Frisk: 1,461-462Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > εἰλύω
См. также в других словарях:
εἰλυμένος — εἰλῡμένος , εἰλύω enfold perf part mp masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)