-
1 δρίος
δρίος, das Gebüsch, verwandt mit δρῠς, δόρ υ, δένδρεον; vgl. δριάω. Bei Homer δρίος einmal, Odyss. 14, 353 ὅϑι τε δρίος ἦν πολυανϑέος ὕλης. Das Geschlecht ist in dieser Stelle nicht zu erkennen. Simm. A. P. 7, 203 ἀν' ὑλῆεν δρίος εὔσκιον; Simm. A. P 7, 193 κατ' εὔδενδρον στείβων δρίος; Oppian. Hal. 4, 588 ἅπαν δρίος. Plural. δρία: Hesiod. O. 530 ἀνὰ δρία βησσήεντα; Soph. Trach. 1012 κατά τε δρία πάντα καϑαίρων; Eur. Hel. 1326 πέτρινα κατὰ δρία πολυνιφέα; Apoll. Rh. 4, 970 ἑρσήεντα κατὰ δρία. Bei gramm. findet sich auch nominat sing. δρίον. Vgl. die Eigennamen Δρίον und Δρίος.
-
2 πολυ-νιφής
πολυ-νιφής, ές, viel od. sehr beschnei't, πέτρινα δρία, Eur. Hel. 1326.
-
3 ἀγρο-νὁμος
ἀγρο-νὁμος, landbewohnend (VLL. οἱ ἐν ἀγροῖς διατρίβοντες), Νύμφαι Od. 6, 106 ( ἅπαξ εἰρημ.; Megaklides las ἀγρόμεναι παίζουσιν ἀνὰ δρία παιπαλόεντα, s. Scholl.); von Thieren, auf dem Felde lebend, ϑῆρες Aesch. Ag. 140; αὐλαί, ländl. Wohnungen, Soph. Ant. 782; πλάκες O. R. 1103, wo Herm. ἀγρόνομοι schreibt, denn Schol. erkl. τόπος ἔνϑα τὰ ἄγρια νέμεται; D. Per. 187 steht ἀγρόνομοι Μασυλῆες falsch; Mel. 111 (VII, 196) ἀγρονόμη μοῠσα, ländlicher Gesang, – ὁ ἀγρονόμος, s. d. Vor.
См. также в других словарях:
δρία — δρίᾱ , δρίος copse neut nom/voc/acc pl (doric aeolic) δρίος copse neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δρί' — δρία , δρίος copse neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ГОЛОСОВАНИЕ КАМНЯМИ — • Ψηφίζεσιθαι, в противоположность голосованию через поднятие рук (см. Χειροτονία, Хиротония, и Έκκλησία, Экклесия, 5), означает голосование камешками (ψη̃φοι), которые бросались в голосовую урну (υ̉δρία). По случаю суда над… … Реальный словарь классических древностей
PAESTUM — Lucaniae oppid. Graecis Ποσειδωνία a Neptuno scil. unde etiam Neptunia Paterculo l. 1. c. 11. dicitur, Plin. l. 3. c. 5. Oppidum Paestum, Graecis Posidonia appellatum: sinus Paestanus. Strabo l. 5. Τὸ τοῦ Πικεντίνων, ἔθνος, μικρὸν ἀπόσπασμα, τῶν… … Hofmann J. Lexicon universale
μυλιώ — μυλιῶ, άω (Α) (μόνο στην επ. μτχ. μυλιόωντες) τρίζω τα δόντια (α. «λυγρὸν μυλιόωντες ἀνὰ δρία... φεύγουσιν», Ησίοδ. β. «Ἡσίοδος, τὰ χείλη κινοῡντες, ἀπὸ τῆς ψυχρότητος, ἢ συνάγοντες, ἢ τὰς μύλας συγκρούοντες. Κράτης δὲ γράφει μαλκιόωντες. Ἔστι δὲ … Dictionary of Greek
