-
1 δούλιος
δούλιος, ον, auch δουλία φρήν, Aesch. Ag. 1054, sklavisch, knechtisch; Homer dreimal, in der Verbindung δούλιον ἦμαρ, der Tag der Knechtschaft, d. h. der Tag, an welchem ein Freier zum Sklaven wird, Iliad. 6, 463 Odyss. 14, 340. 17, 825; vgl. s. v. Δούλη; – ζυγόν Aesch. Pers. 5, öfter; αἶσα, Ch. 75; τροφή, Soph. Ai. 494; Eur Tr. 595 u. sp. D. Auch Her. 7, 8, 3.
-
2 δουλιος
-
3 δούλιος
δούλιοςslavish: masc nom sg -
4 δούλιος
δούλιος: only δούλιον ἦμαρ, the day of servitude.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > δούλιος
-
5 δούλιος
δούλιος, ον, sklavisch, knechtisch; δούλιον ἦμαρ, der Tag der Knechtschaft, d. h. der Tag, an welchem ein Freier zum Sklaven wird -
6 δούλιος
A slavish, servile, in Hom. only δούλιον ἦμαρ the day of slavery, Il.6.463, al., cf. IG12.763; ἐσθῆτι δουλίῃ ( δουληΐῃ is f. l.) Hdt.3.14;δ. ζυγόν Id.7.8
.γ, A.Ag. 953, Th. 471;δ. τροφή S.Aj. 499
.2 of a slave, δ. φρήν a slave's mind, A.Ag. 1084 (lyr.); ἔργον (prob.) PGrenf.2.78.11 (iv A. D.).—In a few places the [voice] Med. Ms. of A. gives δούλειος (Th.75, 471, 793), but the metre freq. requires δούλιος (Pers.50 (anap.), Ag. 953, 1041, al., so in S.Aj. 499), never δούλειος: in E., however, δούλειος is certainly required (v. sub v.). The common form in [dialect] Att. Prose is δουλικός, and δοῦλος is used as Adj. in same sense.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δούλιος
-
7 δούλιον
δούλιοςslavish: masc acc sgδούλιοςslavish: neut nom /voc /acc sg -
8 δουλίην
δούλιοςslavish: fem acc sg (epic ionic) -
9 δουλίοις
δούλιοςslavish: masc /neut dat pl -
10 δουλίου
δούλιοςslavish: masc /neut gen sg -
11 δούλια
δούλιοςslavish: neut nom /voc /acc pl -
12 δουλία
δουλίᾱ, δούλιοςslavish: fem nom /voc /acc dualδουλίᾱ, δούλιοςslavish: fem nom /voc sg (attic doric aeolic)——————δουλίᾱͅ, δούλιοςslavish: fem dat sg (attic doric aeolic) -
13 δούλι'
δούλια, δούλιοςslavish: neut nom /voc /acc plδούλιε, δούλιοςslavish: masc voc sgδούλιαι, δούλιοςslavish: fem nom /voc pl -
14 δουλικος
3ὁ δ. πόλεμος Plut. (лат. bellum servile) — Невольническая война
-
15 δουλίας
δουλίᾱς, δούλιοςslavish: fem acc plδουλίᾱς, δούλιοςslavish: fem gen sg (attic doric aeolic) -
16 χόρτος
χόρτος, ὁ, 1) ein ringsum eingeschlossener, bes. mit Bäumen umpflanzter Platz, Gehege, Hof, innerer Hofraum; αὐλῆς ἐν χόρτῳ Il. 11, 774; bes. der Viehhof, wo sich zugleich die Miststätte befand, αὐλῆς ἐν χόρτοισιν 24, 640; auch der Weideplatz im Freien, die Trift, auch im plur., Sp. – Dah. χόρτοι λέοντος, der mit Wald umgebene Wohnort, der Weideplatz des nemeischen Löwen, Pind. Ol. 13, 43; χόρτοι εὔδενδροι Eur. I. T. 134, vgl. Cycl. 504; Sp., καὶ ὕλη Plut. Rom. 8. – Uebertr., χόρτος οὐρανοῦ, der Himmelsraum, poet. bei Hesych. – 2) das Futter, bes. für das Vieh; ϑηρῶν ὀρείων χόρτον, οὐχ ἵππων λέγεις Eur. Alc. 498; für Pferde, Rhes. 771; sowohl grünes als trockenes Gras, Heu, Hes. O. 608, später und in Prosa die gewöhnliche Bdtg des Wortes; χόρτος κοῦφος, Heu, Xen. An. 1, 5,10. – Im Allgemeinen, Nahrung, Lebensmittel, Fourage, Her. 5, 16. 9, 41; auch für Menschen, δούλιος χόρτος Hippon. frg. 20 bei Ath. VI, 304 b.
-
17 δούλειος
δούλειος, auch 2 End., δοαλειος ἡμέρα Eur. Tr. 1331; sklavisch; Homer einmal, Odyss. 24, 252 οὐδέ τί τοι δούλειον ἐπιπρέπει εἰσοράασϑαι εἶδος καὶ μέγεϑος, du hast nicht das Ansehen eines Sklaven, du siehst nicht wie ein Sklave aus; vgl. δούλιος; – τύχη Pind. frg. 244; ζυγά Aesch. Spt. 75, wie Plat. Legg. VI, 770 e; ἦμαρ Eur. Hec. 56.
-
18 δούλη
δούλη, ἡ, die Sklavin, femin. von δοῦλος. Bei Homer kommt δούλη zweimal vor, in verdächtigen Stellen: Odyss. 4, 12 υἱέι δὲ Σπάρτηϑεν Ἀλέκτορος ἤγετο κούρην, ὅς οἱ τηλύγετος γένετο κρατερὸς Μεγαπένϑης ἐκ δούλης, Ἑλένῃ δὲ ϑεοὶ γόνον οὐκέτ' ἔφαινον; es kann wohl keinem Zweifel unterliegen, daß die ganze Stelle Odyss. 3, 486 οἱ δὲ πανήμεριοι – 4, 19 μὸλπῆς ἐξάρχοντος unächt und von den Ordnern des Pisistratus eingeschoben ist, um zwei Lieder zu verbinden, von deren erstem wir den ursprünglichen Schluß in 3, 485 ἐς πεδίον, λιπέτην δὲ Πύλου αἰπὺ πτολίεϑρον vor uns haben, während 4, 20 τὼ δ' αὖτ' ἐν προϑύροισι δόμων αὐτώ τε καὶ ἵππω den ursprünglichen Anfang des zweiten bildet. Die Alten dursten die ganze hier als unächt bezeichnete Stelle nicht für unächt halten, wenn sie nicht den Zusammenhang der Odyssee aufgeben wollten, was sie unter allen Umständen vermieden, s. Sengebusch Recens. von Lauers Gesch. d. Homer. Poesie in, Jahns, Jahrbb. 1853 Bd. 67 Heft 6 S. 625 ff Aber das Hauptstück vom Anfange des 4. Buches der Odyssee, die γαμοποιία, in welcher eben das δούλης vs. 12 erscheint, wurde von Diodorus, einem Schüler des Aristophanes Byz. für unächt erklärt, s. Athen. 5, 180 sect. 9 Eustath. p. 1480, 24. Außerdem aber gab es im Alterthum auch eine Ansicht, nach welcher das δούλης Odyss. 4, 12 Eigenname war, wie Einige z. B. auch das δέκτῃ Odyss. 4, 248 für einen Eigennamen hielten, s. Scholl., u. wie man zweifelte, ob Odyss. 4, 797 ἰφϑίμῃ Eigenname oder Adjectivum sei, s. Scholl. So ward nach den Scholl. u. Eustath. p. 1479, 63 das δούλης für einen Eigennamen gehalten; denn Homer nenne die Sklavinnen nicht δούλας, sondern δμωάς; deshalb werde auch Iliad. 3, 409, εἰς ὅ κέ σ' ἢ ἄλοχον ποιήσεται ἢ ὅ γε δούλην, die einzige andere Homerische Stelle, in der das Wort δούλη erscheint, für unächt erklärt. Allerdings erklärte nach Scholl. Aristonic. Iliad. 3, 395 Aristarch die ganze Stelle Iliad. 3, 396–418 für unächt; allein das δούλην vs. 409 führt Aristonicus unter den Beweisen der Unächtheit nicht mit an. Es würde auch nicht ganz unbedenklich sein, dies Wort als Beweis der Unächtheit gebrauchen zu wollen. Das masculin. δοῦλος hat Homer nirgends, aber es kommen folgende andere Wörter desselben Stammes in folgenden Stellen vor: δούλιος Iliad. 6, 463 Odyss. 14, 340. 17, 323, δούλειος Odyss, 24, 252, δουλοσύνη Odyss. 22, 423. Das 24. Buch der Odyss. ist schon von den Alexandrinern als unächt erkannt, und die Verse Iliad. 6, 463 Odyss. 14, 339. 340. 17, 322. 323. 22, 423 können ohne Störung des Zusammenhanges gestrichen werden; möglich also ist die Annahme, daß auch diese Verse unächt seien, und daß also von der ganzen Familie des Wortes δοῠλος in ächten Homerischen Stellen keine Spur vorkomme. Aber von der Möglichkeit bis zur Gewißheit ist ein großer Sprung, und daraus, daß etwas ohne Störung des Zusammenhanges wegbleiben kann, folgt noch nicht, daß es wegbleiben muß. – Bei Hesiod. scheint aber in der That von der ganzen Familie des Wortes δοῦλος weder in unächten noch in ächten Stellen etwas vorzukommen. – Bei den Attikern ist δούλη wie δοῦλος sehr gebräuchlich; s. z. B. Aesch. Ag. 1326 Soph. Trach. 63 Eur. Iph. T. 132 Aristoph. Lys. 330 Plat. Rep. 3, 395 e ( δοαλας τε καὶ δούλους) Xen. Cyr. 5, 1, 4. – Vgl. δοῦλος.
-
19 αἶσα
αἶσα, ἡ, der Antheil, das Schicksal; entstand. aus ΔΑΙΤΣΑ, von δαίω theilen, vgl. γαῖα αἶα; also eigentl. Nebenform der 1. Decl. von δαίς (ΔΑΊΤΣ); Buttmänn Lexil. 2, 113 stellt als Grundbedeutung »Schickfalsspruch« auf, indem er αἶσα von αἶνος, αἴνω ableitet, wie latum von fari; vgl. μοῖρα μόρος μέρος μείρομαι εἱμαρμένη; wie μοῖρα ist αἶσα der Antheil, welcher nach gerechter Bestimmung Jedem zukommt; aus dieser Grundbedeutung entwickelt sich in allmäligem Uebergange der Begriff »Schicksal«. – Hom. Iliad. 18, 326 φῆν δέ οἱ εἰς Ὀπόεντα περικλυτὸν υἱὸν ἀπάξειν Ἴλιον ἐκπέρσαντα, λαχόντα τε ληίδος αἶσαν; Od. 5, 40 λαχὼν ἀπὸ ληίδος αἶσαν; – Iliad. 15, 187 ff behauptet Poseidon, er habe den gleichen Antheil an der Herrschaft wie Zeus und nennt sich in Bezug darauf 209 ἰσόμορον καὶ ὁμῇ πεπρωμένον αἴσῃ; vom Schicksal ist dabei nicht die Rede; Il. 22, 477 ἰῂ ἄρα γιγνόμεϑ' αἴσῃ ἀμφότεροι, zu gleichem Lebensloose; 1, 418 τῷ σε κακῇ αἴσῃ τέκον; – Od. 19, 84 ἔτι γὰρ καὶ ἐλπίδος αἶσα, noch darf man hoffen; Il. 9, 378 τίω δέ μιν ἐν καρὸς αἴσῃ, wie es dem Tode zukommt, d. h. gleich dem Tode, s. Scholl. Aristonic.; 24, 428 ἐν ϑανάτοιο αἴσῃ = im Tode; 16, 441 ἄνδρα ϑνητὸν ἐόντα, πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ scil. ϑανάτοιο, zum Tode bestimmt; – 3, 59 ἐπεί με κατ' αἶσαν ἐνείκεσας οὐδ' ὑπὲρ αἶσαν, nach Gebühr; 10, 445 κατ' αἶσαν έειπον; – Od. 14, 359 ἔτι γάρ νύ μοι αἶσα βιῶναι, noch ist mir beschieden zu leben; 5, 113 οὐ γάρ οἱ τῇδ' αἶσα φίλων ἀπονόσφιν ὀλὲσϑαι; – Od. 8, 511 αἶσα γὰρ ἦν ἀπολὲσϑαι, ἐπὴν πόλις ἀμφικαλύψῃ δουράτεον μέγαν ἵππον; – Il. 6, 487 οὐ γάρ τίς μ' ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει; 16, 780 τότε δή ῥ' ὑπὲρ αἶσαν Ἀχαιοὶ φέρτεροι ἦσαν, sie siegten, was ihnen nach Zeus Beschluß nicht zukam; – Il. 9, 608 φρονέω δὲ τετιμῆσϑαι Διὸς αἴσῃ; Od. 9, 52 τότε δή ῥα κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη ἡμῖν αἰνομόροισιν; 11, 61 ἆσὲ με δαίμονος αἶσα κακή; – Il. 20, 127 τὰ πείσεται ἅσσα οἱ αὶσα γιγνομένῳ ἐπὲνησε λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ; Od. 7, 197 πείσεται ἅσσα οἱ αἶσα κατὰ κλῶϑὲς τε βαρεῖαι γιγνομένῳ νήσαντο λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ. Also die personisicirte αἶσα »spricht« dem Menschen nicht sein Schicksal, wie Buttmann will, sie spinnt es. Aesch. Ch. 637; Pind. Ol. 9, 45; Ap. Rh. 4, 1254; H. h. Cer. 301; ϑεῶν Pind. frg. 4; Ap. Rh. 4, 1468; αἶσα πεπρωμένη, das vorher bestimmte, Aesch. Prom. 104; ϑανατηφόρος Ch. 363, δούλιος 75; κακή Soph. Tr. 111; ἄπλατος, der Wahnsinn, Ai. 249; Todesgeschick Theogn. 903; ἠὼς γάρ τ' ἔργοιο τρίτην ἀπομείρεται αἶσαν Hes. O. 576; ὁμοίην αἶσαν ἐχει h. Cer. 482; παρ' αἶσαν, wider Gebühr, Pind. P. 8, 13; Aesch. Suppl. 74; Ap. Rh. 3, 613; τεὰν κατ' αἶσαν Pind. N. 3, 10.
-
20 δουλίαι
δουλίᾱͅ, δούλιοςslavish: fem dat sg (attic doric aeolic)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
δούλιος — δούλιος, ία, ον και ος, ον (Α) 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε δούλο, δουλικός (α. «δούλιον ἧμαρ» η ημέρα τής υποδούλωσης β. «δούλιος ζυγός» ο ζυγός τής δουλείας) 2. αυτός που ταιριάζει σε δούλο («δούλιος φρήν» δουλικό φρόνημα) … Dictionary of Greek
δούλιος — slavish masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δούλιον — δούλιος slavish masc acc sg δούλιος slavish neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δουλίην — δούλιος slavish fem acc sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δουλίοις — δούλιος slavish masc/neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δουλίου — δούλιος slavish masc/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δουλίῃσι — δούλιος slavish fem dat pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δουλίῳ — δούλιος slavish masc/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δούλια — δούλιος slavish neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Sklaverei bei Homer — In den ältesten literarischen Werken der Antike, den homerischen Epen, wird die Sklaverei als völlig selbstverständlich vorausgesetzt. Obwohl sich in der Ilias (ca. 750 v. Chr) und der Odyssee (etwa 700 v. Chr) zahlreiche Hinweise über unfreie… … Deutsch Wikipedia
Sklaverei in den homerischen Epen — In den ältesten literarischen Werken der Antike, den homerischen Epen, wird die Sklaverei als völlig selbstverständlich vorausgesetzt. Obwohl sich in der Ilias (ca. 750 v. Chr.) und der Odyssee (etwa 700 v. Chr.) zahlreiche Hinweise… … Deutsch Wikipedia