-
1 διεκρίθην
διεκρί̆θην, διακρίνωseparate one from another: aor ind pass 3rd pl (epic doric aeolic)διεκρί̆θην, διακρίνωseparate one from another: aor ind pass 1st sg -
2 δια-κρίνω
δια-κρίνω (s. κρίνω), trennen, sondern, absondern, scheiden, auseinanderbringen. Bei Homer stets in dieser ursprünglichen Bedeutung: 1) Activ.: Iliad. 2, 475 ὥς τ' αἰπόλια πλατέ' αἰγῶν αἰπόλοι ἄνδρες ῥεῖα διακρίνωσιν, ἐπεί κε νομῷ μιγέωσιν; Odyss. 8, 195 και κ' ἀλαός τοι, ξεῖνε, διακρίνειε τὸ σῆμα ἀμφαφόων, ἐπεὶ οὔ τι μεμιγμένον ἐστὶν ὁμίλῳ, ἀλλὰ πολὺ πρῶτον; 4, 179 οὐδέ κεν ἡμέας ἄλλο διέκρινεν φιλέοντέ τε τερπομένω τε, πρίν γ' ὅτε δὴ ϑανάτοιο μέλαν νέφος ἀμφεκάλυψεν; besonders Kämpfende auseinanderbringen: Iliad. 2, 387 εἰ μὴ νὺξ ἐλϑοῦσα διακρινέει μένος ἀνδρῶν; 7, 292 ὕστερον αὖτε μαχησόμεϑ', εἰς ὅ κε δαίμων ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ' ἑτέροισί γε νίκην; 17, 531 καί νύ κε δὴ ξιφέεσσ' αὐτοσχεδὸν ὁρμηϑήτην, εἰ μή σφω' Αἴαντε διέκριναν μεμαῶτε. – 2) Passiv.: Odyss. 9, 220 στείνοντο δὲ σηκοὶ ἀρνῶν ἠδ' ἐρίφων· διακεκριμέναι δὲ ἕκασται έρχατο, χωρὶς μὲν πρόγονοι, χωρὶς δὲ μέτασσαι, χωρὶς δ' αὖϑ' ἕρσαι; Iliad 2, 815 ἔνϑα τότε Τρῶές τε διέκριϑεν ἠδ' ἐπίκουροι; von Kämpfenden: Iliad. 7, 306 τὼ δὲ διακρινϑέντε ὁ μὲν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν ἤι', ὁ δ' ἐς Τρώων ὅμαδον κίε; 3, 98. 102 φρονέω δὲ διακρινϑήμεναι ἤδη Ἀργείους καὶ Τρῶας, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέποσϑε εἵνεκ' ἐμῆς ἔριδος καὶ Ἀλεξάνδρου ἕνεκ' ἀρχῆς. ἡμέων δ' ὁπποτέρῳ ϑάνατος καὶ μοῖρα τέτυκται, 102 τεϑναίη· ἄλλοι δὲ δια κρινϑεῖτε τάχιστα: zu vs. 102 vgl Scholl. Herodian.; zu vs. 99 Scholl. Aristonic. Ἀργείους καὶ Τρῶας: ἡ διπλῆ περιστιγμένη, ὅτι Ζηνόδοτος γράφει Ἀργεῖοι καὶ Τρῶες, ὡς ἀποστροφῆς τοῦ λόγου γεγονυίας πρὸς αὐτούς. ἔστι δὲ τὸ διακρινϑῆναι διχῶς χωρισϑῆναι· ὁ δὲ Ζηνόδοτος συνήϑως ἡμῖν τέταχεν (»puto pro judicium subire« Lehrs Aristarch. p. 151). – 3) Medium in passiver Bedeutung: Odyss. 18, 149 οὐ γὰρ ἀναιμωτί γε διακρινέεσϑαι ὀίω μνηστῆρας καὶ κεῖνον, ἐπεί κε μέλαϑρον ὑπέλϑῃ; 20, 180 πάντως οὐκέτι νῶι διακρινέεσϑαι ὀίω πρὶν χειρῶν γεύσασϑαι. – Bei den Folgenden: 1) von einander absondern, aus- u. unterscheiden, trennen; οὐδένα Her. 3, 39; διακρινομένη στρατιὴ ἐσχίζετο 8, 34; αἵρεσιν 1, 11; στήμονας συγκεχυμένους Plat. Crat. 388 b; φίλην καὶ ἐχϑράν Rep. II, 376 b; κατὰ γένος Soph. 253 e; Ggstz συγκρίνειν Phaed. 72 c; auch med. so, διακεκρίμεϑα χωρὶς τάς τε καϑαρὰς ἡδονὰς καὶ τὰς ἀκαϑάρτους Phil. 32 a; vgl. 46 b; τὴν κόμην, das Haar scheiteln, Plut. Rom. 15; auch τινός, von etwas, Ap. Rh. 3, 1129. – 2) entscheiden, beurtheilen, λόγον ἀνϑρώπων, ὀρϑᾷ φρενί, Pind. P. 1, 68 Ol. 8. 24; Her. 7, 54; Ἅιδης διακρίνει τοῠτο Ar. Vesp. 763; oft bei Plat., τὴν δίκην Legg. XI, 937 b; διέκρινε καὶ διεξῄει τὰ ἐρωτώμενα Prot. 315 c; ὁπότερος ἀληϑῆ λέγει Lach. 186 e; τὸν νικῶντα χει ροτονίαις Legg. II, 659 b; u. so Folgde. Auch med., διακρινώμεϑα νεῖκος Hes. O. 35. – Pass., bes. aor. διεκρίϑην, getrennt werden, aus einander kommen, Her. 7, 219; ἐκ τῆς ναυμαχίης 8, 18; ἀπ' ἀλλήλων Thuc. 1, 105; aber οὐδὲν ἔτι διεκέκριτο, 1, 49, es wurde kein Unterschied mehr gemacht; einen Streit beilegen; πόλεμος διακριϑήσεται Her. 7, 206; περί τινος Plat. Euth. 7 c; Legg. XII, 956 c; aber auch = in Streit mit Jemand gerathen, kämpfen, μάχῃ πρός τινα Her. 9, 58; ὅπλοις ἢ λόγοις, ausmachen, Dem. 12. 17 (epist. Phil.); περὶ τῶν ὅλων Pol. 3, 111; vgl. 2, 22, 11. 18, 35, 4; abs., sich streiten, Ath. XII, 554 c; – zweifeln, N. T.
-
3 διακρίνω
δια-κρίνω, fut. διακρινέει, aor. διέκρῖνε, opt. διακρίνειε, pass. aor. διεκρίθην, 3 pl. διέκριθεν, opt. διακρινθεῖτε, inf. διακρινθήμεναι, part. -θέντε, -θέντας, perf. part. διακεκριμένος, mid. fut. inf. διακρινέεσθαι: part, separate, distinguish; ( αἰπόλια) ἐπεί κε νομῷ μιγέωσιν, Il. 2.475; of parting combatants, μαχησόμεθ' εἰσόκε δαίμων | ἄμμε διακρίνῃ, Il. 7.292; ‘distinguish,’ Od. 8.195; freq. in passive.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > διακρίνω
-
4 διακρίνω
δια-κρίνω (s. κρίνω), trennen, sondern, absondern, scheiden, auseinanderbringen. (1) Activ.: besonders Kämpfende auseinanderbringen. (2) Passiv.: von Kämpfenden. (3) Medium in passiver Bedeutung. Bei den Folgenden: (1) von einander absondern, aus- u. unterscheiden, trennen; τὴν κόμην, das Haar scheiteln; auch τινός, von etwas. (2) entscheiden, beurteilen. Pass., bes. aor. διεκρίϑην, getrennt werden, auseinanderkommen; aber οὐδὲν ἔτι διεκέκριτο, es wurde kein Unterschied mehr gemacht; einen Streit beilegen; aber auch = in Streit mit j-m geraten, kämpfen; ὅπλοις ἢ λόγοις, ausmachen; abs., sich streiten; zweifeln -
5 διακρίνω
διακρίνω fut. διακρινῶ; 1 aor. διέκρινα LXX; impf. mid. διεκρινόμην. Pass.: fut. διακριθήσομαι LXX; 1 aor. διεκρίθην (s. κρίνω, διάκρισις; Hom.+).① to differentiate by separating, separate, arrange (Jos., Ant. 11, 56; Ath. 13, 2; 22, 1; Mel. P. 82, 611) of created things πάντα κατὰ τάξιν δ. effect an orderly arrangement for everything Dg 8:7. ἑαυτὸν δ. separate oneself IEph 5:3 (but the ominous tone of the context favors 3b below).② to conclude that there is a difference, make a distinction, differentiate (PGM 5, 103f σὺ διέκρινας τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον; 4 Macc 1:14; Jos., Bell. 1, 27; Just., D. 20, 3; Ath. 15, 1) μεταξὺ ἡμῶν τε καὶ αὐτῶν betw. us and them Ac 15:9. τίς σε διακρίνει; who concedes you any superiority? 1 Cor 4:7 (Appian, Bell. Civ. 5, 54 §228 δ. τινά=concede superiority to someone, beside ἐπιλέγεσθαί τινα=select someone; cp. Philo, Op. M. 137 διακρίνας ἐξ ἁπάσης τὸ βέλτιστον). μηθὲν διακρίνων τίνι δῷ without distinguishing to whom he should give Hm 2:6; cp. Ac 11:12.—Pass. διακρίνεσθαί τινος be differentiated fr. someone Dg 5:1.③ to evaluate by paying careful attention to, evaluate, judgeⓐ judge correctly (Job 12:11; 23:10) the appearance of the sky Mt 16:3; evaluate oneself 1 Cor 11:31; recognize τὸ σῶμα vs. 29.ⓑ pass judgment on w. acc. ἑαυτόν on oneself IEph 5:3 (mng. 1 is also prob.); προφήτην D 11:7; abs. 1 Cor 14:29.④ to render a legal decision, judge, decide, legal t.t. (X., Hell. 5, 2, 10; Appian, Bell. Civ. 5, 76 §324 δίκαι διεκρίνοντο; SIG 545, 18; OGI 43, 4 and11; pap; EpArist 110; Just. A II, 7, 2) ἀνὰ μέσον τινός decide betw. pers. (as Ezk 34:17, 20) 1 Cor 6:5; s. EvDobschütz, StKr 91, 1918, 410–21 and ἀνά 1b, μέσος 1b.⑤ to be at variance w. someone, mid., w. pass. aor. (B-D-F. §78)ⓑ by maintaining a firm opposing position or adverse judgment take issue πρός τινα w. someone (Hdt. 9, 58, 2; Ezk 20:35f; Jo 4:2) Ac 11:2 (= criticize).⑥ to be uncertain, be at odds w. oneself, doubt, waver (this mng. appears first in NT; with no dependence on the NT, e.g., Cyril of Scyth. p. 52, 17; 80, 10; 174, 7) Mt 21:21; Mk 11:23; Ro 14:23; Jd 22. ἐν ἑαυτῷ in one’s own mind Lk 11:38 D; Js 2:4; GJs 11:2. W. εἰς Ro 4:20 μηδὲν διακρινόμενος without any doubting Js 1:6; hesitate Ac 10:20.—DELG s.v. κρίνω. M-M. TW.
См. также в других словарях:
διεκρίθην — διεκρί̆θην , διακρίνω separate one from another aor ind pass 3rd pl (epic doric aeolic) διεκρί̆θην , διακρίνω separate one from another aor ind pass 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
