-
1 δια-κρούω
δια-κρούω (s. κρούω), 1) hindurchschlagen; σφῆνας, durchtreiben, Theophr.; ein irdenes Gefäß durch Anklopfen prüfen, ob es einen Riß hat, Luc. parasit. 4; vgl. Schol. Ar. Ran. 78; dah. übertr., erproben, untersuchen; τὴν οὐσίαν, εἴτε ὑγιὲς εἴτε σαϑρὸν φϑέγγεται Plat. Theaet. 179 d. – 2) unterbrechen, hindern; διακρουσϑῆναι τῆς τιμωρίας, an der Bestrafung, Dem. 24, 132; ἑαυτὸν ἐν τοῖς πράγμασιν Plut. de prof. virt. sent. p. 255. – Med., von sich zurückstoßen, abweisen; Plut. Cat. min. 30; δεήσεις, Caes. 66; ἀπορίαν, beseitigen, Philop. 14; bes. eine Anklage durch falsche Entschuldigungen; τοὺς Ἕλληνας, d. i. hinhalten, täuschen, Her. 7, 168; durch Aufschub u. Ausflüchte ausweichen, τινά, Dem. 24, 13; τὸν παρόντα χρόνον, verzögern, 19, 33, vgl. Plut. Caes. 64; entgehen, φυλακάς 24, 36, u. öfter; προφάσει, Dion. Hal. 10, 17; ϑεραπείαις τισὶ τὴν ὀργήν, Strab. XIV p. 674; τὴν δίκην, Plut. Num. 12; τὴν πρόςοδον, Dion. Hal. 3, 3.
-
2 κρούω
Grammatical information: v.Meaning: `push, strike, stamp' (Hp., Att.).Derivatives: Also from the prefixcompp. in several meanings (here not esp. noted): κροῦμα, - σμα `sound made through bumping, tone, melody' (Hp., Att.) with κρου(σ)-ματικός (hell.), κροῦσις `striking, esp. of the strings, string music' (Hp., Att.), κρουσμός `id.' (hell.); ἀνακρουσ-ία παιδιᾶς εἶδος ἐπὶ σφαίρας H.; ἐπικρούσ-τιον name of a rnedic. instrument (medic.), - τήριον `hammer' (Gloss.); κρουστικός `good for pushing' (Hp., Ar., Arist.); Προκρούσ-της name of a mythical brigand (X.). -- For κρούω Homer has the enlarged κροαίνω (Z 507 = O 264 κροαίνων `stamping, galopping'; after these Opp., Philostr.); cf. Debrunner IF 21, 43.Etymology: To κροιός s. below and s. v. The Greek verbal system and the deriv. nouns is based on a stem κρουσ-; the present can be *κρούσ-ω or *κρούσ-ιω. The pair κρούω: κροαίνω agrees with ἀκούω: ἀκοή and must be explained in the same way; a base-form *κροϜάν-ι̯ω without σ (Bechtel Lex. s. v. with Fraenkel Denom. 23 n. 2) is unnecessary. Also κροιός (s. v.) can go back on *κρουσ-ι̯ός (with functional - ιο- retained). - With κρούω from IE krous- agrees exactly Slav., e.g. OCS sъ-krušǫ, - šiti, Russ. krušitь ' συντρίβειν, θραύειν, κρούειν'; the same fullgrade also in Latv. kràusêt `stamp (off)', Lith. kraušýti `id.'. Beside it with zero grade, IE. krus-, e.g. CS ORuss. krъcha, Russ. krochá `morsel, crumb', Lith. krušù, krùšti `stamp, push (apart)'; with fullgrade kreus- Lith. kriaũšti `sting'. - Solmsen KZ 29, 97 a. n., Pok. 622f., Fraenkel Wb. s. krùšti, Vasmer Wb. s. krochá a. krušítь.Page in Frisk: 2,27-28Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κρούω
-
3 ἀντι-κρούω
ἀντι-κρούω (s. κρούω), 1) zurückstoßen, Plat. Legg. IX, 857 b; Arist. pol. 2, 6, 8. – 2) intrans., entgegen sein, πρός τι, διὰ τὸν ἀντικρούσαντα πρὸς τὴν δόξαν αὐτοῦ φϑόνον Plut. Cat. mai. 24; ἀντεκεκρούκει αὐτοῖς, es war ihnen mißglückt Thuc. 6, 46; ἀντέκρουσέ τε καὶ γέγονεν οἱον οὐκ ἔδει Dem. 18, 198.
-
4 διακρούω
δια-κρούω (s. κρούω), (1) hindurchschlagen; σφῆνας, durchtreiben; ein irdenes Gefäß durch Anklopfen prüfen, ob es einen Riss hat; dah. übertr., erproben, untersuchen. (2) unterbrechen, hindern; διακρουσϑῆναι τῆς τιμωρίας, an der Bestrafung; von sich zurückstoßen, abweisen; ἀπορίαν, beseitigen; bes. eine Anklage durch falsche Entschuldigungen; τοὺς Ἕλληνας, d. i. hinhalten, täuschen; durch Aufschub u. Ausflüchte ausweichen; τὸν παρόντα χρόνον, verzögern; entgehen -
5 διακρούω
A knock or drive through,ὅταν οἱ σφῆνες διακρουσθῶσιν Thphr.CP2.15.4
; knock off,δεσμά Paus.4.17.1
.2 prove by knocking or ringing, as one does an earthen vessel,δ. εἴτε ὑγιὲς εἴτε σαθρὸν φθέγγεται Pl.Tht. 179d
, cf. Luc.Par.4:—perh.in a similar sense in IG7.3073.164 (Lebad.).II [voice] Med., drive from oneself, get rid of,τοὺς Ἕλληνας Hdt.7.168
;πρόσοδον [πρέσβεων] D.H.3.3
;μακρὰς στρατηγίας Plu.Nic.6
; evade,διακρούεσθαι τὸ δίκην δοῦναι D.21.128
; (iv A.D.); δ. τινά evade his creditor by delays, of a debtor, D.34.13;δ. τοὺς λοιδοροῦντας Plu.2.70d
;δ. τοὺς κυρίους μὴ καταθεῖναι D.38.12
; soδ. τὸν παρόντα χρόνον Id.19.33
; evade, slur over a difficult question,ψιλῇ παρατηρήσει A.D.Pron.41.8
; evade an argument, Sor.1.58: abs., practise evasions and delays, D.21.186, 201, POxy. 237 viii 10 (ii A.D.):—[voice] Pass., διακρουσθῆναι τῆς τιμωρίας escape from punishment, D.24.132.IV intr., break away, escape, Numen. ap. Eus.PE11.18.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διακρούω
-
6 διακρουω
1) проверять постукиванием(δ. τι, εἴθ΄ ὑγιές, εἴτε σαθρὸν φθέγγεται Plat.; αἱ πονηραὴ χυτραὴ διακρουόμεναι Luc.)
2) преимущ. med. отбивать, отталкивать, отбрасывать, отклонять, отвергать(πολλὰ τῶν λεγομένων Plut.)
δ. ἑαυτὸν ἔν τινι Plut. — мешать самому себе в чем-л.;διακρούσασθαι τὸν παρόντα χρόνον Dem. — оттянуть время;διακρουσθῆναι τῆς τιμωρίας Dem. — уклониться от наказания;τοὺς μὲν δεήσει, τοὺς δ΄ ἀπειλῇ διακρουσάμενος Plut. — отделавшись от одних просьбами, а от других угрозами;ῥαδίως διακρούσασθαι τέν ἀπορίαν Plut. — легко справиться с затруднением3) med. вводить в заблуждение, надувать, обманывать(τινα Her., Dem.)
φυλακὰς διακρούσασθαι Dem. — обмануть бдительность стражей -
7 θύρα
θύρα, ας, ἡ (Hom.+) ‘door’. As is oft. the case in earlier lit. (e.g. Il. and Od. passim), the pl. can be used of one door (Phlegon: 257 Fgm. 36, 1, 3 Jac.; Philo, Ebr. 49; cp. Jos., C. Ap. 2, 119.—B-D-F §141, 4; Rob. 408).① doorⓐ of habitable quarters ἀνοίγειν open the door (LXX; JosAs 10:9; Jos., Vi. 246) Ac 5:19; B 16:9. Pass. Ac 16:26f (Achilles Tat. 7, 13, 1 Λευκίππη τὰς θύρας ἀνεῳγμένας ὁρῶσα). (ἀπο)κλείειν shut Mt 6:6; Lk 13:25a. Pass (LXX; JosAs 10:6; 14:5; Jos., Ant. 18, 74) Mt 25:10; Lk 11:7; J 20:19, 26; Ac 21:30; κρούειν τὴν θ. knock at the door 12:13; Lk 13:25b; also πρὸς τὴν θ. GJs 12:2; ἔδραμεν πρὸς τήν θ. ibid. διὰ τῆς θ. J 10:1f. ἐπὶ τ. θυρῶν before the door(s) Ac 5:23. Also ἐπὶ θύραις (LXX; Aesop, Fab. 466 P.; Jos., Ant. 17, 90. Also with art.: Clearchus, Fgm. 24 p. 17, 21; Appian, Bell. Civ. 3, 93 §385) 1 Cl 39:9 (Job 5:4); ἐπὶ τῇ θ. Ac 5:9. πρὸ τῆς θύρας 12:6 (schol. on Nicander, Ther. 860 πρὸ τ. θυρῶν); so also JosAs 5:1. πρὸς (τὴν) θ. at the door (Hegesippus Com. [III B.C.] 1, 24 K.) Mk 1:33; 11:4; τὰ πρὸς τὴν θ. the place near the door 2:2 (TestAbr A 6 p. 83, 6 [Stone p. 14]). πρὸς τῇ θ. ἔξω outside the door J 18:16 (cp. Lucian, Herm. 7, 7 ὁ παρὰ τὴν θύραν ἔξω ἑστώς).—θ. τοῦ πύργου Hv 3, 9, 6.—On the θύρα ὡραία Ac 3:2 s. ὡραῖος 2.—1 Cl 43:3 v.l.ⓑ fig. (Maximus Tyr. 19, 5d ὁ ἔρως ἔστη ἐπὶ θύραις τ. ψυχῆς; Iambl., Myst. 10, 5 [Herm. Wr. IV p. 39, 5ff Sc.] ἡ ἱερατικὴ δόσις καλεῖται ‘θύρα πρὸς θεόν’).α. ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις he is near, at your very door (cp. X., An. 6, 5, 23; Just., D 32, 3) Mt 24:33; Mk 13:29. Also πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν Js 5:9; cp. also Ac 5:9. ἕστηκα ἐπὶ τ. θύραν καὶ κρούω Rv 3:20a; s. also vs. 20b.β. of the door to the kgdm. of heaven: εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς θύρας come in through the narrow door Lk 13:24. Perh. the same door is meant in δέδωκα ἐνώπιόν σου θύραν ἠνεῳγμένην Rv 3:8. But here senseγ. is also prob., acc. to which the opening of the door represents something made possible or feasible: θύρα μοι ἀνέῳγεν μεγάλη 1 Cor 16:9 (HNie, Vox Theologica 10, ’40, 185–92); cp. 2 Cor 2:12; Col 4:3. Sim. ὁ θεὸς … ἤνοιξεν τοῖς ἔθνεσιν θύραν πίστεως Ac 14:27 (πίστις 2dα).② a passage for entering a structure, entrance, doorway, gateⓐ of the door-like opening of a cave-tomb (cp. Od. 9, 243; SEG VIII, 200, 3 [I A.D., Jerus.]) ἡ θ. τοῦ μνημείου Mt 27:60; Mk 15:46; 16:3. θ. τοῦ μνήματος GPt 8:32; cp. 9:37; 12:53f.—The firm vault of heaven has a ‘door’ (cp. Ps 77:23), which opens to admit favored ones Rv 4:1 (difft., GRinaldi, CBQ 25, ’63, 336–47).ⓑ In John Jesus calls himself ἡ θύρα J 10:9, thus portraying himself as an opening that permits passage: the gate for the sheep; ἡ θύρα (ὁ ποιμήν P75 et al.) τῶν προβάτων vs. 7, however, has the sense which is prominent in the context, the gate to the sheep (s. Hdb. ad loc.; EFascher, Ich bin d. Thür! Deutsche Theologie ’42, 34–57; 118–33).—Jesus as the θύρα τοῦ πατρός the door to the Father IPhld 9:1.—B. 466. DELG. M-M. EDNT. TW.
См. также в других словарях:
κόβω — και κόπτω και κόβγω και κόφτω (AM κόπτω, Μ και κόβω) 1. αφαιρώ κάτι με οξύ ή κοφτερό όργανο, αποκόπτω (α. «τού έκοψαν το πόδι» β. «κόψε μου ένα μήλο απ τη μηλιά» γ. «κεφαλήν δ ἁπαλῆς ἀπὸ δειρῆς κόψεν Ὀιλιάδης», Ομ. Ιλ. δ. «περιεσταύρωσαν αὐτοῖς… … Dictionary of Greek
ράβω — ῥάπτω, ΝΜΑ, και ράφτω Ν συνάπτω, ενώνω δύο ή περισσότερα πράγματα με ραφή (α. «έραψε το τραύμα μου» β. «ἔντοσθεν διὰ βορίας ῥάψε θαμειάς», Ομ. Ιλ.) νεοελλ. 1. κατασκευάζω ένδυμα για άλλον («η μοδίστρα άρχισε να ράβει το φόρεμά μου») 2. αναθέτω σε … Dictionary of Greek