-
1 διαλακήσασα
διαλακήσᾱσα, διαλακέωcrack asunder: aor part act fem nom /voc sg (attic epic ionic)διαλᾱκήσᾱσα, διαλακέωcrack asunder: aor part act fem nom /voc sg (attic epic ionic) -
2 λάσκω
λάσκω, oder ληκέω, s. ἐπιλ., dor. λᾱκεῖ, Theocr. 2, 24; ἔλασκον, Aesch. Ag. 582; fut. λακήσω, u. λακήσομαι, Ar. Pax 381. 384, wo die Quantität des α nicht zu erkennen ist, aor. ἐλάκησα, mit kurzem α, Ar. Pax 382 ( διαλᾱκήσασα, Ar. Nubb. 410); aor. II. ἔλακον, λακεῖν, und med. ἐλακόμην, wozu λελάκοντο gehört, H. h. Merc. 145; perf. λέλᾱκα, ion. λέληκα, aber fem. part. λελακυῖα; – 1) tönen, krachen, von leblosen Dingen, die durch einen Wurf od. Schlag ertönen, nur aor. II., λάκε χαλκὸς νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν Il. 14, 25, λάκε δ' ἀσπίς, der Schild krachte, vom Wurfspieß getroffen, 13, 616; vgl. Hes. Th. 694; ἔλακον ἀξόνων βρι ϑομένων χνόαι Aesch. Spt. 138. Bei Sp. bes. = unter Geräusch, Gekrach zerbrechen, zerkrachen, Hesych. erkl. λάκε durch ἐϑλάσϑη, συνετρίβη. So ἐλάκησε Act. Ap. 1, 18. – 2) von Thieren, schreien; vom gellenden Schreien des Falken, Il. 22, 241; der gewürgten Nachtigall, Hes. O. 209, vom Hundegebell, κύνες λελάκοντο H. h. Herc. 145; Σκύλλη δεινὸν λελακυῖα Od. 12, 85. – Bei den Tragg. auch von menschlicher Stimme, laut reden, sprechen, bes. auch verkünden, weissagen, περίφρονα δ' ἔλακες Aesch. Ag. 1401; ἀμβόαμα Ch. 35, öfter; μἡ πώποτ' αὐτὸν ψεῦδος ἐς πόλιν λακεῖν Soph. Ant. 1094; τοὔπος τὸ ϑεοπρόπον ὅτ' ἔλακεν ὁ ϑεός Trach. 824; κακὸν ἄκρον Ion 776; ἀγγελίας I. T. 461; τί δῆϑ' ὁ Φοῖβος ἔλακεν ἐκ τῶν στεμμάτων Ar. Plut. 39; τί λέλακας, was schreist du, Ach. 410; vgl. Eur. Hipp. 55; π ρόπασα δ' ἤδη στονόεν λέλακε χώρα Aesch. Prom. 407; μὴ νῠν λακήσῃς Ar. Pax 382; auch = schelten, schmähen, ξένης ὕπερ τοιαῦτα λάσκεις τοὺς ἀναγκαίους φίλους Eur. Andr. 672.
-
3 λακάω
λακάω (PGM 4, 3074 σίδηρος λακᾷ=‘iron breaks apart, bursts’; Hippiatr. I 423, 16f φλύκταιναι … διαλακῶσιν [as pres. ind.]=‘blisters burst’. Hence the ambiguous forms [Aristoph., Nub. διαλακήσασα 410; AcThom 33: Aa II 2 p. 150, 18b ἐλάκησεν; PGM 12, 197 λακηθῇ] are also to be referred to a pres. λακάω rather than λακέω [as B-D-F §101 p. 46; Mlt-H. 246]) burst apart, burst open ἐλάκησεν μέσος he burst open in the middle Ac 1:18 (cp. Papias [3:1]).—See Beginn. V 22–30 for patristic material on the death of Judas.—DELG s.v. λάσκω. M-M s.v. λακέω.
См. также в других словарях:
διαλακήσασα — διαλακήσᾱσα , διαλακέω crack asunder aor part act fem nom/voc sg (attic epic ionic) διαλᾱκήσᾱσα , διαλακέω crack asunder aor part act fem nom/voc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)