-
101 эзоповский
эзопов, эзоповскийприл αίσώπειος, τοῦ Αίσωπου:\эзоповский язык ἡ γλώσσα τοῦ Αίσωπου, ἡ αίσώπειος γλώσσα. -
102 δαγκάνω
(αόρ. (ε)δάγκασα) 1. μετ.1) кусать; жалить (о насекомых, змеях); τον δάγκασε το σκυλί его укусила собака; με δάγκασε μιά σφήκα (δνα φίδι) меня ужалила оса (змея); 2) прищемить; η πόρτα της δάγκασε το δάχτυλο они прищемила палец в дверях; 3) перен. ранить словами; 2. αμετ. см. δαγκώνω 2;§ σαν κρυφόσκυλο δαγκάνει — он кусает исподтишка;
δάγκασε τη γλώσσα σου типун тебе на язык;δαγκάνω τη γλώσσα ( — или τα χείλια) μου — придержать, прикусить язык
-
103 γλωσσών
γλῶσσαtongue: fem gen plγλῶσσαtongue: fem gen pl (ionic)γλωσσόςtalking: fem gen plγλωσσόςtalking: masc /neut gen pl -
104 γλωσσῶν
γλῶσσαtongue: fem gen plγλῶσσαtongue: fem gen pl (ionic)γλωσσόςtalking: fem gen plγλωσσόςtalking: masc /neut gen pl -
105 γλωττ'
γλῶσσι, γλάζωsing aloud: fut part act masc /neut dat pl (epic)γλῶττα, γλῶσσαtongue: fem nom /voc sg (attic)γλῶτται, γλῶσσαtongue: fem nom /voc pl (attic) -
106 γλῶττ'
γλῶσσι, γλάζωsing aloud: fut part act masc /neut dat pl (epic)γλῶττα, γλῶσσαtongue: fem nom /voc sg (attic)γλῶτται, γλῶσσαtongue: fem nom /voc pl (attic) -
107 γλώσσαι
-
108 γλῶσσαι
-
109 γλώσσηι
γλώσσῃ, γλῶσσαtongue: fem dat sg (attic epic ionic)γλώσσῃ, γλῶσσαtongue: fem dat sg (attic epic ionic) -
110 γλώσσηισι
γλώσσῃσι, γλῶσσαtongue: fem dat pl (epic ionic)γλώσσῃσι, γλῶσσαtongue: fem dat pl (epic ionic) -
111 γλώσσησι
-
112 γλώσσῃσι
-
113 γλώσσησιν
-
114 γλώσσῃσιν
-
115 γλώττας
γλώ̱ττᾱς, γλῶσσαtongue: fem acc pl (attic)γλώ̱ττᾱς, γλῶσσαtongue: fem gen sg (attic doric aeolic) -
116 γλώττη
γλώσση, γλῶσσαtongue: fem nom /voc sg (attic epic ionic)——————γλώ̱ττῃ, γλῶσσαtongue: fem dat sg (attic epic ionic) -
117 lingua
lingua, ae, f. (altlat. dingua, s. Mar. Victorin. 1, 4, 9. p. 9, 17 K. u. 1, 5, 109. p. 26, 2 K., gotisch tuggō, ahd. zunga), die Zunge, I) eig. u. meton.: A) eig.: linguā carens, zungenlos, ohne Z., Amm.: prima lingua, die Spitze der Z., Plin.: exserere linguas (v. Schlangen), Solin.: linguam ab irrisu exserere, Liv.: linguam exsertare, Cl. Quadrig. bei Gell.: linguam protendere, lang heraushängen lassen (wie die Hunde), Hieron.: linguam eicere, Cic.: linguā lambere vulnera, Ov., pueros (v. einer Wölfin), Liv.: linguā pannorum suturas lambere (v. der Nähterin), Cael. Aur.: linguā properante legere, Ov.: lingua balbutit, Hieron. (u. so balbutiens lingua, Cod. Iust.): linguā titubante alqd loqui, Ov.: abscīdere linguam, Suet.: dentibus abscīdere linguam, abbeißen, Val. Max.: praecīdere linguam alci, Plaut., linguam alcis, Amm.: lingua est sermonis ministra et manus, Lact.: si decem habeas linguas, mutum esse addecet, Plaut. Bacch. 128: non ego cuncta meis amplecti versibus opto, non mihi si linguae centum sint oraque centum, Verg. georg. 2, 43 (u. so centum linguae bei Verg. Aen. 6, 625. Ov. met. 8, 533. Hostii fr. bei Macr. sat. 6, 3, 6): fama vero, quae mille, ut aiunt, linguis rerum mire exaggerat fidem, Amm. 21, 9, 3: non mihi dentur si mille linguae, Prisc. praef. laud. Anastas. – im obsz. Sinne, homo malae linguae = fellator, Mart. 3, 80,————2. – B) meton.: 1) die Zunge = das Reden, die Rede, die Sprache, die Worte, commercia linguae, Ov.: lingua astricta mercede, Cic.: lingua mala, Behexung, Beschreiung, Verg.: magica, Zauberworte, Ov.: historica, Sen.: philosophorum, Sen.: lingua secretior, dunklere Sprache, Quint.: potentium vatum, Gesang, Hor.: linguae usum recuperare, die Sprache wiedergewinnen (bekommen), Amm.: favete linguis, schweigt, Hor.: linguam tenere, schweigen, Ov.: linguam diligentissime continere (im Zaume halten), Cic. (u. so petulans non linguam, non manum continet, Sen.): linguam acuere et procudere, der Z. Bildung u. Form geben, Cic.: vitemus linguas hominum, Cic.: est malae linguae, sie hat eine böse Z., Petron.: u. so malam habere linguam, Sen.: linguae acerbae et immodice liberae fuit, Liv.: u. so impigrae linguae (Genet.), Sall.: homo acidae linguae, Sen. rhet.: Cato, vir promptiore ad vituperandum linguā, Liv. epit.: veteris comoediae maledica lingua, Val. Max.: claudente noxarum conscientiā linguam, Amm. 16, 12, 61. – emphat. = der Mißbrauch der Zunge, die böse Zunge, Lästerzunge, os (unverschämte Stirn) habeat, linguam, Plaut.: Aetolorum linguas retundere, Liv.: lingua gravius castigatur, quam ullum probrum, Curt.: linguam vis meam praecludere (du willst mir den Mund stopfen), ne latrem pro re domini, Phaedr. 1, 25 (23), 5. – 2) wie γλῶσσα, a) die Sprache in Be-————ziehung auf ihre materielle Beschaffenheit, Latina, Graeca, Cic.: Punica, Hieron.: utraque, lateinische und griechische, Hor. u. Plin. ep.: linguae (pastorum) peritus, Liv.: trium linguarum peritus, Isid.: Latinae linguae gnarus, Liv., sciens, Tac.: Graecā linguā loquentes, qui Asiam incolebant, die asiatischen Griechen, Liv.: vocabulum Graecum velut traductum in linguam Romanam, Gell.: Romanae vindex clarissimae linguae, Laurea Tullus poët. bei Plin.: eiusdem esse linguae, einerlei Spr. haben, Cic.: transferre in linguam Latinam, Plin.: utram tandem linguam nescio? Cic.: alcis linguam intellegere, Petron. – b) der Dialekt, die Mundart, das Idiom, Dorica, Sen. ep. 77, 14: linguae inter se differentes, Quint. 12, 10, 34: Massilia, quae tam procul a Graecorum omnium regionibus, disciplinis linguāque divisa, Cic. Flacc. 63. – 3) die Redegabe, Redefertigkeit, Beredsamkeit (s. Fabri Liv. 22, 44, 7), non magis consilium vobis deest quam lingua, Liv.: est animus tibi, sunt mores et lingua fidesque, Hor. – im üblen Sinne = Geschwätzigkeit, poenam linguā commeruisse, Ov. met. 5, 551. – u. = Ruhmredigkeit, materna, Ov. met. 4, 670. – u. = Vermessenheit, paterna, Ov. met. 6, 213. – 4) der Ton der Zunge, der Schall, Laut, Gesang, linguae volucrum, Verg. Aen. 3, 361 u. 10, 177. – II) übtr.: 1) v. Pflanzen, a) = lingulaca (w. s.), Plin. 24, 170. – b) lingua bubula, die Ochsenzunge,————Cato r. r. 40, 4. Plin. 17, 112. – c) lingua canina, die Hundszunge (griech. κυνόγλωσσος od. -ον), wahrsch. Cynoglossum officinale (L.), Cels. 5, 27, 18: auch lingua canis u. lingua Macedonica gen., Ps. Apul. herb. 96. – 2) (wie γλῶσσα), die Erdzunge, Landzunge (vgl. Paul. ex Fest. 121, 5), Pacuv. tr. 94. Liv. 44, 11, 3. Lucan. 2, 614: v. den drei Spitzen Siziliens, tribus haec excurrit in aequora linguis, Ov. met. 13, 724 R. (Korn u. Merkel pinnis). – 3) das kurze Ende des Hebels, Vitr. 10, 3, 2 (§ 3 lingula gen.). – 4) das Zünglein an der Wage, Schol. Pers. 1, 6. – 5) der Kehldeckel, Cels. 4, 1. p. 120, 18 D. -
118 Όποιος πολλά λαλεί, πολλά σφάλλει
– Όποιος πολλά λαλεί, πολλά σφάλλει– Πριν μιλήσεις, βούτα τη γλώσσα σου στο μυαλό σου• Язык мой – враг мой, прежде ума моего бежитИсточник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Όποιος πολλά λαλεί, πολλά σφάλλει
-
119 Η πληγή της μαχαιριάς βρίσκει γιατρειά, της γλώσσας ούτε παρηγοριά
Η γλώσσα είναι δίκοπο και τρομερό μαχαίρι, και αν δεν την προσέχουμε, πολλές πληγές μας φέρει– Η γλώσσα κοκάλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει– Η πληγή της μαχαιριάς βρίσκει γιατρειά, της γλώσσας ούτε παρηγοριά– Τα πικρά λογάκια βγάζουν τα ματάκια• Язык мягок, а кости ломает• Рана от ножа заживет, от языка – нет• Слово – не стрела, да пуще стрелы• Язык – опасное оружиеИсточник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Η πληγή της μαχαιριάς βρίσκει γιατρειά, της γλώσσας ούτε παρηγοριά
-
120 Τα πικρά λογάκια βγάζουν τα ματάκια
Η γλώσσα είναι δίκοπο και τρομερό μαχαίρι, και αν δεν την προσέχουμε, πολλές πληγές μας φέρει– Η γλώσσα κοκάλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει– Η πληγή της μαχαιριάς βρίσκει γιατρειά, της γλώσσας ούτε παρηγοριά– Τα πικρά λογάκια βγάζουν τα ματάκια• Язык мягок, а кости ломает• Рана от ножа заживет, от языка – нет• Слово – не стрела, да пуще стрелы• Язык – опасное оружиеИсточник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Τα πικρά λογάκια βγάζουν τα ματάκια
См. также в других словарях:
γλώσσα — γλώσσᾱ , γλῶσσα tongue fem nom/voc/acc dual γλώσσᾱ , γλῶσσα tongue fem nom/voc/acc dual (ionic) γλώσσᾱ , γλῶσσα tongue fem nom/voc sg (doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
γλώσσᾳ — γλώσσᾱͅ , γλῶσσα tongue fem dat sg (doric aeolic) γλώσσᾱͅ , γλῶσσα tongue fem dat sg (doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
γλῶσσα — tongue fem nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
γλώσσα — I Όργανο με το οποίο ο άνθρωπος αναλύει και αντικειμενοποιεί την εμπειρία του με τη βοήθεια φωνητικών συμβόλων (λέξεων) που έχουν διαφορετική μορφή και διαφορετικές αμοιβαίες σχέσεις σε κάθε ιστορική κοινότητα. Πιο συγκεκριμένα, λέγοντας γ.… … Dictionary of Greek
γλώσσα — η 1. όργανο των ανθρώπων και των ζώων που βρίσκεται στο εσωτερικό του στόματος και χρησιμεύει στο μάσημα και στην κατάποση της τροφής καθώς και στην άρθρωση του λόγου, το αισθητήριο όργανο της γεύσης: Στέγνωσε η γλώσσα μου. 2. μτφ., αυτό που… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Γλῶσσα πῆ πορεύῃ; πόλιν ὀρθώσουσα καὶ πάλιν ἀναστρέψουσα. — γλῶσσα πῆ πορεύῃ; πόλιν ὀρθώσουσα καὶ πάλιν ἀναστρέψουσα. См. Язык до Киева доведет … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
γλωσσᾷ — γλωσσός talking fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σιαμική γλώσσα — Γλώσσα της Ταϊλάνδης, που ανήκει στην υποομάδα τάι της σινοθιβετανικής ομογλωσσίας (σινο θιβετανικές γλώσσες) … Dictionary of Greek
Ελλάδα - Γλώσσα — ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Η ελληνική γλώσσα είναι μια από τις αρχαιότερες γλώσσες στον κόσμο και οπωσδήποτε η παλαιότερη ζωντανή γλώσσα στην Ευρώπη. Σε αντίθεση με άλλες αρχαίες γλώσσες που χάθηκαν μαζί με τους λαούς που τις μιλούσαν, όπως η… … Dictionary of Greek
βρετονική γλώσσα — Η γλώσσα των Βρετόνων κατοίκων της γαλλικής επαρχίας της Βρετάνης. Ανήκει στην κελτική ομάδα της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών. Τη β.γ. μιλούν σήμερα περίπου ένα εκατομμύριο άτομα, κυρίως αγρότες και ναυτικοί. Επίσημη όμως γλώσσα είναι η… … Dictionary of Greek
παλική γλώσσα — Παλαιά ινδοάρεια γλώσσα που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από τους βουδιστές του Νότου. Είναι μία από τις παλαιότερες λαϊκές διαλέκτους της Ινδίας, σύγχρονη και συγγενής της κλασικής σανσκριτικής. Γράφεται με πολλούς και διάφορους χαρακτήρες… … Dictionary of Greek
