-
1 γλυκιοτερος
v. l. = γλυκειότερος См. γλυκειοτερος -
2 γλυκύς
γλυκύς, εῖα, ύ (verwandt γλεῦκος, δεῦκος, dulcis, Ahrens Dial. Aeol. p. 73), süß, angenehm von Gcschmack; häufig übertr., angenehm, lieblich; Hom. νέκταρ Iliad. 1, 598, ὕπνος Odyss. 2, 395, ἵμερος Iliad. 3, 139, αἰών Odyss. 5, 152; comparativ. τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή Iliad. 1, 249, τοῖσι δ' ἄφαρ πόλεμος γλυκίων γένετ' ἠὲ νέεσϑαι ἐς πατρίδα γαῖαν 2, 453, ἃς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων γίγνεται Odyss. 9, 34. – Aesch. Ag. 1148 γλυκὺν αἰῶνα; Ggstz πικρός Soph. Ai. 966; φρήν, καρπὸς φρενός, Pind. P. 6, 52 Ol. 7, 12; ϑυμός Anacr. 55, 13. Von Menschen gew. im guten Sinne, lieblich, freundlich, Soph. O. C. 106; in schmeichelnden Anreden ὦ γλυκύτατε Ar. Ach. 443 u. öfter; Plat. Hipparch. 227 d; doch auch tadelnd, einfältig, Hipp. mai. 288 b; – ὁ γλυκύς, sc. οἶνος, vinum passum, Hippocr. Arist. Probl. 21, 19; auch τὸ γλυκύ, Theophr.; vgl. γλύκος. – Compar. γλυκίων, γλύκιστος, Ael. H. A. 12, 46; gew. γλυκύτερος, schon Pind. Ol. 1, 19. 109; bei Att.; γλύσσων Xenophan. (E. M.); γλυκιότερος, s. γλύκιος.
-
3 γλύκιος
γλύκιος, = γλυκύς, ist Soph. Phil. 1461 in Λύκιος richtig geändert; vgl. jedoch Arist. Eth. eud. 7, 2, 40 ὥσπερ ἐπὶ τοῦ πόματος καλοῦσι γλύκιον; – γλυκἶότερος steht Ep. ad. 727 ( App. 153), von γλυκίων abgeleitet.
-
4 γλυκειοτερος