-
1 γαμψῶνυξ
A with crooked talons, of birds of prey,αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες Il.16.428
, Od.22.302; ; τὰν γ. παρθένον, of the Sphinx, S.OT 1199 (lyr.);γ. ἅρπη Nonn.D.12.336
, etc.:—also [suff] γαμψ-ώνυχος, ον, Arist.HA 563b20, GA 750a11, Plu.2.727c; τὸ γ. Plot. 6.7.9, Iamb.Protr.21.ιθ: pl.,γαμψώνυχοι ἀστακοί Epich.30
; τὰ γ., of beasts of prey, Arist.HA 517b1, cf. 503a30.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γαμψῶνυξ
-
2 γαμψός
-
3 γαμψότης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γαμψότης
-
4 γαμψόω
-
5 γαμψωλή
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γαμψωλή
-
6 γαμψῶνυξ
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > γαμψῶνυξ
-
7 ὄνυξ 1
ὄνυξ 1., - υχοςGrammatical information: m.Meaning: `nail, claw, hoof', often metaph. in several meanings' (Il.).Compounds: Compp., e.g. ὀνυχο-γραφέομαι `to be carved by a nail' (Hp.), γαμψ-ῶνυξ and - ώνυχος ` with curved claws' (Il., also Arist.; on the stemformation Sommer Nominalkomp.96 ff.); on μῶνυξ s. v.Derivatives: Dimin. ὀνύχιον n. (Arist., pap.); ὀνυχιστήρ, - ῆρος m. `hoof' (LXX; cf. on βραχιονιστήρ and ὀνυχίζομαι below); ὀνυχ-ιμαῖος `of the size of nail-parings, tiny' (Com. Adesp.), - ιαῖος `as broad as a nail' (Eust.); ὀνυχ-ίζομαι `to cut one's nails' (Cratin., LXX) with - ισμός m. (Str.), - ιστήριον n. `nailscissors' (Posidipp. Com.); - ίζω `to test with one's nails' (Artem.); - όω `to equip with claws, to bend in a claw-like fashion' (Orib., sch.).Etymology: Old (popular s. Ernout-Meillet s. unguis) name of the nail and the hoof, which is in most language-groups, even if in strongly changed form, retained. With the disyllabic ὄνυξ ( ὀνυχ-) agrees best Arm. eɫungn `nail' with secondary n-stem (like ot-n `foot'; s. πούς), dissimilation n -- n \> ɫ -- n and inner nasalisation either from monosyllabic ongh- (Kortlandt assumes that * h₃nogh-\/* h₃ngh- yielded * onog\/* ong, which were contaminated in * onong; this became * enong by dissimilation, which gave eɫungn; Armeniaca 76). The other languages have a monosyllabic stem, either ongh-, n̥gh- (Lat. unguis, Celt., e.g. OIr. ingen f.) or nogh- (Germ., e.g. OHG nagal m. ' Nagel', Balt.-Slav., e.g. Lith. nãgas m. `nail, claw'); with ten. asp. Indo-Ir., e.g. Skt. nakhá- m. n. `nail, claw'; diff. suffixes, which are unimportant for Greek. On the ablaut cf. e.g. ὀμφαλός. -- Further details w. rich lit. in WP. 1, 180 f. and Pok. 780 as in the special. dict, W.-Hofmann a. Ernout-Meillet s. un-guis, Mayrhofer s. nakhám, Fraenkel s. nãgas, Vasmer s. nogá. Rootspeculations in Specht Ursprung 253 b. 1. Wrong Rogge PhW 44, 1004 (ὀ- from ὄγκος).Page in Frisk: 2,398-399Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄνυξ 1
См. также в других словарях:
ευθυώνυξ — εὐθυῶνυξ, ὁ, ἡ και εὐθυώνυχος, ον (Α) (για ζώα) αυτός που έχει ίσια νύχια. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευθυ * + όνυξ. Το ω λόγω τής συνθέσεως (πρβλ. ακρ ώνυξ, γαμψ ώνυξ, κοιλ ώνυξ)] … Dictionary of Greek
καρτερώνυξ — καρτερῶνυξ, ώνυχος, ὁ (Α) κρατερώνυξ*. [ΕΤΥΜΟΛ. < καρτερός + ῶνυξ (< όνυξ), το ω λόγω τής συνθέσεως (πρβλ. γαμψ ώνυξ, στερρ ώνυξ)] … Dictionary of Greek
κερώνυξ — κερῶνυξ, ώνυχος, ὁ, ἡ (Α) (ποιητ. τ. ως επίθ. τού Πανός) 1. αυτός που έχει κεράτινες οπλές, νύχια ζώου 2. (κατά τον αρχ. Σχολ.) «οἱ μὲν νομίζουσι τὸν κέρασι καὶ ὄνυξι χρώμενον, οἱ δὲ τὸν ὀξύκερόν φασι, ὡς τοῡ ὄνυχος ἐνταῡθα τὴν ὀξύτητα δηλοῡντος … Dictionary of Greek
κρατερώνυξ — κρατερῶνυξ, υχος, ὁ, ἡ (AM) αυτός που έχει δυνατά νύχια («λύκοι κρατερώνυχες ἠδὲ λέοντες», Ομ. Οδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κρατερός + ῶνυξ (< ὄνυξ, ὄνυχος) το ω οφείλεται στον νόμο τής εκτάσεως εν συνθέσει (πρβλ. γαμψ ώνυξ, κοιλ ώνυξ)] … Dictionary of Greek
στερρώνυξ — ώνυχος, ὁ, ἡ, Α αυτός που έχει γερά νύχια. [ΕΤΥΜΟΛ. < στερρός άλλος τ. τού στερεός + ωνυξ (< ὄνυξ, ὄνυχος), πρβλ. γαμψ ώνυξ. Το ω τού τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως] … Dictionary of Greek
φλογερώνυξ — όνυχος, ὁ, ἡ, Α (για τους ίππους τού Ηλίου) αυτός που έχει φλογερά νύχια. [ΕΤΥΜΟΛ. < φλογερός + ῶνυξ (< ὄνυξ, ὄνυχος), πρβλ. γαμψ ῶνυξ. Το ω τού τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως] … Dictionary of Greek
χαλκώνυξ — ώνυχος, ὁ, ἡ, Α αυτός που έχει χάλκινα νύχια. [ΕΤΥΜΟΛ. < χαλκ(ο) * + ῶνυξ (< ὄνυξ, υχος «νύχι»), πρβλ. γαμψ ῶνυξ. Το ω τού τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως] … Dictionary of Greek
