βροτόεντ

βροτόεντα, βροτόεις

gory: neut nom /voc /acc pl

βροτόεντα, βροτόεις

gory: masc acc sg

βροτόεντι, βροτόεις

gory: masc /neut dat sg

βροτόεντε, βροτόεις

gory: masc /neut nom /voc /acc dual

Grammatical information: m.

Meaning: mostly interpreted as `clotted blood' (Il.) Except μέλανα βρότον (ω 189) only at verse end in βρότον αἱματόεντα (Η 425)

Derivatives: βροτόεις in ἔναρα βροτόεντα (Ζ 480 etc.) and βροτόεντ' ἀνδράγρια (Ε 509); further the hapax βεβροτωμένα τεύχεα (λ 41 = Q. S. 1, 717; after this Stesich. 42 δράκων... κάρα βεβροτωμένος).

Origin: XX [etym. unknown]

Etymology: Perhaps Aeolic (also the accent) for *βρατός, but connection with Skt. mūrtá- `clotted' (pres. mūrchati) is only possible if loss of the laryngeal under unknown circumstances is accepted ( στρα-τός, Aeol. στρο-τός, to Skt. stīr-ṇá- but this has appeared to be a different root); Beekes, Dev. 243. - Diff. Leumann, Hom. Wörter 124ff.: βρότος from ἄμβροτος, wrongly taken as ἀναίμων; hardly probable. - (Improbable Schulze KZ 29, 257f. (Kl. Schr. 361f.) ἀμφιβρότη ( ἀσπίς Β 389 etc.) with *βροτόν `body'.)

Page in Frisk: 1,271