-
1 βαλλητύς
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βαλλητύς
-
2 βαλλητύς
Grammatical information: f.Meaning: Feast in Eleusis, where stones were thrown (Ath. 9, 406 dff.) S. Deubner Attische Feste 69.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Because of the strang stem (in spite of fut. βαλλή-σω; cf. βέλε-μνα, βλῆ-μα) rather a loanword changed by folk etymology (Schwyzer 291.), but DELG accepts βαλλη- + - τυς.Page in Frisk: 1,215Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βαλλητύς
-
3 βαλλητύς
βαλλητύ̱ς, βαλλητύςthrowing: fem acc plβαλλητύςthrowing: fem nom sg -
4 βαλλητύν
βαλλητύςthrowing: fem acc sg -
5 βάλλω
Grammatical information: v.Meaning: `throw, hit' (Il.), orig. `reach, hit by throwing'?, s. DELG.Other forms: Aor. βαλεῖν ( βλείην, ξυμβλήτην, ἔβλητο), pf. βέβληκα, - μαι, ( βεβολημένος from *βέβολα Chantr. Gramm. hom. 1,235?), fut. βαλῶ, also βαλλήσω (s. βαλλητύς).Derivatives: 1. βόλος m. `thowing, net' (A.); in comp. πρόβολος m. `projecting land' etc. (Od.) - 2. βολή f. `throw(ing)' (Il.). - Many deriv. from βόλος, βολή: see DELG - 3. βέλος n. `throwing weapon' (Il.); cf. βελόνη. - 4. βέλεμνον `arrow, javelin' (Il.), s. below). - 5. - βλής in comp., e.g.. προβλής, - ῆτος `projecting' (Il.). - 6. βλῆμα `throw, throwing weapon; wound'. - 7. - βλησις in comp., ἀνάβλησις `delay' (Il.). - 8. - βληστρον (for the σ Schwyzer 706) in ἀμφίβληστρον `net' (Hes.). S. βαλλητύς, βλῆτρον. - Few agent nouns; beside βλήτειρα ὀιστῶν (Alex. Aet.); in comp. (hellen.) - βολεύς, e. g. ἀμφιβολεύς; also διαβλήτωρ (Man.) = διάβολος. In comp. - έτης in ἑκατηβελέ-της (Il.) = ἑκατηβόλος. - Adj.: in comp. - βλητικός and - βλήσιμος; adverbs in - δην, παραβλήδην (Il.). - Deverb. βολέω in βεβολήατο, βεβολημένος etc., but s. Chantr. Gramm. hom. 1, 435.Etymology: Ion.-Att. βάλλω and Arc. δέλλω (with sec. assibilation ζέλλω) show original gu̯-. The geminate - λλ- either from a yod-present *βαλ-ιω or a nasal present *βαλ-ν-H-ω, athem. *βάλ-ν-η-μι. δέλλω ( ζέλλω) from the aorist ἔζελεν ἔβαλεν H., which was reshaped from an athematich aor (* e-gʷelh₁-t). βελε- also in ἑκατηβελέτης, and in βελεμν- (but s. Fur. 151: to πελεμίζω). ἔβαλον from the athem. aor. zero grade *gʷl̥h₁-. The form βλη- prob. from zero grade *gʷl̥h₁-, which is certain for ἔβλητο. - Remarkably, this old verb has no certain relatives. Av. ni- γrā- ire prob. for *niγnā-; uncertain Toch. A B klā- `fall', Skt. ud-gūrṇa-, OIr. atbaill `dies'; s. LIV. (Not to Skt. galati `drip', OHG. quellan `hervorquellen' etc.) - Cf. βούλομαι, βάλανος, βελόνη, βῶλος, βωλόναι.Page in Frisk: 1,216-217Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βάλλω
См. также в других словарях:
βαλλητύς — βαλλητύς, η (Α) 1. η βολή 2. γιορτή της Δήμητρας στην Ελευσίνα με λιθοβολισμό μεταξύ των νέων. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η άποψη κατά την οποία ο όρος βαλλητύς είναι δάνειο που συνδέεται παρετυμολογικά με το βάλλω λόγω της μορφής του θέματός του… … Dictionary of Greek
βαλλητύς — βαλλητύ̱ς , βαλλητύς throwing fem acc pl βαλλητύς throwing fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βαλλητύν — βαλλητύς throwing fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
-τυς — τυος, Α αρχαϊκό καταληκτικό σύστημα ρηματικών ονομάτων, δηλωτικών τού ποιού ενεργείας συνωνύμων τών θηλ. σε σις (πρβλ. βιβρώσκω: βρω τύς «βρώση», ἀλαόω: ἀλαω τύς «τύφλωση», βοάω: βοη τύς «βοή»). Η κατάληξη ανάγεται στην Ινδοευρωπαϊκή * tu /* tw… … Dictionary of Greek
