-
1 ΑἼΘω
ΑἼΘω, nur praes. u. impf., brennen, Hom. αἰϑομένας δαΐδας Od. 1, 428. 434. 7, 101, λαμπτῆρσι αἰϑομένοισιν Od. 18, 343, αἰϑόμενον δαλόν Iliad. 13, 320, αἰϑομένοις ἱεροῖσιν Iliad. 11, 775 Od. 12, 362, ἄστεος αἰϑομένοιο Iliad. 21, 523, πυρὸς αἰϑομένοιο Iliad. 6, 182. 8, 563. 10, 246. 11, 596. 13, 673. 14, 396. 16, 81. 18, 1. 22, 150 Od. 11, 220. 19, 39. 20, 25, πυρὸς αἰϑομένου Iliad. 22, 135, αἰϑόμενον πῠρ Iliad. 16, 293. Aristarch behauptete, daß in der Verbdg mit πῦρ die passive (mediale) Form αἰϑόμενος activen Sinn habe, Aristonic. Iliad. 16, 81 πυρὸς αἰϑομένοιο: ἡ διπλῆ, ὅτι παϑητικὸν ἀντὶ ἐνεργητικοῠ, αἰϑομένοιο ἀντὶ τοῦ αἴϑοντος, vgl. Friedlaend. Ariston. 2 f. – Act., αἴϑειν πῠρ Her. 4, 145; – Aesch. Ag. 1410, δαλόν Ch. 599; ἱερά Soph. Phil. 1022; λαμπάδας Rhes. 95; – σέλας Rhian. 4 (XII, 93); – λαμπτῆρες οὐκέτ' ᾖϑον, sie brannten nicht mehr, Soph. Ai. 279; – φλὸξ αἴϑουσα Pind. Ol. 7, 48. – Pass., αἰϑόμενον πῠρ Pind. Ol. 1, 1; πεύκης σίλας αἴϑεται Eur. Tr. 2984 πᾶσα ἡ χώρα αἴϑεσϑαι ἐδόκει, schien in Flammen zu stehen, Xen. An. 6. 3, 19. Uebertr. ἔρωτι αἴϑεσϑαι Xen. Cyr. 5, 1, 15; Theocr. 7, 102; Ap. Rh. δίψαν αἰϑομένην 4, 1418, τραύματος αἰϑομένοιο 4, 600.
-
2 αἴθω
αἴθω, brennen, in Flammen stehen -
3 πυρ-αίθω
-
4 συγ-κατ-αίθω
συγ-κατ-αίθω, mit verbrennen, ἐν νεοσπάσιν ϑαλλοῖς ὃ δὴ λέλειπτο συγκατῄϑομεν, Soph. Ant. 1187.
-
5 κατ-αίθω
κατ-αίθω, verbrennen; δαλόν Aesch. Ch. 599; Περγάμων πυρὶ καταίϑεται τέρεμνα Eur. Troad. 1296; ὕφαπτε καὶ κάταιϑε Ar. Th. 730; von der Liebe, Antiphil. 2 (V, 307), wie Theocr. 2, 40. 7, 56; Lycophr. Ἄρης γαῖαν 249.
-
6 ἀν-αίθω
ἀν-αίθω, anzünden, πῦρ Eur. Cycl. 330; zur Liebe entflammen, Mosch. 1, 23, u. sp. D., z. B. ϑυμὸς ἀναιϑόμενος, entflammter Muth, Opp. C. 2, 187.
-
7 ἐπ-αίθω
-
8 ὑπ-αίθω
-
9 αἴθουσα
αἴθουσα, ἡ, eigentl. partic. von αἴϑω, sc. στοά, eine Halle am Hause, von der Sonne erleuchtet, Hom. Iliad. 6, 243. 9, 472. 20, 11. 24, 238. 323. 644 Od. 3, 399. 493. 4, 297. 7, 336. 345. 8, 57. 15, 146. 191. 18, 102. 20, 176. 189. 21, 390. 22, 449; dreimal, Il. 6, 243. 20, 11 Od. 8, 57 im plur., homerisch für den sing.; Epitheta ἐρίδουπος u. ξεσταί – Vgl. Ariston. Scholl. Iliad. 20, 11. – Auch Sp. D.
-
10 αἰθάλη
-
11 αἰθήρ
αἰθήρ, έρος, ὁ, Hom. Il. 16, 365 δίης, Od. 19, 540 δῖαν, Pind. Ol. 1, 10 ἐρήμας, 13, 125 ψυχρᾶς, Soph. O. R. 861 οὐρανία, Eur. Alc. 596 Ion. 1445 El. 991. Am richtigsten nach Anaxagoras von αἴϑω, künstlich Arist. mund. 2 von ἀεὶ ϑεῖν, nach Plat. Crat. 410 b ὅτι ἀεὶ ϑεῖ περὶ τὸν ἀέρα ῥέων; die obere Luft, die strahlend gedacht wird im Ggstz des ἀήρ, der unteren Luftschicht Plat. Tim. 58 d Phaed. 111 b; bes. Hom. beobachtet genau den Unterschied zwischen ἀήρ u. αἰϑήρ, vgl. Lehrs Aristarch. 167 ff; Iliad. 14, 288 εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιμήκετον, ἣ τότ' ἐν Ἴδῃ μακροτάτη πεφυυῖα δι' ἠέρος αἰϑέρ' ἵκανεν; – 15, 686 φωνὴ δέ οἱ αἰϑέρ' ἵκανεν, 13, 837 ἠχὴ δ' ἀμφοτέρων ἵκετ' αἰϑέρα καὶ Διὸς αὐγάς, 18, 214. 19, 379 ἃς ἀπ' Ἀχιλλῆος κεφαλῆς (σάκεος) σέλας αἰϑέρ' ἵκανεν, 18. 207 καπνὸς ἰὼν ἐξ ἄστεος αἰϑέρ' ἵκηται (vgl. Scholl.); 2, 458 ἀπὸ χαλκοῠ ϑεσπεσίοιο αἴγλη παμφανόωσα δι' αἰϑέρος οὐρανὸν ἷκεν, an das Himmelsgewölbe, das Firmament, τὸ στερέμνιον, vgl. οὐρανός, 17, 425 σιδήρειος δ' ὀρυμαγδὸς χάλκεον οὐρανὸν ἷκε δι' αἰϑέρος ἀτρυγέτοιο, 19, 351 οὐρανοῠ ἐκκατέπαλτο δι' αἰϑέρος; 16, 300. 8, 558 οὐρανόϑεν δ' ἄρ' ὑπερράγη ἄσπετος αἰϑήρ, das Gewölk (im ἀήρ) zertheilte sich, so daß der Aether sichtbar wurde, der Aether brach durch die Wolken, οὐρανόϑεν vom Himmelsgewölbe her, für das menschliche Auge; 17, 371 ἠέρι γὰρ κατέχοντο – ὅσσοι ἄριστοι –. οἱ δ' ἄλλοι – πολέμιζον ὑπ' αἰϑέρι, πέπτατο δ' αὐγὴ ήελίου ὀξεῖα, νέφος δ' οὐ φαίνετο πάσης γαίης οὐδ' ὀρέων, der Ort, wo die Fürsten kämpften, war von einer Nebelwolke eingehüllt, die Anderen kämpften unter wolkenlosem Himmel, so daß über ihnen der Aether sichtbar war; 16. 365 ὡς δ' ὅτ' ἀπ' Οὐλύμπου νέφος ἔρχεται οὐρανὸν εἴσω αἰϑέρος ἐκ δίης, ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ, ἃς τῶν ἐκ νηῶν γένετο ἰαχή τε φόβος τε, es erhebt sich ein plötzlicher Wind, in Folge dessen lös't sich vom Berge Olymp eine Wolke und geht in den Himmelsraum (vgl. οὐρανός), αἰϑέρος ἐκ δίης, nachdem noch unmittelbar vorher αἰϑὴρ δῖα, wie wir sagen würden, »heiterer Himmel« gewesen war, nachdem noch unmittelbar vorher der αἰθήρ sichtbar gewesen war, vgl. ἐξ u. δῖος, Scholl. BV ὡς ἐξ εὐδίας ἐπιταράσσεται ὁ οὐρανός, οὕτως ταραχὴ γέγονε τῶν Τρώων; vgl. Lehrs Aristarch. 172 ff; – Il. 15, 20 ist Here vom Zeus aufgehängt ἐν αἰϑέρι καὶ νεφέλῃσιν, durch Aether und ἀήρ hin; 15, 192 bekommt bei der Theilung des Alls Poseidon das Meer, Hades die Unterwelt, Ζεὺς δ' ἔλαχ' οὐρανὸν εὐρὺν ἐν αἰϑέρι καὶ νεφέλῃσιν, er herrscht in Aether und ἀήρ; er heißt 2, 412. 4, 166 αἰϑέρι ναίων, Od. 15, 523 Ζεὺς Ὀλύμπιος, αἰϑέρι ναίων, insofern die Spitze des Berges Olymp, auf der nach Homer Zeus wohnte, in den Aether hineinragt; so heißt der αἰϑήρ οἴκησις Διός Ar. Th. 272 vgl. Ran. 100. – Hesiod. Th. 124; Pind. s. oben, πρὸς ὑγρὸν αἰϑέρα N. 8, 71, φαεννὸν ἐς αἰϑέρα Ol. 7, 122; Aesch. u. bes. oft Eur., der Cycl. 409 βαρὺν αἰϑέρα φάρυγγος ἐξιείς vom Athem, Qualm sagt.
-
12 ἠΐθεος
ἠΐθεος, ὁ (att. zsgzgn ᾔϑεος, nur p., ᾐϑέων λεκτοί Soph. O. R. 18; Eur. Phoen. 952), der mannbare, unvermählte Jüngling, Junggeselle, Il. 11, 60 Od. 6, 63; dah. παρϑένος ἠΐϑεός τε verbunden, Il. 18, 593. 22, 127, wie Her. 3, 48; Tim. lex. Plat. erkl. ἄφϑαρτος πρὸς γυναῖκας, u. so sagt Plat. μέχρι παιδογονίας ἠΐϑεοι καὶ ἀκήρατοι γάμων τε ἁγνοὶ ζῶσιν, Legg. VIII, 840 d, u. stellt ihnen γεγαμηκότα gegenüber, IX, 877 e; ἠΐϑεον ἔτι ὄντα Dem. 59, 22; Sp., Ἴασος μὲν ᾔϑεος ἔμενε, Δάρδανος δὲ ἄγεται γυναῖκα D. Hal. 1, 61. – Das fem. ἠΐϑεαι hat Nic. bei Ath. XV, 684 c, wie Antp. Sid. 2 (IX, 241). – Die Ableitung ist dunkel, vgl. αἰζηός, nach Döderlein von αἴϑω.
-
13 ἀναίθω
ἀν-αίθω, anzünden; zur Liebe entflammen -
14 ἐπαίθω
-
15 καταίθω
κατ-αίθω, verbrennen; von der Liebe -
16 πυραίθω
-
17 συγκαταίθω
См. также в других словарях:
αίθω — αἴθω (Α) 1. ανάβω, καίω (χρησιμοποιείται μόνο σε ενεστ. και παρατ.) 2. (αμτβ.) φλέγομαι, λάμπω 3. παθ. φλέγομαι, καίγομαι (στον Όμηρο μόνο στη μετοχή: «πυρὸς μένος αἰθομένοιο») 4. Στη Μυκην. η λ. μαρτυρείται έμμεσα από την ύπαρξη κυρίου ονόματος… … Dictionary of Greek
αἴθω — light up pres subj act 1st sg αἴθω light up pres ind act 1st sg αἴ̱θω , αἶθος burning heat masc nom/voc/acc dual αἴ̱θω , αἶθος burning heat masc gen sg (doric aeolic) αἰθος burning heat masc nom/voc/acc dual αἰθος burning heat masc gen sg (doric… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰθώ — αἰθός burnt masc/neut nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἶθον — αἴθω light up pres part act masc voc sg αἴθω light up pres part act neut nom/voc/acc sg αἴθω light up imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) αἴθω light up imperf ind act 1st sg (homeric ionic) αἴθων fiery masc/fem voc sg αἴθων fiery neut… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἴθῃ — αἴθω light up pres subj mp 2nd sg αἴθω light up pres ind mp 2nd sg αἴθω light up pres subj act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰθομένων — αἴθω light up pres part mp fem gen pl αἴθω light up pres part mp masc/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰθόμενον — αἴθω light up pres part mp masc acc sg αἴθω light up pres part mp neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἴθει — αἴθω light up pres ind mp 2nd sg αἴθω light up pres ind act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἴθησιν — αἴθω light up pres subj mp 2nd sg (epic) αἴθω light up pres subj act 3rd sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἴθοντι — αἴθω light up pres part act masc/neut dat sg αἴθω light up pres ind act 3rd pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἴθου — αἴθω light up pres imperat mp 2nd sg (attic epic doric) αἴθω light up imperf ind mp 2nd sg (attic epic doric) αἴ̱θου , αἶθος burning heat masc gen sg αἰθος burning heat masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)