-
1 αιτιος
Iявляющийся причиной, виновный(τινος Hom., Her.)
αἴ. τινί τινος Lys., Isocr., — виновный перед кем-л. в чем-л.;αἴ. θανεῖν Soph. — повинный в (чьей-л.) смерти;οὐ σὑ μοι τοῦδε τοῦ κακοῦ αἴ. Her. — не ты виновник этого моего несчастья;τινὰ παντὴ αἴτιον ὑπερτιθέμεν Pind. — считать кого-л. первопричиной всего;αἰτ ώτατος ἐ γένετο Thuc., Lys.— он оказался главным виновникомIIὅ виновник, преступникτοῦ πατρὸς οἱ αἴτιοι Aesch. — убийцы отца
-
2 αἰτίος
αἰτίος, α, ον (τινός) ['виновник'] 1. послуживший причиной; 2. виновный, подсудимый -
3 αίτιος
α, ο[ν] 1. виновный;2. (ο) виновник;ο αίτιος της συμφοράς — виновник несчастья
-
4 αἴτιος
Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > αἴτιος
-
5 αίτιος
Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > αίτιος
-
6 αἴτιος
причина, вина; LXX: (סבב).Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > αἴτιος
-
7 αἴτιος
виновник, причина, первопричина; LXX: (סבב).Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > αἴτιος
-
8 αἴτιος
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > αἴτιος
-
9 αίτιος
[этнос] ουσ α виновник. -
10 αναιτιος
2 и 31) невиновный, неповинный(Hom., Plut.; τινος Aesch., Xen., Plat.)
οὐχ, ὡς ἔοικε, ἀναίτιόν ἐστι Xen. — это, кажется, несколько зазорно2) не являющийся причиной Arst. -
11 επαιτιος
21) виновный, повинныйοὔτι μοι ὔμμες ἐπαίτιοι Hom. — нисколько в моих глазах вы не виновны;
ἐπαίτιόν τινα πρός τινας ποιεῖν Plut. — обвинять кого-л. перед кем-л.2) обвиняемыйτὰ μυστικά, ὧν ἐ. ἦν Thuc. — мистерии, в (осквернении) которых обвинялся (Алкивиад)
3) достойный порицания, предосудительныйἡ ἐξ Ἄργους ἐ. ἀναχώρησις Thuc. — позорное отступление (Агида) от Аргоса;
ἐπαιτιώτατοι τῶν κινδύνων Lys. — наиболее компрометирующие ситуации (судебные дела). - см. тж. ἐπαίτια -
12 μεταιτιος
2 и 31) участвующий (участвовавший) в чем-л., (со)причастный(μ. φόνου Her.; τούτων οὐ μ. πέλῃ, ἀλλὰ παναίτιος Aesch.)
μ. τινι θανεῖν Soph. — виновный в чьей-л. смерти2) содействующий, помогающий(οἱ ἐμοὴ μεταίτιοι νόστου Aesch.)
τῆσδ΄ ἐστὲ βουλῆς μεταίτιαι Aesch. — помогите мне здесь вашим советом -
13 μικραιτιος
-
14 παναιτιος
21) являющийся (перво)причиной всего(Ζεύς Aesch.)
2) являющийся единственным виновникомοὐ μεταίτιος, ἀλλ΄ παναίτιος Aesch. — не соучастник, а единственный виновник
-
15 παραιτιος
3 и 2сопричастный, сопричинный(το κακὸν ἀγαθοῦ παραίτιον Eur.; παρανομημάτων τηλικούτων Plut.)
ἥ μοῖρα τούτων παραιτία (sc. ἦν) Aesch. — в этом повинна и судьба -
16 ποθι
I.adv. энкл. (= πού См. που)1) где-либо Hom., Soph.2) когда-либо Hom.3) как-либо, так или иначе, тж. видимоἀλλά ποθι Ζεὺς αἴτιος Hom. — видимо, повинен Зевс
II.adv. interr.1) ( = ποῦ См. που) гдеπ. τοι πόλις ; Hom. — откуда ты родом? (досл. где твой город?)
2) (= ποῖ См. ποι) кудаμέ νοέων, π. νίσομαι Anth. — не зная, куда мне идти
-
17 συναιτιος
I2 и 31) содействующий, способствующий, помогающийσ. τινί τινος Isocr. — помогающий кому-л. в чем-л.;
πᾶσιν ἀγαθοῦ τινος σ. ὤν Xen. — всем сделав какое-л. добро2) являющийся сообщником, (со)причастный(τῶν κακῶν Plat.)
IIὅ1) соучастник, сообщник(τινος Isocr.)
2) филос. содействующая причина, сопутствующий фактор Arst. -
18 υπαιτιος
21) достойный порицания, зазорныйὑπαίτιόν ἐστί τινί τι πρὸς τῆς πόλεως Xen. что-л. кому-л. — ставится в вину перед его согражданами
2) несущий ответственность, виновныйὑ. τινι εἶναι Xen. — быть виновным перед кем-л.
-
19 φιλαιτιος
2любящий упрекать, склонный к порицаниям, придирчивый Xen., Isocr., Dem.ὁ φ. τῆς ἀμελείας περί τινος Plat. — любитель порицать кого-л. за нерадение
-
20 159
Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > 159
См. также в других словарях:
αἴτιος — culpable masc nom sg αἴτιος culpable masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αίτιος — ια, ιο (AM αἴτιος, ία, ιον και σπάνια ιος, ιον) 1. (στα νεοελλ. ως ουσ.) ο αίτιος, αυτός εξαιτίας τού οποίου συμβαίνει κάτι, υπαίτιος, υπεύθυνος 2. το ουδ. ως ουσ. το αίτιο* (μσν. αρχ.) 1. (και ως ουσ.) ένοχος κολάσιμης πράξης, υπόδικος,… … Dictionary of Greek
αίτιος — α, ο 1. ο υπεύθυνος, ο υπόλογος για κάτι: Αυτός ήταν ο αίτιος της καταστροφής τους. 2. το ουδ. ως ουσ., το αίτιο η αιτία: Το κύριο αίτιο για την κατάσταση αυτή είναι η οικονομική αστάθεια … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
αἰτιώτερον — αἴτιος culpable adverbial comp αἴτιος culpable masc acc comp sg αἴτιος culpable neut nom/voc/acc comp sg αἴτιος culpable masc acc comp sg αἴτιος culpable neut nom/voc/acc comp sg αἴτιος culpable adverbial … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτιωτάτω — αἴτιος culpable masc/neut nom/voc/acc superl dual αἴτιος culpable masc/neut gen superl sg (doric aeolic) αἴτιος culpable masc/neut nom/voc/acc superl dual αἴτιος culpable masc/neut gen superl sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτιωτάτων — αἴτιος culpable fem gen superl pl αἴτιος culpable masc/neut gen superl pl αἴτιος culpable fem gen superl pl αἴτιος culpable masc/neut gen superl pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτιωτέρων — αἴτιος culpable fem gen comp pl αἴτιος culpable masc/neut gen comp pl αἴτιος culpable fem gen comp pl αἴτιος culpable masc/neut gen comp pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτιώτατα — αἴτιος culpable adverbial superl αἴτιος culpable neut nom/voc/acc superl pl αἴτιος culpable adverbial superl αἴτιος culpable neut nom/voc/acc superl pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτιώτατον — αἴτιος culpable masc acc superl sg αἴτιος culpable neut nom/voc/acc superl sg αἴτιος culpable masc acc superl sg αἴτιος culpable neut nom/voc/acc superl sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἰτίω — αἴτιος culpable masc/neut nom/voc/acc dual αἴτιος culpable masc/neut gen sg (doric aeolic) αἴτιος culpable masc/fem/neut nom/voc/acc dual αἴτιος culpable masc/fem/neut gen sg (doric aeolic) αἰτέω ask pres subj act 1st sg (doric) αἰτέω ask pres… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αἴτιον — αἴτιος culpable masc acc sg αἴτιος culpable neut nom/voc/acc sg αἴτιος culpable masc/fem acc sg αἴτιος culpable neut nom/voc/acc sg αἰτέω ask imperf ind act 3rd pl (doric) αἰτέω ask imperf ind act 1st sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)