Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Πλούτωνος

  • 1 Πλούτωνος

    Πλούτων
    Pluto: masc gen sg

    Morphologia Graeca > Πλούτωνος

  • 2 πρό-πυλον

    πρό-πυλον, τό, wie προπύλαιον, der Vorhof; Soph. El. 1367; Eur. Herc. Fur. 523, τὰ πρόπυλα τῆς εἰς Πλούτωνος ὁδοῦ, Plat. Ax. 371 b.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πρό-πυλον

  • 3 δῶμα

    δῶμα, τό, das Haus, die Wohnung; entstanden aus δόμημα (?) oder aus δόμα (?); verwandt δέμω, δέμας, δόμος, δομέω, δῶ, das Latein. domus, Sanskrit. dam und damas. Von Homer an öfters bei Dichtern. Nicht selten plural. Homerisch anstatt des singular.: Odyss. 7, 102 vgl. mit vs. 93, Iliad. 1, 600 vgl. mit vs. 570, Odyss. 10, 287 vgl. mit vs. 276. Sowohl von Götterwohnungen als von Menschenwohnungen: Haus des Tydeus Iliad. 14, 121, des Odysseus Odyss. 2, 259, des Eumäus Odyss. 16, 78; vom Hause des Eumäus Odyss. 14, 381 ἤλυϑ' ἐμὸν πρὸς σταϑμόν· ἐγὼ δέ μιν ἀμφαγάπαζον, var. lect. Scholl. ἤλυϑ' ἐμὰ πρὸς δώματ'· ἐγώ. vgl. Odyss. 16, 66 ἤλυϑ' ἐμὸν πρὸς σταϑμόν, ἐγὼ δέ τοι ἐγγυαλί. ξω, vom Hause des Eumäus; Haus des Zeus Iliad. 1, 533, des Okeanos Iliad 14, 311, des Poseidon Iliad. 13, 21 Odyss 5, 381; Ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες. die Götter, Odyss. 20, 79; ϑεοὶ Ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες Iliad. 1, 18; οἱ δ' ἄλλοι οὔ σφιν πάρεσαν ϑεοί, ἀλλὰ ἕκηλοι σφοῖσιν ἐνὶ μεγάροισι καϑείατο, ἧχι ἑκάστῳ δώματα καλὰ τέτυκτο κατὰ πτύχας Οὐλύμποιο Iliad. 11, 77; δῶμ' 'Ἀίδαο, die Unterwelt, Iliad. 15, 251 Odyss. 12, 21. Auch Bezeichnung für das Hauptgemach des Huses, den Männersaal, wo die Gastmahle stattfinden: Iliad. 1, 600 Odyss. 17, 479. 20, 149. 21, 378. Bes. interessant Odyss. 22, 494 αὐτὰρ Ὀδυσ σεὺς εὖ διεϑείωσεν μέγαρον καὶ δῶμα καὶ αὐλήν: was ist hier δῶμα und was μέγαρον? Und Iliad. 6, 316 Ἕκτωρ δὲ πρὸς δώματ' Ἀλεξάνδροιο βεβήκει καλά, τά ῥ' αὐτὸς ἔτευξε σὺν ἀνδράσιν οἳ τότ' ἄριστοι ἦσαν ἐνὶ Τροίῃ ἐριβώλακι τέκτονες ἄνδρες, οἵ οἱ ἐποίησαν ϑάλαμον καὶ δῶμα καὶ αὐλήν ἐγγύϑι τε Πριάμοιο καὶ Ἕκτορος, ἐν πόλει ἄκρῃ. Katachrestisch heißt das Zelt des Achilleus δώματα Iliad. 24, 512, Scholl. Aristonic. δώματ': ἡ διπλῆ, ὅτι καταχρηστικῶς τὰς σκηνὰς οὕτως εἶπεν, vgl. Scholl. Aristonic. Iliad. 24, 572; Lehrs Aristarch. p. 152. Eben so, katachrestisch, heißt die Höhle der Kalypso δῶμα Odyss. 5. 208. 242. und δώματα Odyss. 5, 6. 1, 51, vgl. Sengebusch Aristonic. p. 32. – In Prosa Herodot. 2, 62 ἔν τινι νυκτὶ λύχνα καίουσι πάντες πολλὰ ὑπαίϑρια περὶ τὰ δώματα κύκλῳ. – Oefters Pindar und die Tragiker; ὦ δῶμ' Ἀΐδου καὶ Περσεφόνης, ὦ χϑόνι' Ἑρμῆ καὶ πότνι' Ἀρὰ. σεμναί τε ϑεῶν παῖδες Ἐρινύες, αἳ τοὺς ἀδίκως ϑνήσκοντας ὁρᾶτ', ἔλϑετ', ἀρήξατε Soph. El. 110; ὃς γᾶς ἐξέβα ϑαλάμων, Πλούτωνος δῶμα λιπὼν νέρτερον Eurip. Herc. fur. 808; von Tempeln, Soph. O. R. 71; vgl. Pind. P. 4, 95; denn die Tempel sind Wohnungen der Götter; – das Hauptzimmer, der Saal, wo sich die Männer versammeln, Callim. Cer. 64. – Uebertr., wie unser Haus, = Geschlecht, Λαβδάκεια Soph. O. R. 1226; öfter bei Tragg., z. B. Aesch. Ag. 1468; Eur. Hec. 624; dah. nennt Soph. O. R. 29 Theben Κάδμειον δῶμα. Vgl. auch δῶ u. δόμος.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > δῶμα

  • 4 θρόνος

    θρόνος, ὁ (ΘΡΑ, vgl. ϑρᾶνος, ϑρῆνυς), Sessel, nach Ath. V, 192 e ἐλευϑέριος καϑέδρα σὺν ὑποποδίῳ; bei Hom. ein Stuhl, an dem ein Schemel für die Füße, ϑρῆνυς, befestigt ist; nicht verschieden von κλισμός, vgl. Iliad. 24, 515 mit vs. 597; Odyss. 1, 145 ἕζοντο κατὰ κλισμούς τε ϑρόνους τε, Homerische Parallelie, dasselbe zweimal gesagt mit verschiedenen Worten. – Der Sitz der Götter, παρὰ Διὸς ϑρόνοις Aesch. Eum. 220; Soph. Ant. 1028; bei Ἄρτεμιν, ἃ κυκλόεντ' ἀγορᾶς ϑρόνον ϑάσσει, O. R. 161, kann auch der Tempel gedacht werden; Πλούτωνος Ar. Ran. 769; Ἀνάγ-κης Plat. Rep. X, 621 a, an Richterstuhl zu denken; Ἀπόλλωνος ϑρόνοι Pind. Ol. 14, 11. – Bei den Tragg. im plur. Herrschaft, wie wir "Thron" gebrauchen, ἐν ϑρόνοις ἧσϑαι Aesch. Ch. 969, wie 565; ἐκ τυραννίδος ϑρόνων ἐκβαλεῖν Prom. 912; μονόσκηπτροι Suppl. 369; σκῆπτρα καὶ ϑρόνους ἔχειν, κραίνειν, Soph. O. C. 426. 449; ϑρόνων δεσπόζειν Tr. 362. – Auch μαντικοὶ ϑρόνοι, Aesch. Eum. 586, vom Orakel, wie ἀψευδὴς ϑρ. Eur. I. T. 1221. Vom Königsthrone, Xen. öfter im sing.; Sp. von der Rednerbühne u. Aehnlichem. – Uebertr., wie bei uns, ϑάρσος εὐπιϑὲς ἵζει φρενὸς ϑρόνον Aesch. Ag. 956; ὁ ἐν τῇ ψυχῇ Plat. Rep. VIII, 553 b. – Bei Ath. III, 111 d Name eines Brotes.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > θρόνος

  • 5 ἑξῆς

    ἑξῆς (ἔχω), = ἑξείης, der Reihe nach, in einer Reihe hinter oder neben einander, Od. 4, 449; nach Hom. auch von der Zeit, darauf, Aesch. frg. 271; διδοὺς πρόςρησιν ἑξῆς πᾶσιν Eur. I. A. 341; vgl. δειλοὶ ἑξῆς πάντες εἰσίν Philem. Stob. fl. 2, 27; διεξελϑεῖν, λέγειν, Plat. Polit. 257 b 286 c; εἶναι, γίγνεσϑαι, folgen, Legg. oft; ὁ ἑξῆς λόγος Tim. 20 b; τινί, ὅτι τούτοις ἑξῆς ἐστι, was sich zunächst daran reiht, Crat. 420 d (vgl. Ar. Lys. 633); τὸ ἑξῆς ἔργον τοῖς Μαραϑῶνι Menex. 241 a; τὰ τούτων ἑξῆς Rep. III, 390 a; ἑξῆς τοῦ Πλούτωνος ϑρόνον λαμβάνειν, dem Pluto zunächst seinen Sitz einnehmen, Ar. Ran. 764; Eur. I. T. 627; Arist. mund. 3; Sp. ἑξῆς τούτου, demnächst, Pol. 4, 35; – τὸ ἑξῆς, die grammatische Aufeinanderfolge der Wörter, τὰ ἑξῆς = und so fort, Gramm.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἑξῆς

  • 6 θρονος

         θρόνος
        ὅ
        1) высокое сидение, седалище, кресло
        2) тж. pl. трон, престол
        

    (βασιλήϊος Her.; Διὸς Aesch.; τοῦ Πλούτωνος Arph.)

        Ἄρτεμις, ἃ θρόνον εὐκλέα θάσσει Soph. — Артемида, которая восседает на славном престоле

        3) перен., преимущ. pl. престол, царская власть
        

    θρόνοι μονόσκηπτροι Aesch. — самодержавная власть;

        κράτη θρόνων Soph. — царские повеления;
        (ἥ γῆ), ἧς ἐγὼ κράτη τε καὴ θρόνους νέμω Soph. — страна, полная власть над которой принадлежит мне

        4) (тж. μαντικοὴ θρόνοι Aesch.) седалище прорицателя
        

    (ἀψευδής Eur.)

        5) кресло учителя, кафедра
        

    (Ἱππίας ὅ Ἠλεῖος, ὅ ἐν θρόνῳ καθήμενος Plat.)

        6) судейское кресло Plut.
        7) местопребывание, средоточие
        

    (ὅ θ. ὅ ἐν τῇ ψυχῇ Plat.; φρενὸς θ. Aesch.)

    Древнегреческо-русский словарь > θρονος

  • 7 πορος

         πόρος
        ὅ
        1) место переправы, переправа, перевоз
        

    (Ἀλφειοῖο Hom.)

        Πλούτωνος π. Aesch. = Στύξ ; ὅ π. τῆς διαβάσιος Her. — место переправы;
        πόρον οὐ διαβὰς ποταμοῖο Aesch. — не переправившись через реку

        2) пролив Hes., Aesch.
        

    π. Ἕλλης Arph. = Ἑλλήσποντος

        

    (Ἰόνιος π. Pind.; Εὔξεινος π. Eur.)

        4) поэт. течение
        

    ῥυτοὴ πόροι Aesch. — текучая вода;

        πόροι ἁλός Hom. и ἐνάλιοι πόροι Aesch. — морские течения, т.е. моря;
        π. Σκαμάνδρου Aesch. — река Скамандр;
        βίου π. Pind. — течение (река) жизни

        5) искусственная переправа, мост
        6) дорога, путь
        

    (οἰωνῶν Aesch.)

        πορφυρόστρωτος π. Aesch. — устланный пурпуром путь;
        Διὸς πραπίδων πόροι Aesch. — пути Зевсовых мыслей

        7) анат. канал, пора
        τροφῆς π. Arst. — пищевод

        8) выход, способ, средство
        

    (πόρον τινὸς ἀνευρεῖν Her.; π. ἐξ ἀμηχάνων Aesch.; π. κακῶν Eur.)

        πόροι πρὸς τὸ πολεμεῖν Xen. — способы (успешного) ведения войны;
        περὴ ἱματίων τίς π. ἔσται ; Arph. — каким способом раздобыть одежды?;
        τίν΄ ἀπορῶν εὕρω πόρον ; Eur. — как бы найти мне выход из безвыходного положения?

        9) доход, поступление, средства к жизни
        

    π. и πόροι προσόδων или χρημάτων Xen., Dem. — денежные средства;

        πόροι ἢ περὴ προσόδων — доходы или о поступлениях ( название сочинения Ксенофонта)

        10) поездка, путешествие
        

    μακρᾶς κελεύθου π. Aesch. — далекое путешествие, дальний путь

    Древнегреческо-русский словарь > πορος

  • 8 δῶμα

    δῶμα, ατος, τό, ([etym.] δέμω)
    A house,

    πατρώϊον ἵκετο δ. Il.21.44

    , etc.; mainly poet., but once in Hdt., 2.62 (pl.), and in late Prose (v. infr.), but never in [dialect] Att. Prose: also, chief room, hall, θάλαμον καὶ δ. καὶ

    αὐλήν Il.6.316

    , cf. Od.17.329, al.: hence, pl. for a single house, 2.259, freq. in Trag., A.Ag. 607, S.Tr. 332, E.Or. 301, etc.
    2 of the gods,

    ἀθάνατοι Ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες Il.2.13

    , etc.; κλυτὰ δ. βένθεσι λίμνης, of Poseidon, 13.21; freq. of Pluto, δῶμ' Ἀΐδαο the nether world, Od.12.21;

    ὦ δῶμ' Ἀΐδου καὶ Περσεφόνης S.El. 110

    ;

    Πλούτωνος δ. E.HF 808

     (lyr.); of a temple, Pi.P.4.53, A.Eu. 242, etc.: pl., Hdt.2.62, S.OT71.
    3 δῶμα Καδμεῖον, i.e. Thebes, ib.29.
    4 housetop, LXX De.22.8, Ev.Matt.24.17, Babr.5.5, POxy.475.22 (ii A.D.), etc.
    II household, family, A.Ag. 1468 (lyr.), S.OT 1226, etc.; cf. δῶ.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δῶμα

  • 9 πόρος

    πόρος, ὁ, ([etym.] πείρω, περάω)
    A means of passing a river, ford, ferry, Θρύον Ἀλφειοῖο π. Thryum the ford of the Alphëus, Il.2.592, h.Ap. 423, cf. h.Merc. 398;

    πόρον ἷξον Ξάνθου Il.14.433

    ;

    Ἀξίου π. A.Pers. 493

    ; ἀπικνέεται ἐς τὸν π.τῆς διαβάσιος to the place of the passage, Hdt.8.115;

    π. διαβὰς Ἅλυος A.Pers. 864

    (lyr.);

    τοῦ κατ' Ὠρωπὸν π. μηδὲν πραττέσθω IG12.40.22

    .
    2 narrow part of the sea, strait,

    διαβὰς πόρον Ὠκεανοῖο Hes.Th. 292

    ;

    παρ' Ὠκεανοῦ.. ἄσβεστον π. A.Pr. 532

     (lyr.); π. Ἕλλης ([dialect] Dor. Ἕλλας), = Ἑλλήσποντος, Pi.Fr. 189, A.Pers. 875(lyr.), Ar.V. 308(lyr.); Ἰόνιος π. the Ionian Sea which is the passage-way from Greece to Italy, Pi.N.4.53;

    πέλαγος αἰγαίου πόρου E.Hel. 130

    ; Εὔξεινος, ἄξενος π. (cf.

    πόντος 11

    ), Id.Andr. 1262, IT 253; διάραντες τὸν π., i.e. the sea between Sicily and Africa, Plb.1.37.1; ἐν πόρῳ in the passage-way (of ships), in the fair-way, Hdt.7.183, Th. 1.120, 6.48;

    ἐν π. τῆς ναυμαχίης Hdt.8.76

    ;

    ἕως τοῦ π. τοῦ κατὰ τὸν ὅρμον τὸν Ἀφροδιτοπολίτην PHib.1.38.5

    (iii B.C.).
    3 periphr., πόροι ἁλός the paths of the sea, i.e. the sea, Od.12.259;

    Αἰγαίου πόντοιο πλατὺς π. D.P.131

    ;

    ἐνάλιοι π. A.Pers. 453

    ; π.ἁλίρροθοι ib. 367, S.Aj. 412(lyr.); freq. of rivers, π. Ἀλφεοῦ, Σκαμάνδρου, i.e. the Alphëus, Scamander, etc., Pi.O.1.92, A.Ch. 366(lyr.), etc.;

    ῥυτοὶ π. Id.Eu. 452

    , cf. 293; Πλούτωνος π. the river Pluto, Id.Pr. 806: metaph., βίου π. the stream of life, Pi.I.8(7).15;

    π. ὕμνων Emp.35.1

    .
    4 artificial passage over a river, bridge, Hdt.4.136, 140, 7.10.

    γ;

     aqueduct,

    IG7.93

    (Megara, V A.D., restd.), Epigr.Gr.1073.4 ([place name] Samos).
    5 generally, pathway, way, A.Ag. 910, S.Ph. 705(lyr.), etc.; track of a wild beast, X.Cyr.1.6.40; αἰθέρα θ' ἁγνὸν πόρον οἰωνῶν their pathway, A.Pr. 284(anap.); ἐν τῷ π.εἶναι to be in the way, Sammelb.7356.11(ii A.D.): metaph.,

    πραπίδων πόροι A.Supp.94

    (lyr.).
    6 passage through a porous substance, opening, Epicur.Ep.1pp.10,18 U.; esp. passage through the skin, οἱ πόροι the pores or passages by which the ἀπορροαί passed, acc. to Empedocles,

    πόρους λέγετε εἰς οὓς καὶ δι' ὧν αἱ ἀπορροαὶ πορεύονται Pl.Men. 76c

    , cf. Epicur. Fr. 250, Metrod. Fr.7,Ti.Locr.100e;

    νοητοὶ π. S.E.P.2.140

    ; opp. ὄγκοι, Gal. 10.268; so of sponges, Arist. HA 548b31; of plants, Id.Pr. 905b8, Thphr.CP1.2.4, HP1.10.5.
    b of other ducts or openings of the body, π. πρῶτος, of the womb, Hp. ap. Poll.2.222; πόροι σπερματικοί, θορικοὶ π., Arist.GA 716b17, 720b13; π.

    ὑστερικοί

     the ovaries.

    Id.HA 570a5

    , al.; τροφῆς π., of the oesophagus, Id.PA 650a15, al.; of the rectum, Id.GA 719b29; of the urinal duct, ib. 773a21; of the arteries and veins, Id.HA 510a14, etc.
    c passages leading from the organs of sensation to the brain,

    ψυχὴ παρεσπαρμένη τοῖς π. Pl.Ax. 366a

    ;

    οἱ π. τοῦ ὄμματος Arist.Sens. 438b14

    , cf. HA 495a11, PA 656b17; ὤτων, μυκτήρων, Id.GA 775a2, cf. 744a2; of the optic nerves, Heroph. ap. Gal.7.89.
    II c. gen. rei, way or means of achieving, accomplishing, discovering, etc.,

    οὐκ ἐδύνατο π. οὐδένα τούτου ἀνευρεῖν Hdt.2.2

    ;

    οὐδεὶς π. ἐφαίνετο τῆς ἁλώσιος Id.3.156

    ;

    τῶν ἀδοκήτων π. ηὗρε θεός E.Med. 1418

     (anap.); π. ὁδοῦ a means of performing the journey, Ar. Pax 124;

    π. ζητήματος Pl.Tht. 191a

    ; but also π. κακῶν a means of escaping evils, a way out of them, E.Alc. 213 (lyr.): c. inf.,

    πόρος νοῆσαι Emp.4.12

    ;

    π. εὐθαρσεῖν And.2.16

    ;

    π. τις μηχανή τε.. ἀντιτείσασθαι E.Med. 260

    : with Preps.,

    π. ἀμφί τινος A.Supp. 806

     codd. (lyr.); περί τινος dub. in Ar.Ec. 653;

    πόροι πρὸς τὸ πολεμεῖν X. An.2.5.20

    .
    2 abs., providing, means of providing, opp. ἀπορία, Pl. Men. 78d sq.; contrivance, device,

    οἵας τέχνας τε καὶ π. ἐμησάμην A.Pr. 477

    ; δεινὸς γὰρ εὑρεῖν κἀξ ἀμηχάνων πόρον ib.59, cf. Ar.Eq. 759;

    μέγας π. A.Pr. 111

    ;

    τίνα π. εὕρω πόθεν; E.IA 356

     (troch.).
    3 π. χρημάτων a way of raising money, financial provision, X.Ath.3.2, HG1.6.12, D.1.19, IG7.4263.2 (Oropus, iii B.C.), etc.;

    ὁ π. τῶν χρ. D.4.29

    , IG12(5).1001.1 (Ios, iv B.C.); without χρημάτων, SIG284.23 (Erythrae, iv B.C.), etc.;

    μηχανᾶσθαι προσόδου π. X.Cyr.1.6.10

    , cf. PTeb.75.6 (ii B.C.): in pl., 'ways and means', resources, revenue,

    πόροι χρημάτων D. 18.309

    : abs.,

    πόρους πορίζειν Hyp.Eux.37

    , cf. X.Cyr.1.6.9 (sg.), Arist. Rh. 1359b23; πόροι ἢ περὶ προσόδων, title of work by X.: sg., source of revenue, endowment, OGI544.24 (Ancyra, ii A.D.), 509.12,14 (Aphrodisias, ii A.D.), etc.
    b assessable income or property, taxable estate, freq. in Pap., as BGU1189.11 (i A.D.), etc.; liability, PHamb.23.29 (vi A.D.), etc.
    III journey, voyage,

    μακρᾶς κελεύθου π. A. Th. 546

    ;

    παρόρνιθας π. τιθέντες Id.Eu. 770

    , cf. E.IT 116, etc.; ἐν τῷ π. πλοῖον ἀνατρέψαι on its passage, Aeschin.3.158.
    IV Π personified as father of Ἔρως, Pl.Smp. 203b.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πόρος

  • 10 πρίν

    πρίν, Adv. and Conj.,
    A before, until.

    [πρῐν 19

     times in Hom., Il.2.344, al.; πρῑν in Il.6.81, 13.172, al.; once written [full] πρείν, Leg.Gort.7.40, but [full] πρίν IG12.60.11, 94.9, 114.46, etc.; Trag. and Com. always πρῐν ( πρίν γ' must be read in Ar.Ach. 176).]
    A Adv. of Time, before, either in the sense of sooner or in that of formerly, erst (implying duration up to a certain time):
    I of future time, with [tense] fut. Indic.,

    πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν Il.1.29

    , cf. 18.283, Od.2.198, etc.: with Subj. = [tense] fut.,

    πρὶν καὶ κακὸν ἄλλο πάθῃσθα Il.24.551

    : with Opt. and κεν

    , πρίν κεν ἀνιηθεὶς σὴν πατρίδα γαῖαν ἵκοιο Od.3.117

    , cf. 11.330, 14.155, Ar. Pax 1076, 1112: with Opt., Il. 24.800: with Imper., 9.250: with Inf. (expressing a wish), 2.413, (expressing an oath) Od.4.254.
    II of past time,
    1 formerly, once,

    πρὶν μέν μοι ὑπέσχετο.., νῦν δὲ.. Il.2.112

    , v.l. in 9.19, cf. 23.827;

    πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλὸν ἀπώλεσα Od.4.724

    , cf. 3.408.
    2 formerly (up to a certain point), before, in this sense freq. with Art.,

    τὸ πρίν γ' ἐκέκαστο Il.5.54

    ;

    τὸ πρίν γε.., νῦν δὲ.. 13.105

    ;

    νῦν δὲ.. τὸ πρίν γε 16.208

    , cf. A.Pr. 443, Hdt.1.129: without Art.,

    τὰς ἐπιστήμας ἅς ποτε καὶ π. εἴχομεν Pl.Phd. 75e

    : with ellipsis of part. γενόμενος, τὰ π. πελώρια (sc. γενόμενα ) the giants of old, A.Pr. 151 (lyr.); τοῦ π. Αἰγέως Aegeus gone before, S.OC69;

    ἐν τῷ π. χρόνῳ Id.Ph. 1224

    ;

    ἐν τοῖς π. λόγοις Th.2.62

    : with part. expressed,

    τὸ π. γενόμενον τέρας Hdt.8.37

    ;

    τοὺς πρὶν φυλαττομένους Pl.R. 547c

    , etc.
    3 hitherto,

    π. μέν.. B.12.114

    ; until that time, and so meanwhile, Id.15.13.
    4 sts. folld. by gen.,

    π. ὥρας Pi.P.4.43

    ;

    π. ἀνηκέστου πάθους J.BJ1.6.1

    ;

    π. γενέσεως Thd.Su.42

    ;

    π. τῆς συνόδου S.E.M.9.371

    ;

    π. φάους Arr.An. 3.18.6

    ; π. τοῦ βλέψαι, π. τοῦ ἀποθανεῖν, S.E.P.7.162, v.l. in LXX To. 14.15; also πρὶν οὗ c. inf., SIG953.16 (Calymna, ii B.C.); c. indic., Test. ap. D.46.21.
    B Conj. before, ere: freq. following an antecedent clause with adverbial π. (chiefly in [dialect] Ep.), or its equivalents πρότερον, πρόσθεν, πάρος (poet.), esp. with negat.,

    οὐδὲ π..., π... Il.1.98

    ,7.481, Od.19.475;

    μὴ π..., π... Il.2.355

    , E.HF 605;

    π..., π... Il.2.348

    , 8.453, Od.19.586;

    οὐ πρότερον.., π... Ar.Ec. 620

    , And.4.17, D.9.61;

    μὴ πρότερον.. π... S.Ph. 199

     (anap.), Pl.Phd. 62c, Aeschin.1.10;

    πρότερον.., π... And.4.1

    , X.Cyr.5.2.9;

    οὐ πρόσθεν.., π... Od. 17.9

    , X.Cyr.1.4.23;

    μὴ πρόσθεν.., π... Id.An.1.1.10

    ;

    πρόσθε., π. τυχεῖν Pi.P.2.92

    ;

    οὐ πάρος.., π... Od.2.128

    , Il.5.219; preceded by φθάνω, 16.322, Antipho 1.29, Th.4.79, 104, 6.97, 8.12, X.An.4.1.21, Cyr.2.4.25; sts. folld. by

    ἤ, οὐ.. πρίν γ' ἀποπαύσεσθαι πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα αἵματος ἆσαι Ἄρηα Il.5.288

    , cf. 22.266, Hdt.1.136, 165, al.; dub. and perh. always corrupt in [dialect] Att. and X., Th.5.61, Lys.6.11, Isoc.4.19 (v.l.), Lycurg.128, Aeschin.2.132 (v.l.), X.Cyr.1.4.23, An. 4.5.1, but freq. in later Greek, LXX Ge.29.26, etc.
    I c. inf., the prevailing constr. in Hom., after positive and negative clauses alike: in [dialect] Att. mostly after positive clauses, and always used with them when the action does not or is not to take place: the tense is,
    I regularly [tense] aor.,
    a after a positive clause,

    ναῖε δὲ Πήδαιον, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν Il.13.172

    , cf. 8.453, 16.322, Od.1.210;

    Ζεὺς ὀλέσειε βίην, πρὶν ἥβης μέτρον ἱκέσθαι 4.668

    , cf. Il.6.465, 24.245, Pi.P.2.92.3.9, N.8.19, Hdt.6.119, A.Pers. 712, Ag. 1539 (anap.). S.Ant. 120 (lyr.), Tr. 396, E.Alc. 281, Ar.Eq. 258, al., Antipho 5.67, Th.1.125, X.An.4.1.7, Pl.Prt. 350b, al.; after negat. questions which expect a posit. answer, E.Andr. 1069, Ion 524, Rh. 684, Ar.Ra. 481, etc.
    b after a negat. clause,

    οὐδ' ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει, πρίν γ' ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην Il.1.98

    , cf. 19.423, Od.2.128, 4.747 : after Hom. a negat. antecedent is commonly folld. by πρίν with finite Verb (v. infr. 11); but Inf. is found where π. precedes,

    π. ἰδεῖν δ', οὐδεὶς μάντις S.Aj. 1419

     (anap.);

    π. μὲν γὰρ κριθῆναι, οὐ ῥᾴδιον ἦν εἰδέναι τὰς αἰτίας And.4.8

    ;

    π. νικῆσαι.., οὐκ ἦν.. Lys.19.28

    ;

    π. δὲ ταῦτα πρᾶξαι, μὴ σκοπεῖτε D.3.12

    , cf. Lycurg. 135; also,

    οὔτε.. π. ἱδρῶσαι δεῖπνον ᾑρεῖτο X.Cyr.8.1.38

    ; also after Verbs of fearing (the positive being the thing dreaded),

    ὅταν.. δεδίωσι μὴ πρότερόν τι μάθῃς, π. τέλος ἐπιθεῖναι τοῖς πραττομένοις Isoc.5.70

    , cf. E.Fr.453.6, S.Tr. 632; in unfulfilled conditions and wishes,

    οὔθ' ὁ Πλούτωνος κύων οὔθ' οὑπὶ κώπῃ ψυχοπομπὸς ἂν Χάρων ἔσχον π. εἰς φῶς σὸν καταστῆσαι βίον E.Alc. 362

    , cf. Rh.61; otherwise not common,

    ὤφθην οὐδεπώποτε π. ταύτην τὴν συμφορὰν γενέσθαι Lys.19.55

    ;

    οὐδὲ παύσεται χόλου.., π. κατασκῆψαί τινα E.Med.94

    , cf. HF 605;

    καί μοι μὴ θορυβήσῃ μηδεὶς π. ἀκοῦσαι D.5.15

    , cf. X.Oec.4.24: after neg. opt. with ἄν, οὕτω γένοιτ' ἂν οὐδ' ἂν ἔκβασις στρατοῦ καλή, π. ὅρμῳ ναῦν θρασυνθῆναι a.Supp.772, cf. Pl.Lg. 769e: after a past tense (in orat. obliq.),

    ὤμοσαν μὴ π. ἐς Φώκαιαν ἥξειν, π. ἢ τὸν μύδρον τοῦτον ἀναφανῆναι Hdt.1.165

    , cf. 4.9, Th. 7.50, X.HG6.5.23, Pl.Phd. 61a.
    2 also [tense] pres., to convey a special sense of continuance, effort, or the like , 'before undertaking to', 'before proceeding to',

    π. ἐξοπλίζειν Ἄρη A.Supp. 702

     (lyr.), cf. Ag. 1067;

    π. νυν τὰ πλείον' ἱστορεῖν.., ἔξελθε S.OC36

    , cf. El.20;

    π. κλαίειν τινά E.Andr. 577

    , cf. Or. 1095;

    π. λέγειν Ar.Th. 380

    , cf. Ach. 383, Hdt. 8.3, And.4.1, Th.3.24, Pl.Lg. 666a, X.Cyr.2.4.25, Mem.1.2.40, etc.
    3 also [tense] perf., after a [tense] fut.,

    π. τόδ' ἐξηντληκέναι E.Med.79

    ; after [tense] pres. or [tense] impf., Id.El. 1069, cf. Hdt.3.25;

    π..., τί μέλλετ'.. ; E.Ph. 1145

    ;

    π. καὶ τεθύσθαι Ar.Av. 1034

    , cf. V. 1156, Pax 375, Lys. 322 (lyr.), Ra. 1185, X. An.4.1.21, Pl.Tht. 164c, Prt. 320a, etc.; with ἥκειν in [tense] pf. sense, Hdt.6.116;

    οὐ βουλόμενος διαγωνίσασθαι π. οἱ τοὺς βοηθοὺς ἥκειν Th.5.10

    .
    II with a finite Verb:
    1 with Ind., chiefly [tense] aor.: not in Hom. (first in h.Ap. 357), who uses Ind. only with πρίν γ' ὅτε, πρίν γ' ὅτε δή, after both posit. and neg. clauses,

    ἠλώμην.., πρίν γ' ὅτε.. ἤγαγες Od.13.322

    ;

    πρίν γ' ὅτε δή με.. κάλεσσεν 23.43

    , cf. Il.12.437;

    οὐδέ κεν ἡμέας ἄλλο διέκρινεν.., πρίν γ' ὅτε δὴ θανάτοιο.. νέφος ἀμφεκάλυψεν Od.4.180

    : rarely with [tense] impf., οὐδ' ὧς τοῦ θυμὸν.. ἔπειθον, πρίν γ' ὅτε δὴ θάλαμος πύκ' ἐβάλλετο ( began to be hit) Il.9.588: freq. after Hom., with [tense] aor.,
    a after neg. clauses: of a fact in the past,

    οὐκ ἦν ἀλέξημ' οὐδὲν.., πρίν γ' ἐγώ σφισιν ἔδειξα A.Pr. 481

    ;

    οὐ πρότερον ἀπανέστη.. Μαρδόνιος, πρὶν ἤ σφεας ὑποχειρίους ἐποιήσατο Hdt.6.45

    ; ἀλλ' οὐδ' ὣς.. ἠξίωσαν νεώτερόν τι ποιεῖν ἐς αὐτο'ν.., πρίν γε δὴ αὐτοῖς.. μηνυτὴς γίγνεται (histor. [tense] pres. = [tense] aor.) Th.1.132, cf. 3.101, 5.61, Hdt.6.79, Ar.Av. 700, X.Cyr.1.4.23,4.5.13 (histor. [tense] pres.), HG5.4.58, etc.; once in Pl., Phdr. 266a; as part of an unfulfilled condition,

    οὐκ ἂν κατέσχε δῆμον οὐδ' ἐπαύσατο π. ἀνταράξας πῖαρ ἐξεῖλεν γάλα Sol.

     ap. Arist.Ath.12.5;

    οὐκ ἂν ἐσκεψάμεθα πρότερον.., πρὶν ἐζητήσαμεν Pl.Men. 86d

    , cf. Tht. 165e;

    χρῆν τοίνυν Αεπτίνην μὴ πρότερον τιθέναι τὸν ἑαυτοῦ νόμον, πρὶν τοῦτον ἔλυσε γραψάμενος D.20.96

    ; after verbs implying a neg.,

    ἀμφιγνοεῖν X.An.2.5.33

    ,

    θαυμάζειν Th.1.51

    ,

    λανθάνειν Id.3.29

    ; also with [tense] impf.,

    οὔπω ᾔδει.. π. ἐν τῷ κακῷ ἦν Antipho 1.19

    , cf. And.4.17, D.9.61.
    b after posit. clauses (both combined, A.Pr. 481, Th.1.118), with the sense until,

    ἠγόμην δ' ἀνὴρ ἀστῶν μέγιστος.., πρίν μοι τύχη τοιάδ' ἐπέστη S.OT 776

    ; σπουδαὶ δὲ λόγων ἦσαν ἴσαι πως, πρὶν.. πείθει (histor. [tense] pres.) E. Hec. 131 (anap.);

    πρίν γ' ὁρᾷ Id.Med. 1173

    ; freq. folld. by

    δή, π. δή τις ἐφθέγξατο Id.Andr. 1147

    ; τὰ περὶ τοὺς ἀγῶνας κατελύθη (neg. idea)

    ὑπὸ ξυμφορῶν, πρὶν δὴ οἱ Ἀθηναῖοι τότε τὸν ἀγῶνα ἐποίησαν Th.3.104

    , cf.7.39 (histor. [tense] pres.), 71.
    2 with Subj. only after negs. or equiv. of neg., = ἕως or ἢν μή (in Isoc.4.173 ἢν μή and πρὶν ἄν are used almost as synonyms);

    οὐ καταδυσόμεθ', ἀχνύμενοί περ.., πρὶν μόρσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ Od.10.175

    ;

    μή πω καταδύσεο.., πρίν γ' ἐμὲ.. ἴδηαι Il.18.135

    , cf. 190, 24.781;

    ἀλλ' ὄμοσον μὴ μητρὶ φίλῃ τάδε μυθήσασθαι, πρίν γ' ὅτ' ἂν ἑνδεκάτη τε δυωδεκάτη τε γένηται Od.2.374

    , cf. 4.477: in Prose usu. πρὶν ἄν (

    πρίν κα Berl.Sitzb.1927.161

     ([place name] Cyrene)), rarely π. alone, as also πρὶν ἤ:
    a generally with [tense] aor., to express an action preceding the action of the anteced. clause, the Verb in which is [tense] fut. (or some equiv. of the [tense] fut.) or imper.,

    οὐ γαμέεται παρθένος οὐδεμία, πρὶν ἂν τῶν πολεμίων ἄνδρα ἀποκτείνῃ Hdt.4.117

    , cf. 1.82 (v.l.), 3.109 (v.l.); νῦν δ' οὐδέν ἐστι τέρμα μοι προκείμενον μόχθων (the sense here is [tense] fut.),

    πρὶν ἂν Ζεὺς ἐκπέσῃ τυραννίδος A.Pr. 756

    , cf. 166 (lyr.), 177 (anap.);

    οὐ γάρ ποτ' ἔξει τῆσδε τῆς χώρας, πρὶν ἂν.. στήσῃς ἄγων S.OC 909

    , cf. 48, 1041, OT 1529, etc.;

    οὐκ ἂν ἐκμάθοις.., πρὶν ἂν θάνῃ τις Id.Tr.2

    ;

    οὐκ ἄπειμι πρὸς δόμους πάλιν, πρὶν ἄν σε.. ἔξω βάλω E.Med. 276

    , cf. 680, Alc. 1145, IA 324, IT19, 1302;

    μὴ προκαταγίγνωσκε.., π. ἄν γ' ἀκούσῃς ἀμφοτέρων Ar.V. 920

    , cf. Ach. 176, 230, X.Hier.6.13, Cyr.1.2.8, An.1. 1.10, 5.7.12, Pl.Phdr. 228c, La. 187e (ἂν added in later codd.), etc.;

    μηδέν' ὀλβίζειν π. ἀ'ν τέρμα τοῦ βίου περάσῃ S.OT 1529

     (troch.);

    οὐχὶ μὴ παύσησθε, π. ἄν.. ὑμᾶς τις ἐκτραχηλίσῃ Ar.Lys. 704

    : π. without

    ἄν, μὴ στέναζε, π. μάθῃς S.Ph. 917

    , cf. Ant. 619 (lyr.), Aj. 742, 965, Tr. 608, 946;

    οὐκ ἔστιν ὅστις αὐτὸν ἐξαιρήσεται.., π. γυναῖκ' ἐμοὶ μεθῇ E.Alc. 849

    , cf. Or. 1218, 1357 (lyr.);

    π. χαρίσωνται Ar.Ec. 629

     (s.v.l.);

    οὐ γὰρ δή σφεας ἀπίει τῆς ἀποικίης, πρὶν δὴ ἀπίκωνται Hdt.4.157

    ;

    π. διαγνῶσι Th.6.29

    ; π... βεβαιωσώμεθα ib.10 (dub.l.);

    πρὶν ἀνάγκην τινὰ θεὸς ἐπιπέμψῃ Pl.Phd. 62c

     codd.;

    π. ἐξετάσωσιν Hyp.Eux.4

    : πρὶν ἤ (never with ἄν)

    , π. ἢ ἀνορθώσωσι Hdt.1.19

    , cf. 136, Pl.Ti. 57b, etc.: with neg. implied,

    ὁ δὲ ἀδικέει ἀναπειθόμενος π. ἢ ἀτρεκέως ἐκμάθῃ Hdt.7.10

    .

    ή; αἰσχρὸν ἡγοῦμαι πρότερον παύσασθαι, π. ἂν.. ψηφίσησθε Lys. 22.4

    ;

    ὅστις οὖν οἴεται τοὺς ἄλλους πράξειν τι.., π. ἂν.. διαλλάξῃ, λίαν ἁπλῶς ἔχει Isoc.4.16

     (where ὅστις οὖν οἴεται = οὐ δεῖ οὔεσθαι, as is shown by ἀλλὰ δεῖ in the next sentence, cf. D.38.24).
    b less freq. (never in Hom.) with [tense] pres. subj.: μήπω π. ἂν τῶν ἡμετέρων ἀΐῃς (the Verb has no [tense] aor.)

    μύθων S.Ph. 1409

     (anap.);

    ὁ νομοθέτης τὰ διδασκαλεῖα ἀνοίγειν ἀπαγορεύει μὴ πρότερον π. ἂν ὁ ἥλιος ἀνίσχῃ Aeschin.1.10

    , cf. Antipho 1.29, X.Cyr.2.2.8, Pl.Phdr. 271c.
    3 πρίν with Opt.:
    a representing subj. after histor. tenses,

    οὐκ ἔθελεν φεύγειν π. πειρήσαιτ' Ἀχιλῆος Il.21.580

    ; πρίν γ' ὅτε, as with subj., 9.488;

    ἔδοξέ μοι μὴ σῖγα π. φράσαιμί σοι τὸν πλοῦν ποεῖσθαι S. Ph. 551

    , cf. Th.3.22, X.Cyr.1.4.14, HG6.5.19 (cf. 2.4.18), An.1.2.2, Pl.Ap. 36c, etc.
    b by assimilation,

    ὄλοιο μήπω π. μάθοιμι S.Ph. 961

    , cf. Tr. 657 (lyr.); οὐδὲ γὰρ εἰδείης (potential opt.)..

    π. πειρηθείης Thgn.126

    ; after opt. with

    ἄν, οὐκ ἂν πρότερον ὁρμήσειε π. βεβαιώσαιτο Pl.Lg. 799d

    , cf. S.OT 505 (lyr.).
    4 π. ἄν c. opt. is doubtful, and (if not corrupt) due to the change required by orat. obl.,

    ἀπαγορευόντων τῶν φίλων τῶν ἐμῶν μὴ ἀποκτείνειν τὸν ἄνδρα, πρὶν ἄν ἐγὼ ἔλθοιμι Antipho 5.34

     (s.v.l.), cf. X.HG2.3.48, 2.4.18.
    5 without a Verb, πρὶν ὥρη (sc. γένηται) Od.15.394.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πρίν

  • 11 πυλαωρός

    πῠλᾰωρός, ὁ, [dialect] Ep. for πυλωρός,
    A gate-keeper, Il.21.530, 24.681, A.R. 3.747; of Odysseus in the Wooden Horse, Tryph.201; [

    κύνας] πυλαωρούς Il.22.69

     (quoted ap. Arr.Epict.3.22.80, but

    θυραωρούς Aristarch.

    );

    π. Πλούτωνος Κέρβερος AP7.319

    . ( πυλᾰ- sorwó- (cf. ἐρύω (B)) became πυλᾰ- (h) ορ (ϝ) ό-, πυλᾰορό-, πυλωρό-, then [dialect] Ep. πυλᾰωρό- (with - ω- taken from the [var] contr. form): πυλᾰ- (h) ορ (ϝ) ό- also became πυλαυρός, πυλευρός (qq. v.), and πυλαουρός (v.l. in Il.24.681), πυλαορός (v.l. in 21.530).)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πυλαωρός

  • 12 ἑξῆς

    ἑξῆς, der Reihe nach, in einer Reihe hinter oder neben einander; von der Zeit: darauf; τινί, ὅτι τούτοις ἑξῆς ἐστι, was sich zunächst daran reiht; ἑξῆς τοῦ Πλούτωνος ϑρόνον λαμβάνειν, dem Pluto zunächst seinen Sitz einnehmen; τὸ ἑξῆς, die grammatische Aufeinanderfolge der Wörter

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > ἑξῆς

См. также в других словарях:

  • Πλούτωνος — Πλούτων Pluto masc gen sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Hades — For other uses, see Hades (disambiguation). Hades …   Wikipedia

  • Hades — Para otros usos de este término, véase Hades (desambiguación). Busto de Hades. Copia romana en mármol de un original griego del siglo V a. C.; el manto oscuro es un añadido moderno (Museo Nacional Romano). En la mitología griega Hades… …   Wikipedia Español

  • Canóbvs — CANÓBVS, oder, welches einerley ist, Canopus. i, Gr. Κάνωβος, oder Κάνωπος, ου, des Menelaus Steuermann, als solcher von Troja zurück gieng, der aber in Aegypten von einer Otter gebissen wurde, daß er starb, worauf ihn Menelaus daselbst begraben… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • ADRUMETUM — Africae propriae urbs, in ora maris Mediterranei, vide Africa. Sallustius in Iugurtha c. 19. ubi de Phoenicum coloniis in Africa; Adrumetum, Loptim, aliasque urbes in ora maritima condidêre. Straboni l. 7. est Α᾿δρύμη. Stephano Α᾿δρύμης.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OPIFICES — sub Minervae olim patrocinio fuêre: Ovid. Fastor. l. 3. v. 833. Namque Mille Dea est operum. Hinc de illa sic Isidorus: Minervam Gentiles multis ingeniis praedicant: hanc enim primam lanificii usum monstrâsse, hanc etiam telam ordisse et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ποσειδών — I Θεός της ελληνικής μυθολογίας, γιος του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία και του Άδη. Λέγεται, στα νεότερα χρόνια, και Ποσειδώνας. Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο, κατά τη διανομή του κόσμου μεταξύ των γιων του Κρόνου, δόθηκε στον Π. η… …   Dictionary of Greek

  • Σάραπις — και μτγν. τ. Σέραπις, ιδος, ὁ, Α 1. θεότητα που συνδύαζε στοιχεία αιγυπτιακών και ελληνικών θεών, δηλαδή τού αιγυπτιακού θεού Οσίριδος Άπιδος και τού ελληνικού Πλούτωνος, στην αρχή, και τού Διός, τού Άμμωνος, τού Ασκληπιού, τού Διονύσου, τού… …   Dictionary of Greek

  • εύβουλος — Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Αθηναίος πολιτικός (405; – 330; π.Χ.). Ήταν συντηρητικών αρχών και έγινε γνωστός κυρίως για την πολυετή διαχείριση των οικονομικών των Αθηνών, τα οποία διηύθυνε από το 355 με εξαιρετική ικανότητα. Απέκτησε μεγάλη… …   Dictionary of Greek

  • ισοδαίτης — ἰσοδαίτης, ὁ (Α) 1. (επίθ. τού Διονύσου και τού Πλούτωνος) αυτός που μοιράζει δίκαια, με ισότητα προς όλους 2. ονομασία ενός δαίμονα 3. αυτός που κόβει σε μερίδες ή μοιράζει το κρέας στο τραπέζι. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο) * + δαίτης (< δαίομαι… …   Dictionary of Greek

  • κλείθρο — το (Α κλεῑθρον, ιων. τ. κλήϊθρον, δωρ. τ. κλᾷθρον, αττ. τ. κλῇθρον) ο μοχλός με τον οποίο κλείνεται η πόρτα, η αμπάρα, ο σύρτης (α. κλῇθρα γὰρ πυλῶν τάδε διοίγεται», Σοφ. β. «τὰ δὲ πρόπυλα τῆς εἰς Πλούτωνος ὁδοῦ σιδηροῑς κλείθροις και κλεισὶν… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»