Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Νινευΐ

  • 1 Νινευΐ

    {собств., 1}
    Ниневия (согласный, любезный).
    Город на левом берегу верхнего течения Тигра (напротив нынешнего города Мосул), столица древней Ассирийской империи (Лк. 11:32). Ниневия возникла вскоре после постройки Вавилона и процветала многие столетия. По величине это был огромный город – по Страбону и Геродоту длина его внешней стены равнялась 480 стадиям (т.е. около 100 км), следовательно, она по площади равнялась нынешней Москве (что соответствует Ион. 3:3). Реховоф-ир, Калах и Ресен (Быт. 10:11-12) были частями этого города. В настоящее время он весь лежит в развалинах, из которых откопаны огромные дворцы Сеннахирима и Ашурбанипала, храмы и стены, украшенные множеством крылатых быков. См. евр. 5210 (הוֵנְינִ).

    Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > Νινευΐ

  • 2 Νινευΐ

    {собств., 1}
    Ниневия (согласный, любезный).
    Город на левом берегу верхнего течения Тигра (напротив нынешнего города Мосул), столица древней Ассирийской империи (Лк. 11:32). Ниневия возникла вскоре после постройки Вавилона и процветала многие столетия. По величине это был огромный город – по Страбону и Геродоту длина его внешней стены равнялась 480 стадиям (т.е. около 100 км), следовательно, она по площади равнялась нынешней Москве (что соответствует Ион. 3:3). Реховоф-ир, Калах и Ресен (Быт. 10:11-12) были частями этого города. В настоящее время он весь лежит в развалинах, из которых откопаны огромные дворцы Сеннахирима и Ашурбанипала, храмы и стены, украшенные множеством крылатых быков. См. евр. 5210 (הוֵנְינִ).

    Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > Νινευΐ

  • 3 Νινευΐ

    Ниневия (столица поздней Ассирийской империи); см. евр. (נִינְוֵה‎).

    Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > Νινευΐ

  • 4 Νινος

         Νίνος
        I
        ὅ Нин (основатель Ассирийского государства, муж Семирамиды) Her., Plat. etc.
        II
        ἥ Нин (впосл. Ниневия - Νινευΐ, столица Ассирии, разрушена Киаксаром в 606 г. до н.э.) Her. etc.

    Древнегреческо-русский словарь > Νινος

  • 5 3535

    {собств., 1}
    Ниневия (согласный, любезный).
    Город на левом берегу верхнего течения Тигра (напротив нынешнего города Мосул), столица древней Ассирийской империи (Лк. 11:32). Ниневия возникла вскоре после постройки Вавилона и процветала многие столетия. По величине это был огромный город – по Страбону и Геродоту длина его внешней стены равнялась 480 стадиям (т.е. около 100 км), следовательно, она по площади равнялась нынешней Москве (что соответствует Ион. 3:3). Реховоф-ир, Калах и Ресен (Быт. 10:11-12) были частями этого города. В настоящее время он весь лежит в развалинах, из которых откопаны огромные дворцы Сеннахирима и Ашурбанипала, храмы и стены, украшенные множеством крылатых быков. См. евр. 5210 (הוֵנְינִ).

    Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > 3535

  • 6 κηρύσσω

    κηρύσσω impf. ἐκήρυσσον; fut. κηρύξω; 1 aor. ἐκήρυξα, inf. κηρύξαι (also κηρῦξαι, so Tdf.); on the accent s. B-D-F §13; PKatz-Walters, The Text of the Septuagint, Cambridge ’73, 97); pf. inf. κεκηρυχέναι (Just., D. 49, 2). Pass.: 1 fut. κηρυχθήσομαι; 1 aor. ἐκηρύχθην; pf. κεκήρυγμαι (Just.) (s. two prec. entries; Hom.+; ins, pap, LXX; PsSol 11:1; TestLevi 2:10; GrBar 16:4 [-ττ-]; Philo, Joseph.; loanw. in rabb.; apolog. exc. Ar.).
    to make an official announcement, announce, make known, by an official herald or one who functions as such (Maximus Tyr. 1, 6c κηρύττομαι=I am being announced by the herald) MPol 12:1 of the pro-consul, who announced three times that Pol. had confessed to being a Christian.—Rv 5:2.
    to make public declarations, proclaim aloud
    gener. speak of, mention publicly w. acc. κ. πολλὰ τὸν λόγον spread the story widely Mk 1:45. The hospitality of the Cor. church 1 Cl 1:2. W. indir. discourse foll. Mk 5:20; Lk 8:39. Abs. Mk 7:36.—S. below 2bβ.
    of proclamation that is divine in origin or relates to divinity (Epict. 3, 13, 12 of the peace of wise men, which does not originate w. the emperor, but is ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκηρυγμένη διὰ τ. λόγου. Of the [objectionable] myths of the Greeks ταῦτα … οἱ … συγγραφεῖς καὶ ποιηταὶ κ. Theoph. Ant. 1, 9 [p. 78, 13]).
    α. of the proclamation or oracles of the older prophets (Jo 2:1; 4:9; Jon 1:2; 3:2; Jos., Ant. 10, 117; Just., A I, 54, 2) Ἰωνᾶς Νινευί̈ταις καταστροφὴν ἐκήρυξεν 1 Cl 7:7 (Jonah as Jos., Ant. 9, 214; Just., D. 107, 2f; Orig., C. Cels. 7, 57, 3); cp. vs. 6; 9:4 (Noah as SibOr 1, 128); 17:1 (Elijah and Elisha, also Ezekiel); B 6:13 (ὁ προφήτης). προφήτας [ἐξ]έπεμψεν κ. … χριστὸν Ἰησοῦν AcPl Ha 8, 17/Ox 1602, 19–21/BMM recto 21f. Ἰωνᾶς … [ἵνα] εἰς Νεινεύη μὴ κηρύξῃ AcPl Cor 2:29. οἵτινες τὴν ἀπλανῆ θεοσέβειαν ἐκήρυσσον who proclaimed the inerrant way of revering God 2:10.
    β. of contemporary proclaimers (POxy 1381, 35; 144 [II A.D.]: of the great deeds of the gods; Herm. Wr. 1, 27; 4, 4.—Philo, Agr. 112 κήρυξον κήρυγμα τοιοῦτον. S. κῆρυξ 2.—Also of false prophets: Jos., Bell. 6, 285), of Mosaic tradition and its publication, the preaching of John the Baptist, and propagation of the Christian message in the widest sense: Μωϋσῆν preach (= advance the cause of) Moses i.e. the keeping of the law Ac 15:21. περιτομήν proclaim circumcision i.e. the necessity of it Gal 5:11 (here and 2a the mng. praise publicly is also prob.: X., Cyr. 8, 4, 4; Polyb. 30, 29, 6). κ. μὴ κλέπτειν inveigh against stealing (=preach: No stealing!) Ro 2:21.—κ. τι proclaim, someth. (ἕνα θεὸν παντοκράτορα καὶ ἕνα μονογενῆ Χριστὸν Ἰησοῦν κ. Iren. 1, 9, 2 [Harv. I 82, 5]; τὸν ἄγνωστον πατέρα 1, 26, 1 [Harv. I 211, 11]; Hippol., Ref. 1, Prol. 7; Did., Gen. 183, 6; 209, 13) Mt 10:27; pass. Lk 12:3. ἐνιαυτὸν κυρίου δεκτόν 4:19 (cp. Is 61:1f). τὸν λόγον 2 Ti 4:2. τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως the message of faith Ro 10:8. τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ Lk 8:1; 9:2; cp. Ac 20:25; 28:31. τὸ εὐαγγέλιον Mk 16:15; Ac 1:2 D; Gal 2:2; B 5:9; GMary Ox 3525, 28; 32. τὸ εὐ. τ. βασιλείας Mt 4:23; 9:35 (cp. τὸν περὶ τοῦ θεοῦ καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ λόγον Orig., C. Cels. 3, 40, 20); τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ Hs 9, 16, 5. W. dat. of pers. (Hippol., Ref. 5, 26, 30) 1 Cor 9:27 (on the topic of dreaded failure s. APapathomas, NTS 43, ’97, 240); 1 Pt 3:19 (CCranfield, ET 69, ’57/58, 369–72; see lit. s.v. πνεῦμα 4c); GPt 10:41. εἰς τὰς συναγωγάς in the synagogues Mk 1:39; Lk 4:44. τινί τι someth. to someone (of Jesus κ. μετάνοιαν ὅλῳ τῷ κόσμῳ Orig., C. Cels. 7, 57, 4; τὸ κηρῦξαι αὐτοῖς τὸ εὐαγγέλιον Did., Gen. 53, 13) 4:18; B 14:9 (both Is 61:1). τὶ εἴς τινα someth. to someone τὸ εὐαγγέλιον εἰς ὑμᾶς 1 Th 2:9. εἰς ὅλον τὸν κόσμον Hs 9, 25, 2. Pass. εἰς τὰ ἔθνη Mk 13:10 (DBosch, Die Heidenmission in der Zukunftsschau Jesu ’59, 159–71); κ. τὸ εὐ. Mt 24:14; 26:13; Mk 14:9; Col 1:23.—βάπτισμα proclaim baptism i.e. the necessity of it Mk 1:4; Lk 3:3; Ac 10:37. ἐκηρύχθη ἡ σφραγὶς αὕτη H 9, 16, 4. κηρυχθῆναι … μετάνοιαν εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν repentance for the forgiveness of sins Lk 24:47. ἵνα μετανοῶσιν Mk 6:12. [ἀνδρῶν τῶν] κηρυσσόντων, ἵνα μετανοῆται (read:-ῆτε) AcPl Ha 1, 17.—τινά (τινι) someone (to someone) Χριστόν Ac 8:5; cp. 1 Cor 1:23; Phil 1:15. Ἰησοῦν Ac 19:13; 2 Cor 11:4. οὐχ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν κύριον we do not publicize ourselves, but Christ Jesus as Lord 4:5. Pass. ὸ̔ς (Χριστός) … ἐκηρύχθη 1 Ti 3:16; cp. Hs 8, 3, 2; 9, 17, 1; Dg 11:3. διά τινος through someone (cp. Epict. 3, 13, 12) Χρ. Ἰ. ὁ ἐν ὑμῖν διʼ ἡμῶν κηρυχθείς 2 Cor 1:19. W. an addition that indicates the content of the proclamation, introduced by ὅτι (cp. Epict. 4, 5, 24): κ. w. acc. and ὅτι foll. Mk 1:14 v.l.; Ac 9:20; pass. Χρ. κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται Christ is proclaimed as having risen fr. the dead 1 Cor 15:12. κ. τινί, ὅτι Ac 10:42; οὕτως κ. 1 Cor 15:11. The content of the proclamation is introduced by λέγων Mt 3:1f; 10:7; Mk 1:7; cp. vs. 14; IPhld 7:2. Beside λέγειν w. direct discourse (Epict. 4, 6, 23) Mt 4:17. Abs. Mt 11:1; Mk 1:38; 3:14; 16:20; Ro 10:15; 1 Cl 42:4; B 5:8 (Jesus’ proclamation defined as teaching and the performance of wonders and signs); 8:3. κηρύσσων a proclaimer Ro 10:14.—S. lit. under κήρυγμα; also MGrumm, translating kērussō and Related Verbs: BT 21, ’70, 176–79.—B. 1478. DELG s.v. κῆρυξ. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > κηρύσσω

  • 7 Νινευή

    Νινευή (inferior Νινευί [B-D-F §39, 1; s. Rob. 191f]), , indecl. (Gen 10:11f; Is 37:37; Jon 1:2 al.; Zeph 2:13 al. LXX; ViJon 2f [p. 83, 29 Sch.]; Hebr. נִינְוֵה) Nineveh, capital of the later Assyrian Empire Lk 11:32 v.l.; AcPlCor 2:29.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > Νινευή

См. также в других словарях:

  • Νινευί — Αρχαία πόλη της Ασσυρίας, στην ανατολική όχθη του Τίγρη ποταμού, απέναντι από τη σημερινή Μοσούλη, η οποία χτίστηκε κατά την παράδοση από τον μυθικό Νίνο, σύζυγο της Σεμίραμης. Στην πραγματικότητα, η Ν. ανάγεται τουλάχιστον στην 3η π.Χ. χιλιετία …   Dictionary of Greek

  • Νινευίτης — ο (Μ Νινευΐτης) [Νινευί] ο κάτοικος τής Νινευί …   Dictionary of Greek

  • Ακάδ — Περιοχή της Μεσοποταμίας, η οποία στα μέσα της τρίτης χιλιετίας ήταν επικεφαλής αυτοκρατορίας που εκτεινόταν από την Περσία έως τη Μεσόγειο. Η ακαδική εποχή αποτελεί μια ενδιάμεση περίοδο μέσα στον σουμεριακό πολιτισμό, με τον οποίο συνδέεται ως… …   Dictionary of Greek

  • Ιωνάς — Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. 1. Εβραίος προφήτης, του οποίου η ιστορία αναφέρεται στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Κλήθηκε από τον Θεό να αναγγείλει στους κατοίκους της Νινευί την καταστροφή της πόλης τους εξαιτίας των… …   Dictionary of Greek

  • Ναβοπολασάρ — (; – 605 π.Χ.). Βασιλιάς των Βαβυλωνίων, πατέρας του Ναβουχοδονόσορα B’, για τον οποίο δεν έχουμε σαφείς ιστορικές πληροφορίες. Σύμφωνα με μια άποψη ήταν διάδοχος του Χινιλαντάν, ενώ σύμφωνα με άλλη, του αδελφού του Σαμούγη. Στα χρόνια της… …   Dictionary of Greek

  • Ναούμ — Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. 1. Προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης. Καταγόταν από την Ελκώς, πόλη της οποίας η θέση αμφισβητείται. Η μνήμη του τιμάται την 1η Δεκεμβρίου. Με τον τίτλο αυτό αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη και ένα βιβλίο, το …   Dictionary of Greek

  • Σημίτες — Λαοί που ανήκουν στη σημιτική γλωσσική οικογένεια και κατ’ επέκταση, όλοι οι λαοί που συγγενεύουν με τον αραβικό φυσικό τύπο. Με τον όρο Σημίτες δηλώνεται επίσης ένα μεγάλο εθνικό σύνολο, που καταλαμβάνει από την αρχαιότητα μια μεγάλη έκταση από… …   Dictionary of Greek

  • γραφή — Τεχνική που επινοήθηκε από τον άνθρωπο για να επικοινωνεί με τους άλλους και συνίσταται στην ορατή και σχετικά διαρκή αποτύπωση είτε του περιεχομένου, είτε, στις πιο εξελιγμένες φάσεις, της ίδιας της μορφής των γλωσσικών σημείων. Η πρώτη γ. ήταν… …   Dictionary of Greek

  • διακόσμηση — Ο εξωραϊσμός, το στόλισμα, η επίθεση στολιδιών σε ένα οικοδόμημα. Δ. χαρακτηρίζεται οτιδήποτε συμπληρώνει τη βασική κατασκευή ενός κτιρίου, στολίζοντας ή εμπλουτίζοντας την εξωτερική ή εσωτερική επιφάνειά του. Αυτό δεν σημαίνει ότι η δ. έχει… …   Dictionary of Greek

  • επιγραφή — Λέξεις ή φράσεις χαραγμένες, γραμμένες, ζωγραφισμένες ή τυπωμένες σε ποικίλα υλικά. Οι αρχαίοι πολιτισμοί άφησαν πολυάριθμες ε. δημόσιου ή ιδιωτικού χαρακτήρα: συνθήκες, ψηφίσματα, απογραφές, καταχωρήσεις πωλήσεων, λογαριασμούς, αναθηματικές ε.,… …   Dictionary of Greek

  • κατάλογος — Πίνακας, καταγραφή, απαρίθμηση μιας κατηγορίας αντικειμένων, σύμφωνα με καθορισμένη σειρά, συνήθως αλφαβητική. Ο όρος κ. στην κλασική αρχαιότητα σήμαινε ακριβώς μια κατάσταση αντικειμένων ή προσώπων που είχε συνταχθεί με βάση μια συγκεκριμένη… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»