-
1 świecić oczami
= świecić oczyma сгора́ть от стыда́, стыди́ться -
2 świecić oczyma
= świecić oczami -
3 świecić
глаг.• блеснуть• блестеть• блистать• засиять• лосниться• озарять• осветить• освещать• просветить• сверкать• светить• светиться• сиять* * *świec|ić\świecićę несов. 1. светить;2. (błyszczeć) блестеть, сверкать;● \świecić dziurami (łatami) ходить в дырявой (заплатанной) одежде; \świecić oczami (oczyma) сгорать от стыда, стыдиться; \świecić przykładem служить примером; \świecić pustkami зиять пустотой, быть пустым
* * *świecę несов.1) свети́ть2) ( błyszczeć) блесте́ть, сверка́ть•- świecić łatami
- świecić oczami
- świecić oczyma
- świecić przykładem -
4 święcić
глаг.• блеснуть• блестеть• блистать• засиять• лосниться• озарять• осветить• освещать• просветить• сверкать• светить• светиться• сиять* * *świec|ić\świecićę несов. 1. светить;2. (błyszczeć) блестеть, сверкать;● \świecić dziurami (łatami) ходить в дырявой (заплатанной) одежде; \świecić oczami (oczyma) сгорать от стыда, стыдиться; \świecić przykładem служить примером; \świecić pustkami зиять пустотой, быть пустым
* * *święcę, święcony несов.1) пра́здноватьświęcić zwycięstwo — пра́здновать (торжествова́ть) побе́ду
2) церк. святи́ть, освяща́тьświęcić wodę — освяща́ть во́ду
•- święcić sukcesy
- święcić sukcesSyn:
См. также в других словарях:
świecić oczami — {{/stl 13}}{{stl 8}}{za kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} musieć przyjmować zarzuty lub usprawiedliwiać się, tłumaczyć się zamiast kogoś innego; ukrywać czyjeś przewinienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tuż po siódmej dyrektor pytał, gdzie jesteś, i musiałem… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świecić oczami — Ze wstydem znosić konsekwencje lub odpowiadać za czyjeś przewinienia; wstydzić się za kogoś Eng. To ashamedly endure the consequences of someone else s wrongdoings … Słownik Polskiego slangu
świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla … Słownik języka polskiego
świecić — 1. pot. Świecić cerami, łatami, dziurami «mieć podarte, połatane ubranie, buty»: Był wychudzony, ubrany w wysmarowaną panterkę i świecące dziurami spodnie. M. Nurowska, Czyściec. 2. pot. Świecić gołym ciałem, golizną, posp. gołym tyłkiem… … Słownik frazeologiczny
oko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm M. oczy, D. oczu, N. oczami || oczyma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narząd wzroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebieskie, zielone, piwne, brązowe oczy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
migotać — ndk IX, migotaćoczę, (migotaćocę), migotaćoczesz (migotaćocesz), migotaćocz, migotaćał 1. «świecić nierównym lub przerywanym światłem, blaskiem; skrzyć się, mienić się, lśnić się, błyskać; dawać się widzieć raz po raz przez krótką chwilę» Gwiazdy … Słownik języka polskiego
mrugać — ndk I, mrugaćam, mrugaćasz, mrugaćają, mrugaćaj, mrugaćał mrugnąć dk Va, mrugaćnę, mrugaćniesz, mrugaćnij, mrugaćnął, mrugaćnęła, mrugaćnęli, mrugaćnąwszy 1. «poruszać szybko powiekami» Mrugać powiekami, oczami. Mrugnął do kogoś porozumiewawczo.… … Słownik języka polskiego