-
1 świecić
świecić (-cę) słońce, księżyc scheinen; lampa, latarnia leuchten, scheinen;dom świecił pustkami das Haus war leer und verlassen;półki świecą pustkami die (Waren)Regale sind völlig leer;świecić przykładem mit gutem Beispiel vorangehen;świecić się twarz, oczy glänzen; światło brennen;w jednym oknie jeszcze się świeciło (światło) in einem Fenster brannte noch (das) Licht;dlaczego w kuchni się świeci (światło)? wieso brennt in der Küche das Licht? -
2 świecić
świecić [ɕfjɛʨ̑iʨ̑]I. vi2) ( błyszczeć) papier: glänzen, leuchten3) \świecić golizną ( pot) seine Nacktheit zur Schau tragen\świecić pustkami leer sein, leer stehen\świecić przykładem mit gutem Beispiel vorangehen, sich +akk beispielhaft verhaltenII. vr2) ( błyszczeć) cera: glänzen\świecić się hell seinw jego oknie świeciło się do północy in seinem Fenster brannte bis Mitternacht [das] Licht
См. также в других словарях:
świecić oczami — {{/stl 13}}{{stl 8}}{za kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} musieć przyjmować zarzuty lub usprawiedliwiać się, tłumaczyć się zamiast kogoś innego; ukrywać czyjeś przewinienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tuż po siódmej dyrektor pytał, gdzie jesteś, i musiałem… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świecić oczami — Ze wstydem znosić konsekwencje lub odpowiadać za czyjeś przewinienia; wstydzić się za kogoś Eng. To ashamedly endure the consequences of someone else s wrongdoings … Słownik Polskiego slangu
świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla … Słownik języka polskiego
świecić — 1. pot. Świecić cerami, łatami, dziurami «mieć podarte, połatane ubranie, buty»: Był wychudzony, ubrany w wysmarowaną panterkę i świecące dziurami spodnie. M. Nurowska, Czyściec. 2. pot. Świecić gołym ciałem, golizną, posp. gołym tyłkiem… … Słownik frazeologiczny
oko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm M. oczy, D. oczu, N. oczami || oczyma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narząd wzroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebieskie, zielone, piwne, brązowe oczy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
migotać — ndk IX, migotaćoczę, (migotaćocę), migotaćoczesz (migotaćocesz), migotaćocz, migotaćał 1. «świecić nierównym lub przerywanym światłem, blaskiem; skrzyć się, mienić się, lśnić się, błyskać; dawać się widzieć raz po raz przez krótką chwilę» Gwiazdy … Słownik języka polskiego
mrugać — ndk I, mrugaćam, mrugaćasz, mrugaćają, mrugaćaj, mrugaćał mrugnąć dk Va, mrugaćnę, mrugaćniesz, mrugaćnij, mrugaćnął, mrugaćnęła, mrugaćnęli, mrugaćnąwszy 1. «poruszać szybko powiekami» Mrugać powiekami, oczami. Mrugnął do kogoś porozumiewawczo.… … Słownik języka polskiego