-
1 śmiecie
śmieci, śmieciepl.Gen. -ci (= odpadki) garbage; Br. rubbish; (zwł. leżące na ulicy) litter; kosz na śmieci garbage can; Br. dustbin; wysypisko śmieci ( małe) dump; (duże, komunalne) landfill site; wywóz śmieci garbage disposal; Br. waste disposal; wyrzucić coś do l. na śmieci throw sth into a waste bin; pot. bin sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > śmiecie
-
2 śmiecie
-
3 śmiecie
• litter -
4 śmiecie
çöp -
5 śmiecie
šlamštas -
6 śmiecie
1 basura2 dumí3 gumiik4 maghampas5 magpagpag6 sukal -
7 śmiecie uliczne
• road sweepings -
8 çöp
śmiecie -
9 basura
śmiecie -
10 gumiik
śmiecie -
11 maghampas
śmiecie -
12 road sweepings
śmiecie uliczne -
13 śmieć
глаг.• отваживать* * *śmie|ć%1 ♂, мн. И. \śmiećci/\śmiećcię 1. чаще мн. \śmiećci/\śmiećcie мусор, сор, хлам;2. презр. (о kimś, czymś) барахло ň, дрянь ž* * *I м, мн И śmieci / śmiecie1) чаще мн śmieci / śmiecie му́сор, сор, хлам2) презр. (o kimś, czymś) барахло́ n, дрянь żII śmieją / śmią несов.сметь; осме́ливаться, отва́живатьсяSyn: -
14 zanieczyszczenie
сущ.• загрязнение• заражение• контаминация• поллюция* * *☼ засорение; загрязнение;\zanieczyszczenie środowiska загрязнение окружающей среды
+ brud, śmiecie* * *сзасоре́ние; загрязне́ниеzanieczyszczenie środowiska — загрязне́ние окружа́ющей среды́
Syn: -
15 garbage
-
16 śmie|ć1
Ⅰ m pers. (N pl śmiecie, G pl śmieci) pot., obraźl. scum pot., obraźl. Ⅱ m inanim. (N pl śmieci a. śmiecie) 1. zw. pl (odpadek) (a piece of) rubbish- wyrzucić śmieci to take the rubbish out- wyrzucił swoje stare papiery do śmieci he threw out his old papers with the rubbish2. pot., pejor. (rzecz bez wartości) (a piece of) rubbish- to są śmieci a nie esej, musisz to poprawić! this is a piece of rubbish, not an essay! you have to work on it!- przeczytałem tę książkę, ale według mnie to śmieć I’ve read this book but I think it’s rubbish- wrócić na stare śmieci pot. to return to one’s humble abode a. old stamping groundThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > śmie|ć1
-
17 śmieci
pl( odpadki) rubbish, garbage (US), (na ulicy, w parku) litter (sg)* * *śmieci, śmieciepl.Gen. -ci (= odpadki) garbage; Br. rubbish; (zwł. leżące na ulicy) litter; kosz na śmieci garbage can; Br. dustbin; wysypisko śmieci ( małe) dump; (duże, komunalne) landfill site; wywóz śmieci garbage disposal; Br. waste disposal; wyrzucić coś do l. na śmieci throw sth into a waste bin; pot. bin sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > śmieci
-
18 śmieć
I śmiecia; śmieci lub śmiecie; m( odpadek) piece of litter, ( rzecz bez wartości) rubbish, trash- śmieciII (śmiem, śmiesz); pl śmią lub śmieją; imp; śmiej; vi III vb; patrz śmiecić* * *I.śmieć1mipl. -i l. -e pog. (= rzecz bezwartościowa)1. rubbish, junk.2. (= odpadek) piece of litter, piece of junk; zob. t. śmieci.mppl. -e pog. (= człowiek godny pogardy) piece of shit.II.śmieć2ipf.śmiem śmiesz, śmiej dare; jak śmiesz! how dare you!; nie śmiałem podnieść oczu I didn't dare to raise my eyes.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > śmieć
-
19 Dreck
m -(e)sugs. błoto n; ( Schmutz) brud m; śmiecie pl; głupstwo n, vulg. gówno n -
20 verbrennen
1. * vt1) spalać; palićMüll verbrénnen — spalić śmiecie
2) przypalać ( Speisen potrawy)2. * vi spalić się, płonąć3. * vr, sich
- 1
- 2
См. также в других словарях:
śmiecie — n I, blm przestarz. «rzeczy wyrzucone, resztki czegoś, odpadki» Na podłodze walało się pełno śmiecia. przen. «o rzeczach lichych, tandetnych, nic nie wartych» Wyprzedaż różnego śmiecia … Słownik języka polskiego
swoje śmiecie — {{/stl 13}}{{stl 7}} miejsce, w którym się mieszka, z którego się pochodzi, np. dom, kraj, miejscowość, ojczyzna : {{/stl 7}}{{stl 10}}Być, znaleźć się na swoich śmieciach. Wrócić na swoje śmiecie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. śmiecia; lm M. śmieci || śmiecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niepotrzebny, bezużyteczny, przeznaczony do wyrzucenia (lub wyrzucony) przedmiot, resztka czegoś, odpadek;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brud — m IV, D. u, Ms. brudzie; lm M. y 1. zwykle blm «każde zanieczyszczenie (np. pył, kurz, błoto) osiadłe na czymś; brak czystości» Brud na rękach, na ubraniu, na meblach. Smugi brudu na czymś. Warstwa brudu. Coś jest czarne od brudu. Obmyć, oczyścić … Słownik języka polskiego
czyścić — ndk VIa, czyszczę, czyścisz, czyść, czyścił, czyszczony 1. «robić czystym, usuwać brud, śmiecie, odpadki itp.» Czyścić dywany, garnki, obuwie. Czyścić poplamioną odzież. Czyścić zęby szczoteczką. Czyścić nasiona, zboże. 2. «powodować… … Słownik języka polskiego
poczyścić — dk VIa, poczyścićczyszczę, poczyścićcisz, poczyścićczyść, poczyścićcił, poczyścićczyszczony «usunąć brud, śmiecie, odpadki itp. z wielu rzeczy, z wielu miejsc po kolei» Poczyścić buty. Poczyścić srebra, klamki … Słownik języka polskiego
pojemnik — m III, D. a, N. pojemnikkiem; lm M. i 1. «naczynie, zbiornik określonej pojemności służące do pomiaru objętościowego cieczy» 2. «naczynie lub zbiornik do gromadzenia i czasowego przechowywania ciał ciekłych, materiałów sypkich lub drobnych… … Słownik języka polskiego
powymiatać — dk I, powymiataćam, powymiataćasz, powymiataćają, powymiataćaj, powymiataćał, powymiataćany «usunąć, wymieść wiele czegoś skądś, kolejno, jedno po drugim; wymieść coś z wielu miejsc» Powymiatać śmiecie, kurz … Słownik języka polskiego
rozwiać — dk Xb, rozwiaćwieję, rozwiaćwiejesz, rozwiaćwiej, rozwiaćwiał, rozwiaćwiali a. rozwiaćwieli, rozwiaćwiany rozwiewać ndk I, rozwiaćam, rozwiaćasz, rozwiaćają, rozwiaćaj, rozwiaćał, rozwiaćany 1. «wiejąc roznieść, rozrzucić coś w różne miejsca, na… … Słownik języka polskiego
rozwlec — dk XI, rozwlecwlokę (rozwlecwlekę), rozwlecwleczesz, rozwlecwlecz, rozwlecwlókł (rozwlecwlekł), rozwlecwlokła (rozwlecwlekła), rozwlecwlekli, rozwlecwleczony, rozwlecwlókłszy (rozwlecwlekłszy) rozwlekać ndk I, rozwlecam, rozwlecasz, rozwlecają,… … Słownik języka polskiego
ssać — ndk IX, ssę, ssiesz, ssij, ssał, ssany 1. «pić wyciągając z czegoś płyn ustami, zwłaszcza o młodych ssakach i niemowlętach; pić mleko z piersi matki» Dać dziecku ssać pierś. Ssać lemoniadę przez słomkę. ∆ Ssać cukierek, pastylkę «trzymać w ustach … Słownik języka polskiego