-
1 Orithyia
Ōrīthyīa, ae f.1) дочь афинского царя Эрехтея, жена Борея, мать Зетеса и Калаида C, O -
2 Orithyia
Ōrīthyia, ae, f. (Ὠρείθυια), I) Tochter des Erechtheus, des Königs in Athen, die ihrem Entführer Boreas den Zethes u. Kalaïs gebar, Cic. de legg. 1, 3. Ov. met. 6, 683: Akk. Orithyian, Ov. met. 6, 707. – II) Königin der Amazonen, Iustin. 2, 4, 17.
-
3 Orithyia
Ōrīthyia, ae, f. (Ὠρείθυια), I) Tochter des Erechtheus, des Königs in Athen, die ihrem Entführer Boreas den Zethes u. Kalaïs gebar, Cic. de legg. 1, 3. Ov. met. 6, 683: Akk. Orithyian, Ov. met. 6, 707. – II) Königin der Amazonen, Iustin. 2, 4, 17.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Orithyia
-
4 Orithyia
Ōrīthyīa (quadrisyl.), ae, f., = Ôreithuia, a female proper name.I.A daughter of Erechtheus, king of Athens; who became by Boreas the mother of Calaïs and Zetes, Ov. M. 6, 683; Verg. G. 4, 463; id. A. 12, 83; Sil. 8, 5, 16; Cic. Leg. 1, 1, 3.—II.A queen of the Amazons, Just. 2, 4, 17. -
5 Orithyia
Ὠρείθυια, ἡ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Orithyia
-
6 Erechtheus
Erechtheus, eī, m. (Ερεχθεύς), König von Athen, Vater der Prokris, Orithyia, Chthonia u. Krëusa, die sich im Heldentode fürs Vaterland opferten, Cic. Tusc. 1, 116. Ov. met. 6, 677 sqq. – Dav.: A) Erechthēus, a, um (Ερέχθειος), erechthëisch, arces, Athen, Ov.: litus, Val. Flacc. – B) Erechthīdae, ārum, m. (οἱ Ερεχθειδαι), die Nachkommen des Erechtheus, die Erechthiden, appell. = Athener, Ov. met. 7, 430. – C) Erechthis, thidis, f., die Erechthide (Tochter des Erechtheus), d.i. Orithyia, Ov. her. 16, 343: u. Prokris, Ov. met. 7, 726.
-
7 Erechtheus
Erechtheus, eī, m. (Ερεχθεύς), König von Athen, Vater der Prokris, Orithyia, Chthonia u. Krëusa, die sich im Heldentode fürs Vaterland opferten, Cic. Tusc. 1, 116. Ov. met. 6, 677 sqq. – Dav.: A) Erechthēus, a, um (Ερέχθειος), erechthëisch, arces, Athen, Ov.: litus, Val. Flacc. – B) Erechthīdae, ārum, m. (οἱ Ερεχθειδαι), die Nachkommen des Erechtheus, die Erechthiden, appell. = Athener, Ov. met. 7, 430. – C) Erechthis, thidis, f., die Erechthide (Tochter des Erechtheus), d.i. Orithyia, Ov. her. 16, 343: u. Prokris, Ov. met. 7, 726.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Erechtheus
-
8 Erechtheus
Erechtheus (trisyl.), ei, m., = Erechtheus, a fabled king of Athens, father of Procris, Orithyia, Chthonia, and Creüsa, who devoted themselves to death for their country, Cic. Tusc. 1, 48, 116; id. Fin. 5, 22, 62; id. N. D. 3, 19; id. Sest. 21, 48; Ov. M. 6, 667 sq.; 7, 697; Just. 2, 6, 12.—II.Derivv.A.Erechthēus, a, um, adj., Erechthean, and poet. for Athenian:B.domus,
Ov. F. 5, 204:arces,
id. M. 8, 548; cf.litus,
Val. Max. 6, 1, 1 ext. —Erecthī-dae, ārum, m., poet., the Athenians, Ov. M. 7, 430.—C. -
9 Erechthis
Erechtheus (trisyl.), ei, m., = Erechtheus, a fabled king of Athens, father of Procris, Orithyia, Chthonia, and Creüsa, who devoted themselves to death for their country, Cic. Tusc. 1, 48, 116; id. Fin. 5, 22, 62; id. N. D. 3, 19; id. Sest. 21, 48; Ov. M. 6, 667 sq.; 7, 697; Just. 2, 6, 12.—II.Derivv.A.Erechthēus, a, um, adj., Erechthean, and poet. for Athenian:B.domus,
Ov. F. 5, 204:arces,
id. M. 8, 548; cf.litus,
Val. Max. 6, 1, 1 ext. —Erecthī-dae, ārum, m., poet., the Athenians, Ov. M. 7, 430.—C. -
10 Erecthidae
Erechtheus (trisyl.), ei, m., = Erechtheus, a fabled king of Athens, father of Procris, Orithyia, Chthonia, and Creüsa, who devoted themselves to death for their country, Cic. Tusc. 1, 48, 116; id. Fin. 5, 22, 62; id. N. D. 3, 19; id. Sest. 21, 48; Ov. M. 6, 667 sq.; 7, 697; Just. 2, 6, 12.—II.Derivv.A.Erechthēus, a, um, adj., Erechthean, and poet. for Athenian:B.domus,
Ov. F. 5, 204:arces,
id. M. 8, 548; cf.litus,
Val. Max. 6, 1, 1 ext. —Erecthī-dae, ārum, m., poet., the Athenians, Ov. M. 7, 430.—C. -
11 Actaeus
a, um [ Acte 1. \]актейский, т. е. аттический или афинский (Aracynthus V; arx O; mel Hymetti Col)Actaea virgo St — AthanaA. (sc. incola) Nep — житель Аттики -
12 Actias
I adis adj. f. [ Acte 1. \] II Actias, adis adj. f. [ Actium ] -
13 Erechthis
-
14 Procris
idis (is) f.Прокрида, дочь аттического царя Эрехтея, сестра Орифии (Orithyia), жена Кефала, нечаянно убитая им ни охоте V, O -
15 Zetes
Zētēs, ae m.Зет, крылатый сын Борея и Орифии (Orithyia), брат Калаиса, участник похода Аргонавтов O, Prp -
16 aquilo
aquilo, ōnis, m. (verwandt mit aquilus, eig. der »schwarze Stürmer«), I) der Nordwind, bei den Griechen βορέας, Sing. u. Plur. b. Cic. u.a.: genauer genommen, Nord-Drittel-Ostwind, Sen. u. Plin.: aquilone in septentrionem verso, Liv. – meton., der Norden, ad aquilonem conversus, Cic.: fenestras obverti in aquilonem debere, Plin.: Ggstz. auster (no. II), w. s. – II) Aquilo, als mythol. Person, Gemahl der Orithyia, Vater des Kalaïs u. Zetes, wohnte in einer Höhle des Hämus, Ov. met. 7, 3 u. s. Hyg. fab. 14.
-
17 Calaïs
Calaïs, Akk. in, Abl. ī, m. (Κάλαϊς), I) ein geflügelter Sohn des Boreas (Aquilo) von der Orithyia und Bruder des Zetes, mit dem er die Argonauten begleitete und die Harpyien vertrieb, Ov. met. 6, 716. Prop. 1, 20, 26. Val. Flacc. 4, 465 sq. Hyg. fab. 14 u. 19. Serv. Verg. Aen. 3, 209 (wo Akk. -in); 10, 350 (wo Abl. -i). – II) ein schöner Knabe, Hor. carm. 3, 9, 14.
-
18 decus
decus, oris, n. (deceo), die Zierde, I) im allg., die Zierde, sowohl konkret = der Zierat, der körperl. Reiz, die reizende Schönheit, als abstrakt = der Anstand, die Auszeichnung, der Glanz, die Herrlichkeit, die äußere Würde, die Ehre, 1) eig., α) v. sächl. Subjj.: decora atque ornamenta fanorum, Cic.: decus ornamentumque senectutis, Cic.: decus et ornamentum triumphi, Cic.: superimpositum capiti decus, Liv.: decus naturae, natürliche Reize, Prop.: decus oris, Ov.: immemor decoris (Körperreizes), Ov.: decus muliebre od. matronale, weibl. Ehre, Liv.: decus regale, Ov.: contra decus regium (königl. Anstand), Sall.: decus omne virtutis, Cic.: decus et flagitium (Ehre u. Schande), Tac.: decus publicum (die Ehre des Staates), Tac.: decus enitet ore, Verg.: equi, Pilumno quos ipsa decus dedit Orithyia, als eine Auszeichnung (als Ehrengeschenk, ἄγαλμα), Verg. Aen. 12, 83. – decori esse (alci), zur Zierde, zu höherem Glanze dienen, zur Ehre gereichen, Sall. u.a.: nec minimum meruere decus, erwarben sich eben nicht die kleinste Ehre, Hor.: civitatis dignitatem et decus sustinere, Cic.: quando decus belli penes alios esset, die Ehre im Felde, Liv. – β) v. Pers., die Zierde, her Stolz, splendor ordinis, decus atque ornamentum iudiciorum, Cic.: tantum Romanae militiae decus, Val. Max.: imperii Romani decus ac lumen (v. Pompejus), Cic.: decus equitum Maecenas, Hor.: u. v. dems. o et praesidium et dulce decus meum, Hor.: aber e Iudaeorum exercitu lecta decora, anserlesene Männer in ihrem Kriegerschmuck, Tac. hist. 2, 81. – 2) meton.: a) eine Ehrentat, tanti decoris testis, Tac. ann. 15, 50. – bes. Plur. decora, vollst. belli od. militiae decora, herrliche Kriegstaten, glänzende Waffentaten (Ggstz. belli dedecora), Liv. u.a.; vgl. Weißend. Liv. 3, 12, 2. Mützell Curt. 6, 1, 8. – b) Plur. decora, ruhmvolle Ahnen, Sulpiciae et Lutatiae, Tac. hist. 1, 15: longa decora praeferentes, eine lange Reihe ruhmvoller Ahnen aufweisend, Tac. ann. 14, 53. – II) (als philos. t. t.) insbes., wie το καλόν, das Sittlichschöne, die sittliche Würde = die Tugend (Ggstz. dedecus), Cic. de legg. 1, 55; de fin. 2, 35.
-
19 aquilo
aquilo, ōnis, m. (verwandt mit aquilus, eig. der »schwarze Stürmer«), I) der Nordwind, bei den Griechen βορέας, Sing. u. Plur. b. Cic. u.a.: genauer genommen, Nord-Drittel-Ostwind, Sen. u. Plin.: aquilone in septentrionem verso, Liv. – meton., der Norden, ad aquilonem conversus, Cic.: fenestras obverti in aquilonem debere, Plin.: Ggstz. auster (no. II), w. s. – II) Aquilo, als mythol. Person, Gemahl der Orithyia, Vater des Kalaïs u. Zetes, wohnte in einer Höhle des Hämus, Ov. met. 7, 3 u. s. Hyg. fab. 14. -
20 Calaïs
Calaïs, Akk. in, Abl. ī, m. (Κάλαϊς), I) ein geflügelter Sohn des Boreas (Aquilo) von der Orithyia und Bruder des Zetes, mit dem er die Argonauten begleitete und die Harpyien vertrieb, Ov. met. 6, 716. Prop. 1, 20, 26. Val. Flacc. 4, 465 sq. Hyg. fab. 14 u. 19. Serv. Verg. Aen. 3, 209 (wo Akk. -in); 10, 350 (wo Abl. -i). – II) ein schöner Knabe, Hor. carm. 3, 9, 14.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Orithyia [1] — Orithyia, Tochter des attischen Kön igs Erechtheus, welche Boreas raubte u. mit ihr Zetes u. Kalais zeugte; sie ward später von ihrem Vater geopfert … Pierer's Universal-Lexikon
Orithyia [2] — Orithyia, 1) Krebsgattung, so v.w. Blattfußkrabbe; 2) O. Don., Pflanzengattung aus der Familie Liliaceae, Tulipaceae; Art: O. uniflora, am Altai … Pierer's Universal-Lexikon
Orithýia — ORITHÝIA, æ, Gr. Ὀρειθῆια, ας, (⇒ Tab. XXIX.) des Erechtheus und der Diogenea Tochter, wurde von dem Boreas entführet, da sie über den Fluß Ilyssus fuhr; Apollod. l. III. c. 14. §. 1. 2. Cf. Orph. Argon. v. 217. oder sich an demselben mit ihren… … Gründliches mythologisches Lexikon
Orithýia [1] — ORITHÝIA, æ, (⇒ Tab. IV.) des Nereus und der Doris Tochter, und also eine der bekannten Meernymphen. Homer Il. Σ. v. 48 … Gründliches mythologisches Lexikon
Orithyia — ORITHYIA, æ, (⇒ Tab. XII.) eine Königin der Amazonen und Schwester der Antiope, welche eben abwesend war, als Herkules diese ihre Schwester überfiel. Sie bekriegete zwar die Athenienser hernach wieder, war aber dabey unglücklich, weil sich… … Gründliches mythologisches Lexikon
Orithyia — For the crab, see Orithyia sinica. Rape of Orithyia by Boreas. Detail from an Apulian red figure oinoche, 360 BC. Orithyia ( … Wikipedia
ORITHYIA — I. ORITHYIA Marthesiae filia, Amazonum post matrem Regina, tum ob belli industriam, tum ob perpetuam virginitatem, conspicuam se, ac mirabilem praestitit. Haec ubi comperit, bellum, vim quoque sororibus suis illatam ab Hercule et Theseo, hortatur … Hofmann J. Lexicon universale
Orithyia sinica — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Subphylum … Wikipedia
Orithyia (Amazon) — Orithya from Guillaume Rouillé s Promptuarii Iconum Insigniorum … Wikipedia
Orithyia sinica — Orithyia sinica … Wikipédia en Français
ОРИФИЯ — • Orithyia, см. Boreas, Борей, и Venti, Ветры, 2 … Реальный словарь классических древностей