-
1 łobuziak
m (N pl łobuziaki) pot., żart. rascal żart.; scamp przest., pot.* * *mppl. -i pot. scamp.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > łobuziak
-
2 łobuziak
łobuziak m (-a; -i) fam. żart Frechdachs m, Lausbub m -
3 łobuziak
-
4 łobuziak
1. gamin2. gavroche -
5 łobuziak
ч пустун, шибеник -
6 młody łobuziak
молодой озорникOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > młody łobuziak
-
7 rozkoszny łobuziak
чудесный озорникOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > rozkoszny łobuziak
-
8 ananas
Ⅰ m pers. (N pl ananasy) pot. (łobuziak) scamp pot., rascal Ⅱ m inanim. (A ananas a. ananasa) (roślina) pineapple U; (owoc) pineapple- sok z ananasa pineapple juice* * ** * *mibot. (roślina l. owoc) pineapple ( Ananas comosus).mppl. -y pot. (= gagatek) scamp.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ananas
-
9 łapserdak
m (N pl łapserdaki) pot. 1. (obdartus) scruff GB pot., slummock GB pot.; slob 2. (łobuziak) (little) scamp, (little) imp 3. (nicpoń, gałgan) good-for-nothing* * *mppl. -i pog.1. przest. ragamuffin.2. (= łobuz, łotr) scoundrel, rogue.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > łapserdak
-
10 озорник
сущ.• chuligan• zawadiaka• łobuz• łobuziak* * *figlarz, filut, łobuz, psotnik, urwis -
11 сорванец
сущ.• urwis• łobuz* * *łobuz, łobuziak, nicpoń, urwis, wisielec разг., wisus -
12 шалопай
сущ.• nicpoń• popychadło• urwipołeć• łobuziak* * *nicpoń, niebieski ptak, szałaput, trzpiot, świszczypała -
13 шалун
сущ.• hultaj• psotnik* * *figlarz, łobuziak, zbytnik -
14 nicpoń
сущ.• негодяй• шалопай* * *nicpo|ń♂, мн. Р. \nicpońni/\nicpońniów 1. негодяй, подлец;2. сорванец; шалопай+1. łajdak, hultaj 2. ło-buziak, swawolnik
* * *м, мн Р nicponi / nicponiów1) негодя́й, подле́ц2) сорване́ц; шалопа́йSyn: -
15 wisus
сущ.• бездельник* * *♂, мн. И. \wisusy сорванец+urwis, nicpoń, łobu-ziak
* * *м, мн И wisusyсорване́цSyn: -
16 scamp
-
17 gamin
1. andrus2. chłopak3. córka4. dzieciak5. syn6. ulicznik7. urwis8. łobuziak -
18 gavroche
1. ulicznik2. urwis3. łobuzerski4. łobuziak -
19 Frechdachs
Frechdachs fam. m łobuziak;du bist ein Frechdachs kawał urwisa z ciebie -
20 Lausbub
Lausbub m łobuz, łobuziak
- 1
- 2
См. также в других словарях:
łobuziak — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} łagodnie o chłopcu, który coś psoci, robi jakieś figle; urwis; łobuz w zn. 1. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ten łobuziak znowu coś spsocił. Pocieszny, miły łobuziak. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łobuziak — m III, DB. a, N. łobuziakkiem; lm M. i, DB. ów pot. «psotny chłopiec, wyrostek; urwis, ulicznik» Miły łobuziak … Słownik języka polskiego
aniołek — 1. Aniołek z różkami «urwis, łobuziak o niewinnym wyglądzie»: W agencji miałyśmy opinię aniołków. Ale aniołków z różkami – opowiadają, pokazując prezenty od znajomych: czarny cylinder z czerwonymi rogami, gipsowe diabełki, świecące rogi, których… … Słownik frazeologiczny
antek — m III, DB. antektka, W.=M., N. antektkiem; lm M. antektki, DB. antektków pot. «łobuziak, ulicznik» ‹od imienia własnego› … Słownik języka polskiego
gałgan — m IV, D. a, Ms. gałgannie; lm M. y 1. «zniszczony kawał tkaniny, łachman, szmata; częściej w lm: zniszczona odzież, ubranie w strzępach» Brudny, stary, wystrzępiony gałgan. Owinąć coś gałganami. Chodzić w gałganach. 2. zwykle w lm, pot. «ubrania … Słownik języka polskiego
gawrosz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów «ulicznik paryski; urwis, łobuziak» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
nicpoń — m I, DB. nicpońonia; lm M. nicpońonie, DB. nicpońoni a. nicpońoniów «człowiek lekkomyślny, bezwartościowy; łobuziak, hultaj» … Słownik języka polskiego
półdiablę — n IV, D. półdiablęęcia; lm M. półdiablęęta, D. półdiablęląt «zwykle o dziecku: urwis, łobuziak, psotnik» … Słownik języka polskiego
urwipołeć — m I, DB. urwipołećłcia; lm M. urwipołećłcie, DB. urwipołećłciów a. urwipołećłci pot. żart. «psotnik, urwis, łobuziak» Zobacz, co te urwipołcie zrobiły … Słownik języka polskiego
utrapieniec — m II, DB. utrapienieceńca, W. utrapienieceńcze (utrapienieceńcu); lm M. utrapienieceńcy, DB. utrapienieceńców pot. «człowiek (najczęściej chłopiec), przez którego ma się różne kłopoty, utrapienia; łobuziak» Co za los z tym utrapieńcem … Słownik języka polskiego
wisus — m IV, DB. a, Ms. wisussie; lm M. y, DB. ów «urwis, psotnik, łobuziak» Gromada wisusów … Słownik języka polskiego