Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

łajdak

См. также в других словарях:

  • łajdak — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa a. IIIb, lm M. łajdakacy || i {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek postępujący wbrew powszechnie przyjętym zasadom moralnym; niegodziwiec, nikczemnik, łotr {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • łajdak — m III, DB. a, N. łajdakkiem; lm M. te i, ci łajdakacy, DB. ów «człowiek niegodziwy, godny potępienia, pogardy; łotr, łobuz» To łajdak, znowu mnie oszukał …   Słownik języka polskiego

  • nurek — łajdak …   Słownik gwary warszawskiej

  • Радзивилович, Ежи — Ежи Радзивилович Jerzy Radziwiłowicz …   Википедия

  • koniec — 1. Bez końca «bardzo długo, wciąż, bezustannie»: (...) nie potrafią niczego zrobić szybko, będą się bez końca naradzać. GW 06/04/2000. 2. Czeka, spotka kogoś marny koniec «czeka, spotka kogoś zła, żałosna, smutna przyszłość, nędza, opuszczenie w… …   Słownik frazeologiczny

  • zły — 1. Mieć, wziąć, brać, poczytać, poczytywać coś komuś za złe «przypisać komuś złe intencje, negatywnie ocenić czyjąś decyzję lub postawę»: Młody, atrakcyjny. Trudno mieć mu za złe, że nie chciał do końca życia być wdowcem. Viva 5/2000. (...)… …   Słownik frazeologiczny

  • kanalia — ż a. m odm. jak ż I, DCMs. kanalialii; lm D. kanalialii (kanalialij) obelż. «człowiek podły, niecny; łotr, łajdak, nikczemnik, łobuz» Podła kanalia. ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

  • łajdacki — łajdackiccy «właściwy łajdakowi, złożony z łajdaków; nikczemny, nieuczciwy, hultajski, szelmowski» Łajdackie towarzystwo. Łajdacka mina. Łajdackie postępowanie, życie. po łajdacku «jak łajdak, w sposób właściwy łajdakowi» …   Słownik języka polskiego

  • łajdus — m IV, DB. a, Ms. łajdussie; lm M. y, DB. ów pogard. → łajdak …   Słownik języka polskiego

  • łobuz — m IV, DB. a, Ms. łobuzzie; lm M. te y, ci łobuzzi, DB. ów 1. «urwis, psotnik, swawolnik; ulicznik» Zgraja wesołych łobuzów. 2. «człowiek zły, podły; łajdak, nicpoń» Napadł go jakiś łobuz i pobił dotkliwie …   Słownik języka polskiego

  • łotr — m IV, DB. a, Ms. łotrtrze; lm M. te y, ci łotrtrzy, DB. ów «człowiek popełniający czyny haniebne, postępujący źle, nieuczciwie; łajdak, niegodziwiec» ◊ pot. Łotr spod ciemnej gwiazdy «łotr najgorszego rzędu, wielki łotr» ‹z niem.› …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»