łagodzić

См. также в других словарях:

• łagodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, łagodzićdzę, łagodzićdzi, łagodzićgodź || łagodzićgódź, łagodzićdzony {{/stl 8}}– załagodzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} zażegnywać, powściągać coś, co jest gwałtowne, burzliwe : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łagodzić — ndk VIa, łagodzićdzę, łagodzićdzisz, łagodzićgodź a. łagodzićgódź, łagodzićdzony «czynić łagodnym, mniej gwałtownym, mniej dotkliwym, przykrym; zmniejszać kontrastowość czegoś, uspokajać, powściągać, koić» Czas łagodzi cierpienia. Łagodzić… …   Słownik języka polskiego

• amortyzować — ndk IV, amortyzowaćzuję, amortyzowaćzujesz, amortyzowaćzuj, amortyzowaćował, amortyzowaćowany 1. «wyrównywać zyskami osiąganymi z użytkowania jakiegoś obiektu, koszt jego wybudowania lub zakupu» Amortyzować inwestycję. 2. «łagodzić, osłabiać… …   Słownik języka polskiego

• cierpienie — n I 1. rzecz. od cierpieć. 2. lm D. cierpienieeń «ból, męka, męczarnia, dolegliwość, przykrość» Cierpienie fizyczne, moralne. Znosić cierpienia. Sprawić, zadać komuś cierpienie. Przysporzyć komuś cierpień. Ulżyć komuś w cierpieniu …   Słownik języka polskiego

• gasić — ndk VIa, gaszę, gasisz, gaś, gasił, gaszony «powodować, że coś gaśnie, przestaje się palić; przerywać, tłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Gasić ogień, pożar. Gasić lampę, świecę, światło. ∆ Gasić motor, silnik «wyłączać motor,… …   Słownik języka polskiego

• goić — ndk VIa, goję, goisz, gój, goił, gojony «powodować zabliźnianie się miejsc skaleczonych, ran, wrzodów, leczyć, opatrywać je» Goić rany, oparzenia. Maść gojąca owrzodzenia. przen. «wpływać na coś kojąco, uspokajająco; łagodzić» Czas goi rany. goić …   Słownik języka polskiego

• leczyć — ndk VIb, leczyćczę, leczyćczysz, lecz, leczyćczył, leczyćczony «dążyć do przywrócenia komuś zdrowia za pomocą leków lub zabiegów; usuwać lub łagodzić dolegliwości; uzdrawiać, kurować» Słońce leczy. Leczyć kogoś ziołami, zastrzykami. Leczyć… …   Słownik języka polskiego

• łagodzenie — n I rzecz. od łagodzić …   Słownik języka polskiego

• temperować — I ndk IV, temperowaćruję, temperowaćrujesz, temperowaćruj, temperowaćował, temperowaćowany «ostrzyć koniec ołówka, kredki» Temperować ołówki, kredki żyletką, temperówką. ‹wł.› II ndk IV, temperowaćruję, temperowaćrujesz, temperowaćruj,… …   Słownik języka polskiego

• tuszować — ndk IV, tuszowaćszuję, tuszowaćszujesz, tuszowaćszuj, tuszowaćował, tuszowaćowany 1. «pociągać tuszem rysunek kreślarski» 2. «starać się coś zbagatelizować, łagodzić jakieś przykre sprawy, wrażenia; zacierać jakieś fakty w obawie przed… …   Słownik języka polskiego

• uśmierzać — ndk I, uśmierzaćam, uśmierzaćasz, uśmierzaćają, uśmierzaćaj, uśmierzaćał, uśmierzaćany uśmierzyć dk VIb, uśmierzaćrzę, uśmierzaćrzysz, uśmierz, uśmierzaćrzył, uśmierzaćrzony 1. «koić, łagodzić, uspokajać» Środki uśmierzające ból. 2. «tłumić,… …   Słownik języka polskiego