Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ĭn-auspĭcātus

  • 1 auspicātus

        auspicātus adj. with comp. and sup.    [P. of auspicor], inaugurated, consecrated by auspices: locus: impetūs Nostros, H.: comitia, L.—Fortunate, favorable, auspicious: Venus auspicatior: auspicatissimum initium, Ta.
    * * *
    I
    auspicata -um, auspicatior -or -us, auspicatissimus -a -um ADJ
    consecrated/approved by auguries, hollowed; auspicious/fortunate/lucky/happy
    II
    augury, taking of auspices

    Latin-English dictionary > auspicātus

  • 2 auspicatus

    auspicātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (auspico), I) nach veranstalteter Vogelschau geweiht, feierlich eröffnet, locus, Cic.: comitia, Liv. – II) günstig begonnen, glücklich, von guter Vorbedeutung, omina, Vell.: bellum male ausp., ungünstig begonnener, Iustin.: Venus auspicatior, Catull.: auspicatior arbor, Plin.: auspicatissimum exordium, Quint., initium, Tac.: urbs toto orbe auspicatissima, Iustin.: quod erat auspicatissimum, Plin. ep.

    lateinisch-deutsches > auspicatus

  • 3 auspicatus

    auspicātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (auspico), I) nach veranstalteter Vogelschau geweiht, feierlich eröffnet, locus, Cic.: comitia, Liv. – II) günstig begonnen, glücklich, von guter Vorbedeutung, omina, Vell.: bellum male ausp., ungünstig begonnener, Iustin.: Venus auspicatior, Catull.: auspicatior arbor, Plin.: auspicatissimum exordium, Quint., initium, Tac.: urbs toto orbe auspicatissima, Iustin.: quod erat auspicatissimum, Plin. ep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auspicatus

  • 4 auspicatus

    [st1]1 [-] auspĭcātus, a, um: part. passé de auspicor. - [abcl][b]a - qui a inauguré, qui a commencé. - [abcl]b - sens passif, consacré par les auspices, inauguré, commencé. - [abcl]c - de bon augure, heureux, favorable, propice.[/b]    - urbs auspicatissima: ville florissante.    - voir auspicato. [st1]2 [-] auspĭcātŭs, ūs, m.: action de prendre les augures, auspice.
    * * *
    [st1]1 [-] auspĭcātus, a, um: part. passé de auspicor. - [abcl][b]a - qui a inauguré, qui a commencé. - [abcl]b - sens passif, consacré par les auspices, inauguré, commencé. - [abcl]c - de bon augure, heureux, favorable, propice.[/b]    - urbs auspicatissima: ville florissante.    - voir auspicato. [st1]2 [-] auspĭcātŭs, ūs, m.: action de prendre les augures, auspice.
    * * *
        Auspicatus, pen. prod. Participium. Qui est faict aprés avoir consideré le vol ou cri des oiseauls.
    \
        Auspicatus, Nomen ex participio. Quintil. Evreux, Portant bon eur.

    Dictionarium latinogallicum > auspicatus

  • 5 auspicatus

    I 1. auspicātus, a, um
    (part. pf. к auspico и auspicor) торжественно открытый или начатый после совершения ауспиций, освящённый ( bellum male auspicatum Just)
    2. adj.
    благоприятный, счастливый, многообещающий (auspicatissimum exordium Q)
    II auspicātus, ūs m. [ auspico ]
    наблюдение примет, гадание (см. auspex) PM

    Латинско-русский словарь > auspicatus

  • 6 auspicatus

    1.
    auspĭcātus, a, um, Part. and P. a., v. auspicor.
    2.
    auspĭcātus, ūs, m. [auspicor], the taking of auspices, augury:

    Pici in auspicatu magni,

    Plin. 10, 18, 20, § 40 (on Cic. Rep. 2, 29, 51, v. Moser).

    Lewis & Short latin dictionary > auspicatus

  • 7 in-auspicātus

        in-auspicātus adj.,     without consulting the auspices: lex, passed without omens, L.

    Latin-English dictionary > in-auspicātus

  • 8 auspicor

    auspĭcor, ātus, 1, v. dep. [from auspex, as auguror from augur], to take the auspices.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (Gracchus) cum pomerium transiret, auspicari esset oblitus,

    Cic. N. D. 2, 4, 11:

    tripudio auspicari,

    id. Div. 1, 35, 77; 2, 36, 77:

    Fabio auspicanti aves non addixere,

    Liv. 27, 16, 15; 4, 6, 3; 6, 41, 5 sq. al.—
    B.
    Esp., aliquid or absol., also with inf., to make a beginning, for the sake of a good omen, to begin, enter upon (first freq. after the Aug. per.):

    ipsis Kal. Januariis auspicandi causā omne genus operis instaurant,

    Col. 11, 2, 98:

    auspicandi gratiā tribunal ingredi,

    Tac. A. 4, 36:

    non auspicandi causā, sed studendi,

    Plin. Ep. 3, 5, 8:

    auspicatus est et jurisdictionem,

    Suet. Ner. 7:

    auspicabar in Virginem (aquam) desilire,

    Sen. Ep. 83, 5.—
    II.
    In gen., to begin, enter upon a thing:

    auspicari culturarum officia,

    Col. 11, 2, 3; 3, 1, 1:

    homo a suppliciis vitam auspicatur,

    Plin. 7, prooem. §

    3: militiam,

    Suet. Aug. 38:

    cantare,

    id. Ner. 22.— Trop.:

    senatorium per militiam auspicantes gradum,

    attaining, receiving it through military services, Sen. Ep. 47, 10.
    a.
    Act. access. form auspĭco, āre, to take the auspices:

    praetor advenit, auspicat auspicium prosperum,

    Naev. 4, 2 (Non. p 468, 28):

    (magistratus) publicae [rei] cum auspicant, Caecil. ap. Non. l. l. (Com. Rel. p. 66 Rib.): auspicetis: cras est communis dies, Atta, ib. (Com. Rel. p. 161 Rib.): Non hodie isti rei auspicavi,

    Plaut. Rud. 3, 4, 12:

    mustelam,

    to receive, accept as an augury, id. Stich. 3, 2, 46:

    super aliquā re,

    Gell. 3, 2. —
    b.
    Pass.
    (α).
    Abl. absol.: auspĭcātō, after taking the auspices:

    Romulus non solum auspicato urbem condidisse, sed ipse etiam optimus augur fuisse traditur,

    Cic. Div. 1, 2, 3:

    Nihil fere quondam majoris rei nisi auspicato ne privatim quidem gerebatur,

    id. ib. 1, 16, 28:

    qui et consul rogari et augur et auspicato,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. Div. 2, 36, 72; 2, 36, 77:

    plebeius magistratus nullus auspicato creatur,

    Liv. 6, 41, 5 sq.; 5, 38; 1, 36;

    28, 28: Hunc (senatum) auspicato a parente et conditore urbis nostrae institutum,

    Tac. H. 1, 84; 3, 72 al.—
    (β).
    auspĭcātus, a, um, part., consecrated by auguries:

    auspicato in loco,

    Cic. Rab. Perd. 4:

    non auspicatos contudit impetus Nostros,

    Hor. C. 3, 6, 10:

    auspicata comitia,

    Liv. 26, 2, 2 al. —
    (γ).
    Acc. to auspicor, II., begun:

    in bello male auspicato,

    Just. 4, 5. —
    (δ).
    auspĭcātus, a, um, as P. a., fortunate, favorable, lucky, prosperous, auspicious:

    cum Liviam auspicatis rei publicae ominibus duxisset uxorem,

    Vell. 2, 79, 2.— Comp.:

    Venus auspicatior,

    Cat. 45, 26:

    arbor,

    Plin. 13, 22, 38, § 118.— Sup.:

    auspicatissimum exordium,

    Quint. 10, 1, 85; Plin. Ep. 10, 28, 2:

    initium,

    Tac. G. 11.— Adv.: auspĭcātō, under a good omen, auspiciously:

    ut ingrediare auspicato,

    at a for tunate moment, in a lucky hour, Plaut. Pers. 4, 4, 57:

    Haud auspicato huc me appuli,

    Ter. And. 4, 5, 12:

    qui auspicato a Chelidone surrexisset,

    Cic. Verr. 1, 40, 144.— Comp. auspicatius:

    auspicatius mutare nomen,

    Plin. 3, 11, 16, § 105:

    gigni,

    id. 7, 9, 7, § 47.

    Lewis & Short latin dictionary > auspicor

  • 9 inauspicatus

    in-auspicātus, a, um, I) wobei keine Auspizien angestellt werden, lex, ohne Auspizien angenommenes, Liv. 7, 6, 11. – II) übtr.: a) von schlimmer Vorbedeutung, unglücklich, nomen, Plin.: locus, Petron.: inauspicatissimum iudicatur, Plin. 28, 26. – b) unverhofft, successus, Ennod. epist. 1, 5: bona, ibid.4, 29. – / Vollmer plädiert in Wölfflins Archiv 15, 31 für inauspicatus st. non auspicatus b. Hor. carm. 3, 6, 10.

    lateinisch-deutsches > inauspicatus

  • 10 inauspicatus

    in-auspicātus, a, um, I) wobei keine Auspizien angestellt werden, lex, ohne Auspizien angenommenes, Liv. 7, 6, 11. – II) übtr.: a) von schlimmer Vorbedeutung, unglücklich, nomen, Plin.: locus, Petron.: inauspicatissimum iudicatur, Plin. 28, 26. – b) unverhofft, successus, Ennod. epist. 1, 5: bona, ibid.4, 29. – Vollmer plädiert in Wölfflins Archiv 15, 31 für inauspicatus st. non auspicatus b. Hor. carm. 3, 6, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inauspicatus

  • 11 inauspicatus

    in-auspicātus, a, um
    2) неблагоприятный, не предвещающий ничего хорошего, зловещий ( nomen PM)

    Латинско-русский словарь > inauspicatus

  • 12 auspico

    auspico, āvī, ātum, āre (auspex), Auspizien halten, postquam auspicavi, Cato oratt. 1. fr. 15: domi cum auspicamus, Cato oratt. 18. fr. 1: magistratus publice cum auspicant, Caecil. com. 182: cum primo luci hodie ut auspicetis, Atta com. fr. 9. – mit Ang. wofür? worüber? weswegen? durch Dat., super u. Abl., gratiā m. Genet., lucro faciundo ego auspicavi in hunc diem, die Zeichen deuten's, daß ich heut gewinnen muß, Plaut. Pers. 689: non hodie isti rei auspicavi, ut cum furcifero fabuler, »nie hätte mir's heut geträumt, daß usw.«, Plaut. rud. 717: ubi noctu in templum censurae auspicaverit, Tab. cens. b. Varr. LL. 6, 86: id, super quo auspicaverunt, Gell. 3, 2, 10: quod in eo monte Remus urbis condendae gratiā auspicaverit, Gell. 13, 14, 5. – m. Acc. = als Auspizium erhalten od. annehmen, auspicium prosperum, Naev. bell. Pun. 4. fr. 3 V.: mustellam in re capitali sua, Plaut. Stich. 502. – u. übtr., v. Lebl., = etw. andeuten, prophezeien, hesternum illi imbrem lacrimas auspicasse, Apul. flor. 16. p. 21, 21 Kr. – / auspicatus u. auspicato, s. bes.

    lateinisch-deutsches > auspico

  • 13 auspicor

    auspicor, ātus sum, ārī (auspex), Auspizien halten, Vogelschau anstellen, I) eig.: auspicari oblitus est, Cic.: tripudio ausp., Cic.: Fabio auspicanti aves non addixere, Liv.: mos et ritus auspicandi, Gell. – II) übtr.: A) zur guten Vorbedeutung mit etw. den Anfang machen, -etw. anfangen, -beginnen, auspicandi gratiā tribunal ingressus, Tac.: lucubrare Vulcanalibus incipiebat, non auspicandi causā, sed studendi, Plin. ep.: mit Acc., ausp. iurisdictionem, Suet.: m. Infin., anno novo dicere aliquid ausp., das neue Jahr mit einem Spruche einweihen, Sen. – B) übh. mit etw. den Anfang machen, etw. anfangen, beginnen (vgl. Benecke Iustin. 38, 1, 1), et ingenium et adulescentiam praeclaro opere ausp., Val. Max.: senatorium per militiam gradum, ihn durch den Kriegsdienst einleiten, durch diesen zu ihm gelangen, Sen.: eum militiae gradum sub patre tuo, Vell.: vitam a suppliciis, Plin.: caedes civium ab Alcibiade, Iustin.: ab Idibus Ianuariis culturarum officia, Col.: v. Lebl., ab Emodis montibus auspicatur India, Solin. – m. bl. Acc., militiam, Suet. – m. Infin., in Virginem desilire, Sen. ep.: ingredi famam, Tac.: cantare, Suet. – / Archaist. ōspicor, Claud. Quadr. ann. 8. fr. 71 ( bei Diom. 383, 10). – auspicato u. auspicatus, s. bes.

    lateinisch-deutsches > auspicor

  • 14 auspico

    auspico, āvī, ātum, āre (auspex), Auspizien halten, postquam auspicavi, Cato oratt. 1. fr. 15: domi cum auspicamus, Cato oratt. 18. fr. 1: magistratus publice cum auspicant, Caecil. com. 182: cum primo luci hodie ut auspicetis, Atta com. fr. 9. – mit Ang. wofür? worüber? weswegen? durch Dat., super u. Abl., gratiā m. Genet., lucro faciundo ego auspicavi in hunc diem, die Zeichen deuten's, daß ich heut gewinnen muß, Plaut. Pers. 689: non hodie isti rei auspicavi, ut cum furcifero fabuler, »nie hätte mir's heut geträumt, daß usw.«, Plaut. rud. 717: ubi noctu in templum censurae auspicaverit, Tab. cens. b. Varr. LL. 6, 86: id, super quo auspicaverunt, Gell. 3, 2, 10: quod in eo monte Remus urbis condendae gratiā auspicaverit, Gell. 13, 14, 5. – m. Acc. = als Auspizium erhalten od. annehmen, auspicium prosperum, Naev. bell. Pun. 4. fr. 3 V.: mustellam in re capitali sua, Plaut. Stich. 502. – u. übtr., v. Lebl., = etw. andeuten, prophezeien, hesternum illi imbrem lacrimas auspicasse, Apul. flor. 16. p. 21, 21 Kr. – auspicatus u. auspicato, s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auspico

  • 15 auspicor

    auspicor, ātus sum, ārī (auspex), Auspizien halten, Vogelschau anstellen, I) eig.: auspicari oblitus est, Cic.: tripudio ausp., Cic.: Fabio auspicanti aves non addixere, Liv.: mos et ritus auspicandi, Gell. – II) übtr.: A) zur guten Vorbedeutung mit etw. den Anfang machen, -etw. anfangen, -beginnen, auspicandi gratiā tribunal ingressus, Tac.: lucubrare Vulcanalibus incipiebat, non auspicandi causā, sed studendi, Plin. ep.: mit Acc., ausp. iurisdictionem, Suet.: m. Infin., anno novo dicere aliquid ausp., das neue Jahr mit einem Spruche einweihen, Sen. – B) übh. mit etw. den Anfang machen, etw. anfangen, beginnen (vgl. Benecke Iustin. 38, 1, 1), et ingenium et adulescentiam praeclaro opere ausp., Val. Max.: senatorium per militiam gradum, ihn durch den Kriegsdienst einleiten, durch diesen zu ihm gelangen, Sen.: eum militiae gradum sub patre tuo, Vell.: vitam a suppliciis, Plin.: caedes civium ab Alcibiade, Iustin.: ab Idibus Ianuariis culturarum officia, Col.: v. Lebl., ab Emodis montibus auspicatur India, Solin. – m. bl. Acc., militiam, Suet. – m. Infin., in Virginem desilire, Sen. ep.: ingredi famam, Tac.: cantare, Suet. – Archaist. ōspicor, Claud. Quadr. ann. 8. fr. 71 ( bei Diom. 383, 10). – auspicato u. auspicatus, s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auspicor

  • 16 auspicātō

        auspicātō adv.    [auspicatus], after taking the auspices: urbem condere: instruere aciem, L.— In good time, auspiciously: huc me attuli, T.
    * * *
    after taking the auspices/auguries; with good omens; auspiciously

    Latin-English dictionary > auspicātō

  • 17 auspicor

        auspicor ātus, ārī, dep.    [auspex], to take the auspices: tripudio: auspicari posse, L.: auspicandi gratiā, Ta.; see also auspicato.
    * * *
    auspicari, auspicatus sum V DEP
    take auspices; seek omens; begin with auspices, make ceremonial start; portend

    Latin-English dictionary > auspicor

  • 18 auspico

    auspicare, auspicavi, auspicatus V
    take auspices; seek omens; begin with auspices, make ceremonial start; portend

    Latin-English dictionary > auspico

  • 19 inauspicatus

    ĭn-auspĭcātus, a, um, adj.
    I.
    At which no auspices were taken, without auspices:

    lex,

    Liv. 7, 6, 11.—Hence,
    B.
    in-auspĭcāto, adv. (lit. abl. absol.), without consulting the auspices:

    quod inauspicato pomoerium transgressus esset (Ti. Gracchus),

    Cic. Div. 1, 17, 33.—
    II.
    Of bad omen, unlucky, inauspicious (only post-Aug.):

    inauspicatarum animantium vice,

    Plin. 18, 1, 1, § 4:

    nomen,

    id. 3, 23, 26, § 145:

    exemplum,

    id. 7, 16, 15, § 136:

    garrulitas (cornicis),

    id. 10, 12, 14, § 68:

    bibente conviva mensam tolli inauspicatissimum judicatur,

    id. 28, 2, 5, § 26.—
    III.
    Unhoped for, unexpected (late Lat.):

    successus,

    Ennod. Ep. 1, 5:

    bona,

    id. ib. 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > inauspicatus

  • 20 remurinus

    remurīnus ager dictus, qui possessus est a Remo, et habitatio Remi Remorima. Sed et locus in summo Aventino Remoria dicitur, ubi Remus de urbe condendā fuerat auspicatus, Fest. p. 276 and 277 Müll.; Paul. ex Fest. p. 226 ib.; cf.

    Müll. p. 402: eundem locum (Remus) ex suo nomine Remuriam appellarat,

    Aur. Vict. Orig. Gent. Rom. 23.

    Lewis & Short latin dictionary > remurinus

См. также в других словарях:

  • Namibiotrupes auspicatus —   Namibiotrupes auspicatus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Auspicate — Aus pi*cate, a. [L. auspicatus, p. p. of auspicari to take auspices, fr. auspex a bird seer, an augur, a contr. of avispex; avis bird + specere, spicere, to view. See {Aviary}, {Spy}.] Auspicious. [Obs.] Holland. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Inauspicate — In*aus pi*cate, a. [L. inauspicatus; pref. in not + auspicatus, p. p. auspicari. See {Auspicate}.] Inauspicious. [Obs.] Sir G. Buck. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Island raccoon — The term island raccoons is used as a generic term for the following five species of raccoon ( Procyon ) endemic on small Central American and Caribbean islands, such as Cozumel and Guadeloupe. [cite book | last=Zeveloff | first=Samuel I. | title …   Wikipedia

  • Liste der römischen Konsuln — Die Liste der römischen Konsuln (fasti consulares) bildete das Grundgerüst der römischen Geschichtsschreibung und der Datierung der modernen römischen Archäologie, da nach den Namen der eponymen Konsuln die Jahre bezeichnet wurden. Die Namen der… …   Deutsch Wikipedia

  • Procyon lotor — Raton laveur Pour les articles homonymes, voir Raton …   Wikipédia en Français

  • Raton-laveur — Pour les articles homonymes, voir Raton …   Wikipédia en Français

  • Raton Laveur — Pour les articles homonymes, voir Raton …   Wikipédia en Français

  • Raton laveur — Pour les articles homonymes, voir Raton. Raton laveur …   Wikipédia en Français

  • Cónsules Romanos (Alto Imperio) — Anexo:Cónsules Romanos (Alto Imperio) Saltar a navegación, búsqueda Lista de Cónsules Romanos del Período Alto Imperio Contenido 1 Siglo I aC 2 Siglo I 3 Siglo II 4 Siglo …   Wikipedia Español

  • Список римских консулов — Список содержит имена и даты полномочий древнеримских магистратов эпонимов (по которым назывались года): консулов, децемвиров, диктаторов и военных трибунов с консульской властью. Эпонимами в Риме, очевидно, являлись также и интеррексы, однако из …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»