-
1 infirmo
īnfīrmo, āvī, ātum, āre (infirmus), schwächen, entkräften, I) eig.: corpus, nervos, Cels.: alvus hominem infirmat, Cels.: ne ex latere novo munimenta madore infirmarentur, Sall. fr. – promiscuis militum commeatibus legiones, (an Streitkräften) schwächen, Tac. – II) übtr.: 1) im allg., schwächen, erschüttern, fidem testis, Cic.: horum (ducum) alterum sic fuisse infirmatum conscientiā scelerum et fraudum suarum, ut etc., Cic. – 2) insbes., entkräften, a) = wiederlegen, res leves, Cic.: quae vos Academici infirmatis atque tollitis, Cic. – b) außer Kraft setzen = für ungültig erklären, acta illa atque omnes res superioris anni, Cic. Sest. 40: unam tollendo legem ceteras, Liv.: testamentum, ICt.: graviter ferens aliquid a se pactum infirmari, Vell.
-
2 infirmo
īnfīrmo, āvī, ātum, āre (infirmus), schwächen, entkräften, I) eig.: corpus, nervos, Cels.: alvus hominem infirmat, Cels.: ne ex latere novo munimenta madore infirmarentur, Sall. fr. – promiscuis militum commeatibus legiones, (an Streitkräften) schwächen, Tac. – II) übtr.: 1) im allg., schwächen, erschüttern, fidem testis, Cic.: horum (ducum) alterum sic fuisse infirmatum conscientiā scelerum et fraudum suarum, ut etc., Cic. – 2) insbes., entkräften, a) = wiederlegen, res leves, Cic.: quae vos Academici infirmatis atque tollitis, Cic. – b) außer Kraft setzen = für ungültig erklären, acta illa atque omnes res superioris anni, Cic. Sest. 40: unam tollendo legem ceteras, Liv.: testamentum, ICt.: graviter ferens aliquid a se pactum infirmari, Vell. -
3 infirmatio
īnfīrmātio, ōnis, f. (infirmo), die Entkräftung, I) = Widerlegung, rationis, Cic. de inv. 1, 18 u. 2, 62. – II) = Ungültigmachung, rerum iudicatarum infirmatio u. infirmationes, Cic. de lege agr. 2, 8 u. 10: infirmationes iudicationum, Mart. Cap. 5. § 461.
-
4 infirmus
īnfīrmus, a, um, schwach (Ggstz. validus, valens), I) eig., physisch schwach, 1) im allg.: vires, Cic.: caput, Hor.: classis, Cic.: sapor, Colum.: arbor infirmissima, Plin.: valetudo infirmissima, Cic. – v. leb. Wesen, senex (Ggstz. praevalens iuvenis), Liv.: debilis et infirmus (Ggstz. validus), Lampr.: sexus inf. (Ggstz. validior), das schwache (weibl.) Geschlecht, Augustin.: pecus, Ov. – mit ad u. Akk., infirmi homines ad resistendum, Caes. – m. adversus u. Akk., fama, infirmissimum adversus viros fortes telum, Curt. – subst., infirma lineae, die »schwachen Teile«, Plin. 9, 145: infirmiores (Ggstz. valentiores), Varro r. r. 3, 16, 35. – 2) insbes.: a) körperl. angegriffen = abgespannt, sum admodum infirmus, Cic. Acad. 1, 14. – u. = unwohl, unpäßlich, krank (Ggstz. valens), Cels. u. Plin. ep. – b) v. Nahrungsstoffen, Compar. = weniger nahrhaft (Ggstz. firmior, valentior), Superl. = am wenigsten nahrhaft (Ggstz. valentissimus, validissimus), panis, Cels.: res, Cels. – II) übtr.: A) im allg., schwach, gewichtlos, cautiones, Cic.: senatus consultum, unwirksamer (Ggstz. validum), Tac.: nuptiae, ungültige, Ter.: res infirma ad probandum, Cic. – B) geistig u. moralisch schwach, a) geistig schwach, bald = zaghaft, animus, Caes.: animo infirmo esse, kleinmütig sein, Cic.: desiderium, Tac.: infirmiores, die Zaghaften, Furchtsamen, Caes. b. c. 1, 3, 5. – bald = schwachsinnig, von Vorurteilen abhängig, abergläubisch, sum paulo infirmior, ich bin ein minder starker Geist, Hor. sat. 1, 9, 71. – b) moralisch, ohne Festigkeit des Charakters, unzuverlässig, animus, Ter.: homines infirmissimi, Colum.
-
5 infirmatio
īnfīrmātio, ōnis, f. (infirmo), die Entkräftung, I) = Widerlegung, rationis, Cic. de inv. 1, 18 u. 2, 62. – II) = Ungültigmachung, rerum iudicatarum infirmatio u. infirmationes, Cic. de lege agr. 2, 8 u. 10: infirmationes iudicationum, Mart. Cap. 5. § 461.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infirmatio
-
6 infirmus
īnfīrmus, a, um, schwach (Ggstz. validus, valens), I) eig., physisch schwach, 1) im allg.: vires, Cic.: caput, Hor.: classis, Cic.: sapor, Colum.: arbor infirmissima, Plin.: valetudo infirmissima, Cic. – v. leb. Wesen, senex (Ggstz. praevalens iuvenis), Liv.: debilis et infirmus (Ggstz. validus), Lampr.: sexus inf. (Ggstz. validior), das schwache (weibl.) Geschlecht, Augustin.: pecus, Ov. – mit ad u. Akk., infirmi homines ad resistendum, Caes. – m. adversus u. Akk., fama, infirmissimum adversus viros fortes telum, Curt. – subst., infirma lineae, die »schwachen Teile«, Plin. 9, 145: infirmiores (Ggstz. valentiores), Varro r. r. 3, 16, 35. – 2) insbes.: a) körperl. angegriffen = abgespannt, sum admodum infirmus, Cic. Acad. 1, 14. – u. = unwohl, unpäßlich, krank (Ggstz. valens), Cels. u. Plin. ep. – b) v. Nahrungsstoffen, Compar. = weniger nahrhaft (Ggstz. firmior, valentior), Superl. = am wenigsten nahrhaft (Ggstz. valentissimus, validissimus), panis, Cels.: res, Cels. – II) übtr.: A) im allg., schwach, gewichtlos, cautiones, Cic.: senatus consultum, unwirksamer (Ggstz. validum), Tac.: nuptiae, ungültige, Ter.: res infirma ad probandum, Cic. – B) geistig u. moralisch schwach, a) geistig schwach, bald = zaghaft, animus, Caes.: animo infirmo esse, kleinmütig sein, Cic.: desiderium, Tac.: infirmiores, die Zaghaften,————Furchtsamen, Caes. b. c. 1, 3, 5. – bald = schwachsinnig, von Vorurteilen abhängig, abergläubisch, sum paulo infirmior, ich bin ein minder starker Geist, Hor. sat. 1, 9, 71. – b) moralisch, ohne Festigkeit des Charakters, unzuverlässig, animus, Ter.: homines infirmissimi, Colum.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infirmus
См. также в других словарях:
infirmo — in·fìr·mo agg., s.m. LE var. → infermo … Dizionario italiano
Karl Benjamin Acoluth — (* 2. Juli 1726 in Pirna; † 29. Dezember 1800 in Bautzen) war ein deutscher Jurist und Schriftsteller. Leben Der Sohn des Doktor der Medizin und späteren praktischen Arztes und Apothekers in Zittau Johann Carl Acolut hatte das Gymnasium in Zittau … Deutsch Wikipedia
AEGIPAN — a poetis Pan est cognominatus, quod pedes caprinos haberet. Inde Aegipanes homines nudi, leves, et caprinos pedes habentes. Propert. l. 3. eleg, 16. Mollia Dircaeae pulsabunt tympana Thebae, Capripedes calamô Panes hiante canent. Mela l. 1. c. 8 … Hofmann J. Lexicon universale
CHERUB — Hebr. Gap desc: Hebrew est alata imago, similis iuveni, dici volunt ex sicut, et rebe, puer, adolescens. Chaldaice enim reba est crescere, adolescere. In Scriptura sancta vox legitut pro angelo, et specie angeli, qui, ut alatus iuvenis pingitur,… … Hofmann J. Lexicon universale
CONSOLATI — genus Albigensium, qui alias Perfecti quoque, quibus alii (alterum Albigensium genus) fecerunt pactum, quod ipsi vocant la Convenesa, i. e. convenientiam, quod in fine vitae per eos recipi vellent ad sectam ipsorum: cuiusmodi receptio passim… … Hofmann J. Lexicon universale
OCULI moribundo — ante ipsum animae exitum, nec tactu, nedum pressurâ digitorum, utcumque leviusculâ quidem, apud Hebraeos regulariter claudebantur; ne inde qui sic clauderet, adeo infirmo mortem forte acceleraret. Mortuo vero claudi ab adstantibus, maxime… … Hofmann J. Lexicon universale
TRACHELUS — seu TRACHALUS, purpurae genus Posidippo, apud Athenaeum, ubi μηκώνια, πίννας, τραχήλους, μύας κλ. in iis recenset, et Hesychio, Τραχήλους, τὰς πορφύρας. Sed proprie non tam purpurae sic dicuntur, quam purpurarum, imo et muricum, cervices. De… … Hofmann J. Lexicon universale
TZACONITAE — apud Luithprandum Legat. Nec infirmo animô Magistro Tzaconitae occurrunt, quem dum in fugam verterent et Lacones sunt, qui Tzacones et Tzaconitae recentiori aevô dici coeperunt, vide Niceph. Gregoram, l. 4. Ioh. Leunclavium, Dominic. Macrum,… … Hofmann J. Lexicon universale
WOLFIUS Hieronymus — Oetingâ Rhaetus, familiâ nobili et antiquâ, corpore tam tenellô fuit ac infirmo, ut Pater, eum a studiis prohibiturus, sumptus ipsi ad Academias studiorum causâ profecturo negaret. Tubingae igitur Studiosis operam suam addixit, inter serviendum… … Hofmann J. Lexicon universale
infermo — in·fér·mo agg., s.m. 1. agg., s.m. CO malato: curare una persona inferma; assistere, visitare gli infermi; restare, cadere infermo Sinonimi: ammalato. 2. agg. LE debole, incerto, spec. moralmente: l alma nudrita sempre in doglia e n pene ... sì… … Dizionario italiano
infirme — an., handicapé : bétour m. (Bogève) ; infirmo, a, e (Albanais.001, Villards Thônes). A1) infirme // handicapé infirme d une main ou des deux mains /// d un bras ou des deux bras ; manchot : mangueûrno, a, e <sans anse> (001) … Dictionnaire Français-Savoyard