Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

īnfīrmātio

  • 1 infirmatio

    infirmātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'infirmer, action d'affaiblir. [st2]2 [-] annulation. [st2]3 [-] réfutation.
    * * *
    infirmātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'infirmer, action d'affaiblir. [st2]2 [-] annulation. [st2]3 [-] réfutation.
    * * *
        Infirmatio, Verb. Cic. Affoiblissement, Debilitement, Confutation.

    Dictionarium latinogallicum > infirmatio

  • 2 infirmatio

    īnfīrmātio, ōnis, f. (infirmo), die Entkräftung, I) = Widerlegung, rationis, Cic. de inv. 1, 18 u. 2, 62. – II) = Ungültigmachung, rerum iudicatarum infirmatio u. infirmationes, Cic. de lege agr. 2, 8 u. 10: infirmationes iudicationum, Mart. Cap. 5. § 461.

    lateinisch-deutsches > infirmatio

  • 3 infirmatio

    īnfīrmātio, ōnis, f. (infirmo), die Entkräftung, I) = Widerlegung, rationis, Cic. de inv. 1, 18 u. 2, 62. – II) = Ungültigmachung, rerum iudicatarum infirmatio u. infirmationes, Cic. de lege agr. 2, 8 u. 10: infirmationes iudicationum, Mart. Cap. 5. § 461.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infirmatio

  • 4 infirmatio

    īnfirmātio, ōnis f. [ infirmo ]
    1) лишение силы, ослабление, опровержение ( rationis C)
    2) отмена, аннулирование, уничтожение ( rerum judicatarum C)

    Латинско-русский словарь > infirmatio

  • 5 īnfīrmātiō

        īnfīrmātiō ōnis, f    [infirmo], a weakening, invalidating: Rerum iudicatarum: rationis, refutation.

    Latin-English dictionary > īnfīrmātiō

  • 6 infirmatio

    infirmātĭo, ōnis. f. [1. infirmo], a weakening, invalidating.
    I.
    Rerum judicatarum, Cic. Agr. 2, 3, 8; 2, 4, 10.—
    II.
    Transf., a refuting, disproving:

    judicatio est, quae ex infirmatione et confirmatione rationis nascitur controversia,

    Cic. Inv. 1, 13, 18; 2, 21, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > infirmatio

  • 7 infirmatio

    weakening / refusing / invalidating.

    Latin-English dictionary of medieval > infirmatio

  • 8 iūdicātus

        iūdicātus adj.    [P. of iudico], decided, determined: res iudicata, a precedent: infirmatio rerum iudicatarum.—As subst, a condemned person: iudicatum duci.

    Latin-English dictionary > iūdicātus

  • 9 judico

    jūdĭco, āvi, ātum, 1 (judicassit for judicaverit, Cic. Leg. 3, 3, 6), v. a. [judex], to examine judicially, to judge, be a judge, pass judgment, decide (syn.: judicium facio, reddo; class.).
    I.
    Lit.:

    si recte et ordine judicaris,

    Cic. Rosc. Am. 48, 138:

    cum magistratus judicassit,

    id. Leg. 3, 3, 6:

    ordo alius ad res judicandas postulatur,

    id. Div. in Caecil. 3, 8:

    aliquid contra aliquem,

    id. Fl. 4, 11:

    judicare, deberi viro dotem,

    id. Caecin. 25 fin.:

    homo in rebus judicandis spectatus et cognitus,

    id. Verr. 1, 10, 29:

    judicantem vidimus Aeacum,

    Hor. C. 2, 13, 22:

    ad judicandum evocari,

    Suet. Galb. 14:

    ne aut spoliaret fama probatum virum, si contra judicavisset,

    Cic. Off. 3, 19, 77:

    de bene meritis civibus potestas judicandi,

    id. Mil. 2, 4:

    res,

    id. Phil. 1, 8, 20; id. Verr. 2, 2, 31, § 76:

    ex aequo et bono,

    id. Caecin. 23, 63:

    mihi tris hodie litis judicandas dicito,

    Plaut. Merc. 2, 2, 10.—With kindred acc.: inclytum judicium, Poët. ap. Cic. Div. 1, 50, 114. —Esp.,
    B.
    To condemn = damnare;

    quo jam diu sum judicatus,

    Plaut. Men. 1, 1, 20:

    judicati atque addicti,

    Liv. 6, 34, 2; 6, 14, 10:

    judicatum pecuniae,

    id. 6, 14, 3:

    quoad vel capitis vel pecuniae judicasset privato,

    id. 26, 3, 8:

    quique judicati pecuniae in vinculis essent,

    id. 23, 14, 3:

    judicare aliquem pecuniae,

    to fine, Gell. 20, 1, 47:

    alicui perduellionem judicare,

    Liv. 1, 26.—
    II.
    Transf. beyond the legal sphere.
    A.
    To judge, judge of a thing:

    aliquid oculorum fallacissimo sensu,

    Cic. Div. 2, 43, 91:

    quod egomet multis argumentis jam antea judicāram,

    id. Fam. 3, 4, 1:

    sic statuo et judico, neminem, etc.,

    id. de Or. 2, 28, 22.—
    B.
    To declare, proclaim a person to be any thing:

    judicetur non verbo sed re, non modo non consul, sed etiam, hostis Antonius,

    Cic. Phil. 3, 6, 14:

    Deiotarum unum fidelem populo Romano,

    id. ib. 11, 13, 34:

    cujus rei exemplum pulcherrimum judicarem,

    Caes. B. G. 7, 77.—
    C.
    To determine, resolve, conclude:

    de itinere ipsos brevi tempore judicaturos,

    Caes. B. G. 1, 40.—
    D.
    To adjudge, make over to a person:

    nam ego ad Menaechmum nunc eo, cui jam diu Sum judicatus (al. quo),

    Plaut. Men. 1, 1, 20:

    judicata pecunia,

    Val. Max. 4, 1, 8.—Hence, jūdĭ-cātus, a, um, P. a., decided, determined:

    mihi judicatum est deponere illam personam,

    I am determined, Cic. Fam. 7, 33, 2:

    res judicata,

    a decided matter taken as a precedent for other cases, id. Top. 5, 28; Quint. 5, 2, 1:

    infirmatio rerum judicatarum,

    Cic. Agr. 2, 3, 8.—Also, sentenced, condemned:

    judicatum duci,

    Cic. de Or. 2, 63. —Hence, subst.: jūdĭcātum, i, n., a matter judged or decided; a decision, judgment, precedent, authority:

    judicatum est id, de quo sententia lata est, aut decretum interpositum,

    Auct. Her. 2, 13, 19:

    judicatum est, de quo ante jam sententia alicujus... constitutum est,

    Cic. Inv. 2, 22, 68; id. Flac. 20, 48:

    quamvis postea judicatum fiat, tamen actio data non intercidit,

    Dig. 27, 3, 21.—
    B.
    An award, a fine:

    solvere,

    Cic. Quint. 13, 44; 7, 29.— Adv.: jūdĭcātō, deliberately (post-class.), Gell. 14, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > judico

См. также в других словарях:

  • infirmation — [ ɛ̃firmasjɔ̃ ] n. f. • 1499; lat. infirmatio 1 ♦ Dr. Annulation partielle ou totale d une décision de justice par le juge d appel. ⇒ démenti. Infirmation d un jugement. ⇒ annulation. 2 ♦ Didact. Action d infirmer (une assertion, un texte, etc.) …   Encyclopédie Universelle

  • affoiblissement — Affoiblissement, Infirmatio, Debilitatio …   Thresor de la langue françoyse

  • contredicts — Contredicts, Argumenta refellentia, B. Vieux titres et enseignemens authentiques, et sans contredict, ou non sujects à contredict, Authoritatum scriptarum fides vetusta et consignata, et eleuatione maior, B. Un titre ou enseignement non suject à… …   Thresor de la langue françoyse

  • leud- —     leud     English meaning: to bend (intr.); bent, small, etc..     Deutsche Übersetzung: etwa ‘sich ducken”, daher “geduckt, klein, sich vor jemand ducken, klein machen, heucheln”     Material: Welsh lludded “ tiredness “ (*loudetü, compare O …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • infirmation — ˌinfə(r)ˈmāshən noun ( s) Etymology: Latin infirmation , infirmatio, from infirmatus (past participle of infirmare to infirm) + ion , io ion : the process of infirming or making invalid opposed to confirmation …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»