Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

iūdicātus

  • 1 iūdicātus

        iūdicātus ūs, m    [iudico], a judgeship, office of judge: isti ordini iudicatus non patebit.

    Latin-English dictionary > iūdicātus

  • 2 iudicatus

    iūdicātus, ūs, m. (iudico), das Richteramt, Cic. Phil. 1, 20. Gell. 14, 2. § 25.

    lateinisch-deutsches > iudicatus

  • 3 iudicatus

    iūdicātus, ūs, m. (iudico), das Richteramt, Cic. Phil. 1, 20. Gell. 14, 2. § 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iudicatus

  • 4 iūdicātus

        iūdicātus adj.    [P. of iudico], decided, determined: res iudicata, a precedent: infirmatio rerum iudicatarum.—As subst, a condemned person: iudicatum duci.

    Latin-English dictionary > iūdicātus

  • 5 iudicatus

    I.
        Iudicatus, pen. prod. Participium. Cic. Jugé.
    \
        Ne iudicatum sit. Vlpianus. Que la sentence ne vaille rien.
    \
        Homo iudicatus. Liu. Condamné, Jugé.
    II.
        Iudicatus, huius iudicatus, pen. prod. Cic. Povoir et puissance ou authorité de juger, Judicature.

    Dictionarium latinogallicum > iudicatus

  • 6 iudico

    iūdico, āvī, ātum, āre (ius dico; vgl. Varro LL. 6, 61), Recht sprechen, I) gerichtlich untersuchen, Richter sein, Cic. u.a.: dah. qui iudicat = iudex, Cic., od. insbes. = praetor, Cic.: u. iudicaturi = iudices, Mela: alqm a studio iudicandi revocare, von der Vorliebe zu Gerichtsverhandlungen abbringen, Amm. 30, 4, 1. – II) den richterlichen Ausspruch tun, aburteilen, gerichtlich entscheiden, erkennen, A) eig.: non iud., Cic.: iud. rem, Cic., od. (im allg.) res, das Richteramt üben, Cic. (s. Halm Cic. div. in Caecil. 8): u. so homo in rebus iudicandis spectatus et cognitus, Cic.: rem iudicatam perimere, das Urteil ganz umstoßen, ICt.: res iudicatas irritas facere (umstoßen), Cic.: iud. falsum, Cic.: lites (stlites), Cic.: de ea re inter Marcellos et Claudios patricios (v. den Zentumvirn), Cic.: alqd contra alqm, in etwas gegen jmd. den richterlichen Ausspruch tun, in etwas jmd. verurteilen, Cic. – mit folg. Acc. u. Infin., deberi dotem, Cic.: eos contra rem publicam fecisse, Sall.: im Passiv m. Nom. u. Infin., Malleolus iudicatus est matrem necasse, Cornif. rhet. 1, 23; aber unpers. iudicatum est mit Acc. u. Infin., sed eo certamine vicisse Theopompum iudicatum est, Gell. 10, 18, 6. – iud. alqm, verurteilen, ut iudicetur, qui etc., Cic.: quo iam diu sum iudicatus (zugesprochen), Plaut.: iud. alci perduellionem, Liv.: alci perduellionis, Liv.: alci vel capitis vel pecuniae, Liv.: confessi aeris ac debiti iudicati, Gell. (vgl. Fabri Liv. 23, 14, 3). – iudicata res, eine abgeurteilte Sache (die dah. auch als Norm für andere Fälle gilt, also ein jurist. praeiudicium begründet), Cic. – B) übtr.: 1) den Ausspruch tun, entscheiden, beschließen, bestimmen, sibi ipsi, eigenmächtig, Caes.: cetera ex eventu, Tac.: ita dis immortalibus iudicantibus, ut etc., Iustin.: impers., iudicatum est, es ist entschieden, ausgemacht, gewiß, Cic. – übtr., victoria belli iudicavit, Cic. – 2) urteilen, a) übh.: ii, quos ego posse iudicare arbitrarer, urteilsfähige Männer, Cic.: recte de Catone, Cic.: Iove aequo, ohne Jupiters Zorn, d.i. mit gesundem Menschenverstand, Hor.: de alqa re, Cic. u. Caes.: de alqo, Caes.: m. folg. an u. Konj., posses tamen iudicare, an id ipsum satis elegans esset, Plin. ep. 2, 5, 11. – b) etwas beurteilen, schätzen, taxieren, schließen, alqd (ex) alqa re, etwas nach etwas, alqd ex aliarum ingeniis, Ter.: ex aequo, Cic.: prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa, Cic.: multis rebus (aus vielen Umständen), Cic.: pondere, Cic.: sensu oculorum, Cic.: alqd a veri sensu, Brut. in Cic. ep. – c) urteilen = dafür halten, der Meinung sein, glauben, quod ante iudicaram, Cic.: m. dopp. Acc., alqd pulcherrimum (für sehr schön), Caes.: ebenso alqm idoneum, Caes.: ignominiam (für eine Schmach) iudicat gladiator cum inferiore componi, Sen. – m. folg. Acc. u. Infin., sic statuo et iudico neminem omnium tot et tanta habuisse ornamenta dicendi, Cic.: cur hunc tam temere quisquam ab officio discessurum iudicaret? Caes.: im Passiv m. Nom. u. Infin., nos bene emisse iudicati sumus, Cic.: cupidior iudicatus est hic fuisse quam ceteri, Cic. – unpers., iudicandum est m. Acc. u. Infin., quae si hominibus solis nota sunt, hominum causā facta esse iudicandum est, Cic. de nat. deor. 2, 155. – d) öffentlich erklären, bes. m. dopp. Acc. (im Passiv m. dopp. Nom.) = jmd. für od. zu usw., Socratem sapientissimum, Cic.: alqm hostem, Nep.: alqs iudicatur hostis ab alqo, Iustin.: qui fortissimi iudicati essent, Curt. – alqd dignum poenā, Phaedr.: ipse iudicavit, quam etc., Cic. – im Abl. absol., Dolabellā hoste (zum F.) iudicato, Cic.: u. hostibus omnibus iudicatis, Planc. in Cic. ep.: im Dativ, remisit hosti iudicato (Antonio) amicos, dem zum F. erklärten, Suet. – / Archaist. Infin. Präs. Pass. iudicarei, Corp. inscr. Lat. 1, 205. col. 2. lin. 24. – arch. Schreibung ioudicet, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 37: ioudicaverit, ibid. 1, 197, 20: ioudicetur, ibid. 1, 197, 11: ioudicandus, ibid. 1, 198, 82 u. 200, 39.

    lateinisch-deutsches > iudico

  • 7 iudico

    iūdico, āvī, ātum, āre (ius dico; vgl. Varro LL. 6, 61), Recht sprechen, I) gerichtlich untersuchen, Richter sein, Cic. u.a.: dah. qui iudicat = iudex, Cic., od. insbes. = praetor, Cic.: u. iudicaturi = iudices, Mela: alqm a studio iudicandi revocare, von der Vorliebe zu Gerichtsverhandlungen abbringen, Amm. 30, 4, 1. – II) den richterlichen Ausspruch tun, aburteilen, gerichtlich entscheiden, erkennen, A) eig.: non iud., Cic.: iud. rem, Cic., od. (im allg.) res, das Richteramt üben, Cic. (s. Halm Cic. div. in Caecil. 8): u. so homo in rebus iudicandis spectatus et cognitus, Cic.: rem iudicatam perimere, das Urteil ganz umstoßen, ICt.: res iudicatas irritas facere (umstoßen), Cic.: iud. falsum, Cic.: lites (stlites), Cic.: de ea re inter Marcellos et Claudios patricios (v. den Zentumvirn), Cic.: alqd contra alqm, in etwas gegen jmd. den richterlichen Ausspruch tun, in etwas jmd. verurteilen, Cic. – mit folg. Acc. u. Infin., deberi dotem, Cic.: eos contra rem publicam fecisse, Sall.: im Passiv m. Nom. u. Infin., Malleolus iudicatus est matrem necasse, Cornif. rhet. 1, 23; aber unpers. iudicatum est mit Acc. u. Infin., sed eo certamine vicisse Theopompum iudicatum est, Gell. 10, 18, 6. – iud. alqm, verurteilen, ut iudicetur, qui etc., Cic.: quo iam diu sum iudicatus (zugesprochen), Plaut.: iud. alci perduellionem, Liv.: alci perduellionis, Liv.: alci vel capitis
    ————
    vel pecuniae, Liv.: confessi aeris ac debiti iudicati, Gell. (vgl. Fabri Liv. 23, 14, 3). – iudicata res, eine abgeurteilte Sache (die dah. auch als Norm für andere Fälle gilt, also ein jurist. praeiudicium begründet), Cic. – B) übtr.: 1) den Ausspruch tun, entscheiden, beschließen, bestimmen, sibi ipsi, eigenmächtig, Caes.: cetera ex eventu, Tac.: ita dis immortalibus iudicantibus, ut etc., Iustin.: impers., iudicatum est, es ist entschieden, ausgemacht, gewiß, Cic. – übtr., victoria belli iudicavit, Cic. – 2) urteilen, a) übh.: ii, quos ego posse iudicare arbitrarer, urteilsfähige Männer, Cic.: recte de Catone, Cic.: Iove aequo, ohne Jupiters Zorn, d.i. mit gesundem Menschenverstand, Hor.: de alqa re, Cic. u. Caes.: de alqo, Caes.: m. folg. an u. Konj., posses tamen iudicare, an id ipsum satis elegans esset, Plin. ep. 2, 5, 11. – b) etwas beurteilen, schätzen, taxieren, schließen, alqd (ex) alqa re, etwas nach etwas, alqd ex aliarum ingeniis, Ter.: ex aequo, Cic.: prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa, Cic.: multis rebus (aus vielen Umständen), Cic.: pondere, Cic.: sensu oculorum, Cic.: alqd a veri sensu, Brut. in Cic. ep. – c) urteilen = dafür halten, der Meinung sein, glauben, quod ante iudicaram, Cic.: m. dopp. Acc., alqd pulcherrimum (für sehr schön), Caes.: ebenso alqm idoneum, Caes.: ignominiam (für eine Schmach) iudicat gladiator cum inferiore componi,
    ————
    Sen. – m. folg. Acc. u. Infin., sic statuo et iudico neminem omnium tot et tanta habuisse ornamenta dicendi, Cic.: cur hunc tam temere quisquam ab officio discessurum iudicaret? Caes.: im Passiv m. Nom. u. Infin., nos bene emisse iudicati sumus, Cic.: cupidior iudicatus est hic fuisse quam ceteri, Cic. – unpers., iudicandum est m. Acc. u. Infin., quae si hominibus solis nota sunt, hominum causā facta esse iudicandum est, Cic. de nat. deor. 2, 155. – d) öffentlich erklären, bes. m. dopp. Acc. (im Passiv m. dopp. Nom.) = jmd. für od. zu usw., Socratem sapientissimum, Cic.: alqm hostem, Nep.: alqs iudicatur hostis ab alqo, Iustin.: qui fortissimi iudicati essent, Curt. – alqd dignum poenā, Phaedr.: ipse iudicavit, quam etc., Cic. – im Abl. absol., Dolabellā hoste (zum F.) iudicato, Cic.: u. hostibus omnibus iudicatis, Planc. in Cic. ep.: im Dativ, remisit hosti iudicato (Antonio) amicos, dem zum F. erklärten, Suet. – Archaist. Infin. Präs. Pass. iudicarei, Corp. inscr. Lat. 1, 205. col. 2. lin. 24. – arch. Schreibung ioudicet, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 37: ioudicaverit, ibid. 1, 197, 20: ioudicetur, ibid. 1, 197, 11: ioudicandus, ibid. 1, 198, 82 u. 200, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iudico

  • 8 iudico

        Iudico, iudicas, pen. cor. iudicare. Juger en soymesme et estimer.
    \
        Animo suo iudicare hominem maximi pretii esse. Terent. Selon sa fantasie et opinion l'estimer, etc.
    \
        Iudicare. Plaut. Juger et condamner.
    \
        Iudicare perduellionem alicui. Liu. Le condamner de, etc.
    \
        Iudicare, cum genitiuo. Neratius, Si ipsius rei quae petebatur, tutor iudicatus fuerit. S'il a esté condamné de rendre ce qu'on luy demandoit.
    \
        Iudicatus pecuniae. Liu. Condamné à quelque somme de deniers.
    \
        Iudicare. Liuius. Offrir d'accorder et convenir de juges et arbitres.
    \
        Iudicare sub formula. Seneca. Juger à la rigueur de droict.

    Dictionarium latinogallicum > iudico

  • 9 iniudicatus

    in-iūdicātus, a, um (in u. iudico), I) nicht verurteilt, nicht förmlich vor Gericht gestellt, Cato oratt. 8. fr. 1. – II) unentschieden, causa, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 1, 8: alqd iniudicatum relinquere, Quint. 10, 1, 67. Gell. 5, 10, 15.

    lateinisch-deutsches > iniudicatus

  • 10 iudicato

    iūdicātō, Adv. (iudicatus, Partic. v. iudico), mit Überlegung, bedächtig, Gell. 14, 1. § 2.

    lateinisch-deutsches > iudicato

  • 11 iniudicatus

    in-iūdicātus, a, um (in u. iudico), I) nicht verurteilt, nicht förmlich vor Gericht gestellt, Cato oratt. 8. fr. 1. – II) unentschieden, causa, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 1, 8: alqd iniudicatum relinquere, Quint. 10, 1, 67. Gell. 5, 10, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iniudicatus

  • 12 iudicato

    iūdicātō, Adv. (iudicatus, Partic. v. iudico), mit Überlegung, bedächtig, Gell. 14, 1. § 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iudicato

См. также в других словарях:

  • condamner — Condamner, Condemnare, Damnare. Condamner avant, ou devant, Praedamnare. Faire condamner, Condemnare dicitur accusator reum. Il a fait condamner sa partie par justice, Reum damnauit ad iudicem. B. Faire condamner sa partie à l amende, et és… …   Thresor de la langue françoyse

  • judicature — Judicature, Office de judicature, Iudicatus. B. Tenir office de judicature, Magistratum iudicialem capere. B. Un office de judicature achetée, Iudicatus aere partus. B …   Thresor de la langue françoyse

  • ЕВХАРИСТИЯ. ЧАСТЬ II — Е. в православной Церкви II тысячелетия Е. в Византии в XI в. К XI в. визант. богослужение приобрело почти тот вид, какой оно сохраняло в правосл. Церкви все последующее тысячелетие; в его основе лежала древняя к польская традиция, значительно… …   Православная энциклопедия

  • Giudicati — The Giudicati of Sardinia. The giudicati (singular giudicato) were the indigenous kingdoms of Sardinia from about 900 until 1410, when the last fell to the Aragonese. The rulers of the giudicati were giudici (singular giudice), from the Latin… …   Wikipedia

  • Pietro Donato — (1380 ndash;1447) was a Renaissance humanist and the Bishop of Padua (from 1428). He was a noted bibliophile, epigraphist, collector, and patron of art. Born to a Venetian patrician family, Pietro received his education at the humanist boarding… …   Wikipedia

  • Vivodina — Vivodina …   Deutsch Wikipedia

  • МАНУС ФЕРРЕЯ — •Manus ferrĕa, см. Πολιορκία, 16. •Manus iniectio (юр.), древнейшим средством для взыскания долгов было у римлян legis actio pеr manus iniectionem, которое истец применял к обвиненному должнику,… …   Реальный словарь классических древностей

  • Manus iniectio —    • Manus iniectio          (юр.), древнейшим средством для взыскания долгов было у римлян legis actio pеr manus iniectionem, которое истец применял к обвиненному должнику, чтобы поставить его в рабоподобное положение и этим принудить к уплате.… …   Реальный словарь классических древностей

  • AGLAUS — Psophidius, Arcadum pauperrimus, ab Apolline felicior Gyge iudicatus, quod agelli sui limites numquam egressus esset, parvuli ruris fructibus contentus. Plin. l. 7. c. 46. Val Max. l. 7. c. 1. ex. 2 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ASYLUM — templum a Romulo aedificatum. Graece Α῎συλον, habet affinitatem cum Ebraeo Gap desc: Hebrew quod est nemus. Et silvas interdum fuisse Asylum, vel fidem fecerit hoc Maronis Virg. Aen. l. 8. v. 342. Hinc lucum ingentem, quem Romulus acer Asylum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BRUNO — I. BRUNO Coloniensis, Remis Theologiam docuit. Vocibus Raimondi Diocris, Canonici Parisiensis, qui opinione Sanctitatis relictâ obiit Lutetiae, se post mortem in feretro erigentis, et horribili sonô tribus diebus continuo se subsequentibus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»