-
1 infinitivus
īnfīnītīvus, a, um [ infinitus ](modus) i. грам. — неопределённое наклонение, инфинитив -
2 inf.
infinitivus - инфинитив -
3 inf.
infinitivus - инфинитив -
4 infinitus
īn-fīnītus, a, um1) неограниченный, беспредельный ( potestas L); безграничный ( odium C)2) бесконечный ( tempus C); нескончаемый ( bellum Nep); бесчисленный, несметный ( multitudo C)3)а) отвлечённый, общий, неопределённыйб) грам.verbum infinitum или modus infinitus Q — infinitivus (см.) -
5 perpetuus
a, um [ per + peto ]1)а) непрерывный, сплошной (montes PM; paludes Cs; agmen C)б) цельный, неразрубленный ( bovis tergum V); целостный, связный, охватывающий целый круг сказаний (carmen H, O); целый (dies, triduum Ter)vitā perpetuā Nep, Cs — в течение всей жизниquaestio perpetua юр. C — постоянный уголовно-следственный суд, но ритор. C вопрос общего характера2) постоянный, вечный (ver O; pax C, Sl; sopor H); неизменный ( cursus stellarum C)3) непоколебимый ( voluntas C); неугасимый ( ignis Vestae C)4) пожизненный (imperium Nep; tribunus L)5) всеобщий, общеобязательный ( jus C)6)modus p. (= infinitivus) грам. — инфинитив -
6 Условные сокращения и обозначения
abl. - ablativus (sc. casus) - аблятивacc. - accusativus (sc. casus) - винительный падежadj. - adjectivum (sc. nomen) - имя прилагательноеoooadv. - adverbium - наречиеc. - cum - с, вместе с (например, c. abl. = cum ablativo с аблятивом)compar. - comparativus (sc. gradus) - сравнительная степеньconj. - conjunctio - союзconjunct. - conjunctivus (sc. modus) - сослагательное наклонениеdat. - dativus (sc. casus) - дательный падежdefect. - defectivum (sc. verbum) - недостаточный глаголdem. - demonstrativum (sc. pronomen) - указательное местоимениеdeminut. - demminutivum (sc. verbum) - уменьшительное словоdistribut. - distributivum (sc. numerale) - разделительное числительноеelat. – elativus (sc. gradus) букв.: 'поднятый, возвышенный’. Прилагательное в превосходной степени, употреблённой безотносительно к объекту сравненияetc. – et cetera – и так далееf – femininum (sc. genus) – женский родfut. – futurum (sc. tempus) – будущее времяgen. – genetivus (sc. casus) – родительный падежimperat. – imperativus (sc. modus) – повелительное наклонениеimpers. – impersonale (sc. verbum) – безличный глагол, безличное значениеindecl. - indeclinabile (sc. verbum) – несклоняемое словоindef. - indefinitum (sc. pronomen) - неопределённое местоимениеindic. - indicativus (sc. modus) - изъявительное наклонениеinf. - infinitivus (sc. modus) - неопределённое наклонениеintens. - intensivum (sc. verbum) –слово (преимущественно глагол) в усилительном значенииinterj. – interjectio – междометиеinterr. - interrogativum (sc. pronomen) - вопросительное местоимениеintrans. – intransitivum (sc. verbum) – непереходный глагол, непереходное значениеm – masculinum (sc. genus) – мужской родn – neutrum (sc. genus) – средний родnom. – nominativus (sc. casus) - именительный падежnum. - numerale (sc. nomen) - имя числительноеpart. - participium - причастиеpass. – passivum (sc. genus) – страдательный залогperf. – perfectum (sc. tempus) – перфектpl. – pluralis (sc. numerus) – множественное числоpl.t. – plurale tantum – только множественное (число)posit. - positivus (sc. gradus) - положительная степеньpostposit. – postpositio – постпозитивный предлог или союзpraep. – praepositio – предлогpraes. – praesens (sc. tempus) – настоящее времяpron. - pronomen - местоимениеrelat. - relativum (sc. pronomen) - относительное местоимениеsc. - scilicet - подразумеваетсяsg. – singularis (sc. numerus) – единственное числоsubst. - substantivum (sc. nomen) - имя существительноеsup. - supinum - супинsuperl. - superlativus (sc. gradus) - превосходная степеньtrans. – transitivum (sc. verbum) – переходный глагол, переходное значениеvoc. – vocativus (sc. casus) - звательный падеж(gen.sg.) – в родительном падеже единственного числа(m = f = n) – прилагательное или местоимение одинаково пишется во всех 3 родах(m = f,n) - прилагательное или местоимение одинаково пишется в мужском и женском родах(m,f,n) - прилагательное или местоимение неодинаково пишется во всех 3 родахp.p.p. – participium perfecti passivi – страдательное причастие прошедшего времени* данное слово отсутствует в словаре.Дворецкого И.Х.Dictionary Latin-Russian new > Условные сокращения и обозначения
См. также в других словарях:
Infinitīvus — Infinitīvus, diejenige Form des Zeitworts, welche die Thätigkeit od. den Zustand, ohne Bezeichnung eines Subjectes u. des Numerus als abstracten Begriff darstellt, sich also dem Substantivum nähert, von diesem aber dadurch verschieden ist, daß er … Pierer's Universal-Lexikon
HEBREW LANGUAGE — This entry is arranged according to the following scheme: pre biblical biblical the dead sea scrolls mishnaic medieval modern period A detailed table of contents precedes each section. PRE BIBLICAL nature of the evidence the sources phonology… … Encyclopedia of Judaism
infinitif — infinitif, ive [ ɛ̃finitif, iv ] n. et adj. • XIVe; lat. gramm. infinitivus modus I ♦ N. m. Forme nominale du verbe exprimant l idée de l action ou de l état, sans indication de personne ni de temps. « Aimer », « finir », « perdre », « vouloir »… … Encyclopédie Universelle
Infinitiv — Grundform; Nennform * * * Ịn|fi|ni|tiv 〈m. 1; Gramm.〉 Ausgangsform des Verbs, aus der sich dann weitere ableiten lassen; Sy Grundform (3), 〈veraltet〉 Nennform; → Lexikon der Sprachlehre [<lat. (modus) infinitivus „nicht näher bestimmte… … Universal-Lexikon
infinitiv — INFINITÍV, infinitive, s.n. (gram.; adesea adjectival) Mod nepersonal, considerat drept forma tip a verbului şi care denumeşte acţiunea exprimată de verb fără referire la nuanţele ei modale, temporale sau personale. – Din fr. infinitif, lat.… … Dicționar Român
инфинитив — а; м. [лат. infinitivus] Грамм. Неопределённая форма глагола. Употребление глагола в инфинитиве. ◁ Инфинитивный, ая, ое. И ое предложение. * * * инфинитив (от лат. infinitivus неопределённый) (неопределённая форма глагола, устар. неопределённое … Энциклопедический словарь
инфинитив — (лат. infinitivus (modus)) ерам, неопределенная форма глагола. Новый словарь иностранных слов. by EdwART, , 2009. инфинитив инфинитива, м. [латин. infinitivus] (лингв.). Форма глагола, обозначающая действие без отношения его к лицу, времени и… … Словарь иностранных слов русского языка
infinitivo — (инфинитив, неопределенная форма глагола | infinitif | Infinitiv | infinitive | infinito [сущ. ], infinitivo [прил.]) Именная форма, главная функция которой выражать в чистом виде только процесс, обозначаемый глаголом. Будучи именной формой,… … Пятиязычный словарь лингвистических терминов
Infinitivo — ► adjetivo/ sustantivo masculino GRAMÁTICA Se refiere a la forma nominal del verbo que expresa la acción o un estado, pero no la persona o el número. * * * infinitivo (del lat. «infinitīvus») m. Gram. Forma impersonal del verbo, que acaba en «ar … Enciclopedia Universal
infinitive — ● infinitif, infinitive adjectif (bas latin infinitivus modus) Proposition infinitive ou infinitive (nom féminin), proposition subordonnée complétive dont le verbe est à l infinitif (par exemple j entends chanter les oiseaux). ● infinitif,… … Encyclopédie Universelle
infinitive — [in fin′i tiv] adj. [LL infinitivus < L infinitivus (modus), lit., unlimited (mood) < infinitus (see INFINITE): so named because it is not limited to any person, number, or tense] Gram. of or connected with an infinitive [an infinitive… … English World dictionary