Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

īn-scius

  • 1 scius

    scĭus, a, um, adj. [scio], knowing, having knowledge of a thing (mostly ante- and post-class., and rare for sciens, gnarus, peritus).
    (α).
    Absol.: neque quemquam invenit scium, Pac. ap. Prisc. p. 634:

    mulieres plus sciae,

    Petr. 63, 9:

    puto eos prudentes et scios mendacia defendenda suscipere,

    knowingly, wittingly, Lact. 3, 24 fin.; Vulg. Ecclus. 21, 18.—
    (β).
    With gen.:

    rerum,

    Lact. 2, 14, 6:

    Latinae linguae,

    Macr. S. 6, 9 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > scius

  • 2 scius

    scia, scium ADJ
    cognizant, possessing knowledge; skilled/expert (in w/ABL)

    Latin-English dictionary > scius

  • 3 īn-scius

        īn-scius adj.    [2 SAC-], not knowing, ignorant: quem vos inscii ad mortem misistis, ignorantly: inscios inopinantīsque Menapios oppresserunt, Cs.: stupet inscius pastor, V.: omnium rerum: laborum, H.: esse utilitatem in historiā: quid in Aeduis gereretur, Cs.: unde vitam sumeret, H.

    Latin-English dictionary > īn-scius

  • 4 prae-scius

        prae-scius adj.,    foreknowing, prescient: corda, V.: lingua, O.: vates venturi, V.

    Latin-English dictionary > prae-scius

  • 5 conscius

    con-scĭus, a, um, adj. [scio], that knows something in company with others or by himself, knowing with others or self-knowing (freq. in all periods and species of composition).
    I.
    Knowing or conscious of something with another, privy to; and subst., a (male or female) participant in a thing, an accessory, accomplice, confidant, etc.; constr. with the gen., dat., in, and de aliquā re, an obj.- or rel.-clause, or absol. (cf. Rudd. II. p. 71).
    (α).
    With gen. with or without dat. pers. (cf. b infra):

    qui tam audacis facinoris mi conscius,

    Ter. Phorm. 1, 3, 4; cf.:

    alius alii tanti facinoris conscii,

    Sall. C. 22, 2:

    si conscius Dymno tanti sceleris fuissem,

    Curt. 6, 10, 20; and:

    nondum tot flagitiorum exercitui meo conscius,

    Tac. A. 1, 43:

    T. Pomponius, homo omnium meorum in te studiorum et officiorum maxime conscius,

    Cic. Fam. 5, 5, 1; so,

    maleficii,

    id. Clu. 22, 59:

    conjurationis,

    Sall. C. 37, 1:

    ante actae vitae,

    Liv. 9, 26, 14:

    infirmitatis nostrae,

    Quint. 10, 3, 19:

    interficiendi Postumi Agrippae,

    Tac. A. 3, 30; cf.:

    Caesarianae necis,

    Suet. Ner. 3;

    and necis (opp. auctor),

    id. ib. 33:

    peccati erilis,

    Hor. S. 2, 7, 60:

    adjutores quosdam, conscios sui ( = sui consilii) nactus,

    Caes. B. C. 3, 108, 2.— Poet.:

    arva versi regis,

    Ov. M. 7, 385; cf.:

    quorum nox conscia sola est,

    id. ib. 13, 15:

    fati sidera,

    Verg. A. 4, 519:

    mentis,

    Ov. H. 17, 265 al. —
    (β).
    With dat.:

    huic facinori tanto tua mens liberalis conscia esse non debuit,

    Cic. Cael. 21, 52:

    temeritati et mendacio meo,

    id. Verr. 2, 4, 56, § 124 (quoted in Arus. Mess. p. 220 Lind.):

    Fabricium quem... conscium illi facinori fuisse arbitrabatur,

    Cic. Clu. 20, 56 al.:

    verbis,

    Tib. 1, 9, 41:

    coeptis,

    Ov. M. 7, 194.— Poet.:

    sacris nox,

    Ov. M. 6, 588 Heins.:

    deliciis meis antra,

    id. H. 15, 138:

    conubiis aether,

    Verg. A. 4, 168 Wagn. N. cr.:

    gens nascenti conscia Nilo,

    Luc. 1, 20.—
    (γ).
    With in:

    mihi in privatis omnibus conscius,

    Cic. Att. 1, 18, 1; so,

    conscius vestris in lacrimis adfueram,

    Prop. 1, 10, 2.—
    * (δ).
    With de:

    addit ad extremum, se audisse a Curione his de rebus conscium esse Pisonem,

    Cic. Att. 2, 24, 3; cf. conscientia, II. A. b.—
    (ε).
    With rel.-clause:

    multis consciis quae gereretur,

    Nep. Dion, 8, 4.—
    (ζ).
    Absol.:

    nec mihi conscius est ullus homo,

    Plaut. Rud. 4, 2, 21; id. Truc. 1, 1, 40; cf.:

    fac me consciam,

    id. Cist. 2, 3, 46; Ter. Heaut. 1, 1, 69; Cic. Att. 2, 24, 1; cf. Nep. Milt. 3, 6; Quint. 5, 7, 37; Tac. A. 1, 5; Hor. C. 3, 6, 29.— Poet.:

    cetera nox et nos et turris conscia novit,

    Ov. H. 18, 105:

    silva,

    id. M. 2, 438:

    rubor,

    Cat. 65, 24 al. —Hence, subst.: conscĭus, i, m., of those who are participants in a crime, conspiracy, etc., a partaker, jointconspirator, accessory, accomplice, confidant, etc., Nep. Dion, 9, 1; Quint. 4, 2, 48; 9, 2, 81 sq.; Suet. Dom. 10:

    consciorum nomina exponere,

    Curt. 8, 6, 24:

    Othonis,

    Tac. H. 1, 39 al.:

    se (sacerdotes Germanorum) ministros deorum, illos (equos) conscios putant (sc. deorum),

    id. G. 10.—
    II.
    With sibi, knowing something in one's self, conscious of.
    A.
    In gen., in a good and bad sense.
    (α).
    With gen.:

    qui (sc. populus Romanus) si alicujus injuriae sibi conscius fuisset, etc.,

    Caes. B. G. 1, 14; so,

    sibi nullius culpae,

    Cic. Off. 3, 18, 73:

    mihi dissimulati in ullā parte judicii,

    Quint. 3, 6, 64:

    sibi irae et iracundiae,

    Suet. Claud. 38:

    sermonis adversus majestatem tuam habiti nullius conscii sumus nobis,

    Curt. 7, 1, 21:

    mens sibi recti,

    Verg. A. 1, 604; cf.

    without sibi,

    Ov. F. 4, 311:

    admissae nequitiae,

    Prop. 1, 15, 38:

    audacis facti (lupus),

    Verg. A. 11, 812.—
    (β).
    With dat.:

    sibi factis mens,

    Lucr. 3, 1018.—
    (γ).
    With in:

    nuila sibi turpi in re,

    Lucr. 6, 393.—
    (δ).
    With acc. and inf. as object, Ter. Ad. 3, 2, 50: etsi mihi sum conscius, numquam [p. 427] me nimis cupidum fuisse vitae, Cic. Tusc. 2, 4, 10; Quint. 12, 11, 8.—
    (ε).
    With rel. - or subj.-clause:

    cum sibi conscius esset, quam inimicum deberet Caesarem habere,

    Hirt. B. G. 8, 44 fin. —With adv.:

    mulieres male sibi consciae,

    Just. 2, 5, 7.— Absol.:

    ego pol, quae mihi sum conscia, hoc certo scio, etc.,

    Ter. Eun. 1, 2, 119:

    conscia mens ut cuique sua est, etc.,

    Ov. F. 1, 485.— Poet.:

    virtus,

    Verg. A. 12, 668.— Constrr. analogous to the Greek: conscius sum mihi benefacienti and benefaciens (sunoida emautôi pepoiêkoti or poiôn), are mentioned by Prisc. p. 1205 P., as much used earlier, but without exs. in proof.—
    B.
    In partic., conscious to one's self of wrong (rare, and mostly poet.):

    nihil est miserius quam animus hominis conscius,

    Plaut. Most. 3, 1, 13:

    animus,

    Lucr. 4, 1131; Sall. C. 14, 3; Sen. Hippol. 496.— Poet.:

    vultus,

    Sen. Herc. Fur. 692.

    Lewis & Short latin dictionary > conscius

  • 6 inscius

    in-scĭus, a, um, adj., not knowing, ignorant of a thing (not used by Plaut. or Ter.; v. Ritschl, Proleg. p. 64 sq.; and cf. insciens); constr., absol., with gen., rarely with de, an acc., an inf., or a rel. clause (class.).
    (α).
    Absol.:

    distinguere artificem ab inscio,

    Cic. Ac. 2, 7, 22:

    is, quem vos ad mortem inscii misistis,

    ignorantly, id. Planc. 16, 40:

    inscios inopinantesque Menapios oppresserunt,

    Caes. B. G. 4, 4:

    omnibus insciis, neque suspicantibus,

    Hirt. B. Afr. 37.—
    (β).
    With gen.:

    omnium rerum,

    Cic. Brut. 85, 292:

    haedulus inscius herbae,

    Juv. 11, 66. —
    (γ).
    With de aliqua re:

    de malitia,

    Dig. 16, 3, 31.—
    * (δ).
    With acc.: at enim scies ea, quae fuisti inscius, Turp. ap. Non. 501, 18.—
    * (ε).
    With inf.:

    imperii flectere molem haud inscius,

    Stat. Th. 3, 387 sq.: sutrinas facere inscius, Varr. ap. Non. 168, 17.—
    (ζ).
    With rel. clause:

    inscii quid in Aeduis gereretur,

    not knowing, Caes. B. G. 7, 77:

    unde vitam sumeret inscius,

    Hor. C. 3, 5, 37.—
    (η).
    With subj., Verg. A. 1, 718. —
    B.
    Special phrase: non sum inscius, I am by no means unaware, I know very well:

    nec vero sum inscius, esse utilitatem in historia,

    Cic. Fin. 5, 19, 51.—
    * II.
    Pass., unknown:

    trames,

    App. M. 5, p. 170, 12; cf. nescius.— Adv.: inscĭē, ignorantly, App. de Deo Socr. p. 43, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > inscius

  • 7 multiscius

    multĭ-scĭus, a, um, adj. [multumscius], knowing much, of great knowledge (Appul.):

    etsi minus prudentem, multiscium reddidit,

    App. M. 9, p. 223, 13:

    Homerus,

    id. Mag. p. 294, 29:

    sophista longe multiscius,

    id. Flor. 4, p. 360, 12 al.

    Lewis & Short latin dictionary > multiscius

  • 8 praescius

    prae-scĭus, a, um, adj., foreknowing, prescient ( poet. and in post-Aug. prose):

    corda,

    Verg. A. 12, 452:

    lingua,

    Ov. F. 1, 538.—With gen. obj.:

    vates Praescia venturi,

    Verg. A. 6, 66:

    vox sortis,

    Val. Fl. 5, 529:

    facere aliquem praescium rei alicujus,

    to inform one of something in advance, Tac. A. 11, 29:

    periculorum,

    id. ib. 6, 21:

    quae duo praescius futurorum Deus fecit,

    Lact. 2, 9, 11; 4, 26, 40; Sulp. Sev. Dial. 1, 13, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > praescius

  • 9 sciolus

    scĭŏlus, i, m. [scius], a smatterer, sciolist, Arn. 2, 86 dub.; Hier. Ep. 48, 18; 58, 5; 125, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sciolus

См. также в других словарях:

  • ščiuš — ščiùš interj. varant šalin šunį, katę ar pan.: Ščiùš laukon giniau, t. y. eik šalin J …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • valsčius — val̃sčius sm. (2) KI52, K, Š, Rtr, DŽ, FrnW, KŽ, valsčiùs (4) Nmj, Dbč, Dg; Lex5, Q24,206,507, R160, MŽ211, N, KI52, KII199, K, M.Valanč, BzB337, M, LL40, ŠT68,129, K.Būg 1. NdŽ, LTEXII40 Lietuvos Didžiosios Kunigaikštystės teritorinis… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • rūkeščius — ×rūkẽščius (hibr.) sm. (2) Ml rūkytojas: Anys (broliai) nei gėrėjai, nei rūkẽščiai – tai gerai ir atrodo Ktk. Kur yra namuos rūkẽščius, tai visi namai smirda Sv. Kai rūkẽščius nekoks, tai gana bus ir vieno papiroso Mlt. Tikri rūkẽščiai ir… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • bilsčius — bil̃sčius sm. (2) bildesys, triukšmas, barnis: Bil̃sčių bekeldamas, krėslui kojas išlaužė Rs. Vakar čia buvo didis bil̃sčius, t. y. bildesys J. Pakėlė bil̃sčių, negali miegoti Lkš. Per šventes pas mus pašokys ar koks kitas bil̃sčius bus Jd.… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • dasčius — dãsčius sm. (2) ilgu kotu šakės arba kartelė su vinimi ant galo pėdams duoti: Trumpas dãsčius, sunku per virdį perduot Kp. Jei geras dãsčius, tai gera ir duot Vb. Atnešk dasčiùką, reikia pėdai jau aukštai mest Sb …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • kniusčius — kniùsčius scom. (2) 1. kas visur kiša nosį, knaisioja, landus žmogus: Tas mūsų piemuo toks kniùsčius: jis net ir mano knygas išvartė Žvr. Iš Jono baisus kniusčius Br. 2. menkos orientacijos žmogus: Regi, kokis kniùsčius, o kytras – auksinius… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • skysčius — 2 skỹsčius, skỹstė smob. (2) DŽ, Gs, Jd, Vrn, Dg, Mrk, Pc, Ėr, Trs; M, Rtr, Ser menk. nerimtas žmogus, karštakošis, pliuškis: Skiedžia i skiedžia kap kokis skỹsčius Kb. Et, tu man tai tikras skỹsčius: plepi ir plepi niekus! Mrj. Kas tik ko… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • vilkiščius — vilkìščius sm. (2) Gs žr. vilkiščias 2: Vilkìščius sėd[i] (= tupi) prinešę [grobio] Dv. Štai vilkìščius ženijasi, sau jaunimą kviesdinasi į girią (d.) Gž …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • čysčius — ×čỹsčius (l. czyściec) sm. (2) K; R135 bažn. skaistykla: Čỹsčiaus ir pragaro kančios ir sopuliai DP144. Sukalbėkit po tris poterius už dūšias, čysčiuj kenčiančias brš. Čỹsčius žemai, pekla po pečka, dangus aukštai Gs. ║ prk. sunkus gyvenimas,… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • bernyščius — sm. (1) žr. bernykštis: Nuėjo tas bernyščius Pls. Oi ir sustiko bernyščių pulkas LTR(Mrk) …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • blūsčius — ×blū̃sčius, ė smob. (2) paklydėlis: Blū̃sčius, kurs blūdyja J …   Dictionary of the Lithuanian Language

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»