-
1 Italis
Ītălĭa, ae, f. [for Vitalia from vitulus; cf. italos, from the abundance and excellence of its cattle; v. Gell. 11, 1, 1], Italy, Caes. B. C. 1, 6, 3; Verg. A. 1, 263; Plin. 3, 5, 6, § 38; 37, 13, 77, § 201 et saep.— In apposition: Italia terra, Cato ap. Gell. 3, 6.—B.Transf., the inhabitants of Italy:II.totam Italiam esse effusam,
Cic. Deiot. 4, 11.—Derivv.A.Ītălĭcus, a, um, adj., of or belonging to Italy, Italian:B.jus habere,
Plin. 3, 21, 25, § 139:triticum,
id. 18, 7, 12, § 65:genus falcium,
id. 18, 28, 67, § 261:oppida,
Tac. A. 3, 71:coloniae,
id. ib. 6, 12:legio,
id. H. 1, 59:de qua (olea) Catonis Italica sententia,
adapted to the climate of Italy, Plin. 17, 12, 19, § 93:bellum,
the Social war, Cic. Verr. 2, 5, 15:Pythagorei, qui essent Italici philosophi quondam nominati,
id. de Sen. 21.— Subst.: Ītălĭcus, i, m., an Italian:Italicus es an provincialis,
Plin. Ep. 9, 23; Liv. 24, 47.— Plur., Vell. 2, 16, 1. —Ītălis, ĭdis, adj. f., Italian:C.ora,
Ov. P. 2, 3, 84:matres,
Mart. 11, 53.— Subst. plur.: Ītălĭdes, the Italian women, Verg. A. 11, 657.—Ītălus, a, um, adj., Italian ( poet. and post-class.):2.Italis longe disjungimur oris,
Verg. A. 1, 252:terra,
id. ib. 7, 643:virtus,
id. ib. 12, 827:sermo,
the Latin language, Arn. 4, 134. —Subst.: Ĭtălus, i, m.a.An Italian, plur.: Itali [p. 1007] ac Latini, Auct. Har. Resp. 9, 9; Verg. A. 1, 109; Plin. 3, 5, 10, § 71:b.gentes Italum (Italorum),
Verg. A. 6, 92.—An ancient king of Italy, from whom the country is said to have taken its name, Verg. A. 7, 178; cf. Serv. Verg. A. 1, 2; 1, 533; Hyg. Fab. 127; cf. also Varr. R. R. 2, 5, 3. -
2 Italis
idis V, O, Sil f. к Italus I и II -
3 ingruo
ingrŭo, ĕre, grŭi [in + ruo avec g épenthétique] - intr. - se précipiter sur, fondre sur, survenir, attaquer. - ingruere alicui (in aliquem): se précipiter sur qqn. - ingruit Aeneas Italis, Virg. En. 12, 628: Enée attaque les Italiens. - si bellum ingrueret, Virg. En. 8, 535: si la guerre survenait. --- cf. Tac. An. 1, 48. - si damnatio ingruit, Tac. An. 4, 35: s'il survient une condamnation.* * *ingrŭo, ĕre, grŭi [in + ruo avec g épenthétique] - intr. - se précipiter sur, fondre sur, survenir, attaquer. - ingruere alicui (in aliquem): se précipiter sur qqn. - ingruit Aeneas Italis, Virg. En. 12, 628: Enée attaque les Italiens. - si bellum ingrueret, Virg. En. 8, 535: si la guerre survenait. --- cf. Tac. An. 1, 48. - si damnatio ingruit, Tac. An. 4, 35: s'il survient une condamnation.* * *Ingruo, ingruis, ingrui, pen. corr. ingruere. Virgil. Assaillir impetueusement, et de toute sa puissance.\Ingruente aestate. Colum. L'esté approchant.\Ingruit frigus. Col. La froidure est venue, Le froid nous assault.\Aliam in partem terror ingens ingruerat. Liuius. Une grande frayeur avoit accueilli et assailli l'autre costé.\Ingruens periculum. Liu. Un danger prochain, imminent.\Vitibus ingruit vmbra. Virgil. L'ombre se jecte sur les vignes.\In agrestes ingruerant morbi. Liuius. Maladies les avoyent assailliz. -
4 Italia
Ītălĭa, ae, f. [for Vitalia from vitulus; cf. italos, from the abundance and excellence of its cattle; v. Gell. 11, 1, 1], Italy, Caes. B. C. 1, 6, 3; Verg. A. 1, 263; Plin. 3, 5, 6, § 38; 37, 13, 77, § 201 et saep.— In apposition: Italia terra, Cato ap. Gell. 3, 6.—B.Transf., the inhabitants of Italy:II.totam Italiam esse effusam,
Cic. Deiot. 4, 11.—Derivv.A.Ītălĭcus, a, um, adj., of or belonging to Italy, Italian:B.jus habere,
Plin. 3, 21, 25, § 139:triticum,
id. 18, 7, 12, § 65:genus falcium,
id. 18, 28, 67, § 261:oppida,
Tac. A. 3, 71:coloniae,
id. ib. 6, 12:legio,
id. H. 1, 59:de qua (olea) Catonis Italica sententia,
adapted to the climate of Italy, Plin. 17, 12, 19, § 93:bellum,
the Social war, Cic. Verr. 2, 5, 15:Pythagorei, qui essent Italici philosophi quondam nominati,
id. de Sen. 21.— Subst.: Ītălĭcus, i, m., an Italian:Italicus es an provincialis,
Plin. Ep. 9, 23; Liv. 24, 47.— Plur., Vell. 2, 16, 1. —Ītălis, ĭdis, adj. f., Italian:C.ora,
Ov. P. 2, 3, 84:matres,
Mart. 11, 53.— Subst. plur.: Ītălĭdes, the Italian women, Verg. A. 11, 657.—Ītălus, a, um, adj., Italian ( poet. and post-class.):2.Italis longe disjungimur oris,
Verg. A. 1, 252:terra,
id. ib. 7, 643:virtus,
id. ib. 12, 827:sermo,
the Latin language, Arn. 4, 134. —Subst.: Ĭtălus, i, m.a.An Italian, plur.: Itali [p. 1007] ac Latini, Auct. Har. Resp. 9, 9; Verg. A. 1, 109; Plin. 3, 5, 10, § 71:b.gentes Italum (Italorum),
Verg. A. 6, 92.—An ancient king of Italy, from whom the country is said to have taken its name, Verg. A. 7, 178; cf. Serv. Verg. A. 1, 2; 1, 533; Hyg. Fab. 127; cf. also Varr. R. R. 2, 5, 3. -
5 Italicus
Ītălĭa, ae, f. [for Vitalia from vitulus; cf. italos, from the abundance and excellence of its cattle; v. Gell. 11, 1, 1], Italy, Caes. B. C. 1, 6, 3; Verg. A. 1, 263; Plin. 3, 5, 6, § 38; 37, 13, 77, § 201 et saep.— In apposition: Italia terra, Cato ap. Gell. 3, 6.—B.Transf., the inhabitants of Italy:II.totam Italiam esse effusam,
Cic. Deiot. 4, 11.—Derivv.A.Ītălĭcus, a, um, adj., of or belonging to Italy, Italian:B.jus habere,
Plin. 3, 21, 25, § 139:triticum,
id. 18, 7, 12, § 65:genus falcium,
id. 18, 28, 67, § 261:oppida,
Tac. A. 3, 71:coloniae,
id. ib. 6, 12:legio,
id. H. 1, 59:de qua (olea) Catonis Italica sententia,
adapted to the climate of Italy, Plin. 17, 12, 19, § 93:bellum,
the Social war, Cic. Verr. 2, 5, 15:Pythagorei, qui essent Italici philosophi quondam nominati,
id. de Sen. 21.— Subst.: Ītălĭcus, i, m., an Italian:Italicus es an provincialis,
Plin. Ep. 9, 23; Liv. 24, 47.— Plur., Vell. 2, 16, 1. —Ītălis, ĭdis, adj. f., Italian:C.ora,
Ov. P. 2, 3, 84:matres,
Mart. 11, 53.— Subst. plur.: Ītălĭdes, the Italian women, Verg. A. 11, 657.—Ītălus, a, um, adj., Italian ( poet. and post-class.):2.Italis longe disjungimur oris,
Verg. A. 1, 252:terra,
id. ib. 7, 643:virtus,
id. ib. 12, 827:sermo,
the Latin language, Arn. 4, 134. —Subst.: Ĭtălus, i, m.a.An Italian, plur.: Itali [p. 1007] ac Latini, Auct. Har. Resp. 9, 9; Verg. A. 1, 109; Plin. 3, 5, 10, § 71:b.gentes Italum (Italorum),
Verg. A. 6, 92.—An ancient king of Italy, from whom the country is said to have taken its name, Verg. A. 7, 178; cf. Serv. Verg. A. 1, 2; 1, 533; Hyg. Fab. 127; cf. also Varr. R. R. 2, 5, 3. -
6 Italides
Ītălĭa, ae, f. [for Vitalia from vitulus; cf. italos, from the abundance and excellence of its cattle; v. Gell. 11, 1, 1], Italy, Caes. B. C. 1, 6, 3; Verg. A. 1, 263; Plin. 3, 5, 6, § 38; 37, 13, 77, § 201 et saep.— In apposition: Italia terra, Cato ap. Gell. 3, 6.—B.Transf., the inhabitants of Italy:II.totam Italiam esse effusam,
Cic. Deiot. 4, 11.—Derivv.A.Ītălĭcus, a, um, adj., of or belonging to Italy, Italian:B.jus habere,
Plin. 3, 21, 25, § 139:triticum,
id. 18, 7, 12, § 65:genus falcium,
id. 18, 28, 67, § 261:oppida,
Tac. A. 3, 71:coloniae,
id. ib. 6, 12:legio,
id. H. 1, 59:de qua (olea) Catonis Italica sententia,
adapted to the climate of Italy, Plin. 17, 12, 19, § 93:bellum,
the Social war, Cic. Verr. 2, 5, 15:Pythagorei, qui essent Italici philosophi quondam nominati,
id. de Sen. 21.— Subst.: Ītălĭcus, i, m., an Italian:Italicus es an provincialis,
Plin. Ep. 9, 23; Liv. 24, 47.— Plur., Vell. 2, 16, 1. —Ītălis, ĭdis, adj. f., Italian:C.ora,
Ov. P. 2, 3, 84:matres,
Mart. 11, 53.— Subst. plur.: Ītălĭdes, the Italian women, Verg. A. 11, 657.—Ītălus, a, um, adj., Italian ( poet. and post-class.):2.Italis longe disjungimur oris,
Verg. A. 1, 252:terra,
id. ib. 7, 643:virtus,
id. ib. 12, 827:sermo,
the Latin language, Arn. 4, 134. —Subst.: Ĭtălus, i, m.a.An Italian, plur.: Itali [p. 1007] ac Latini, Auct. Har. Resp. 9, 9; Verg. A. 1, 109; Plin. 3, 5, 10, § 71:b.gentes Italum (Italorum),
Verg. A. 6, 92.—An ancient king of Italy, from whom the country is said to have taken its name, Verg. A. 7, 178; cf. Serv. Verg. A. 1, 2; 1, 533; Hyg. Fab. 127; cf. also Varr. R. R. 2, 5, 3. -
7 Italus
Ītălĭa, ae, f. [for Vitalia from vitulus; cf. italos, from the abundance and excellence of its cattle; v. Gell. 11, 1, 1], Italy, Caes. B. C. 1, 6, 3; Verg. A. 1, 263; Plin. 3, 5, 6, § 38; 37, 13, 77, § 201 et saep.— In apposition: Italia terra, Cato ap. Gell. 3, 6.—B.Transf., the inhabitants of Italy:II.totam Italiam esse effusam,
Cic. Deiot. 4, 11.—Derivv.A.Ītălĭcus, a, um, adj., of or belonging to Italy, Italian:B.jus habere,
Plin. 3, 21, 25, § 139:triticum,
id. 18, 7, 12, § 65:genus falcium,
id. 18, 28, 67, § 261:oppida,
Tac. A. 3, 71:coloniae,
id. ib. 6, 12:legio,
id. H. 1, 59:de qua (olea) Catonis Italica sententia,
adapted to the climate of Italy, Plin. 17, 12, 19, § 93:bellum,
the Social war, Cic. Verr. 2, 5, 15:Pythagorei, qui essent Italici philosophi quondam nominati,
id. de Sen. 21.— Subst.: Ītălĭcus, i, m., an Italian:Italicus es an provincialis,
Plin. Ep. 9, 23; Liv. 24, 47.— Plur., Vell. 2, 16, 1. —Ītălis, ĭdis, adj. f., Italian:C.ora,
Ov. P. 2, 3, 84:matres,
Mart. 11, 53.— Subst. plur.: Ītălĭdes, the Italian women, Verg. A. 11, 657.—Ītălus, a, um, adj., Italian ( poet. and post-class.):2.Italis longe disjungimur oris,
Verg. A. 1, 252:terra,
id. ib. 7, 643:virtus,
id. ib. 12, 827:sermo,
the Latin language, Arn. 4, 134. —Subst.: Ĭtălus, i, m.a.An Italian, plur.: Itali [p. 1007] ac Latini, Auct. Har. Resp. 9, 9; Verg. A. 1, 109; Plin. 3, 5, 10, § 71:b.gentes Italum (Italorum),
Verg. A. 6, 92.—An ancient king of Italy, from whom the country is said to have taken its name, Verg. A. 7, 178; cf. Serv. Verg. A. 1, 2; 1, 533; Hyg. Fab. 127; cf. also Varr. R. R. 2, 5, 3. -
8 adjudico
ad-jūdico, āvī, ātum, āre1) присуждать (aliquid alicui L, C etc.); приговаривать ( aliquem in servitutem alicui C); решатьa. alicui causam C — решить дело в чью либо пользуa. aliquid Itălis armis H — объявить что-л. под властью римского оружия (под римским владычеством)2) приписыватьa. alicui salutem imperii C — приписывать кому-л. спасение державы -
9 ingruo
in-gruo, uī, —, ere [одного корня с ruo ]1) врываться, вторгаться ( si hostis ingrueret T); бросаться, нападать (i. Italis V)2) внезапно возникать, вспыхивать (morbus ingruit L, PM); неожиданно появляться или быстро наступать ( aestas ingruens Col); разражаться (bellum ingruit V, T) -
10 suberro
sub-erro, —, —, āreблуждать внизу, т. е. извиваться, змеиться (fluvii, quicumque Italis montibus suberrant Cld) -
11 adiudico
ad-iūdico, āvī, ātum, āre, I) jmdm. (richterlich od. schiedsrichterl.) etw. zuerkennen, zusprechen, regnum Ptolemaeo, Cic.: agrum sibi, Liv. epit.: mulierem Veneri in servitutem, Cic.: causam alci, zugunsten jmds. entscheiden, Cic.: alqd Italis armis, den Italerwaffen zusprechen = durch ein bloßes Machtgebot der röm. Herrschaft unterwerfen, Hor.: alqm morti, Ambros.: u. scherzh., adiudicato (entscheide), cum utro hanc noctem sies, Plaut. – II) übtr., übh. jmdm. etw. (als Verdienst, Eigenschaft) zusprechen, zuschreiben, alci salutem imperii huius atque orbis terrarum, Cic.: optimum saporem ostreis. Plin. – / Parag. Infin. adiudicarier, Trag. fr. inc. 53 (bei Cornif. rhet. 3, 42). – Nbf. adioudico, Corp. inscr. Lat. 1, 200, 62.
-
12 ingruo
in-gruo, gruī, ere (in u. *gruo, verwandt mit ruo), mit Heftigkeit hereinbrechen, hereinstürzen, a) v. Menschen u. Tieren, Plaut. u. Plin.: ingruit Italis, Verg.: ingruente in Italiam Annibale, Tac. – b) übtr., v. Lebl., hereinbrechen, ankommen, befallen, nec ubique tarde (spät), nec celeriter aestas ingruit, Colum.: morbi ingruunt in remiges, Liv., od. gentibus, Plin.: periculum, bellum ingruit, Liv. u. Verg.: ingruens bellum, Tac.: ingruentia tela, Tac.: ingruentia mala, Tac.: ingruebat nox, Tac.: ab cuniculo (Mine) ingruens periculum, Liv.
-
13 Itali
Ītalī, ōrum u. bei Dichtern ûm, m. (nach dem einheimischen od. altgriechischen Worte ἰταλός, »Stier«, wegen der Menge und Vortrefflichkeit der Rinder Italiens benannt; vgl. Gell. 11, 1 in.), die Bewohner Italiens, die Italer, Cic. de har. resp. 19. Verg. Aen. 1, 109: gentes Italûm, Verg. Aen. 6, 92: Singul. Italus, Ven. Fort. carm. 6, 5, 218. – Dav.: A) Ītalia, ae, f., Italien, Varro r. r. 2, 5, 3. Cic. Arch. 5. Verg. Aen. 1, 2 u.a.: oft terra Italia, Varro r. r. 1, 9, 1. Liv. 25, 7, 4 u.a. (s. Drak. z. d. St.). – meton. = die Bewohner Italiens totam Italiam esse effusam, Cic. Dei. 11. – B) Ītalicus, a, um, italisch, in od. aus Italien, stirps, Liv.: gens, Sall. fr.: gentes, Liv.: legio, Tac.: socii, Sall.: tumultus, Cic.: bellum, mit den Bundesgenossen in Italien, Cic.: ius (Recht = Vorrechte, Privilegien), Plin.: senator (Ggstz. provincialis), Claud. or. fr.: ager (Ggstz. provincialis), Colum.: solum, Augustin.: vinum, Porphyr. Hor.: philosophia, Augustin. – subst., α) Ītalicus, i, m., ein Italer, einer aus Italien (Ggstz. provincialis), Plin. ep. 9, 23, 2. – Plur. Ītalicī, ōrum, m., die verbündeten Völker Italiens, bes. die im Bundesgenossenkriege, Vell., Liv. epit. u. Tac. – β) Ītalica, ae, f., αα) Bundesname bei den ital. Bundesgenossen für die Stadt Corfinium, s. Vell. 2, 16, 4. – ββ) eine Stadt in Hispania Baetica, Caes. u.a., wovon Ītalicēnsis, e, italicensisch, Auct. b. Hisp. – Plur. subst., Ītalicēnsēs, ium, m., die Einw. von Italika, die Italicenser, Auct. b. Alex. – Dav. (v. Italicus) Ītaliciānus, a, um, Italien als die praefectura praetoriana betreffend, largitiones, Augustin. conf. 6, 10. Notit. dign. occid. 5, 47* (Boecking): comites Italicianorum (sc. titulorum), Cod. Theod. 6, 19, 1. – C) Ītalis, idis, f., italisch, matres, Mart. 11, 53, 4: nymphae, Sil. 7, 429: Plur. Ītalides subst. = Italerinnen, Verg. Aen. 11, 657. Stat. silv. 1, 2, 274. – D) Ītalus, a, um, α) in od. aus Italien, italisch, tellus, Hor. u. Ov.: gens, Verg.: mare, Plin. – β) = Latinus, lateinisch κατ᾽ εξοχήν, Arnob. 4, 13, 29. – E) Ītalius, a, um, italisch, tellus, Hor.: regna, genus, Verg. – F) Ītalus, ī, m., ein alter König in Italien, Serv. Verg. Aen. 1, 6.
-
14 scalmus
scalmus, i, m. [st2]1 [-] cheville (pour l'aviron). [st2]2 [-] aviron, rame. [st2]3 [-] embarcation.* * *scalmus, i, m. [st2]1 [-] cheville (pour l'aviron). [st2]2 [-] aviron, rame. [st2]3 [-] embarcation.* * *Scalmus, scalmi. Cic. La cheville de la navire, à laquelle s'attache l'aviron, Un scalme, Massiliensibus Escomé, Italis Scalmo. -
15 adjūdĭco
adjūdĭco, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] adjuger légalement. [st2]2 [-] attribuer. [st2]3 [-] dévouer. [st2]4 [-] juger, décider, délibérer. - adjudicare regnum Ptolemaeo, Cic. Agr. 2, 17: adjuger le royaume à Ptolémée. - adjudicare causam alicui, Cic.: donner gain de cause à qqn. - adjudicare bona, Quint.: adjuger des biens. - alicui salutem imperii adjudicare, Cic. Att. 1, 19: attribuer à qqn le mérite d'avoir sauvé la république. - adjudicare ostreis optimum saporem, Hor.: reconnaître aux huîtres un goût excellent. - si quid abest Italis adjudicat armis, Hor. Ep. 1, 18, 57: ce qui reste (du monde à conquérir), il le soumet aux armes romaines. - adjudicare se mortuis, Lact.: se dévouer à la mort. -
16 adiudico
ad-iūdico, āvī, ātum, āre, I) jmdm. (richterlich od. schiedsrichterl.) etw. zuerkennen, zusprechen, regnum Ptolemaeo, Cic.: agrum sibi, Liv. epit.: mulierem Veneri in servitutem, Cic.: causam alci, zugunsten jmds. entscheiden, Cic.: alqd Italis armis, den Italerwaffen zusprechen = durch ein bloßes Machtgebot der röm. Herrschaft unterwerfen, Hor.: alqm morti, Ambros.: u. scherzh., adiudicato (entscheide), cum utro hanc noctem sies, Plaut. – II) übtr., übh. jmdm. etw. (als Verdienst, Eigenschaft) zusprechen, zuschreiben, alci salutem imperii huius atque orbis terrarum, Cic.: optimum saporem ostreis. Plin. – ⇒ Parag. Infin. adiudicarier, Trag. fr. inc. 53 (bei Cornif. rhet. 3, 42). – Nbf. adioudico, Corp. inscr. Lat. 1, 200, 62.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adiudico
-
17 ingruo
in-gruo, gruī, ere (in u. *gruo, verwandt mit ruo), mit Heftigkeit hereinbrechen, hereinstürzen, a) v. Menschen u. Tieren, Plaut. u. Plin.: ingruit Italis, Verg.: ingruente in Italiam Annibale, Tac. – b) übtr., v. Lebl., hereinbrechen, ankommen, befallen, nec ubique tarde (spät), nec celeriter aestas ingruit, Colum.: morbi ingruunt in remiges, Liv., od. gentibus, Plin.: periculum, bellum ingruit, Liv. u. Verg.: ingruens bellum, Tac.: ingruentia tela, Tac.: ingruentia mala, Tac.: ingruebat nox, Tac.: ab cuniculo (Mine) ingruens periculum, Liv. -
18 Itali
Ītalī, ōrum u. bei Dichtern ûm, m. (nach dem einheimischen od. altgriechischen Worte ἰταλός, »Stier«, wegen der Menge und Vortrefflichkeit der Rinder Italiens benannt; vgl. Gell. 11, 1 in.), die Bewohner Italiens, die Italer, Cic. de har. resp. 19. Verg. Aen. 1, 109: gentes Italûm, Verg. Aen. 6, 92: Singul. Italus, Ven. Fort. carm. 6, 5, 218. – Dav.: A) Ītalia, ae, f., Italien, Varro r. r. 2, 5, 3. Cic. Arch. 5. Verg. Aen. 1, 2 u.a.: oft terra Italia, Varro r. r. 1, 9, 1. Liv. 25, 7, 4 u.a. (s. Drak. z. d. St.). – meton. = die Bewohner Italiens totam Italiam esse effusam, Cic. Dei. 11. – B) Ītalicus, a, um, italisch, in od. aus Italien, stirps, Liv.: gens, Sall. fr.: gentes, Liv.: legio, Tac.: socii, Sall.: tumultus, Cic.: bellum, mit den Bundesgenossen in Italien, Cic.: ius (Recht = Vorrechte, Privilegien), Plin.: senator (Ggstz. provincialis), Claud. or. fr.: ager (Ggstz. provincialis), Colum.: solum, Augustin.: vinum, Porphyr. Hor.: philosophia, Augustin. – subst., α) Ītalicus, i, m., ein Italer, einer aus Italien (Ggstz. provincialis), Plin. ep. 9, 23, 2. – Plur. Ītalicī, ōrum, m., die verbündeten Völker Italiens, bes. die im Bundesgenossenkriege, Vell., Liv. epit. u. Tac. – β) Ītalica, ae, f., αα) Bundesname bei den ital. Bundesgenossen für die Stadt Corfinium, s. Vell. 2, 16, 4. – ββ) eine Stadt in Hispania Baetica, Caes. u.a., wovon Ītalicēnsis, e, italicensisch, Auct. b. Hisp. –————Plur. subst., Ītalicēnsēs, ium, m., die Einw. von Italika, die Italicenser, Auct. b. Alex. – Dav. (v. Italicus) Ītaliciānus, a, um, Italien als die praefectura praetoriana betreffend, largitiones, Augustin. conf. 6, 10. Notit. dign. occid. 5, 47* (Boecking): comites Italicianorum (sc. titulorum), Cod. Theod. 6, 19, 1. – C) Ītalis, idis, f., italisch, matres, Mart. 11, 53, 4: nymphae, Sil. 7, 429: Plur. Ītalides subst. = Italerinnen, Verg. Aen. 11, 657. Stat. silv. 1, 2, 274. – D) Ītalus, a, um, α) in od. aus Italien, italisch, tellus, Hor. u. Ov.: gens, Verg.: mare, Plin. – β) = Latinus, lateinisch κατ᾽ εξοχήν, Arnob. 4, 13, 29. – E) Ītalius, a, um, italisch, tellus, Hor.: regna, genus, Verg. – F) Ītalus, ī, m., ein alter König in Italien, Serv. Verg. Aen. 1, 6. -
19 ad-iūdicō
ad-iūdicō āvī, ātus, āre, to make a judicial award, grant, award, adjudge: regnum Ptolemaeo: alcui magistratum, Cs.: alqd Italis adiudicat armis, adds to the Roman Empire (poet. of Augustus), H.: causam alcui, to decide in one's favor.—Meton., to ascribe, assign, impute: mihi salutem imperi. -
20 dis-iungō or dīiungō
dis-iungō or dīiungō ūnxī, ūnctus, ere, to unyoke: iumenta: bos disiunctus, H.: fessos iuvencos, O. — To disunite, sever, divide, separate, part, remove: (fons) munitione diiunctus a mari: Iugurthae Bocchique regnum (fiumen), S.: equitatus a laevo cornu diiunctus, L.: Italis longe disiungimur oris, V.—Fig., to separate, part, divide, estrange: eos (oratorem et philosophum): illum ab illā, T.: populum a senatu: alqm a corpore: honesta a commodis: veterem amicitiam sibi ab Romanis, i. e. old friends, L.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Italis — America (1940) 28° 20′ 46″ N 14° 10′ 49″ W / 28.34611, 14.1803 … Wikipédia en Français
INDUS, Gallis INDE, Hisp. et Italis INDO — fluv. Orientis secundum Gangem longe maximus, Indiam ab Occasu alluens. Hunc in iugo caucasi montis, quod vocatur Paropamisus, adversus Solis Ort. effusum aiunt, ac in se 19. amnes recipere. Arrian. de Gest. Alex. l. 5. Septem ostiis in Oceanum… … Hofmann J. Lexicon universale
LIVREA Italis — LIVREA Italis, LIUREE Gallis, LIBEREY Germanis synthesis est colorum, quâ nobilium familiarum servitia excoluntur, ipsaeque familiae a se in vicem discernumtur: quem morem a Circi olim factionibus et coloribus profluxisle credunt eruditi, Eius… … Hofmann J. Lexicon universale
VINCIUM, Italis VENZA — urbecul. Provinciae Episcopalis sub Archiepiscopo Ebrodunensi, vix 1. leuc. ab Autipoli in Boream, quot a Varo fluv. in Occasum Grassam versus 3. Vence Gallis … Hofmann J. Lexicon universale
America (1940) — America America als USS West Point p1 … Deutsch Wikipedia
Alferdoss — America (1940) 28° 20′ 46″ N 14° 10′ 49″ W / 28.34611, 14.1803 … Wikipédia en Français
America (1940) — Pour les articles homonymes, voir America. 28° 20′ 46″ N 14° 10′ 49″ W / … Wikipédia en Français
American Star — America (1940) 28° 20′ 46″ N 14° 10′ 49″ W / 28.34611, 14.1803 … Wikipédia en Français
American Star — SS America SS America als USS West Point Technische Daten Schiffstyp: Passagierdampfer Einsatzzweck: Transatlantik Linienverkehr Rauminhalt: 26.454 BRT Länge … Deutsch Wikipedia
SS America — als USS West Point Technische Daten Schiffstyp: Passagierdampfer Einsatzzweck: Transatlantik Linienverkehr Rauminhalt: 26.454 BRT Länge … Deutsch Wikipedia
Antilles (paquebot) (1953) — Liste des paquebots Liste alphabétique des noms de paquebots N.B. L année de lancement figure entre parenthèse après le nom de certains paquebots afin d éviter les confusions entre noms similaires ou presque (Bretagne, La Bretagne ; France,… … Wikipédia en Français