Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ēminus

  • 1 eminus

    ēminus, Adv. (e u. manus), I) urspr. milit. t. t. = in Schußweite, von fern, in der Ferne (Ggstz. comminus), em. pugnare, Caes.: eminus hastis aut comminus gladiis uti, Cic.: strenui vel sagittis eminus vel ensibus comminus, Apul. flor. 6. p. 6, 12 Kr. – II) übtr.: 1) übh. von fern, in der Ferne (Ggstz. comminus), Lucr. 6, 904. Ov. ex Pont. 1, 6, 17. – 2) von der Entfernung eines Ortes, eminus est Vulturnus Capuā tria milia passuum, ist entfernt von Kapua, Auct. b. Ps. Ascon. Cic. II. Verr. 1, 125.

    lateinisch-deutsches > eminus

  • 2 eminus

    ēminus, Adv. (e u. manus), I) urspr. milit. t. t. = in Schußweite, von fern, in der Ferne (Ggstz. comminus), em. pugnare, Caes.: eminus hastis aut comminus gladiis uti, Cic.: strenui vel sagittis eminus vel ensibus comminus, Apul. flor. 6. p. 6, 12 Kr. – II) übtr.: 1) übh. von fern, in der Ferne (Ggstz. comminus), Lucr. 6, 904. Ov. ex Pont. 1, 6, 17. – 2) von der Entfernung eines Ortes, eminus est Vulturnus Capuā tria milia passuum, ist entfernt von Kapua, Auct. b. Ps. Ascon. Cic. II. Verr. 1, 125.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > eminus

  • 3 eminus

    ēmĭnus, adv. [ e + manus] de loin.
    * * *
    ēmĭnus, adv. [ e + manus] de loin.
    * * *
        Eminus, pen. corr. Aduerbium: cui opponitur Cominus. Cic. De loing.

    Dictionarium latinogallicum > eminus

  • 4 ēminus

        ēminus adv.    [ex + manus].—Of fighting, aloof, beyond sword reach, at a distance, a spear's-throw off: eminus telis pugnabatur, Cs.: sauciari, S.: certare, Ta.: Dryopem ferit hastā, V.: faces in aggerem iaciebant, Cs.: fer opem, from afar, O.
    * * *
    at/from a distance/long range/afar; beyond sword reach, a spear's throw off

    Latin-English dictionary > ēminus

  • 5 eminus

    ēminus adv. [ex + manus ]
    издали, на расстоянии
    e. hastis aut comminus gladiis uti C — пользоваться на расстоянии копьями, в рукопашном бою — мечами
    opem ferre e. O — помочь, находясь вдали

    Латинско-русский словарь > eminus

  • 6 eminus

    ē-mĭnus, adv. [manus; cf. the opp. comminus; lit., hands apart, i. e. not hand to hand], aloof, at fighting distance with missiles, a spear's-throw off (cf.: longe, procul).
    I.
    Prop., a milit. t. t., used of fighting with missiles, spears, etc. (class.), mostly opp. comminus:

    eminus fundis, sagittis reliquisque telis pugnabatur,

    Caes. B. C. 1, 26. 1; cf. Sall. J. 50, 4; 101, 4; Nep. Alcib. 10, 6; Tac. H. 3, 27; Verg. A. 10, 346; 645; 776; Liv. 38, 21, 13 saep.;

    of throwing fire, etc.: alii faces de muro in aggerem eminus jaciebant,

    Caes. B. G. 7, 24, 4.—
    II.
    Transf., in gen., at a distance, from a distance (mostly postAug.):

    oppugnationem eminus incipere,

    Tac. A. 13, 41: fer opem eminus unam, Ov. [p. 643] P. 1, 6, 17; id. Her. 16, 40; Lucr. 6, 904; 7, 650.

    Lewis & Short latin dictionary > eminus

  • 7 eminus

    at a distance, from a distance.

    Latin-English dictionary of medieval > eminus

  • 8 eminus

      adv.
      издали

    Dictionary Latin-Russian new > eminus

  • 9 pugno

    [st1]1 [-] pugno, āre, āvi, ātum: - intr. - combattre à coups de poing. a - combattre, se battre [combats singuliers ou combats d'armées].    - pugnare eminus: combattre de loin.    - pugnare comminus: combattre de près, combattre corps à corps.    - eminus glande aut lapidibus pugnare, Sall. J. 57, 4: lutter de loin avec des balles ou des pierres.    - pugnare ex equo, Cic. Nat. 2, 6 (ex equis avec v. au plur.): combattre à cheval.    - pugnare cum: combattre avec (contre).    - cum cive an hoste pugnare, Liv. 10, 36, 8: (préférer) lutter contre les concitoyens ou contre les ennemis.    - cum scelerato et cum pari gladiatore pugnabat, Cic. Pis. 12: il combattait contre un scélérat, contre un gladiateur comme lui.    - pugnare contra. --- Cic. Phil. 2, 75, 11.    - pugnare in + acc.: diriger l'attaque contre.    - edicunt consules ne quis extra ordinem in hostem pugnaret, Liv. 8, 6, 16: un édit des consuls défendit à tous d'attaquer l'ennemi hors des rangs.    - Quadr. d. Gell. 17, 2, 12 ; Sall. C. 9, 4 ; 52, 30 ; Liv. 8, 7, 15 ; 10, 43, 3; cf. Liv. 27, 18, 19 ; 27, 48, 14.    - pugnare adversus: diriger l'attaque contre. --- Sall. J. 107, 1; 114, 1.    - pugnare pro aliquo, pro aliqua re: combattre pour qqn, pour qqch.    - pro Cn. Pompeio vere vehementerque pugnavit, Cic. Pis. 12: il combattit pour Cn. Pompée de bonne foi et avec ardeur.    - passif impers. pugnatur: on combat.    - pugnatur unā omnibus in partibus, Caes. BG. 7, 84: on combat en même temps sur tous les points.    - comminus gladiis pugnatum est, Caes. BG. 1, 52: on combattit au corps à corps avec l'épée.    - avec acc. d'objet interne magnam pugnam pugnare, Lucil. 1323 M: livrer une grande bataille. --- cf. Plaut. Ps. 524; Gell. 3, 8, 3.    - proelium pugnare, Sall. J 54, 7 ; Hor. O. 4, 9, 19: livrer bataille, combattre.    - au passif pugna, quae summa contentione pugnata (est), Cic. Mur. 34: bataille qui fut livrée avec le plus grand acharnement.    - haec illic pugna est pugnata, Plaut. Am. 1, 1, 97: ainsi se termina la bataille. --- cf. Nep. Han. 5, 1; Liv. 6 42, 5.    - abl. abs. du part. n. aliquantisper pugnato, Quadr. 60: après un assez long combat.    - mihi videtur Epicurus vester de dis immortalibus non magnopere pugnare, Cic. Nat. 3: il me semble que votre Épicure ne fait pas montre d’une grande combativité sur la question des dieux immortels. b - être en lutte, être en désaccord.    - Cic. Fin. 2, 68, etc.    - tecum in eo non pugnabo, quominus... eligas, Cic. Caecil. 58: je ne lutterai pas avec toi pour t'empêcher de choisir.    - tecum pugnas, Cic. Phil. 2, 18: tu es en contradiction avec toi-même. --- cf. Hor. Ep. 1, 1, 97.    - ratio nostra consentit, pugnat oratio, Cic. Fin. 3, 10: nos vues sont d'accord, il n'y a conflit que dans l'expression.    - pugnare + prop. inf.: lutter pour l'opinion que, soutenir en bataillant que. --- Cic. Fin. 3, 41.    - pugnare + inter. ind.: batailler avec qqn sur la question de savoir. --- Cic. Fin 5, 80. c - lutter contre, résister à.    - poét. pugnare + datif: lutter contre, résister à.    - placitone etiam pugnabis amori, Petr. 112: résisteras-tu encore longtemps à un amour qui te plaît?    - noli pugnare duobus, qui genero suo jura dederunt, Catul.62, 64: ne résiste pas à la double volonté de tes parents qui ont donné à leur gendre leurs droits.    - sonipes pressis pugnat habenis, Virg. En. 11, 600: le cheval lutte contre les rênes serrées.    - cf. Virg. En. 4, 38 ; Prop. 1, 12, 21. d - être en contradiction.    - pugnantibus et contrariis studiis uti, Cic. Fin. 1, 58: avoir des goûts qui se contrarient et s'opposent.    - quid tam pugnat quam miserum esse qui non sit ? Cic. Tusc. 1, 13: qu'y a-t-il d'aussi contradictoire que de dire qu'est malheureux qqn qui n'est pas ? e - lutter, faire effort pour obtenir que.    - pugnare ut: faire effort pour obtenir que. --- Cic. Nat. 1,75 ; Clu. 116.    - pugnare ne: lutter pour que... ne... pas, lutter pour empêcher que. --- Cic. Att. 5, 9, 5 ; Lig. 13.    - quoque minus venias, invida pugnat hiems, Ov. H. 18 (19), 120: l'hiver envieux s'efforce de t'empêcher de venir. f - lutter pour.    - avec inf. Lucr. 2, 205 ; Ov. M. 1, 685 ; 2, 822 ; Luc. 4, 753.    - pugnat evincere somnos, Ov.: il s'efforce de vaincre le sommeil.    - pugnabat tunicā tegi, Ov.: elle résistait pour conserver sa tunique. [st1]2 [-] Pugno, ōnis, m.: un des fils d'Egyptus. --- Hyg.
    * * *
    [st1]1 [-] pugno, āre, āvi, ātum: - intr. - combattre à coups de poing. a - combattre, se battre [combats singuliers ou combats d'armées].    - pugnare eminus: combattre de loin.    - pugnare comminus: combattre de près, combattre corps à corps.    - eminus glande aut lapidibus pugnare, Sall. J. 57, 4: lutter de loin avec des balles ou des pierres.    - pugnare ex equo, Cic. Nat. 2, 6 (ex equis avec v. au plur.): combattre à cheval.    - pugnare cum: combattre avec (contre).    - cum cive an hoste pugnare, Liv. 10, 36, 8: (préférer) lutter contre les concitoyens ou contre les ennemis.    - cum scelerato et cum pari gladiatore pugnabat, Cic. Pis. 12: il combattait contre un scélérat, contre un gladiateur comme lui.    - pugnare contra. --- Cic. Phil. 2, 75, 11.    - pugnare in + acc.: diriger l'attaque contre.    - edicunt consules ne quis extra ordinem in hostem pugnaret, Liv. 8, 6, 16: un édit des consuls défendit à tous d'attaquer l'ennemi hors des rangs.    - Quadr. d. Gell. 17, 2, 12 ; Sall. C. 9, 4 ; 52, 30 ; Liv. 8, 7, 15 ; 10, 43, 3; cf. Liv. 27, 18, 19 ; 27, 48, 14.    - pugnare adversus: diriger l'attaque contre. --- Sall. J. 107, 1; 114, 1.    - pugnare pro aliquo, pro aliqua re: combattre pour qqn, pour qqch.    - pro Cn. Pompeio vere vehementerque pugnavit, Cic. Pis. 12: il combattit pour Cn. Pompée de bonne foi et avec ardeur.    - passif impers. pugnatur: on combat.    - pugnatur unā omnibus in partibus, Caes. BG. 7, 84: on combat en même temps sur tous les points.    - comminus gladiis pugnatum est, Caes. BG. 1, 52: on combattit au corps à corps avec l'épée.    - avec acc. d'objet interne magnam pugnam pugnare, Lucil. 1323 M: livrer une grande bataille. --- cf. Plaut. Ps. 524; Gell. 3, 8, 3.    - proelium pugnare, Sall. J 54, 7 ; Hor. O. 4, 9, 19: livrer bataille, combattre.    - au passif pugna, quae summa contentione pugnata (est), Cic. Mur. 34: bataille qui fut livrée avec le plus grand acharnement.    - haec illic pugna est pugnata, Plaut. Am. 1, 1, 97: ainsi se termina la bataille. --- cf. Nep. Han. 5, 1; Liv. 6 42, 5.    - abl. abs. du part. n. aliquantisper pugnato, Quadr. 60: après un assez long combat.    - mihi videtur Epicurus vester de dis immortalibus non magnopere pugnare, Cic. Nat. 3: il me semble que votre Épicure ne fait pas montre d’une grande combativité sur la question des dieux immortels. b - être en lutte, être en désaccord.    - Cic. Fin. 2, 68, etc.    - tecum in eo non pugnabo, quominus... eligas, Cic. Caecil. 58: je ne lutterai pas avec toi pour t'empêcher de choisir.    - tecum pugnas, Cic. Phil. 2, 18: tu es en contradiction avec toi-même. --- cf. Hor. Ep. 1, 1, 97.    - ratio nostra consentit, pugnat oratio, Cic. Fin. 3, 10: nos vues sont d'accord, il n'y a conflit que dans l'expression.    - pugnare + prop. inf.: lutter pour l'opinion que, soutenir en bataillant que. --- Cic. Fin. 3, 41.    - pugnare + inter. ind.: batailler avec qqn sur la question de savoir. --- Cic. Fin 5, 80. c - lutter contre, résister à.    - poét. pugnare + datif: lutter contre, résister à.    - placitone etiam pugnabis amori, Petr. 112: résisteras-tu encore longtemps à un amour qui te plaît?    - noli pugnare duobus, qui genero suo jura dederunt, Catul.62, 64: ne résiste pas à la double volonté de tes parents qui ont donné à leur gendre leurs droits.    - sonipes pressis pugnat habenis, Virg. En. 11, 600: le cheval lutte contre les rênes serrées.    - cf. Virg. En. 4, 38 ; Prop. 1, 12, 21. d - être en contradiction.    - pugnantibus et contrariis studiis uti, Cic. Fin. 1, 58: avoir des goûts qui se contrarient et s'opposent.    - quid tam pugnat quam miserum esse qui non sit ? Cic. Tusc. 1, 13: qu'y a-t-il d'aussi contradictoire que de dire qu'est malheureux qqn qui n'est pas ? e - lutter, faire effort pour obtenir que.    - pugnare ut: faire effort pour obtenir que. --- Cic. Nat. 1,75 ; Clu. 116.    - pugnare ne: lutter pour que... ne... pas, lutter pour empêcher que. --- Cic. Att. 5, 9, 5 ; Lig. 13.    - quoque minus venias, invida pugnat hiems, Ov. H. 18 (19), 120: l'hiver envieux s'efforce de t'empêcher de venir. f - lutter pour.    - avec inf. Lucr. 2, 205 ; Ov. M. 1, 685 ; 2, 822 ; Luc. 4, 753.    - pugnat evincere somnos, Ov.: il s'efforce de vaincre le sommeil.    - pugnabat tunicā tegi, Ov.: elle résistait pour conserver sa tunique. [st1]2 [-] Pugno, ōnis, m.: un des fils d'Egyptus. --- Hyg.
    * * *
        Pugno, pugnas, pugnare. Plaut. Batailler, combatre en quelque maniere que ce soit, S'entrebatre.
    \
        Pugnare amori. Virg. Batailler contre amour, Repugner à, etc.
    \
        Pugnant de loco. Terent. Ils s'entrebatent de, ou pour la place, à qui aura la place.
    \
        Ex equo pugnare. Cic. Combatre à cheval.
    \
        Cum eorum vita mirabiliter pugnat oratio. Cic. Leur parolle est fort contraire à leur vie.
    \
        Haec quae tantum inter se pugnant. Quintil. Sont contraires, Se contrarient.
    \
        Illud video pugnare te, species vt quaedam sit deorum. Cic. Je voy que tu debas de cela que, etc.
    \
        Pugnant Stoici cum Peripateticis. Cic. Se debatent et disputent, ou sont contraires.
    \
        Videtur Epicurus de diis non magnopere pugnare. Cic. Il semble qu'il ne luy chault pas beaucoup des dieux.
    \
        Pugnat in aduersas ire natator aquas. Ouid. S'efforce de nager contre eaue.
    \
        Ille tamen pugnat molles euincere somnos. Ouid. Tasche et s'efforce de, etc.
    \
        - et istam psaltriam Vna illuc mecum hinc abstraham. M. pugnaueris. Terent. Ce sera bien combatu à toy, Tu auras faict grand chose, Tu auras bien besongné.
    \
        Hoc solum hoc tempore pugnatur, vt, etc. Cic. Voici de quoy seulement on se debat.

    Dictionarium latinogallicum > pugno

  • 10 comminus

    com-mĭnus (less correctly cōmĭ-nus), adv. [manus; cf. Beda, Orth. p. 2331 P.; Fronto, Diff. p. 2193 ib.]; orig. belonging to milit. lang., of conflict, in close contest, hand to hand (with the sword, etc.), Gr. sustadon; opp. eminus, also to missilia, sagittae, etc. (class.; most freq. in the histt.): quae mea comminus machaera atque hasta hostibit e manu, Enn. ap. Fest. p. 270, 29 Müll.:

    nec eminus hastis aut comminus gladiis uteretur,

    Cic. Sen. 6, 19; Ov. M. 3, 119:

    undique ex insidiis barbari a fronte ab tergo coörti comminus eminus petunt,

    Liv. 21, 34, 6; 31, 24, 15; Tac. A. 6, 35; 15, 4; App. M. 5, p. 164, 1:

    neque ictu comminus neque conjectione telorum (pulsi),

    Cic. Caecin. 15, 43:

    jacula inutilia esse... gladio comminus geri rem,

    Liv. 44, 35, 12:

    dum locus comminus pugnandi daretur,

    Caes. B. C. 1, 58:

    veterani... comminus acriter instare,

    Sall. C. 60, 3; Liv. 27, 18, 14:

    conferre signa,

    id. 1, 33, 4:

    conferre vires,

    id. 42, 47, 8:

    adversus resistentes niti,

    Tac. A. 4, 51:

    trucidato hostium duce,

    Suet. Tib. 3.—
    2.
    Poet., of copulation, Lucr. 4, 1051;

    of fighting,

    Stat. Th. 10, 213; App. M. 2, p. 122, 14.—
    B.
    Trop.:

    sed haec fuerit nobis tamquam levis armaturae prima orationis excursio: nunc comminus agamus,

    Cic. Div. 2, 10, 26:

    qui me epistulā petivit, ad te, ut video, comminus accessit,

    has approached you in person, id. Att. 2, 2, 2:

    in apros ire,

    Ov. F. 5, 176; cf.:

    agrestes comminus ire sues (for in sues),

    Prop. 2 (3), 19, 22;

    and so also of game: cervos obtruncant ferro,

    Verg. G. 3, 374;

    and of the preparation of the soil (considered as a contest with the same): jacto qui semine comminus arva Insequitur, i. e. manu sive rastro urget, exercet,

    id. ib. 1, 104; cf. App. M. 2, p. 117, 16; Hand, Turs. II. p. 96.—
    II.
    In gen., without the access. idea of contest, nigh at hand, near to, near, = prope, in or ex propinquo (not freq. before the Aug. per.):

    prius Eminus ardescunt quam comminus imbuat ignis,

    Lucr. 6, 904:

    aspicit hirsutos comminus ursa Getas,

    Ov. P. 1, 5, 74; Tac. A. 12, 12:

    viso comminus armatorum agmine,

    id. H. 1, 41; id. G. 8:

    sole per eos dies comminus facto,

    Plin. 5, 9, 10, § 55: aliquid comminus judicantur, near at hand, i.e. by the eyesight, Plin. 11, 42, 97, § 240; 35, 3, 6, § 17:

    recipere a debitore suo pecuniam,

    Dig. 13, 7, 3.—
    B.
    Transf., of time, immediately, = statim, sine intermissione; a very common provincialism in Cisalpine Gaul, acc. to Serv. ad Verg. G. 1, 104.—
    III.
    In postAug. poetry sometimes = ad manus, at hand:

    comminus arma habere,

    Val. Fl. 5, 583.

    Lewis & Short latin dictionary > comminus

  • 11 comminus

    comminus, Adv. (aus com u. manus), handgemein, Mann gegen Mann (mit Verben der Ruhe u. der Bewegung, s. Duker Flor. 2, 6, 29), I) eig., im Kampfe: a) als milit. t. t. = handgemein, im od. zum Handgemenge, in der Nähe, mit dem Schwerte in der Faust (Ggstz. eminus [w. vgl.], missilibus, sagittis u. dgl.), miles urgere eminus comminus, gladiis hastis, punctim caesim ferire, Pacat. pan. 36, 1: u. so c. ense ferire, Ov.: c. acriter instare, Sall.: gladio c. rem gerere, Liv.: c. gladiis uti, Cic.: manum (manus) c. conserere, Liv. u. Fronto: c. pugnare, Caes.: c. experiri, Flor.: c. venire, Flor.: poet., flumina Aemonio c. isse viro, Prop.: u. arma c. habere, kampfbereit, Val. Flacc.: falcati c. enses, für den Kampf in der Nähe, Verg. – b) auf der Jagd: c. ire in apros, Ov.: c. ire (in) sues, Prop.: c. cervos obtruncare ferro, Verg. – c) übh., c. agere, Cic.: c. ad alqm accedere, ihm auf den Leib rücken, Cic.: c. arva insequi, mit dem Karst in der Hand bearbeiten, Verg.: c. instare (bedrängen), v. Unglück, Lucan. – II) übtr., in friedl. Absicht: a) Mann gegen Mann = von Angesicht zu Angesicht, in der Nähe, persönlich, unmittelbar, c. aspicere alqm, Ov.: imbecilli oculi ad sustinendum comminus solem, Sen.: c. attrectare alqd, Apul.: c. alqd iudicare, in der Nähe, durch den Augenschein, Plin.: res c. noscere, Gell.: c. accipere pecuniam, persönlich, ICt.: c. tendens, ganz nahe (zu ihm) hinrudernd, Suet. – b) v. der Zeit = sogleich, unverzüglich, cuncta haec mihi c. dicito, Iul. Val. 3, 31 (19): vade ad eum sed c., Serv. Verg. georg. 1, 104. – / Kompar. comminius, Tert. de carn. Chr. 21.

    lateinisch-deutsches > comminus

  • 12 hasta [1]

    1. hasta, ae, f. ( gotisch gazds, Stachel, ahd. gart, Gerte), die Stange, der Stab, Schaft, I) im allg.: hastae gramineae, s. grāmineus: hastae de vitibus, Thyrsusstäbe, Calp. – II) insbes., der Spieß, A) eig.: 1) zum Werfen, der Wurfspieß, der Speer, Plaut., Cic. u.a.: hastae cuspis, Iustin.: aeratae od. acutae od. praeacutae cuspidis hasta, Ov.: hasta amentata, Cic.: ferrata, Liv.: praelonga, Tac.: pura, s. pūrus: velitaris, Liv.: militaris, Suet.: hastā proiectā, Nep.: infestā hastā, Verg.: hastam lacĕre, Verg.: hastam eminus conicere, Verg.: inter bellatoris equi cava tempora conicere hastam, Verg.: eminus hastis aut comminus gladio uti, Cic.: hastam dextrā vibrare, Curt.: hastas vibrare ante pugnam, Cic.: hastam speciosissime contorquere, Quint.: hastam in latus contorquere, Verg.: amentatas hastas torquere oratoris lacertis viribusque (im Bilde), Cic.: praelongas hastas protendere, Tac.: hastam evellere, Cic., e corpore iacentis evellere, Curt.: extrahere e vulnere hastam, Curt.: alqm hastae cuspide in fronte vulnerare, Iustin.: caput alcis praefixum hastae circumferre, Suet.: hastae insistere, auf einem (liegenden) Speer stehen, Aur. Vict. – sprichw., hastas abicere, wie unser sprichw. »die Flinte ins Korn werfen« = den Mut verlieren, Cic. Mur. 45. – 2) zu anderem Gebrauche: a) bei öffentl. Versteigerungen u. Verpachtungen aufgesteckt, zur Bezeichnung des Orts u. der öffentlichen, obrigkeitlichen Gewalt, h. venditionis, Cic.: hasta infinita, endlose Versteigerung, Cic.: hastam pro aede Iovis Statoris ponere (ausstecken), Cic.: sub hasta vendere, Liv., od. hastae subicere, Suet., subhastieren, d.i. öffentlich versteigern: ad hastam publicam accedere, öffentliche Versteigerung von Staatsgefällen, Nep.: ebenso ad hastam suam (= censorum) accedere, Liv.: emere ab hasta, s. emo: emptio ab hasta, Cic.: ius hastae, Versteigerungsrecht, Tac. – b) beim Gericht der centumviri aufgesteckt, Mart. 7, 62, 7: dah. hastam centumviralem cogere, ein Zentumviralgericht einberufen, Suet. Aug. 36. – c) zur Schmückung der Haare der Bräute, indem man damit die Haare voneinander teilte, Ov. fast. 2, 560. – d) statt des Zepters, da die Könige ebenfalls Spieße statt der Zepter trugen, Iustin. 43, 3. § 3. – B) übtr. = das männliche Glied, Priap. 45, 1. – / Schreibung asta (wegen der Ableitung von asto), Varro LL. 5, 115. – Corp. inscr. Lat. 10, 135 ist. hastis puris duodus (st. duabus) Versehen des Steinmetzen.

    lateinisch-deutsches > hasta [1]

  • 13 pugno

    pūgno, āvī, ātum, āre (pugna), kämpfen, fechten, streiten, ein Gefecht-, ein Treffen liefern, I) eig., sowohl von einzelnen als von ganzen Heeren, caesim, Veget. mil.: constanter ac non timide, Caes.: contra (Adv.), Ov.: comminus, Curt.: comminus gladiis, Caes.: eminus fundis, sagittis, Caes.: eminus glande aut lapidibus, Sall.: manu, Ov.: male (unglücklich), Sall. u. Liv.: pari Marte, Curt.: de genu, kniend, Sen.: de ponte, Auct. b. Hisp.: de rogis Ov.: ex equo, Cic. u. Liv.: pugnatur omnibus locis, Caes.: in hostem, Sall. u. Tac.: in Gallos, Claud. Quadr. fr.: in adversarii os atque oculos, seinen Angriff richten, Gell.: u. so in frontem lateraque, von vorn u. von der Seite einen Angriff machen, Liv.: ne in frontem simul et latera suorum pugnaretur, Tac.: adversus alqm, Nep.: vario eventu adversus alqm, Nep.: male adversus alqm, Liv. epit.: cum alqo, Caes. u. Vell.: cum alqo comminus in acie, Cic.: inter se cornibus, Varro: pro aliquo, Caes. u. Curt.: pro commodis patriae, Cic.: pro libertate patriae, Curt.: de gloria, Curt.: de possessione, Gell.: de loco, wegen des Platzes, Ter.: ad bestias, Cypr.: ad ursos, Corp. inscr. Lat. 4, 1989: ad Ticinum amnem, ad Trebiam, Liv.: claram pugnam, Liv., od. inclutam pugnam, Liv. (u. so haec illi vi pugnata pugna est usque a mane ad vesperum, Plaut.: illa pugna, quae cum rege commissa est et summā contentione pugnata, Cic.): pugnavit proelia, Hor.: proelium male pugnatum, Sall.: bella pugnata, durchgefochtene, Verg.: absol., pugnandi tempora, Ov.: oppidum pugnando capere, Auct. b. Afr.: Partiz. subst., pugnantes, die Kämpfenden, die Kämpfer, Caes. b. G. 3, 25, 1. Curt. 4, 12 (46), 23. – II) übtr.: A) im allg., streiten, im Streite liegen, pugnant (es streiten miteinander) materque sororque, Ov.: p. arte medendi, Ov.: cum Peripateticis, Cic. de dis immortalibus non magno opere, Cic.: sed ego tecum in eo non pugnabo, quo minus utrum velis eligas, Cic. div. in Caec. 58. – m. folg. Acc. u. Infin. = in seinem Streite behaupten, Cic. de fin. 3, 41. – übtr., v. lebl. Subjj., frigida pugnabant calidis, umentia siccis, mollia cum duris, Ov.: mea cum pugnat sententia secum, Hor.: pugnat diu sententia secum, Ov. – B) insbes.: a) widersprechen, sich widersprechen, secum, Cic.: pugnantia loqui, Cic. – poet. m. folg. Dat., widersprechen, die Widerpart halten, ne cupias pugnare puellae, Prop.: placitone pugnabis amori? Verg. – b) Mühe anwenden, um etw. zu erreichen od. zu verhindern, ringen, ernstlich streben, -sich bemühen, darauf dringen, nach etw. ringen, pugno in mea vulnera, ich ringe, mich selbst zu verwunden, Ov. met. 7, 738. – m. folg. ut od. ne od. quo minus u. Konj., id pugnant, id agunt, ut etc., Cic.: illud pugna et enitere ut etc., Cic.: pugnarent collegae, ut etc., Liv.: id ne impetremus, pugnabis, Cic.: quoque minus venias, invita pugnat hiems, Ov. her. 18 (19), 120. – m. folg. Infin., Ov. met. 1, 685; 2, 822 u.a. Lucan. 4, 753 u.a. spät. Dicht.; v. lebl. Subjj., Lucr. 2, 205. – / Abl. d. Gerund. pucnandod, Corp. inscr. Lat. 1, 195, 5. lin. 10.

    lateinisch-deutsches > pugno

  • 14 comminus

    comminus, Adv. (aus com u. manus), handgemein, Mann gegen Mann (mit Verben der Ruhe u. der Bewegung, s. Duker Flor. 2, 6, 29), I) eig., im Kampfe: a) als milit. t. t. = handgemein, im od. zum Handgemenge, in der Nähe, mit dem Schwerte in der Faust (Ggstz. eminus [w. vgl.], missilibus, sagittis u. dgl.), miles urgere eminus comminus, gladiis hastis, punctim caesim ferire, Pacat. pan. 36, 1: u. so c. ense ferire, Ov.: c. acriter instare, Sall.: gladio c. rem gerere, Liv.: c. gladiis uti, Cic.: manum (manus) c. conserere, Liv. u. Fronto: c. pugnare, Caes.: c. experiri, Flor.: c. venire, Flor.: poet., flumina Aemonio c. isse viro, Prop.: u. arma c. habere, kampfbereit, Val. Flacc.: falcati c. enses, für den Kampf in der Nähe, Verg. – b) auf der Jagd: c. ire in apros, Ov.: c. ire (in) sues, Prop.: c. cervos obtruncare ferro, Verg. – c) übh., c. agere, Cic.: c. ad alqm accedere, ihm auf den Leib rücken, Cic.: c. arva insequi, mit dem Karst in der Hand bearbeiten, Verg.: c. instare (bedrängen), v. Unglück, Lucan. – II) übtr., in friedl. Absicht: a) Mann gegen Mann = von Angesicht zu Angesicht, in der Nähe, persönlich, unmittelbar, c. aspicere alqm, Ov.: imbecilli oculi ad sustinendum comminus solem, Sen.: c. attrectare alqd, Apul.: c. alqd iudicare, in der Nähe, durch den Augenschein, Plin.: res c. noscere, Gell.: c. accipere pecuniam, persönlich, ICt.:
    ————
    c. tendens, ganz nahe (zu ihm) hinrudernd, Suet. – b) v. der Zeit = sogleich, unverzüglich, cuncta haec mihi c. dicito, Iul. Val. 3, 31 (19): vade ad eum sed c., Serv. Verg. georg. 1, 104. – Kompar. comminius, Tert. de carn. Chr. 21.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comminus

  • 15 hasta

    1. hasta, ae, f. ( gotisch gazds, Stachel, ahd. gart, Gerte), die Stange, der Stab, Schaft, I) im allg.: hastae gramineae, s. gramineus: hastae de vitibus, Thyrsusstäbe, Calp. – II) insbes., der Spieß, A) eig.: 1) zum Werfen, der Wurfspieß, der Speer, Plaut., Cic. u.a.: hastae cuspis, Iustin.: aeratae od. acutae od. praeacutae cuspidis hasta, Ov.: hasta amentata, Cic.: ferrata, Liv.: praelonga, Tac.: pura, s. purus: velitaris, Liv.: militaris, Suet.: hastā proiectā, Nep.: infestā hastā, Verg.: hastam lacĕre, Verg.: hastam eminus conicere, Verg.: inter bellatoris equi cava tempora conicere hastam, Verg.: eminus hastis aut comminus gladio uti, Cic.: hastam dextrā vibrare, Curt.: hastas vibrare ante pugnam, Cic.: hastam speciosissime contorquere, Quint.: hastam in latus contorquere, Verg.: amentatas hastas torquere oratoris lacertis viribusque (im Bilde), Cic.: praelongas hastas protendere, Tac.: hastam evellere, Cic., e corpore iacentis evellere, Curt.: extrahere e vulnere hastam, Curt.: alqm hastae cuspide in fronte vulnerare, Iustin.: caput alcis praefixum hastae circumferre, Suet.: hastae insistere, auf einem (liegenden) Speer stehen, Aur. Vict. – sprichw., hastas abicere, wie unser sprichw. »die Flinte ins Korn werfen« = den Mut verlieren, Cic. Mur. 45. – 2) zu anderem Gebrauche: a) bei öffentl. Versteigerungen u. Verpachtungen aufgesteckt, zur
    ————
    Bezeichnung des Orts u. der öffentlichen, obrigkeitlichen Gewalt, h. venditionis, Cic.: hasta infinita, endlose Versteigerung, Cic.: hastam pro aede Iovis Statoris ponere (ausstecken), Cic.: sub hasta vendere, Liv., od. hastae subicere, Suet., subhastieren, d.i. öffentlich versteigern: ad hastam publicam accedere, öffentliche Versteigerung von Staatsgefällen, Nep.: ebenso ad hastam suam (= censorum) accedere, Liv.: emere ab hasta, s. emo: emptio ab hasta, Cic.: ius hastae, Versteigerungsrecht, Tac. – b) beim Gericht der centumviri aufgesteckt, Mart. 7, 62, 7: dah. hastam centumviralem cogere, ein Zentumviralgericht einberufen, Suet. Aug. 36. – c) zur Schmückung der Haare der Bräute, indem man damit die Haare voneinander teilte, Ov. fast. 2, 560. – d) statt des Zepters, da die Könige ebenfalls Spieße statt der Zepter trugen, Iustin. 43, 3. § 3. – B) übtr. = das männliche Glied, Priap. 45, 1. – Schreibung asta (wegen der Ableitung von asto), Varro LL. 5, 115. – Corp. inscr. Lat. 10, 135 ist. hastis puris duodus (st. duabus) Versehen des Steinmetzen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hasta

  • 16 pugno

    pūgno, āvī, ātum, āre (pugna), kämpfen, fechten, streiten, ein Gefecht-, ein Treffen liefern, I) eig., sowohl von einzelnen als von ganzen Heeren, caesim, Veget. mil.: constanter ac non timide, Caes.: contra (Adv.), Ov.: comminus, Curt.: comminus gladiis, Caes.: eminus fundis, sagittis, Caes.: eminus glande aut lapidibus, Sall.: manu, Ov.: male (unglücklich), Sall. u. Liv.: pari Marte, Curt.: de genu, kniend, Sen.: de ponte, Auct. b. Hisp.: de rogis Ov.: ex equo, Cic. u. Liv.: pugnatur omnibus locis, Caes.: in hostem, Sall. u. Tac.: in Gallos, Claud. Quadr. fr.: in adversarii os atque oculos, seinen Angriff richten, Gell.: u. so in frontem lateraque, von vorn u. von der Seite einen Angriff machen, Liv.: ne in frontem simul et latera suorum pugnaretur, Tac.: adversus alqm, Nep.: vario eventu adversus alqm, Nep.: male adversus alqm, Liv. epit.: cum alqo, Caes. u. Vell.: cum alqo comminus in acie, Cic.: inter se cornibus, Varro: pro aliquo, Caes. u. Curt.: pro commodis patriae, Cic.: pro libertate patriae, Curt.: de gloria, Curt.: de possessione, Gell.: de loco, wegen des Platzes, Ter.: ad bestias, Cypr.: ad ursos, Corp. inscr. Lat. 4, 1989: ad Ticinum amnem, ad Trebiam, Liv.: claram pugnam, Liv., od. inclutam pugnam, Liv. (u. so haec illi vi pugnata pugna est usque a mane ad vesperum, Plaut.: illa pugna, quae cum rege commissa est et
    ————
    summā contentione pugnata, Cic.): pugnavit proelia, Hor.: proelium male pugnatum, Sall.: bella pugnata, durchgefochtene, Verg.: absol., pugnandi tempora, Ov.: oppidum pugnando capere, Auct. b. Afr.: Partiz. subst., pugnantes, die Kämpfenden, die Kämpfer, Caes. b. G. 3, 25, 1. Curt. 4, 12 (46), 23. – II) übtr.: A) im allg., streiten, im Streite liegen, pugnant (es streiten miteinander) materque sororque, Ov.: p. arte medendi, Ov.: cum Peripateticis, Cic. de dis immortalibus non magno opere, Cic.: sed ego tecum in eo non pugnabo, quo minus utrum velis eligas, Cic. div. in Caec. 58. – m. folg. Acc. u. Infin. = in seinem Streite behaupten, Cic. de fin. 3, 41. – übtr., v. lebl. Subjj., frigida pugnabant calidis, umentia siccis, mollia cum duris, Ov.: mea cum pugnat sententia secum, Hor.: pugnat diu sententia secum, Ov. – B) insbes.: a) widersprechen, sich widersprechen, secum, Cic.: pugnantia loqui, Cic. – poet. m. folg. Dat., widersprechen, die Widerpart halten, ne cupias pugnare puellae, Prop.: placitone pugnabis amori? Verg. – b) Mühe anwenden, um etw. zu erreichen od. zu verhindern, ringen, ernstlich streben, -sich bemühen, darauf dringen, nach etw. ringen, pugno in mea vulnera, ich ringe, mich selbst zu verwunden, Ov. met. 7, 738. – m. folg. ut od. ne od. quo minus u. Konj., id pugnant, id agunt, ut etc., Cic.: illud pugna et enitere ut etc., Cic.: pugnarent collegae, ut etc., Liv.: id ne
    ————
    impetremus, pugnabis, Cic.: quoque minus venias, invita pugnat hiems, Ov. her. 18 (19), 120. – m. folg. Infin., Ov. met. 1, 685; 2, 822 u.a. Lucan. 4, 753 u.a. spät. Dicht.; v. lebl. Subjj., Lucr. 2, 205. – Abl. d. Gerund. pucnandod, Corp. inscr. Lat. 1, 195, 5. lin. 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pugno

  • 17 comminus

        comminus (not cōminus), adv.    [com- + manus], in close contest, hand to hand, at close quarters: acriter instare, S.: eminus hastis aut comminus gladiis uti: unum ense ferit, O.: comminus eminus petunt, L.: locus pugnandi, Cs.: conferre signa, L.: falcati enses, for hand-to-hand fighting, V.: in apros ire, O.: cervos obtruncant ferro, V.: arva Insequitur, V.—Fig., at close quarters, hand to hand: agamus. — Nigh at hand, near to, near: aspicit Getas, O.: monstratā captivitate, Ta.
    * * *
    hand to hand (fight), in close combat/quarters; close at hand; in presence of

    Latin-English dictionary > comminus

  • 18 hasta

    ae f.
    1) шест, жердь, кол, древко копья ( hastae duratae igne QC)
    h. graminea C — бамбук, бамбуковая палка
    2) преим. колющее или метательное копьё, дротик ( hastas jactare C)
    emĭnus hastis, commĭnus gladiis uti C — пользоваться для боя на расстоянии копьями, для ближнего боя — мечами
    hastam abjicere погов. C — бросить прочь копьё, т. е. пасть духом
    h. и h. pampinea V и h. de vitibus Calp — жезл Вакха, тирс
    5) (тж. h. venditionis C и h. publica Nep) публичные торги, аукцион
    vendere sub hastā L (hastae subjicere Su) — продавать с молотка (копьё, воткнутое в землю, служило знаком продажи с торгов)
    7) Priap = membrum virile

    Латинско-русский словарь > hasta

  • 19 mitto

    mīsī, missum, ere
    1) бросать, метать, кидать, швырять (tela tormentis Cs; lapĭdes fundā L; tesseram H, O; fulmina inimīca alicui rei H; aliquid in faciem alicujus Pt); свергать, сбрасывать (aliquem, aliquid ex, ab и de aliquā re)
    corpus saltu ad terram m. Vспрыгнуть на землю
    aliquem in fabulas m. погов. Q — сделать кого-л. притчей во языцех
    2) (вы)пускать (sagittas emĭnus L; radīces Col)
    m. florem PMрасцветать
    sanguinem m. alicui мед. CC, Sen, Pt — пускать кровь кому-л.
    3) юр. вводить ( aliquem in possessionem C)
    4) ввергать, ставить ( aliquem in summa pericula Lcn)
    5) посылать, отправлять (aliquem, aliquid ad aliquem или alicui)
    m. aliquem alicui auxilio C и in auxilium Just — послать кого-л. кому-л. на помощь
    missus quaerere aliquem O — посланный на поиски кого-л.
    m. aliquem morti Pl и ad mortem C — предать кого-л. смерти
    m. exercitum sub jugum Cs, Lпропускать войско под ярмо (в знак подчинения, сдачи)
    7) сопровождать (Mercurius animas sub Tartara mittit V)
    8) готовить (funera и exitium alicui V)
    9) внушать, наделять, одарять (mentem alicui m. V)
    10) посвящать (librum ad aliquem m. C); преподносить, приносить ( munĕra cinĕri alicujus V)
    11) доставлять, поставлять (ebur V; tura O)
    aliquid in scaenam m. H — писать что-л. для театра
    12) писать, сообщать, доносить, посылать (alicui salutem m. O; ad Caesarem m. Cs)
    misit ei, ut veniret Ter — он написал (велел сказать) ему, чтобы (тот) прибыл
    aliquid in acta m. Sen — вносить что-л. в списки, вести запись чего-л.
    13)
    а) испускать, излучать ( lucem in terras C)
    m. vocem pro aliquo C — поднять свой голос в защиту кого-л.
    б) изъявлять, выражать, проявлять, обнаруживать ( signa timoris Cs); выпускать, выделять (vaporem, fumum Lcr)
    14)
    а) отпускать (aliquem Ter etc.)
    m. aliquem intro Plвпустить кого-л
    б) выпускать (leonem e cavea rhH.); распускать ( senatum Cs); увольнять ( legiones C); отпускать на волю, освобождать (servum manu m. Pl, C etc.)
    m. uxorem или uxorem missam facere Suразвестись с женой
    15) оставлять, бросать, отказываться (odium L; inanes spes H); отбрасывать ( timorem V); кончать, прекращать ( certamen V); переставать
    m. или missum facere aliquem Ter etc. — оставить кого-л. в покое
    16) обходить молчанием, умалчивать, не упоминать, пропускать (aliquem, aliquid или de aliqua re)

    Латинско-русский словарь > mitto

  • 20 Dulcís moriéns reminíscitur Árgos

    Умирая, вспоминает свой милый Аргос.
    Вергилий, "Энеида", X, 762-63, 769-82:
    Túrbidus íngreditúr campó.
    .........................................................................
    Óbvius íre parát. Manet ímpertérritus ílle
    Átqu(e) oculís spati(um) émensús, quantúm satis hástae:
    "Déxtra mihí deus ét telúm, quod míssile líbro,
    Índutúm spoliís ipsúm te, Láuse, tropáeum
    Áeneáe". Dixít stridéntemqu(e) éminus hástam
    Jécit; at ílla voláns clipeó (e)st excússa procúlque
    Égregi(um) Ántorén latus ínter et ília fígit,
    Hérculis Antorén comitém, qui míssus ab Árgis
    Háeserat Éuandr(o) átqu(e) Italá conséderat úrbe.
    Stérnitur ínfelíx aliéno vúlnere, cáelumqu(e)
    Áspicit ét dulcís moriéns reminíscitur Árgos.
    Вот, потрясая копьем огромным, ярый Мезентий
    В поле выходит.
    ...........................................................................
    Великодушный Эней, в рядах его заприметя,
    Выйти навстречу готов. А тот остается, не дрогнув,
    И поджидает врага громадой недвижною стоя.
    Взглядом измерив простор в расстоянии брошенной пики:
    "Будь мне за бога, рука! Да поможет мне дрот, что колеблю.
    Я обещаю, мой Лаве, что с тела разбойника снятой
    Будешь ты облечен добычей, трофеем Энея".
    Бросил; она на лету, от щита отскочивши, пронзает
    Актору славному бок и в живот впивается. Антор
    Спутником некогда был Геркулеса; из Аргоса прибыл,
    И, к Эвандру пристав, во граде осел италийском.
    Раной чужою сражен, он падает, бедный, на небо
    Смотрит, пред смертью своей вспоминая сладостный Аргос.
    (Перевод С. Соловьева)
    Весьма благодарен вам за заключительную часть вашего письма. За последнее время я отвык встречать доброе отношение, и оно мне тем более приятно со стороны человека, который выказывал мне его и прежде. Я не переменился за время моих странствий- я никогда не забывал Харроу и, конечно, вас. Dilcis reminiscitur Argos сопровождали меня до того самого места, которое имеет в виду сокрушенный аргивянин. (Джордж Байрон - Уильяму Харнессу, 6.XII 1811.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Dulcís moriéns reminíscitur Árgos

См. также в других словарях:

  • Eminus, S. — S. Eminus, (8. Juli), ein Martyrer von Nicäa in Bithynien. S. S. Eladius. (II. 578.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • List of prehistoric mammals — This is a list of articles dealing with animals that lived and went extinct during prehistoric times. It does not include species that existed then that still continue to exist into recorded history.ubclass PrototheriaInfraclass Yinotheria*Family …   Wikipedia

  • Orden vom Stachelschwein — Der Orden vom Stachelschwein (frz. Ordre du Porc Épic, Ordre du Camail) war ein weltlicher französischer Ritterorden. Der Orden wurde 1394 von Ludwig von Valois, Herzog von Orléans aus Anlass der Geburt seines ersten Sohnes Karl gegründet. Der… …   Deutsch Wikipedia

  • Anexo:Mamíferos prehistóricos — La siguiente es una lista incompleta de mamíferos prehistóricos. No incluye los mámiferos existentes, ni los mamíferos extintos recientemente. Para las especies de primate extintas ver: lista de primates fósiles. Contenido 1 Mamaliformes 1.1… …   Wikipedia Español

  • Devises (héraldique) — Devises des maisons souveraines, des familles et des grands personnages historiques et contemporains. Sommaire 1 Devises de maisons souveraines 1.1 Allemagne 1.2 Autriche 1.3 …   Wikipédia en Français

  • MOT — s. m. Une ou plusieurs syllabes réunies, qui expriment une idée. Mot français, latin, grec, etc. Mot barbare. Vieux mot. Mot suranné. Mot qui n est plus en usage, qui est tombé en désuétude, qui a vieilli. Mot nouveau. Mot usité, inusité. Un mot… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • MOT — n. m. Son ou groupe de sons servant à exprimer des actions, des sensations, des sentiments, des idées, ainsi que leurs rapports. Mot français, latin, grec, etc. Mot barbare. Vieux mot. Mot qui n’est plus en usage, qui est tombé en désuétude, qui… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • Hyaenodon — Taxobox name = Hyaenodon image width = 220px image caption = Skull of Hyaenodon cayluxi , Muséum national d Histoire naturelle, Paris. fossil range = Late Eocene to Early Miocene regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Mammalia ordo =… …   Wikipedia

  • Coram publico — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Hyaenodon — Schädel von Hyaenodon cayluxi im Pariser Muséum national d Histoire naturelle Zeitraum oberes Eozän bis unteres Miozän Fundorte …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Phrasen/C — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V Inhaltsverzeichnis 1 …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»