Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ēluviēs

  • 1 ēluviēs

        ēluviēs —, em, ē, f    [ex + 3 LV-], an overflow, inundation: eluvie mons est deductus in aequor, O.: maris, Ta.: eluvies iter morabantur, Cu.— A washing away, discharge: conducere Siccandam eluviem, removal of sewage, Iu.—Fig., of a ruinous law: civitatis.
    * * *
    flowing out, discharge; a flowing over, flood

    Latin-English dictionary > ēluviēs

  • 2 eluvies

    ēlŭvĭes, em, e, f. [eluo], a washing away of impurities, a flowing off, discharge.
    I.
    Lit., Plin. 2, 82, 84, § 197; Pall. 1, 40, 4; Juv. 3, 32: ventris, Lucil. ap. Non. 103, 33; Aur. Vict. Epit. 9 fin.
    II.
    In gen., an overflowing, an inundation of a river, etc.:

    eluvie mons est deductus in aequor,

    Ov. M. 15, 267; Tac. A. 13, 57.—
    B.
    Meton., a chasm, abyss, ravine produced by the violent rushing of water, Curt. 5, 4 fin. (shortly before: vorago concursu cavata torrentium); 6, 4 fin. —In plur. (with voragines), id. 8, 11.—
    III.
    Trop., of a ruinous law:

    ad illam labem atque eluviem civitatis pervenire,

    Cic. Dom. 20, 53 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > eluvies

  • 3 eluvies

    a flowing over, flood, innundation.

    Latin-English dictionary of medieval > eluvies

  • 4 eluvio

    ēlŭvĭo, ōnis, f. [id.], older form of eluvies, a washing away, overflowing, inundation:

    aquarum eluviones,

    Cic. Div. 1, 49, 111:

    eluviones et exustiones terrarum,

    Cic. Rep. 6, 21, 23; id. Off. 2, 5, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > eluvio

  • 5 labes

    1.
    lābes, is (abl. labi for labe, Lucr. 5, 930), f. [1. lābor], a fall, falling down, sinking in.
    I.
    Lit. (rare but class.):

    dare labem,

    Lucr. 2, 1145:

    motus terrae Rhodum... gravi ruinarum labe concussit,

    Just. 30, 4, 3:

    tantos terrae motus in Italia factos esse, ut multis locis labes factae sint terraeque desederint,

    subsidences of the earth, Cic. Div. 1, 35, 78; cf.:

    labes agri,

    id. ib. 1, 43, 97:

    terrae,

    Liv. 42, 15; so absol.:

    si labes facta sit, omnemque fructum tulerit,

    Dig. 19, 2, 15, § 2:

    labes imbris e caelo,

    Arn. 5, 185.—
    II.
    Transf.
    A.
    A fall, stroke, ruin, destruction:

    hinc mihi prima mali labes,

    the first blow of misfortune, Verg. A. 2, 97:

    haec prima mali labes, hoc initium impendentis ruinae fuit,

    Just. 17, 1, 5: metuo legionibu' labem, Enn. ap. Diom. p. 378 P. (Ann. v. 283 Vahl.):

    quanta pernis pestis veniet, quanta labes larido,

    Plaut. Capt. 4, 3, 3:

    innocentiae labes ac ruina,

    Cic. Fl. 10, 24:

    labes in tabella,

    id. Lael. 12, 41:

    regnorum labes,

    Val. Fl. 5, 237.—
    B.
    Meton., ruin, destruction; of a dangerous person, one who causes ruin:

    (Verres) labes atque pernicies provinciae Siciliae,

    Cic. Verr. 1, 1, 2: labes popli, Plant. Pers. 3, 3, 4.—Of a bad law:

    labes atque eluvies civitatis,

    Cic. Dom. 20, 53.—
    2.
    In partic., the falling sickness, epilepsy, Ser. Samm. 57, 1018.—

    Hence, in gen.,

    disease, sickness, Grat. Cyneg. 468.
    2.
    lābes, is, f. [Gr. lôbê, lôbeuô; cf. Curt. Griech. Etym. p. 372]. a spot, blot, stain, blemish, defect.
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):

    tractata notam labemque remittunt Atramenta,

    Hor. Ep. 2, 1, 235:

    sine labe toga,

    Ov. A. A. 1, 514:

    purum et sine labe salinum,

    Pers. 3, 25:

    victima labe carens,

    Ov. M. 15, 130:

    aliqua corporis labe insignis,

    Suet. Aug. 38: item quae (virgo) lingua debili sensuve aurium deminuta, aliave qua corporis labe insignita sit, Gell. 1, 12, 3.—
    II.
    Trop., a stain, blot, stigma, disgrace, discredit: labes macula in vestimento dicitur, et deinde metaphorikôs transfertur in homines vituperatione dignos, Paul. ex Fest. p. 121 Müll. (freq. and class.):

    animi labes nec diuturnitate evanescere, nec amnibus ullis elui potest,

    Cic. Leg. 2, 10, 24:

    saeculi labes atque macula,

    id. Balb. 6, 15:

    labem alicujus dignitati aspergere,

    a stain, disgrace, id. Vatin. 6, 15:

    labem alicui inferre,

    id. Cael. 18, 42:

    famae non sine labe meae,

    Prop. 4 (5), 8, 20:

    domus sine labe,

    Juv. 14, 69:

    vita sine labe peracta,

    Ov. P. 2, 7, 49:

    abolere labem prioris ignominiae,

    Tac. H. 3, 24:

    donec longa dies... concretam eximit labem, purumque relinquit sensum,

    Verg. A. 6, 746. —Of an immoral custom:

    dedit hanc contagio labem,

    Juv. 2, 78.— Plur.:

    conscientiae labes habere,

    Cic. Off. 3, 21, 85:

    peccatorum labibus inquinati,

    Lact. 4, 26; id. Ira Dei, 19.—
    b.
    Meton. (abstr. pro concreto), a disgrace, i. e. a good-for-nothing fellow, a wretch:

    habeo quem opponam labi illi atque caeno,

    Cic. Sest. 8, 20:

    caenum illud ac labes,

    id. ib. 11, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > labes

  • 6 virosus

    1.
    vĭrōsus, a, um, adj. [vir], fond of men, longing after men: uxor, Lucil. ap. Non. p. 21, 30; Afran. ib.; App. M. 9, p. 223 [p. 1997] med.: qui non modo vinosus, sed virosus quoque sit, Scipio Afric. ap. Gell. 7, 12, 5.
    2.
    vīrōsus, a, um, adj. [virus].
    I.
    Full of or covered with slime, slimy:

    loci,

    Cato, R. R. 257, 11:

    pisces,

    Cels. 2, 21.— Sup.:

    medicamentum adversus stomachum,

    Scrib. Comp. 103.—
    II.
    Having a bad odor, stinking, fetid:

    virosi odoris sordes,

    Scrib. Comp. 163:

    castorea,

    Verg. G. 1, 58: Nemes. Cyneg. 223:

    eluvies,

    i. e. urine, Grat. Cyn. 355.—
    III.
    Poisonous.
    A.
    Lit.:

    spinae,

    App. M. 7, p. 196; Mart. Cap. 4, § 332. —
    B.
    Transf., foul:

    aures mariti virosa susurronum faece completae,

    Sid. Ep. 5, 7 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > virosus

См. также в других словарях:

  • eluvies — …   Useful english dictionary

  • éluviation — ● éluviation nom féminin (latin eluvies, eau qui coule) Dans le sol, phénomène d entraînement généralement vertical, mais aussi oblique, de matières à l état soluble ou de suspensions. éluviation [elyvjɑsjɔ̃] n. f. ÉTYM. Mil. XXe; de eluvium, d… …   Encyclopédie Universelle

  • eluvio — e·lù·vio s.m. TS geol. accumulo di detriti formato dalla disgregazione di rocce e rimasto sul posto {{line}} {{/line}} DATA: 1932. ETIMO: dal lat. elŭvĭo, var. di eluvies inondazione …   Dizionario italiano

  • ՅՈՐԴՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0372 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 12c, 17c գ. δαψίλεια abundantia ῤεῦμα fluxus, eluvies ἕκχυσις redundatio ἅφεσις dimissio եւն. Առատութիւն. առատանալն. յորդումն. *Յորդութիւնք ծովու: Ջուր յորդութեանցն: Յորդութիւն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»