-
1 ēluviēs
ēluviēs —, em, ē, f [ex + 3 LV-], an overflow, inundation: eluvie mons est deductus in aequor, O.: maris, Ta.: eluvies iter morabantur, Cu.— A washing away, discharge: conducere Siccandam eluviem, removal of sewage, Iu.—Fig., of a ruinous law: civitatis.* * *flowing out, discharge; a flowing over, flood -
2 eluvies
I.Lit., Plin. 2, 82, 84, § 197; Pall. 1, 40, 4; Juv. 3, 32: ventris, Lucil. ap. Non. 103, 33; Aur. Vict. Epit. 9 fin. —II.In gen., an overflowing, an inundation of a river, etc.:B.eluvie mons est deductus in aequor,
Ov. M. 15, 267; Tac. A. 13, 57.—Meton., a chasm, abyss, ravine produced by the violent rushing of water, Curt. 5, 4 fin. (shortly before: vorago concursu cavata torrentium); 6, 4 fin. —In plur. (with voragines), id. 8, 11.—III.Trop., of a ruinous law:ad illam labem atque eluviem civitatis pervenire,
Cic. Dom. 20, 53 fin. -
3 eluvies
a flowing over, flood, innundation. -
4 eluvio
ēlŭvĭo, ōnis, f. [id.], older form of eluvies, a washing away, overflowing, inundation:aquarum eluviones,
Cic. Div. 1, 49, 111:eluviones et exustiones terrarum,
Cic. Rep. 6, 21, 23; id. Off. 2, 5, 16. -
5 labes
1.lābes, is (abl. labi for labe, Lucr. 5, 930), f. [1. lābor], a fall, falling down, sinking in.I.Lit. (rare but class.):II.dare labem,
Lucr. 2, 1145:motus terrae Rhodum... gravi ruinarum labe concussit,
Just. 30, 4, 3:tantos terrae motus in Italia factos esse, ut multis locis labes factae sint terraeque desederint,
subsidences of the earth, Cic. Div. 1, 35, 78; cf.:labes agri,
id. ib. 1, 43, 97:terrae,
Liv. 42, 15; so absol.:si labes facta sit, omnemque fructum tulerit,
Dig. 19, 2, 15, § 2:labes imbris e caelo,
Arn. 5, 185.—Transf.A.A fall, stroke, ruin, destruction:B.hinc mihi prima mali labes,
the first blow of misfortune, Verg. A. 2, 97:haec prima mali labes, hoc initium impendentis ruinae fuit,
Just. 17, 1, 5: metuo legionibu' labem, Enn. ap. Diom. p. 378 P. (Ann. v. 283 Vahl.):quanta pernis pestis veniet, quanta labes larido,
Plaut. Capt. 4, 3, 3:innocentiae labes ac ruina,
Cic. Fl. 10, 24:labes in tabella,
id. Lael. 12, 41:regnorum labes,
Val. Fl. 5, 237.—Meton., ruin, destruction; of a dangerous person, one who causes ruin:2.(Verres) labes atque pernicies provinciae Siciliae,
Cic. Verr. 1, 1, 2: labes popli, Plant. Pers. 3, 3, 4.—Of a bad law:labes atque eluvies civitatis,
Cic. Dom. 20, 53.—In partic., the falling sickness, epilepsy, Ser. Samm. 57, 1018.—2.Hence, in gen.,
disease, sickness, Grat. Cyneg. 468.lābes, is, f. [Gr. lôbê, lôbeuô; cf. Curt. Griech. Etym. p. 372]. a spot, blot, stain, blemish, defect.I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.tractata notam labemque remittunt Atramenta,
Hor. Ep. 2, 1, 235:sine labe toga,
Ov. A. A. 1, 514:purum et sine labe salinum,
Pers. 3, 25:victima labe carens,
Ov. M. 15, 130:aliqua corporis labe insignis,
Suet. Aug. 38: item quae (virgo) lingua debili sensuve aurium deminuta, aliave qua corporis labe insignita sit, Gell. 1, 12, 3.—Trop., a stain, blot, stigma, disgrace, discredit: labes macula in vestimento dicitur, et deinde metaphorikôs transfertur in homines vituperatione dignos, Paul. ex Fest. p. 121 Müll. (freq. and class.):b.animi labes nec diuturnitate evanescere, nec amnibus ullis elui potest,
Cic. Leg. 2, 10, 24:saeculi labes atque macula,
id. Balb. 6, 15:labem alicujus dignitati aspergere,
a stain, disgrace, id. Vatin. 6, 15:labem alicui inferre,
id. Cael. 18, 42:famae non sine labe meae,
Prop. 4 (5), 8, 20:domus sine labe,
Juv. 14, 69:vita sine labe peracta,
Ov. P. 2, 7, 49:abolere labem prioris ignominiae,
Tac. H. 3, 24:donec longa dies... concretam eximit labem, purumque relinquit sensum,
Verg. A. 6, 746. —Of an immoral custom:dedit hanc contagio labem,
Juv. 2, 78.— Plur.:conscientiae labes habere,
Cic. Off. 3, 21, 85:peccatorum labibus inquinati,
Lact. 4, 26; id. Ira Dei, 19.—Meton. (abstr. pro concreto), a disgrace, i. e. a good-for-nothing fellow, a wretch:habeo quem opponam labi illi atque caeno,
Cic. Sest. 8, 20:caenum illud ac labes,
id. ib. 11, 26. -
6 virosus
1.vĭrōsus, a, um, adj. [vir], fond of men, longing after men: uxor, Lucil. ap. Non. p. 21, 30; Afran. ib.; App. M. 9, p. 223 [p. 1997] med.: qui non modo vinosus, sed virosus quoque sit, Scipio Afric. ap. Gell. 7, 12, 5.2.vīrōsus, a, um, adj. [virus].I.Full of or covered with slime, slimy:II.loci,
Cato, R. R. 257, 11:pisces,
Cels. 2, 21.— Sup.:medicamentum adversus stomachum,
Scrib. Comp. 103.—Having a bad odor, stinking, fetid:III.virosi odoris sordes,
Scrib. Comp. 163:castorea,
Verg. G. 1, 58: Nemes. Cyneg. 223:eluvies,
i. e. urine, Grat. Cyn. 355.—Poisonous.A.Lit.:B.spinae,
App. M. 7, p. 196; Mart. Cap. 4, § 332. —
См. также в других словарях:
eluvies — … Useful english dictionary
éluviation — ● éluviation nom féminin (latin eluvies, eau qui coule) Dans le sol, phénomène d entraînement généralement vertical, mais aussi oblique, de matières à l état soluble ou de suspensions. éluviation [elyvjɑsjɔ̃] n. f. ÉTYM. Mil. XXe; de eluvium, d… … Encyclopédie Universelle
eluvio — e·lù·vio s.m. TS geol. accumulo di detriti formato dalla disgregazione di rocce e rimasto sul posto {{line}} {{/line}} DATA: 1932. ETIMO: dal lat. elŭvĭo, var. di eluvies inondazione … Dizionario italiano
ՅՈՐԴՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0372 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 12c, 17c գ. δαψίλεια abundantia ῤεῦμα fluxus, eluvies ἕκχυσις redundatio ἅφεσις dimissio եւն. Առատութիւն. առատանալն. յորդումն. *Յորդութիւնք ծովու: Ջուր յորդութեանցն: Յորդութիւն… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)