-
1 Emathia
Ēmăthĭa, ae, f., = Êmathia, a district of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 44, 5; Justin. 7, 1, 1.—B.In poet. meton.1.Macedonia, Verg. G. 4, 390.—2. II.Derivv.A. 1.Macedonian: Perses, Corn. Sever. ap. Sen. Suas. 7:2.campi,
Ov. M. 5, 313:dux,
i. e. Alexander, id. Tr. 3, 5, 39;of the same: manes,
Stat. S. 3, 2, 117; cf.tecta,
i. e. of Alexandria, Luc. 10, 58.—Thessalian:3.vertex,
i. e. Pelion, Verg. Cir. 34:acies,
i. e. in Pharsalia, Luc. 8, 531;of the same: clades,
id. 9, 950:ruina,
id. 9, 33; cf.also: ferrum,
id. 9, 245; and:campi,
id. 1, 1.—Thracian: ventus, Lucil. ap. Jul. Rufin. de Fig. § 26 Ruhnk.—B. 1.Macedonian; as a subst.: Ēmăthĭdes, the daughters of the Macedonian king Pierus, the Pierides, Ov. M. 5, 669.—2. -
2 Emathia
Ēmathia, ae f.1) древнее название Македонии V, Just, PM -
3 Emathia
Ēmathia, ae, f. (Ἠμαθία), alter Name Mazedoniens, Plin. 4, 33. Iustin. 7, 1, 1. Verg. georg. 4, 390: später Name einer Landschaft Mazedoniens zwischen den Bergen Bermius u. Dysorum u. der Landschaft Bottiäa, westl. vom Axios, südl. vom Erigon, Liv. 44, 44, 5 sqq. Pacat. pan. 46, 3 (nach Liv. 40, 3, 3 alter Name von Päonia). – poet. auch für das angrenzende Thessalien, Verg. georg. 1, 492 (dazu Voß S. 202). – Dav.: A) Ēmathis, idis, f. (Ἠμαθίς), emathisch, poet. = thessalisch, tellus, Thessalien, Lucan.; dass. subst., Emathis, Lucan.: u. Plur. subst., Emathides, die Pieriden, Ov. – B) Ēmathius, a, um, emathisch, poet. a) = mazedonisch, dux, d.i. Alexander der Gr., Ov.: tecta, d.i. Alexandria, Lucan. – b) = thessalisch, u. insbes. für pharsalisch, vertex, der Pelion, Ps. Verg. Ciris 34: caedes, Ov.: arva, terrae litus, Lucan.: acies, Lucan.: Philippi, Lucan. – c) = thrazisch, ventus, Lucil. 41 (b. Rufin. de fig. sent. § 26).
-
4 Emathia
Ēmathia, ae, f. (Ἠμαθία), alter Name Mazedoniens, Plin. 4, 33. Iustin. 7, 1, 1. Verg. georg. 4, 390: später Name einer Landschaft Mazedoniens zwischen den Bergen Bermius u. Dysorum u. der Landschaft Bottiäa, westl. vom Axios, südl. vom Erigon, Liv. 44, 44, 5 sqq. Pacat. pan. 46, 3 (nach Liv. 40, 3, 3 alter Name von Päonia). – poet. auch für das angrenzende Thessalien, Verg. georg. 1, 492 (dazu Voß S. 202). – Dav.: A) Ēmathis, idis, f. (Ἠμαθίς), emathisch, poet. = thessalisch, tellus, Thessalien, Lucan.; dass. subst., Emathis, Lucan.: u. Plur. subst., Emathides, die Pieriden, Ov. – B) Ēmathius, a, um, emathisch, poet. a) = mazedonisch, dux, d.i. Alexander der Gr., Ov.: tecta, d.i. Alexandria, Lucan. – b) = thessalisch, u. insbes. für pharsalisch, vertex, der Pelion, Ps. Verg. Ciris 34: caedes, Ov.: arva, terrae litus, Lucan.: acies, Lucan.: Philippi, Lucan. – c) = thrazisch, ventus, Lucil. 41 (b. Rufin. de fig. sent. § 26). -
5 Emathides
Ēmăthĭa, ae, f., = Êmathia, a district of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 44, 5; Justin. 7, 1, 1.—B.In poet. meton.1.Macedonia, Verg. G. 4, 390.—2. II.Derivv.A. 1.Macedonian: Perses, Corn. Sever. ap. Sen. Suas. 7:2.campi,
Ov. M. 5, 313:dux,
i. e. Alexander, id. Tr. 3, 5, 39;of the same: manes,
Stat. S. 3, 2, 117; cf.tecta,
i. e. of Alexandria, Luc. 10, 58.—Thessalian:3.vertex,
i. e. Pelion, Verg. Cir. 34:acies,
i. e. in Pharsalia, Luc. 8, 531;of the same: clades,
id. 9, 950:ruina,
id. 9, 33; cf.also: ferrum,
id. 9, 245; and:campi,
id. 1, 1.—Thracian: ventus, Lucil. ap. Jul. Rufin. de Fig. § 26 Ruhnk.—B. 1.Macedonian; as a subst.: Ēmăthĭdes, the daughters of the Macedonian king Pierus, the Pierides, Ov. M. 5, 669.—2. -
6 Emathis
Ēmăthĭa, ae, f., = Êmathia, a district of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 44, 5; Justin. 7, 1, 1.—B.In poet. meton.1.Macedonia, Verg. G. 4, 390.—2. II.Derivv.A. 1.Macedonian: Perses, Corn. Sever. ap. Sen. Suas. 7:2.campi,
Ov. M. 5, 313:dux,
i. e. Alexander, id. Tr. 3, 5, 39;of the same: manes,
Stat. S. 3, 2, 117; cf.tecta,
i. e. of Alexandria, Luc. 10, 58.—Thessalian:3.vertex,
i. e. Pelion, Verg. Cir. 34:acies,
i. e. in Pharsalia, Luc. 8, 531;of the same: clades,
id. 9, 950:ruina,
id. 9, 33; cf.also: ferrum,
id. 9, 245; and:campi,
id. 1, 1.—Thracian: ventus, Lucil. ap. Jul. Rufin. de Fig. § 26 Ruhnk.—B. 1.Macedonian; as a subst.: Ēmăthĭdes, the daughters of the Macedonian king Pierus, the Pierides, Ov. M. 5, 669.—2. -
7 Emathius
Ēmăthĭa, ae, f., = Êmathia, a district of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 44, 44, 5; Justin. 7, 1, 1.—B.In poet. meton.1.Macedonia, Verg. G. 4, 390.—2. II.Derivv.A. 1.Macedonian: Perses, Corn. Sever. ap. Sen. Suas. 7:2.campi,
Ov. M. 5, 313:dux,
i. e. Alexander, id. Tr. 3, 5, 39;of the same: manes,
Stat. S. 3, 2, 117; cf.tecta,
i. e. of Alexandria, Luc. 10, 58.—Thessalian:3.vertex,
i. e. Pelion, Verg. Cir. 34:acies,
i. e. in Pharsalia, Luc. 8, 531;of the same: clades,
id. 9, 950:ruina,
id. 9, 33; cf.also: ferrum,
id. 9, 245; and:campi,
id. 1, 1.—Thracian: ventus, Lucil. ap. Jul. Rufin. de Fig. § 26 Ruhnk.—B. 1.Macedonian; as a subst.: Ēmăthĭdes, the daughters of the Macedonian king Pierus, the Pierides, Ov. M. 5, 669.—2. -
8 Emathius
Ēmathius, a, um [ Emathia ]а) македонскийdux E. O — Alexander Magnusб) фессалийский (campi, litus Lcn)E. vertex V — Pelionв) фракийский ( ventus LM) -
9 Paeones
Paeones, um, Akk. as, m. (Παίονες), die Päonier, eine mazedonische Völkerschaft in der späterhin Emathia genannten Landschaft, Liv. 42, 51, 5. Ov. met. 5, 313. – Sing. Paeōn, onis, m. (Παιων), der Päonier, Liv. 42, 51, 6. – Dav.: A) Paeonia, ae, f. (Παιονία), Päonien, eine Landschaft Mazedoniens, später Emathia (w. s.) gen., Liv. u. Plin.: Paeoniae gentes, Plin. – B) Paeonis, idis, f. (Παιονίς), aus Päonien, die Päonierin, Ov. met. 5, 303.
-
10 Paeones
Paeones, um, Akk. as, m. (Παίονες), die Päonier, eine mazedonische Völkerschaft in der späterhin Emathia genannten Landschaft, Liv. 42, 51, 5. Ov. met. 5, 313. – Sing. Paeōn, onis, m. (Παιων), der Päonier, Liv. 42, 51, 6. – Dav.: A) Paeonia, ae, f. (Παιονία), Päonien, eine Landschaft Mazedoniens, später Emathia (w. s.) gen., Liv. u. Plin.: Paeoniae gentes, Plin. – B) Paeonis, idis, f. (Παιονίς), aus Päonien, die Päonierin, Ov. met. 5, 303. -
11 Paeon
Paeŏnes, um, m., = Paiones, a people of Macedonia, in that part of it afterwards called Emathia, the Pœonians, Ov. P. 2, 2, 77; id. M. 5, 313.— Sing.: Paeŏn, ŏnis, m., = Paiôn, a Pœonian, Liv. 42, 51, 6.— Hence,A.Paeŏnĭa, ae, f., = Paionia, the country of the Pœonians, Emathia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 40, 3.—B. C.Paeŏnĭus, a, um, adj., = Paionios, of or belonging to Pœonia, Pœonian:gentes,
Plin. 4, 10, 17, § 35. -
12 Paeones
Paeŏnes, um, m., = Paiones, a people of Macedonia, in that part of it afterwards called Emathia, the Pœonians, Ov. P. 2, 2, 77; id. M. 5, 313.— Sing.: Paeŏn, ŏnis, m., = Paiôn, a Pœonian, Liv. 42, 51, 6.— Hence,A.Paeŏnĭa, ae, f., = Paionia, the country of the Pœonians, Emathia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 40, 3.—B. C.Paeŏnĭus, a, um, adj., = Paionios, of or belonging to Pœonia, Pœonian:gentes,
Plin. 4, 10, 17, § 35. -
13 Paeonia
Paeŏnes, um, m., = Paiones, a people of Macedonia, in that part of it afterwards called Emathia, the Pœonians, Ov. P. 2, 2, 77; id. M. 5, 313.— Sing.: Paeŏn, ŏnis, m., = Paiôn, a Pœonian, Liv. 42, 51, 6.— Hence,A.Paeŏnĭa, ae, f., = Paionia, the country of the Pœonians, Emathia, Plin. 4, 10, 17, § 33; Liv. 40, 3.—B. C.Paeŏnĭus, a, um, adj., = Paionios, of or belonging to Pœonia, Pœonian:gentes,
Plin. 4, 10, 17, § 35. -
14 Aegae
ārum и Aegēae (-īāe), ārum f.1) город в македонской области Emathia, некогда резиденция македонских царей ( позднее Edessa) Just, Nep etc.2) город в Киликии, значительный порт в римскую эпоху T, PM -
15 Emathis
1. Ēmathis, idis f. 2. subst.Пиерида, дочь македонского царя Пиера O -
16 Aegae
Aegae (Αἰγαί) u. Aegaeae od. Aegēae od. Aegīae (Αἰγίαι u. Αἰγειαί), ārum, f. I) Stadt in der mazedon. Landschaft Emathia, Form Aegeae, Iustin. 7, 1, 10 (der es mit Edessa identifiziert): Form Aegiae, Nep. reg. 2, 1. Plin. 4, 33. – II) Stadt in Äolis, in der Nähe von Kyme, Form Aegaeae, Plin. 5, 121. – III) Stadt in Cilicien, j. Schloß Ajas Kala, Form Aegae, Lucan. 3, 227: Form Aegaeae, Plin. 5, 91: Form Aegeae, Tac. ann. 13, 8. – Dav. Aegēātēs, ae, m. (Αἰγειάτης), aus Ägä, der Ägeate, vom mazedon. Ägä, Vell. 2, 70, 4: vom äolischen, Plur. bei Tac. ann. 2, 47 (wo Akk. Aegeatas). – u. Aegēādēs, ae, m. (Αἰγειάδης), der Ägeade, vom mazedon. Ägä, Iustin. 7, 1, 10. – u. Aegēnsis, e, zu Ägä (in Mazedonien), theatrum, Auct. itin. Alex. 5.
-
17 Beroea
Beroea (Berrhoea), ae, f. (Βέροια, Βέῤῥοια), eine der ältesten Städte Mazedoniens (in der Landschaft Emathia), j. Veria (Voria) od. (türkisch) Karaferga, Cic. Pis. 89. Liv. 44, 45, 2 u.a. – Dav.: A) Beroeaeus, ī, m., aus Beröa, ein Beröäer, Liv. 42, 51, 4 u. 58, 7. – B) Beroeēnsis, e, aus Beröa, Pyrrhus Ber., Vulg. act. apost. 20, 4. – Plur. subst., Beroeēnsēs, ium, m., die Einw. von Beröa, die Beröenser, Plin. 5, 82.
-
18 cognomino [1]
1. cōgnōmino, āvī, ātum, āre (cognomen), mit einem Zu- od. Beinamen od. übh. mit einem besondern Namen belegen od. benennen, zB. omnes reges suos hoc cognomine (Arsaces) cognominavere, Iustin. 41, 5, 8: et amaracus quem Phrygium cognominant, Plin. 21, 67: is (ventus eurus) Romanis nauticis ›subsolanus‹ cognominatur, Gell. 2, 22, 8: Ptolemaeus quoque ab exercitu rex cognominatur, Iustin. 15, 2, 11: Diodotus, qui Tryphon cognominabatur, Liv. epit. 55: quo ex facto ipse posterique eius Torquati sunt cognominati, Cl. Quadrig. 1. fr. 10 ( bei Gell. 9, 13, 19): duae Carmentes, quarum altera Postverta cognominata est, Prorsa altera, Varr. fr. b. Gell. 16, 16, 4: Q. Occius, qui propter fortitudinem Achilles cognominatus est, Val. Max. 2, 2, 21: Macedonia ante a nomine Emathionis regis Emathia cognominata est, Iustin. 7, 1, 1: legio Pia Fidelis Constans cognominata est, Inscr.: postea Divites cognominati, Plin. 33, 133: Seleucia cognominata Babylonia, Plin. 6, 212.
-
19 Pieros
Pīeros u. -us, ī, m. (Πίερος), I) ein Autochthone, König von Emathia, der seinen neun Töchtern die Namen der neun Musen gab, Ov. met. 5, 310. Sie ließen sich mit den Musen in einen Gesangwettstreit ein, wurden besiegt und zur Strafe in Elstern verwandelt, Ov. met. 5, 295 sqq. – II) ein Mazedonier, Vater der neun Musen (= der den Dienst der Musen, ihre Zahl und ihre Namen in Thespiä einführte), Cic. de nat. deor. 3, 54; vgl. Ov. trist. 5, 3, 10. – Dav.: A) Pīeris, idis, f. (Πιερίς), a) im Plur. Pierides = die Töchter des Pieros no. I (w. s.), Ov. – b) eine Muse, Hor. u. Ov.: Plur. Pierides, Verg. u.a. (vgl. unten Pierius). – B) Pīerius, a, um (Πιέριος), piërisch, thessalisch, domus, Musenpalast, Mela: quercus, vom thessalischen Berge Pierus, Prop. – subst., Pieriae, die Musen, Musae, quas Pieridas et Pierias poëtae solent appellare, Cic. de nat. deor. 3, 54. – dah. zu den Musen gehörig, dichterisch, via, Poesie, Studium der Dichtkunst, Ov.: modi, Gedichte, Hor.: frons, Dichterstirn, Mart.
-
20 Aemathia
Aemathia, etc. c. Emathia.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Emathĭa — (a. Geogr.), 1) alter Name für Macedonien, später 2) Landschaft dieses Landes, im Nordosten von Axios, im Süden vom Haliakmon begrenzt; der Ursitz des macedonischen Königthums. Daher Emathĭdes, die 9 Töchter des Pieros (daher auch Pieriden) u.… … Pierer's Universal-Lexikon
Emathīa — (»Küstenebene«), Landschaft im alten Makedonien, das Alluvialland zwischen Axios (Wardar) und Haliakmon (Wistritza), war Ursitz des makedonischen Königstums, mit den Städten Beröa (jetzt Weria), Ägä (später Edessa, heute Wodena), Kition etc … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Emathia — Emathīa, Landschaft in Mazedonien, zwischen Axios und Haliakmon, der Ursitz des mazedon. Königtums … Kleines Konversations-Lexikon
Emathia — Emathia, Theil Macedoniens zwischen den Flüssen Axius u. Haliakmon … Herders Conversations-Lexikon
EMATHIA — seu Amathia, Europae nobilis regio, Thraciae finitima, postea Macedonia propr. dicta: nomen habet (ut quidam existimant) ab Emathione Rege; fratre Memnonis Tithoni et Aurorae filii Plin. l. 4. c. 10. Habet ab austr. Thessalia; ab Ort Pieriam, et… … Hofmann J. Lexicon universale
Émathía — ► Nomos de Grecia, en Macedonia; 1 701 km2 y 133 750 h. Cap., Béroia … Enciclopedia Universal
ЭМАФИЯ — • Emathia, Ήμαθία, древнее имя Македонии (Ноm. Il. 14, 226), отсюда одна местность Македонии между реками Гелиакмоном и Аксием, через которую протекал Лудий, древнее местопребывание македонских царей, с городами Бероя, Эги, (позже… … Реальный словарь классических древностей
Makedon (mythology) — For the Greek municipality see Makednos (municipality). Makedon, also Macedon or Makednos (Greek: Μακεδών), was the eponymous mythological ancestor of the ancient Macedonians according to various ancient Greek fragmentary narratives. In most… … Wikipedia
Ancient Macedonians — The expansion of ancient Macedon up to the death of King Philip II (r. 359–336 BC). The Macedonians (Greek: Μακεδόνες, Makedónes) originated from inhabitants of the northeastern part of the Greek peninsula, in the alluvial plain around the rivers … Wikipedia
Makedonia — Makedonia, 1) (a. Geogr.), Land nördlich von Thessalien, welches bis zur Mitte des 4. Jahrh. v. Chr. südlich bis an den Olympos u. das Kambunische Gebirg, in Osten bis zum Strymon reichte, im Westen u. Norden gegen Päonien u. Illyrien keine… … Pierer's Universal-Lexikon
Ancient Macedonian language — For the unrelated modern Slavic language, see Macedonian language. language name=Ancient Macedonian region=Macedon ( extinct language ) extinct=absorbed by Attic Greek in the 4th century BC familycolor=Indo European fam2= possibly Greek… … Wikipedia