Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ăvītē

  • 1 avite

    ăvītē, adv., v. avitus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > avite

  • 2 avite

    from ancient times, of old

    Latin-English dictionary > avite

  • 3 Avitus

    1.
    ăvītus, a, um, adj. [avus], of or belonging to a grandfather, coming from a grandfather, ancestral.
    I.
    Lit.:

    paternae atque avitae possessiones,

    Cic. Agr. 2, 30, 81:

    bona paterna et avita,

    id. Cael. 14, 34:

    res patrita et avita,

    id. Verr. 1, 5, 13:

    patrita illa et avita philosophia,

    id. Tusc. 1, 19, 45: avitus ac patritus mos, Varr. ap. Non. p. 161, 5:

    leges avitae et patritae,

    id. ib.:

    hospitium,

    Cic. Fam. 13, 34:

    divitiae,

    Cat. 68, 121; so,

    res,

    Hor. S. 1, 6, 79:

    quae (pallium, sudarium etc.) palam soles habere tamquam avita,

    Cat. 25, 8:

    solium,

    Verg. A. 7, 169; Ov. M. 6, 650:

    fundus,

    Hor. C. 1, 12, 43:

    cellae,

    id. ib. 1, 37, 6:

    regnum,

    Cic. Imp. Pomp. 8, 12; Liv. 1, 15:

    sanguis, Prep. 3, 19, 37: nomen,

    Ov. M. 6, 239:

    umbrae,

    id. F.1, 43:

    nobilitas,

    Tac. A. 2, 38:

    spes,

    Plin. 9, 35, 58, § 117 et saep.—
    II.
    Transf. to animals:

    asinus fortitudinem celeritatemque avitam refert,

    Col. 6, 37, 4:

    color,

    id. 6, 37, 4, § 7.—In gen., very old or ancient:

    merum,

    Ov. A. A. 2, 695.— Comp. and sup. not found; cf. Neue, Formenl. II. p. 230.—
    * Adv.: ăvītë, from ancient times, Tert. adv. Val. 39 dub.
    2.
    Ăvītus, i, m., a Roman cognomen:

    A. Cluentius Avitus,

    Cic. Clu. 5, 11 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > Avitus

  • 4 avitus

    1.
    ăvītus, a, um, adj. [avus], of or belonging to a grandfather, coming from a grandfather, ancestral.
    I.
    Lit.:

    paternae atque avitae possessiones,

    Cic. Agr. 2, 30, 81:

    bona paterna et avita,

    id. Cael. 14, 34:

    res patrita et avita,

    id. Verr. 1, 5, 13:

    patrita illa et avita philosophia,

    id. Tusc. 1, 19, 45: avitus ac patritus mos, Varr. ap. Non. p. 161, 5:

    leges avitae et patritae,

    id. ib.:

    hospitium,

    Cic. Fam. 13, 34:

    divitiae,

    Cat. 68, 121; so,

    res,

    Hor. S. 1, 6, 79:

    quae (pallium, sudarium etc.) palam soles habere tamquam avita,

    Cat. 25, 8:

    solium,

    Verg. A. 7, 169; Ov. M. 6, 650:

    fundus,

    Hor. C. 1, 12, 43:

    cellae,

    id. ib. 1, 37, 6:

    regnum,

    Cic. Imp. Pomp. 8, 12; Liv. 1, 15:

    sanguis, Prep. 3, 19, 37: nomen,

    Ov. M. 6, 239:

    umbrae,

    id. F.1, 43:

    nobilitas,

    Tac. A. 2, 38:

    spes,

    Plin. 9, 35, 58, § 117 et saep.—
    II.
    Transf. to animals:

    asinus fortitudinem celeritatemque avitam refert,

    Col. 6, 37, 4:

    color,

    id. 6, 37, 4, § 7.—In gen., very old or ancient:

    merum,

    Ov. A. A. 2, 695.— Comp. and sup. not found; cf. Neue, Formenl. II. p. 230.—
    * Adv.: ăvītë, from ancient times, Tert. adv. Val. 39 dub.
    2.
    Ăvītus, i, m., a Roman cognomen:

    A. Cluentius Avitus,

    Cic. Clu. 5, 11 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > avitus

См. также в других словарях:

  • avite — gravite …   Dictionnaire des rimes

  • avité — cavité concavité gravité microgravité suavité …   Dictionnaire des rimes

  • AVITE — Avitae …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • St. Avitus —     St. Avitus     † Catholic Encyclopedia ► St. Avitus     (Alcimus Ecdicius).     A distinguished bishop of Vienne, in Gaul, from 490 to about 518, though his death is place by some as late as 525 or 526. He was born of a prominent Gallo Roman… …   Catholic encyclopedia

  • suavité — [ sɥavite ] n. f. • 1512; suaviteit « joie céleste » 1190; lat. suavitas ♦ Qualité de ce qui est suave, douceur délicieuse. Suavité des formes. ⇒ délicatesse, grâce. ♢ Littér. Impression douce et agréable. « des suavités de romance » (Zola). ⊗… …   Encyclopédie Universelle

  • LECTICA — ex lectus, quod in co pulvinar et lectulus stratus erat: Gr. φορεῖον, κλίνη, in vario antiquis usu fuit: Bithynorum inventum, ut ex Cic. l. 5. in Verrem colligitur, Nam, ut mos fuit Bithyniae Regibus, Lectica octophoro ferebatur. Adhibita volupta …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Tarentin — La province de Tarente, dans les Pouilles. Le chef lieu est le port cosmopolite de Tarente Le tarentin (tarandine) est une langue parlée dans la province de Tarente, notamment à Tarente et dans ses alentours. Sa classification linguistique… …   Wikipédia en Français

  • Talidomida — Nombre (IUPAC) sistemático 2 (2,6 dioxopiperidin 3 il)isoindol 1,3 diona …   Wikipedia Español

  • graviter — [ gravite ] v. intr. <conjug. : 1> • 1732; lat. sc. gravitare, de gravitas ♦ Se mouvoir selon les lois de la gravitation. 1 ♦ Vx Tendre vers un point. Graviter vers la terre. ⇒ 1. tomber. Fig. et vieilli Graviter à, vers qqch. ⇒ se porter,… …   Encyclopédie Universelle

  • microgravité — [ mikrogravite ] n. f. • 1975; de micro et gravité ♦ Manifestation pratiquement nulle de l effet de la pesanteur. ⇒ apesanteur. ● microgravité nom féminin État dans lequel les effets de la pesanteur sont presque annihilés, mais pas totalement. (C …   Encyclopédie Universelle

  • agravitation — [agʀavitɑsjɔ̃] n. f. ÉTYM. V. 1960; de 2. a , et gravitation. ❖ ♦ Didact., techn. Suppression des effets de la gravitation, et notamment de la pesanteur (⇒ Apesanteur); état où les effets de la gravitation sont supprimés. || « Le cosmonaute, à… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»