-
1 aro
ăro, āre, āvi, ātum - tr. - - [gr]gr. ἀρόω-ῶ. [st1]1 [-] labourer. - agrum arare, Cic. de Or. 2, 131: labourer un champ. - arborem arare, Col. 5, 7, 4: labourer autour d'un arbre. - litus arare, Ov. Tr. 5, 4: labourer un rivage (perdre son temps). - absol. arare mavelim quam sic amare, Plaut. Merc. 2, 3, 21: j'aimerais mieux labourer que d'aimer de cette façon. - Cincinnato aranti nuntiatum est eum dictatorem factum esse, Cic. Sen. 16, 56: Cincinnatus était en train de labourer quand on lui annonça qu'il était nommé dictateur. - cf. Cato, R. 61, 1; Plin. 18, 19, 49, § 174; Hor. Ep. 1, 7, 87; Vulg. Exod. 34, 21; ib. Luc. 17, 7; ib. 1 Cor. 9, 10. [st1]2 [-] cultiver, faire valoir. - publicos agros arare, Cic. Verr. 5, 55: cultiver le domaine publique. --- cf. 3, 93; Liv. 43, 6, 3. - fundum alienum arat, Plaut. As.: il cultive un champ étranger (en parl. de qqn qui découche). [st1]3 [-] labourer, sillonner. - aequor maris arare, Virg. En. 2, 780: sillonner la plaine liquide de la mer. --- Ov. Tr. 1, 2, 76; Am. 2, 10, 33; Ov. Tr. 3, 12, 36. - arare osse campum cereum, Titin. com. 160: tracer avec un poinçon en os des sillons sur un champ de cire (= écrire avec un poinçon en os). - rugae corpus arant, Ov.: les rides sillonnent le visage. [st1]4 [-] absol. être cultivateur, faire valoir (une terre). - in Sicilia arare: être cultivateur en Sicile.* * *ăro, āre, āvi, ātum - tr. - - [gr]gr. ἀρόω-ῶ. [st1]1 [-] labourer. - agrum arare, Cic. de Or. 2, 131: labourer un champ. - arborem arare, Col. 5, 7, 4: labourer autour d'un arbre. - litus arare, Ov. Tr. 5, 4: labourer un rivage (perdre son temps). - absol. arare mavelim quam sic amare, Plaut. Merc. 2, 3, 21: j'aimerais mieux labourer que d'aimer de cette façon. - Cincinnato aranti nuntiatum est eum dictatorem factum esse, Cic. Sen. 16, 56: Cincinnatus était en train de labourer quand on lui annonça qu'il était nommé dictateur. - cf. Cato, R. 61, 1; Plin. 18, 19, 49, § 174; Hor. Ep. 1, 7, 87; Vulg. Exod. 34, 21; ib. Luc. 17, 7; ib. 1 Cor. 9, 10. [st1]2 [-] cultiver, faire valoir. - publicos agros arare, Cic. Verr. 5, 55: cultiver le domaine publique. --- cf. 3, 93; Liv. 43, 6, 3. - fundum alienum arat, Plaut. As.: il cultive un champ étranger (en parl. de qqn qui découche). [st1]3 [-] labourer, sillonner. - aequor maris arare, Virg. En. 2, 780: sillonner la plaine liquide de la mer. --- Ov. Tr. 1, 2, 76; Am. 2, 10, 33; Ov. Tr. 3, 12, 36. - arare osse campum cereum, Titin. com. 160: tracer avec un poinçon en os des sillons sur un champ de cire (= écrire avec un poinçon en os). - rugae corpus arant, Ov.: les rides sillonnent le visage. [st1]4 [-] absol. être cultivateur, faire valoir (une terre). - in Sicilia arare: être cultivateur en Sicile.* * *Aro, aras, arare. Labourer la terre à la charrue.\Arare oliuetum. Colum. Cultiver les oliviers.\Arare decem medimna ex iugere. Cic. Recueillir dix muis en un arpent.\Arare in singulis iugis. Cic. Labourer à une charrue.\Aratur, Impersonale. Plin. On laboure.\Arare aequor. Virgil. Naviger sur la mer.\Arandi praeceptor. Ouid. Qui enseigne l'art de labourer. -
2 aro
aro aro, avi, atum, are пахать -
3 aro
aro, āvi, ātum, āre (ἀρόω), pflügen, ackern, I) eig.: a) vom Ackersmann und Ackervieh, m. Acc., ar. terram aut serere arbores, Varr.: ar. terram et sulcum altius imprimere, Cic.: ager non semel aratus, sed novatus et iteratus, Cic.: ager qui arari aut coli possit, non qui aratus aut cultus sit, Cic.: bildl. v. Beschreiben mit dem Schreibgriffel, gleichs. beackern, osse campum cereum, Titin. com. 160: gleichs. ackernd ziehen, cerā sulcos, Prud. perist. 9, 52: u. v. Reden, incipit alloquiis fera pectora cultor arare (zu bearbeiten), Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 161. – absol., arare mavelim, quam sic amare, Plaut.: numquam domum revortor, quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre denique, Ter.: nudus ara, sere nudus, Verg.: arare tauris, Hyg.: bildl. v. Schreiben mit dem Schreibgriffel, vertamus vomerem, in cera mucrone aeque aremus osseo, Atta com. 12 sq. (p. 162 R2). – Sprichw., non profecturis litora bubus aras, wendest vergebliche Mühe an, Ov. her. 5, 116; vgl. trist. 5, 4, 48: alienum fundum arat, incultum familiarem deserit, er pflügt auf fremdem Acker, läßt den eigenen unbebaut = kümmert sich um fremde Dinge, vernachlässigt die eigenen Angelegenheiten, Plaut. asin. 874. – b) v. Ländereibesitzer, bes. v. Staatsdomänenpächter, m. Acc. = beackern-, bestellen lassen, bebauen, non opinor quemquam minus esse professum, quam quantum arasset, Cic.: Falerni mille fundi iugera, Hor.: u. allg., quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, alles Pflügen, Schiffen, Bauen der Menschen hängt von ihrer Tüchtigkeit ab, Sall. Cat. 2, 7.: quidquid arat impiger Apulus, erpflügt, d.i. durch Ackerbau gewinnt, Hor. carm. 3, 16, 26. – u. absol., Ackerbau treiben, vom Ackerbau leben, cives Romani, qui arant in Sicilia, d.i. die Domänenpächter (s. arātor no. I, B), Cic. Verr. 3, 11: araret, navigaret, Vopisc. Prob. 23, 3. – II) poet. übtr.: a) durchfurchen = runzelig machen, venient rugae, quae tibi corpus arent, Ov. art. am. 2, 118: aratā rugis fronte, Hier. ep. 14, 13 u. 52, 1. – b) das Meer usw. durchfurchen = durchsegeln, vastum maris aequor, Verg. Aen. 2, 780; 3, 495: latum aequor, Ov. trist. 1, 2, 76: vicinas aquas, Ov. trist. 3, 12, 36. – c) obszön, den After jmds. durchfurchen, pueros, Plaut. truc. 150.
-
4 aro
aro, āvi, ātum, āre (ἀρόω), pflügen, ackern, I) eig.: a) vom Ackersmann und Ackervieh, m. Acc., ar. terram aut serere arbores, Varr.: ar. terram et sulcum altius imprimere, Cic.: ager non semel aratus, sed novatus et iteratus, Cic.: ager qui arari aut coli possit, non qui aratus aut cultus sit, Cic.: bildl. v. Beschreiben mit dem Schreibgriffel, gleichs. beackern, osse campum cereum, Titin. com. 160: gleichs. ackernd ziehen, cerā sulcos, Prud. perist. 9, 52: u. v. Reden, incipit alloquiis fera pectora cultor arare (zu bearbeiten), Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 161. – absol., arare mavelim, quam sic amare, Plaut.: numquam domum revortor, quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre denique, Ter.: nudus ara, sere nudus, Verg.: arare tauris, Hyg.: bildl. v. Schreiben mit dem Schreibgriffel, vertamus vomerem, in cera mucrone aeque aremus osseo, Atta com. 12 sq. (p. 162 R2). – Sprichw., non profecturis litora bubus aras, wendest vergebliche Mühe an, Ov. her. 5, 116; vgl. trist. 5, 4, 48: alienum fundum arat, incultum familiarem deserit, er pflügt auf fremdem Acker, läßt den eigenen unbebaut = kümmert sich um fremde Dinge, vernachlässigt die eigenen Angelegenheiten, Plaut. asin. 874. – b) v. Ländereibesitzer, bes. v. Staatsdomänenpächter, m. Acc. = beackern-, bestellen lassen, bebauen, non opinor quemquam minus esse professum, quam————quantum arasset, Cic.: Falerni mille fundi iugera, Hor.: u. allg., quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, alles Pflügen, Schiffen, Bauen der Menschen hängt von ihrer Tüchtigkeit ab, Sall. Cat. 2, 7.: quidquid arat impiger Apulus, erpflügt, d.i. durch Ackerbau gewinnt, Hor. carm. 3, 16, 26. – u. absol., Ackerbau treiben, vom Ackerbau leben, cives Romani, qui arant in Sicilia, d.i. die Domänenpächter (s. arator no. I, B), Cic. Verr. 3, 11: araret, navigaret, Vopisc. Prob. 23, 3. – II) poet. übtr.: a) durchfurchen = runzelig machen, venient rugae, quae tibi corpus arent, Ov. art. am. 2, 118: aratā rugis fronte, Hier. ep. 14, 13 u. 52, 1. – b) das Meer usw. durchfurchen = durchsegeln, vastum maris aequor, Verg. Aen. 2, 780; 3, 495: latum aequor, Ov. trist. 1, 2, 76: vicinas aquas, Ov. trist. 3, 12, 36. – c) obszön, den After jmds. durchfurchen, pueros, Plaut. truc. 150. -
5 arō
arō āvī, ātus, āre [2 AR-], to plough, till: terram: in fundo, T.: piger optat arare caballus (i. e. rather than carry a rider), H. — Prov.: arare litus, to waste labor, O. — In gen., to cultivate: quae homines arant, navigant, etc., i. e. success in agriculture, etc., S.: quicquid arat Apulus, obtains by cultivation, H.: in Siciliā.—Of a ship, to plough: aequor, V.: aquas, O.—Of Alecto: frontem rugis, V.* * *arare, aravi, aratus V TRANSplow, till, cultivate; produce by plowing, grow; furrow, wrinkle -
6 aro
ăro, āvi, ātum, 1, v. a. [cf. aroô = to plough, to till; arotron = aratrum; arotos, aroura = arvum, = Welsh ar; arotêr = arator; armentum; Goth. arjan = to plough; O. H. Germ. aran = to ear], to plough, to till.I.A.. Lit.a.Absol.:b.arare mavelim quam sic amare,
Plaut. Merc. 2, 3, 21:in fundo Fodere aut arare,
Ter. Heaut. 1, 1, 17:si quidem L. Quinctio Cincinnato aranti nuntiatum est etc.,
Cic. Sen. 16, 56:bene et tempestive arare,
Cato, R. R. 61, 1; Plin. 18, 19, 49, § 174:bos est enectus arando,
Hor. Ep. 1, 7, 87:die septimo cessabis arare et metere,
Vulg. Exod. 34, 21; ib. Luc. 17, 7; ib. 1 Cor. 9, 10.—With acc.:B.arare terram,
Varr. R. R. 1, 2, 16; Ov. F. 1, 703; cf. Col. 2, 4; Pall. 2, 3, 2:ager non semel aratus, sed novatus et iteratus,
Cic. de Or. 2, 30, 131:cum terra araretur et sulcus altius esset impressus,
id. Div. 2, 23, 50:vallem arari,
Vulg. Deut. 21, 4:campum arare,
Ov. Tr. 3, 328:olivetum,
Col. 5, 9:Capuam,
Verg. G. 2, 244:Campaniam,
Prop. 4, 4, 5 et saep.—Trop1.Of a ship, to plough: aequor. Ov. Tr. 1, 2, 76; so id. Am. 2, 10, 33 Heins.; Verg. A. 2, 780; 3, 495:2.aquas,
Ov. Tr. 3, 12, 36 (cf.:sulcare aquas,
id. M. 4, 707).—Of age, to draw furrows over the body, i. e. to wrinkle:3.jam venient rugae, quae tibi corpus arent,
Ov. A. A. 2, 118.—In mal. part.:4.fundum alienum,
Plaut. As. 5, 2, 24; so id. Truc. 1, 2, 48 al.—Prov.: arare litus, for to bestow useless labor:II.non profecturis litora bobus aras,
Ov. H. 5, 116; so id. Tr. 5, 4, 48; cf. Juv. 7, 49.—In a more extended sense.A.To cultivate land, and absol. to pursue agriculture, to live by husbandry (cf. agricola and arator):B.quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, i. e. in agriculturā, navigatione, etc., omnia ex virtute animi pendent,
Sall. C. 2, 7 Corte' arat Falerni mille fundi jugera, Hor. Epod. 4, 13:cives Romani, qui arant in Siciliā,
Cic. Verr. 2, 3, 5.—To gain by agriculture, to acquire by tillage:decem medimna ex jugero arare,
Cic. Verr. 2, 3, 47 (where, Zumpt, from conjecture, has received exarare into the text; so B. and K.). -
7 aro
āvī, ātum, āre1) пахать, возделывать (terram Vr, C; agrum Cato, C)litus (litora) a. погов. O — вспахивать прибрежные пески, т. е. трудиться без пользыalienum fundum a. погов. Pl — пахать чужую ниву, т. е. заниматься чужими делами (пренебрегши своими)2) заниматься земледелием, добывать себе им пропитаниеquidquid arat impīger Apulus H — всё, что ни добыл неутомимый апулийский пахарь3) бороздить, морщить ( arata rugis frons Hier)venient rugae, quae tibi corpus arent O — появятся морщины, которые избороздят твоё телоa. maris aequor V — бороздить гладь моря (плыть по морю)4) paedicare ( aliquem Pl) -
8 aro
to plow. -
9 aro
, aravi, aratum, arare 1пахать, орать -
10 circum-arō
circum-arō āvī, —, āre, to plough around, L. -
11 ex-arō
ex-arō āvī, ātus, āre, to plough out, dig up, dig out: sepulcra: puerum. — To raise, produce, obtain by tillage, harvest: tantum labore suo frumenti: decem medimna ex iugero. — Fig., to mark on tablets with the style, write, note, set down: prooemium. — To furrow, wrinkle: Cum rugis Frontem senectus exaret, H. -
12 ob-arō
ob-arō āvī, —, āre, to plough around, plough up: quicquid herbidi terreni erat, L. -
13 per-arō
per-arō āvī, ātus, āre, to plough through, furrow: rugis anilibus ora, O.—To furrow (a waxed tablet with the style), write: talia perarans manus, O.: peraratae tabellae, O. -
14 arabilis
-
15 aratus
[st1]1 [-] ărātus, a, um: part. passé de aro; labouré, sillonné de rides. - ărāta, ōrum, n. Prop.: champs cultivés. [st1]2 [-] ărātŭs, ūs, m.: Dict. labourage. [st1]3 [-] Aratus, i, m.: Aratus. - [abcl][b]a - Aratus de Soles, poète grec, auteur des Phénomènes. - [abcl]b - Aratus de Sicyone, général grec, chef de la ligue achéenne.[/b] - [gr]gr. Ἄρατος. [st1]4 [-] Aratus, i, m.: l'Aratus (fleuve des Molosses).* * *[st1]1 [-] ărātus, a, um: part. passé de aro; labouré, sillonné de rides. - ărāta, ōrum, n. Prop.: champs cultivés. [st1]2 [-] ărātŭs, ūs, m.: Dict. labourage. [st1]3 [-] Aratus, i, m.: Aratus. - [abcl][b]a - Aratus de Soles, poète grec, auteur des Phénomènes. - [abcl]b - Aratus de Sicyone, général grec, chef de la ligue achéenne.[/b] - [gr]gr. Ἄρατος. [st1]4 [-] Aratus, i, m.: l'Aratus (fleuve des Molosses).* * *Aratus, pen. prod. Participium. vt Arati agri. Ouid. Qui sont labourez. -
16 exaro
I.Lit.: radices, Cato. R. R. 61; id. ap. Plin. 17, 18, 30, § 127; Plin. 18, 6, 8, § 46:II.sepulcra,
Cic. Leg. 2, 23, 58:terminos (with deicere),
Dig. 10, 1, 4, § 4:deum, puerum,
Cic. Div. 2, 23, 51; 2, 38, 80. —Transf.A.To raise, produce by tillage:B.tantum frumenti, ut, etc.,
Cic. Verr. 2, 5, 38; cf.Zumpt,
ib. 2, 3, 47.—In gen., to plough, till, cultivate, Varr. R. R. 1, 10, 1; Plin. 18, 3, 3, § 9:C.locum de integro,
Col. 2, 18, 3:agrum,
Pall. Aug. 1:viam publicam,
Dig. 43, 10, 4;with effodere mala,
i. e. to dig up the earth about them, Pall. Febr. 25, 14.— Poet.: cum rugis vetus frontem senectus exaret, furrows, wrinkles, * Hor. Epod. 8, 4 (cf. aro).—To write, note, set down something on tablets (used by Cic. only in his letters): undecimo die postquam a te discesseram, hoc literularum [p. 674] exaravi, Cic. Att. 12, 1; cf. id. ib. 13, 38; id. Fam. 12, 20 fin.:D.novum prooemium,
id. Att. 16, 6 fin.:ad te harum exemplum in codicillis,
id. Fam. 9, 26; cf.:binos codicillos,
Suet. Oth. 10:id ipsum his versibus exaravi, etc.,
Plin. Ep. 7, 4, 5; cf.:librum tertium Aesopi stilo,
Phaedr. 3, prol. 29:versus,
Suet. Ner. 52; Vulg. Job, 19, 23.—Latera, to flog severely, Amm. 15, 7, 5. -
17 arabilis
arābilis, e [ aro ]годный для вспашки, пахотный ( campus PM) -
18 aratio
arātio, ōnis f. [ aro ]1) пахота, тж. землепашество, земледелие (a. quaestuosa est C)2) пахотное поле, пашня ( arationes qui arari soient Pl)3) pl. государственные земли в провинциях, сдававшиеся в издольную аренду ( arationes grandiferae et fructuosae C) -
19 arator
arātor, oris m. [ aro ]1) пахарь, земледелец, поэт. крестьянин Lcr, V, H etc.bos (taurus) a. O, Su — рабочий вол ( на котором пашут)2) pl. арендаторы государственных пахотных земель (издольщики) (см. aratio 3.) C etc.3) созвездие Пахаря Vr -
20 aratrum
arātrum, ī n. [ aro ]соха, плугa. circumducere C — проводить плугом борозду, пахатьimprīmere muris hostile aratrum H, тж. inducere a. in civitate Dig — вражеским плугом разрушить стены, т. е. срыть завоёванный город до основания ( символ уничтожения города навеки)
См. также в других словарях:
ARO — Деятельность Автомобилестроение Год основания 1957 Год закрытия 2006 Расположение … Википедия
ARO 10 — ARO (short for Auto Romania) was an off road vehicle manufacturer in Romania. The ARO 24 Series got a little brother in 1980, the ARO 10. While the ARO 24 can be classified as mid size SUVs, the ARO 10 is about the size of a Jeep Wrangler. It is… … Wikipedia
Aro — Saltar a navegación, búsqueda Aro puede referir a: un antiguo juego infantil, ver aro (juguete) un objeto de forma circular en forma de anillo utilizado en algunos deportes como el básquetbol y a través del cual se ha de introducir la pelota.… … Wikipedia Español
Aro — ist Abkürzung von: ARO Heimtextilien GmbH Auto România; siehe ARO (Automobilhersteller) Aro ist der Nachname folgender Personen: Samuli Aro (* 1975), finnischer Motorradsportler Aro kann sich auch beziehen auf: die Aro Konföderation, eine… … Deutsch Wikipedia
ARO — ist Abkürzung von: ARO Heimtextilien GmbH Auto România; siehe ARO (Automobilhersteller) Aro ist der Nachname folgender Personen: Jussi Aro (1928–1983), finnischer Altorientalist Samuli Aro (* 1975), finnischer Motorradsportler Tiiu Aro (* 1952),… … Deutsch Wikipedia
aro — aro·ei·ra; aro·li·um; aro·ma·den·drene; aro·mal; aro·ma·ti·tes; aro·ma·ti·za·tion; aro·ma·tize; aro·nia; aro·ras; aro·ma·tase; aro·ma; … English syllables
Aro — may refer to:* Aro people, an Igbo subgroup in Africa * Aro Confederacy, a Igbo slave trading political union * Årø, a small island in the Lillebælt in Denmark * Aro gTér, a lineage within Tibetan Buddhism * Aro, a deity in Igbo mythology * Aro,… … Wikipedia
aro — aro, pasar (entrar) por el aro expr. convencer, obligar a aceptar algo, resignarse. ❙ «Claro que llegaría el momento en que no habría más remedio que pasar por el aro.» Severiano F. Nicolás, Las influencias. ❙ «Al final, los profesores hacían… … Diccionario del Argot "El Sohez"
Aro — {{{image}}} Sigles d une seule lettre Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres AAA à DZZ EAA à HZZ IAA à LZZ MAA à PZZ QAA à TZZ UAA à XZZ … Wikipédia en Français
aro — sustantivo masculino 1. Pieza en forma de circunferencia: los aros olímpicos, los aros de un tonel. 2. Juguete que consiste en una anilla grande y delgada que se hace rodar con un palo: Hace años era normal ver a un niño rodando un aro por la… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Årø — es una pequeña isla perteneciente a Dinamarca, ubicada en el estrecho del Pequeño cinturón (Lillebælt en danés). Tiene aproximadamente 4 km de largo y 3 km de ancho, y alberga una población de 180 habitantes (2006) No debe ser confundida con Ærø … Wikipedia Español