Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ăro

  • 1 aro

    ăro, āre, āvi, ātum - tr. -    - [gr]gr. ἀρόω-ῶ. [st1]1 [-] labourer.    - agrum arare, Cic. de Or. 2, 131: labourer un champ.    - arborem arare, Col. 5, 7, 4: labourer autour d'un arbre.    - litus arare, Ov. Tr. 5, 4: labourer un rivage (perdre son temps).    - absol. arare mavelim quam sic amare, Plaut. Merc. 2, 3, 21: j'aimerais mieux labourer que d'aimer de cette façon.    - Cincinnato aranti nuntiatum est eum dictatorem factum esse, Cic. Sen. 16, 56: Cincinnatus était en train de labourer quand on lui annonça qu'il était nommé dictateur.    - cf. Cato, R. 61, 1; Plin. 18, 19, 49, § 174; Hor. Ep. 1, 7, 87; Vulg. Exod. 34, 21; ib. Luc. 17, 7; ib. 1 Cor. 9, 10. [st1]2 [-] cultiver, faire valoir.    - publicos agros arare, Cic. Verr. 5, 55: cultiver le domaine publique. --- cf. 3, 93; Liv. 43, 6, 3.    - fundum alienum arat, Plaut. As.: il cultive un champ étranger (en parl. de qqn qui découche). [st1]3 [-] labourer, sillonner.    - aequor maris arare, Virg. En. 2, 780: sillonner la plaine liquide de la mer. --- Ov. Tr. 1, 2, 76; Am. 2, 10, 33; Ov. Tr. 3, 12, 36.    - arare osse campum cereum, Titin. com. 160: tracer avec un poinçon en os des sillons sur un champ de cire (= écrire avec un poinçon en os).    - rugae corpus arant, Ov.: les rides sillonnent le visage. [st1]4 [-] absol. être cultivateur, faire valoir (une terre).    - in Sicilia arare: être cultivateur en Sicile.
    * * *
    ăro, āre, āvi, ātum - tr. -    - [gr]gr. ἀρόω-ῶ. [st1]1 [-] labourer.    - agrum arare, Cic. de Or. 2, 131: labourer un champ.    - arborem arare, Col. 5, 7, 4: labourer autour d'un arbre.    - litus arare, Ov. Tr. 5, 4: labourer un rivage (perdre son temps).    - absol. arare mavelim quam sic amare, Plaut. Merc. 2, 3, 21: j'aimerais mieux labourer que d'aimer de cette façon.    - Cincinnato aranti nuntiatum est eum dictatorem factum esse, Cic. Sen. 16, 56: Cincinnatus était en train de labourer quand on lui annonça qu'il était nommé dictateur.    - cf. Cato, R. 61, 1; Plin. 18, 19, 49, § 174; Hor. Ep. 1, 7, 87; Vulg. Exod. 34, 21; ib. Luc. 17, 7; ib. 1 Cor. 9, 10. [st1]2 [-] cultiver, faire valoir.    - publicos agros arare, Cic. Verr. 5, 55: cultiver le domaine publique. --- cf. 3, 93; Liv. 43, 6, 3.    - fundum alienum arat, Plaut. As.: il cultive un champ étranger (en parl. de qqn qui découche). [st1]3 [-] labourer, sillonner.    - aequor maris arare, Virg. En. 2, 780: sillonner la plaine liquide de la mer. --- Ov. Tr. 1, 2, 76; Am. 2, 10, 33; Ov. Tr. 3, 12, 36.    - arare osse campum cereum, Titin. com. 160: tracer avec un poinçon en os des sillons sur un champ de cire (= écrire avec un poinçon en os).    - rugae corpus arant, Ov.: les rides sillonnent le visage. [st1]4 [-] absol. être cultivateur, faire valoir (une terre).    - in Sicilia arare: être cultivateur en Sicile.
    * * *
        Aro, aras, arare. Labourer la terre à la charrue.
    \
        Arare oliuetum. Colum. Cultiver les oliviers.
    \
        Arare decem medimna ex iugere. Cic. Recueillir dix muis en un arpent.
    \
        Arare in singulis iugis. Cic. Labourer à une charrue.
    \
        Aratur, Impersonale. Plin. On laboure.
    \
        Arare aequor. Virgil. Naviger sur la mer.
    \
        Arandi praeceptor. Ouid. Qui enseigne l'art de labourer.

    Dictionarium latinogallicum > aro

  • 2 aro

    aro aro, avi, atum, are пахать

    Латинско-русский словарь > aro

  • 3 aro

    aro, āvi, ātum, āre (ἀρόω), pflügen, ackern, I) eig.: a) vom Ackersmann und Ackervieh, m. Acc., ar. terram aut serere arbores, Varr.: ar. terram et sulcum altius imprimere, Cic.: ager non semel aratus, sed novatus et iteratus, Cic.: ager qui arari aut coli possit, non qui aratus aut cultus sit, Cic.: bildl. v. Beschreiben mit dem Schreibgriffel, gleichs. beackern, osse campum cereum, Titin. com. 160: gleichs. ackernd ziehen, cerā sulcos, Prud. perist. 9, 52: u. v. Reden, incipit alloquiis fera pectora cultor arare (zu bearbeiten), Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 161. – absol., arare mavelim, quam sic amare, Plaut.: numquam domum revortor, quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre denique, Ter.: nudus ara, sere nudus, Verg.: arare tauris, Hyg.: bildl. v. Schreiben mit dem Schreibgriffel, vertamus vomerem, in cera mucrone aeque aremus osseo, Atta com. 12 sq. (p. 162 R2). – Sprichw., non profecturis litora bubus aras, wendest vergebliche Mühe an, Ov. her. 5, 116; vgl. trist. 5, 4, 48: alienum fundum arat, incultum familiarem deserit, er pflügt auf fremdem Acker, läßt den eigenen unbebaut = kümmert sich um fremde Dinge, vernachlässigt die eigenen Angelegenheiten, Plaut. asin. 874. – b) v. Ländereibesitzer, bes. v. Staatsdomänenpächter, m. Acc. = beackern-, bestellen lassen, bebauen, non opinor quemquam minus esse professum, quam quantum arasset, Cic.: Falerni mille fundi iugera, Hor.: u. allg., quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, alles Pflügen, Schiffen, Bauen der Menschen hängt von ihrer Tüchtigkeit ab, Sall. Cat. 2, 7.: quidquid arat impiger Apulus, erpflügt, d.i. durch Ackerbau gewinnt, Hor. carm. 3, 16, 26. – u. absol., Ackerbau treiben, vom Ackerbau leben, cives Romani, qui arant in Sicilia, d.i. die Domänenpächter (s. arātor no. I, B), Cic. Verr. 3, 11: araret, navigaret, Vopisc. Prob. 23, 3. – II) poet. übtr.: a) durchfurchen = runzelig machen, venient rugae, quae tibi corpus arent, Ov. art. am. 2, 118: aratā rugis fronte, Hier. ep. 14, 13 u. 52, 1. – b) das Meer usw. durchfurchen = durchsegeln, vastum maris aequor, Verg. Aen. 2, 780; 3, 495: latum aequor, Ov. trist. 1, 2, 76: vicinas aquas, Ov. trist. 3, 12, 36. – c) obszön, den After jmds. durchfurchen, pueros, Plaut. truc. 150.

    lateinisch-deutsches > aro

  • 4 aro

    aro, āvi, ātum, āre (ἀρόω), pflügen, ackern, I) eig.: a) vom Ackersmann und Ackervieh, m. Acc., ar. terram aut serere arbores, Varr.: ar. terram et sulcum altius imprimere, Cic.: ager non semel aratus, sed novatus et iteratus, Cic.: ager qui arari aut coli possit, non qui aratus aut cultus sit, Cic.: bildl. v. Beschreiben mit dem Schreibgriffel, gleichs. beackern, osse campum cereum, Titin. com. 160: gleichs. ackernd ziehen, cerā sulcos, Prud. perist. 9, 52: u. v. Reden, incipit alloquiis fera pectora cultor arare (zu bearbeiten), Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 161. – absol., arare mavelim, quam sic amare, Plaut.: numquam domum revortor, quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre denique, Ter.: nudus ara, sere nudus, Verg.: arare tauris, Hyg.: bildl. v. Schreiben mit dem Schreibgriffel, vertamus vomerem, in cera mucrone aeque aremus osseo, Atta com. 12 sq. (p. 162 R2). – Sprichw., non profecturis litora bubus aras, wendest vergebliche Mühe an, Ov. her. 5, 116; vgl. trist. 5, 4, 48: alienum fundum arat, incultum familiarem deserit, er pflügt auf fremdem Acker, läßt den eigenen unbebaut = kümmert sich um fremde Dinge, vernachlässigt die eigenen Angelegenheiten, Plaut. asin. 874. – b) v. Ländereibesitzer, bes. v. Staatsdomänenpächter, m. Acc. = beackern-, bestellen lassen, bebauen, non opinor quemquam minus esse professum, quam
    ————
    quantum arasset, Cic.: Falerni mille fundi iugera, Hor.: u. allg., quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, alles Pflügen, Schiffen, Bauen der Menschen hängt von ihrer Tüchtigkeit ab, Sall. Cat. 2, 7.: quidquid arat impiger Apulus, erpflügt, d.i. durch Ackerbau gewinnt, Hor. carm. 3, 16, 26. – u. absol., Ackerbau treiben, vom Ackerbau leben, cives Romani, qui arant in Sicilia, d.i. die Domänenpächter (s. arator no. I, B), Cic. Verr. 3, 11: araret, navigaret, Vopisc. Prob. 23, 3. – II) poet. übtr.: a) durchfurchen = runzelig machen, venient rugae, quae tibi corpus arent, Ov. art. am. 2, 118: aratā rugis fronte, Hier. ep. 14, 13 u. 52, 1. – b) das Meer usw. durchfurchen = durchsegeln, vastum maris aequor, Verg. Aen. 2, 780; 3, 495: latum aequor, Ov. trist. 1, 2, 76: vicinas aquas, Ov. trist. 3, 12, 36. – c) obszön, den After jmds. durchfurchen, pueros, Plaut. truc. 150.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aro

  • 5 arō

        arō āvī, ātus, āre    [2 AR-], to plough, till: terram: in fundo, T.: piger optat arare caballus (i. e. rather than carry a rider), H. — Prov.: arare litus, to waste labor, O. — In gen., to cultivate: quae homines arant, navigant, etc., i. e. success in agriculture, etc., S.: quicquid arat Apulus, obtains by cultivation, H.: in Siciliā.—Of a ship, to plough: aequor, V.: aquas, O.—Of Alecto: frontem rugis, V.
    * * *
    arare, aravi, aratus V TRANS
    plow, till, cultivate; produce by plowing, grow; furrow, wrinkle

    Latin-English dictionary > arō

  • 6 aro

    ăro, āvi, ātum, 1, v. a. [cf. aroô = to plough, to till; arotron = aratrum; arotos, aroura = arvum, = Welsh ar; arotêr = arator; armentum; Goth. arjan = to plough; O. H. Germ. aran = to ear], to plough, to till.
    I.
    A.. Lit.
    a.
    Absol.:

    arare mavelim quam sic amare,

    Plaut. Merc. 2, 3, 21:

    in fundo Fodere aut arare,

    Ter. Heaut. 1, 1, 17:

    si quidem L. Quinctio Cincinnato aranti nuntiatum est etc.,

    Cic. Sen. 16, 56:

    bene et tempestive arare,

    Cato, R. R. 61, 1; Plin. 18, 19, 49, § 174:

    bos est enectus arando,

    Hor. Ep. 1, 7, 87:

    die septimo cessabis arare et metere,

    Vulg. Exod. 34, 21; ib. Luc. 17, 7; ib. 1 Cor. 9, 10.—
    b.
    With acc.:

    arare terram,

    Varr. R. R. 1, 2, 16; Ov. F. 1, 703; cf. Col. 2, 4; Pall. 2, 3, 2:

    ager non semel aratus, sed novatus et iteratus,

    Cic. de Or. 2, 30, 131:

    cum terra araretur et sulcus altius esset impressus,

    id. Div. 2, 23, 50:

    vallem arari,

    Vulg. Deut. 21, 4:

    campum arare,

    Ov. Tr. 3, 328:

    olivetum,

    Col. 5, 9:

    Capuam,

    Verg. G. 2, 244:

    Campaniam,

    Prop. 4, 4, 5 et saep.—
    B.
    Trop
    1.
    Of a ship, to plough: aequor. Ov. Tr. 1, 2, 76; so id. Am. 2, 10, 33 Heins.; Verg. A. 2, 780; 3, 495:

    aquas,

    Ov. Tr. 3, 12, 36 (cf.:

    sulcare aquas,

    id. M. 4, 707).—
    2.
    Of age, to draw furrows over the body, i. e. to wrinkle:

    jam venient rugae, quae tibi corpus arent,

    Ov. A. A. 2, 118.—
    3.
    In mal. part.:

    fundum alienum,

    Plaut. As. 5, 2, 24; so id. Truc. 1, 2, 48 al.—
    4.
    Prov.: arare litus, for to bestow useless labor:

    non profecturis litora bobus aras,

    Ov. H. 5, 116; so id. Tr. 5, 4, 48; cf. Juv. 7, 49.—
    II.
    In a more extended sense.
    A.
    To cultivate land, and absol. to pursue agriculture, to live by husbandry (cf. agricola and arator):

    quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, i. e. in agriculturā, navigatione, etc., omnia ex virtute animi pendent,

    Sall. C. 2, 7 Corte' arat Falerni mille fundi jugera, Hor. Epod. 4, 13:

    cives Romani, qui arant in Siciliā,

    Cic. Verr. 2, 3, 5.—
    B.
    To gain by agriculture, to acquire by tillage:

    decem medimna ex jugero arare,

    Cic. Verr. 2, 3, 47 (where, Zumpt, from conjecture, has received exarare into the text; so B. and K.).

    Lewis & Short latin dictionary > aro

  • 7 aro

    āvī, ātum, āre
    1) пахать, возделывать (terram Vr, C; agrum Cato, C)
    litus (litora) a. погов. O — вспахивать прибрежные пески, т. е. трудиться без пользы
    alienum fundum a. погов. Pl — пахать чужую ниву, т. е. заниматься чужими делами (пренебрегши своими)
    2) заниматься земледелием, добывать себе им пропитание
    quidquid arat impīger Apulus H — всё, что ни добыл неутомимый апулийский пахарь
    3) бороздить, морщить ( arata rugis frons Hier)
    venient rugae, quae tibi corpus arent O — появятся морщины, которые избороздят твоё тело

    Латинско-русский словарь > aro

  • 8 aro

    to plow.

    Latin-English dictionary of medieval > aro

  • 9 aro

    , aravi, aratum, arare 1
      пахать, орать

    Dictionary Latin-Russian new > aro

  • 10 circum-arō

        circum-arō āvī, —, āre,    to plough around, L.

    Latin-English dictionary > circum-arō

  • 11 ex-arō

        ex-arō āvī, ātus, āre,    to plough out, dig up, dig out: sepulcra: puerum. — To raise, produce, obtain by tillage, harvest: tantum labore suo frumenti: decem medimna ex iugero. — Fig., to mark on tablets with the style, write, note, set down: prooemium. — To furrow, wrinkle: Cum rugis Frontem senectus exaret, H.

    Latin-English dictionary > ex-arō

  • 12 ob-arō

        ob-arō āvī, —, āre,    to plough around, plough up: quicquid herbidi terreni erat, L.

    Latin-English dictionary > ob-arō

  • 13 per-arō

        per-arō āvī, ātus, āre,    to plough through, furrow: rugis anilibus ora, O.—To furrow (a waxed tablet with the style), write: talia perarans manus, O.: peraratae tabellae, O.

    Latin-English dictionary > per-arō

  • 14 arabilis

    arābĭlis, e [aro] Plin. labourable.
    * * *
    arābĭlis, e [aro] Plin. labourable.
    * * *
        Arabilis et hoc arabile, pen. cor. Verbale. Pli. Facile à labourer, Qu'on peult aiseement labourer.

    Dictionarium latinogallicum > arabilis

  • 15 aratus

    [st1]1 [-] ărātus, a, um: part. passé de aro; labouré, sillonné de rides.    - ărāta, ōrum, n. Prop.: champs cultivés. [st1]2 [-] ărātŭs, ūs, m.: Dict. labourage. [st1]3 [-] Aratus, i, m.: Aratus. - [abcl][b]a - Aratus de Soles, poète grec, auteur des Phénomènes. - [abcl]b - Aratus de Sicyone, général grec, chef de la ligue achéenne.[/b]    - [gr]gr. Ἄρατος. [st1]4 [-] Aratus, i, m.: l'Aratus (fleuve des Molosses).
    * * *
    [st1]1 [-] ărātus, a, um: part. passé de aro; labouré, sillonné de rides.    - ărāta, ōrum, n. Prop.: champs cultivés. [st1]2 [-] ărātŭs, ūs, m.: Dict. labourage. [st1]3 [-] Aratus, i, m.: Aratus. - [abcl][b]a - Aratus de Soles, poète grec, auteur des Phénomènes. - [abcl]b - Aratus de Sicyone, général grec, chef de la ligue achéenne.[/b]    - [gr]gr. Ἄρατος. [st1]4 [-] Aratus, i, m.: l'Aratus (fleuve des Molosses).
    * * *
        Aratus, pen. prod. Participium. vt Arati agri. Ouid. Qui sont labourez.

    Dictionarium latinogallicum > aratus

  • 16 exaro

    ex-ăro, āvi, ātum, 1, v. a., to plough or dig up (class.).
    I.
    Lit.: radices, Cato. R. R. 61; id. ap. Plin. 17, 18, 30, § 127; Plin. 18, 6, 8, § 46:

    sepulcra,

    Cic. Leg. 2, 23, 58:

    terminos (with deicere),

    Dig. 10, 1, 4, § 4:

    deum, puerum,

    Cic. Div. 2, 23, 51; 2, 38, 80. —
    II.
    Transf.
    A.
    To raise, produce by tillage:

    tantum frumenti, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 5, 38; cf.

    Zumpt,

    ib. 2, 3, 47.—
    B.
    In gen., to plough, till, cultivate, Varr. R. R. 1, 10, 1; Plin. 18, 3, 3, § 9:

    locum de integro,

    Col. 2, 18, 3:

    agrum,

    Pall. Aug. 1:

    viam publicam,

    Dig. 43, 10, 4;

    with effodere mala,

    i. e. to dig up the earth about them, Pall. Febr. 25, 14.— Poet.: cum rugis vetus frontem senectus exaret, furrows, wrinkles, * Hor. Epod. 8, 4 (cf. aro).—
    C.
    To write, note, set down something on tablets (used by Cic. only in his letters): undecimo die postquam a te discesseram, hoc literularum [p. 674] exaravi, Cic. Att. 12, 1; cf. id. ib. 13, 38; id. Fam. 12, 20 fin.:

    novum prooemium,

    id. Att. 16, 6 fin.:

    ad te harum exemplum in codicillis,

    id. Fam. 9, 26; cf.:

    binos codicillos,

    Suet. Oth. 10:

    id ipsum his versibus exaravi, etc.,

    Plin. Ep. 7, 4, 5; cf.:

    librum tertium Aesopi stilo,

    Phaedr. 3, prol. 29:

    versus,

    Suet. Ner. 52; Vulg. Job, 19, 23.—
    D.
    Latera, to flog severely, Amm. 15, 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > exaro

  • 17 arabilis

    arābilis, e [ aro ]
    годный для вспашки, пахотный ( campus PM)

    Латинско-русский словарь > arabilis

  • 18 aratio

    arātio, ōnis f. [ aro ]
    1) пахота, тж. землепашество, земледелие (a. quaestuosa est C)
    2) пахотное поле, пашня ( arationes qui arari soient Pl)
    3) pl. государственные земли в провинциях, сдававшиеся в издольную аренду ( arationes grandiferae et fructuosae C)

    Латинско-русский словарь > aratio

  • 19 arator

    arātor, oris m. [ aro ]
    1) пахарь, земледелец, поэт. крестьянин Lcr, V, H etc.
    2) pl. арендаторы государственных пахотных земель (издольщики) (см. aratio 3.) C etc.

    Латинско-русский словарь > arator

  • 20 aratrum

    arātrum, ī n. [ aro ]
    соха, плуг
    a. circumducere C — проводить плугом борозду, пахать
    imprīmere muris hostile aratrum H, тж. inducere a. in civitate Dig — вражеским плугом разрушить стены, т. е. срыть завоёванный город до основания ( символ уничтожения города навеки)

    Латинско-русский словарь > aratrum

См. также в других словарях:

  • ARO — Деятельность Автомобилестроение Год основания 1957 Год закрытия 2006 Расположение …   Википедия

  • ARO 10 — ARO (short for Auto Romania) was an off road vehicle manufacturer in Romania. The ARO 24 Series got a little brother in 1980, the ARO 10. While the ARO 24 can be classified as mid size SUVs, the ARO 10 is about the size of a Jeep Wrangler. It is… …   Wikipedia

  • Aro — Saltar a navegación, búsqueda Aro puede referir a: un antiguo juego infantil, ver aro (juguete) un objeto de forma circular en forma de anillo utilizado en algunos deportes como el básquetbol y a través del cual se ha de introducir la pelota.… …   Wikipedia Español

  • Aro — ist Abkürzung von: ARO Heimtextilien GmbH Auto România; siehe ARO (Automobilhersteller) Aro ist der Nachname folgender Personen: Samuli Aro (* 1975), finnischer Motorradsportler Aro kann sich auch beziehen auf: die Aro Konföderation, eine… …   Deutsch Wikipedia

  • ARO — ist Abkürzung von: ARO Heimtextilien GmbH Auto România; siehe ARO (Automobilhersteller) Aro ist der Nachname folgender Personen: Jussi Aro (1928–1983), finnischer Altorientalist Samuli Aro (* 1975), finnischer Motorradsportler Tiiu Aro (* 1952),… …   Deutsch Wikipedia

  • aro — aro·ei·ra; aro·li·um; aro·ma·den·drene; aro·mal; aro·ma·ti·tes; aro·ma·ti·za·tion; aro·ma·tize; aro·nia; aro·ras; aro·ma·tase; aro·ma; …   English syllables

  • Aro — may refer to:* Aro people, an Igbo subgroup in Africa * Aro Confederacy, a Igbo slave trading political union * Årø, a small island in the Lillebælt in Denmark * Aro gTér, a lineage within Tibetan Buddhism * Aro, a deity in Igbo mythology * Aro,… …   Wikipedia

  • aro — aro, pasar (entrar) por el aro expr. convencer, obligar a aceptar algo, resignarse. ❙ «Claro que llegaría el momento en que no habría más remedio que pasar por el aro.» Severiano F. Nicolás, Las influencias. ❙ «Al final, los profesores hacían… …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • Aro — {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres AAA à DZZ EAA à HZZ IAA à LZZ MAA à PZZ QAA à TZZ UAA à XZZ …   Wikipédia en Français

  • aro — sustantivo masculino 1. Pieza en forma de circunferencia: los aros olímpicos, los aros de un tonel. 2. Juguete que consiste en una anilla grande y delgada que se hace rodar con un palo: Hace años era normal ver a un niño rodando un aro por la… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Årø — es una pequeña isla perteneciente a Dinamarca, ubicada en el estrecho del Pequeño cinturón (Lillebælt en danés). Tiene aproximadamente 4 km de largo y 3 km de ancho, y alberga una población de 180 habitantes (2006) No debe ser confundida con Ærø …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»