-
41 apo
apo (apio), ĕre, aptum - tr. - lier, adapter. - cf. ἅπτω, apiscor, apex. -
42 apio
apo (apio), ĕre, aptum - tr. - lier, adapter. - cf. ἅπτω, apiscor, apex. -
43 apicalis
-is/e adj Bpapical, apex (de l'apicalis) -
44 apici-…
prf Lapex -
45 apicifixus
-a/um adj Aapicifixe, attaché par l'apex -
46 apicatus
apicātus, a, um (apex), mit der (Priester-) Mütze geschmückt, Ov. fast. 3, 397.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > apicatus
-
47 apio
-
48 culmen
culmen, minis, n. (st. columen v. cello), I) der höchste Punkt, der Gipfel, die Kuppe eines hohen Gegenstandes (als Scheitelpunkt), A) eig.: 1) im allg.: c. Alpium, Caes.: c. montium, Plin.: v. der »Kuppel« des Himmels, Cic. Arat.: v. »Scheitel« des Menschen, c. summum hominis, Liv. – 2) insbes., als t. t. der Baukunst = der First des Daches, c. tecti, Verg. u. Curt.: c. domus, Suet.: c. aedis Iovis, Liv. – dah. die Strohhütte, Sen. ep. 8, 5. – poet. = das Haus, Val. Flacc. u. Sen. poët. – B) übtr., der Gipfel, Höhepunkt, Zenith, summum c. fortunae, Liv. 45, 9, 7 (vgl. Lucan. 8, 8 u. 8, 702): honoris mei, Apul. flor. 16. p. 24, 20 Kr.: auctoritatis, Augustin. de util. cred. § 35: regale, fürstliche Hoheit, Claud. VI. cons. Hon. 64: v. Pers., c. et urbis apex, v. Hektor, Dracont. carm. 8, 93. – II) (poet.) = culmus, der Halm der Bohne, Ov. fast. 4, 734. -
49 Dialis
Diālis, e (Δίς = *Dis in Diespiter), I) zu Jupiter gehörig, Flamen Dialis, Cic. fr. u. Liv., od. sacerdos Dialis, Suet., od. bl. Dialis, Tac., der Eigenpriester Jupiters: Diale flaminium, dessen Würde, Amt, Suet.: apex Dialis, dessen Priestermütze, Liv. – Scherzh. im Doppelsinn auch = auf einen Tag (v. dies), ante flamines, nunc consules diales fiunt, Otacil. Pith. bei Macr. sat. 2, 2, 14 od. Cic. bei Macr. sat. 7, 3, 10. – II) meton., lustig, viae, Apul. met. 6, 15. -
50 flammeus
flammeus, a, um (flamma), flammend, brennend, feurig, I) adi.: A) eig. u. übtr.: 1) eig.: stella, Cic.: apex, Ov.: zonae (Erdgürtel), Varro fr.: lumina, Ov.: velut habitu uri flammeo, Col. – 2) übtr., feurig, versus, Enn. sat. 7: acres et flammei viri, Sidon. epist. 1, 7, 6. – B) meton., flammend, leuchtend, glänzend, feuerrot, corpora, Lucr.: vestigia (wegen der Schnelligkeit), Catull.: vis, v. Blitze, Lucr.: rapidi solis nitor, Catull.: viola, Plin.: vestimentum, Paul. Diac. – II) subst., flammeum, eī, n., a) das Feuerrote übh., aliquid flammei (im Regenbogen), Sen. nat. qu. 1, 3, 4. – b) = phlox, das feuerrote Veilchen, das Flammenveilchen, Plin. 21, 64. – c) der feuerrote Brautschleier (s. Paul. ex Fest. 89, 13), nuptialia flammea, Plin. 21, 46: lutea, Lucan. 2, 361: nuptiarum flammeo velata nubens, Mart. Cap. 5. § 538: flammeum capere, Catull. 61, 8: flammea sumere, Iuven. 2, 124: puellae caput involvere flammeo, Petron. 26, 1: indere alci flammeum, Sulp. Sev. chron. 2, 28, 2: flammea texuntur sponsae, Mart. 11, 78, 3: velarunt flammea voltus, Mart. 12, 42, 3: flammea sollicitum praevelatura pudorem, Claud. rapt. Pros. 2, 325: flammea conterit, heiratet oft, Iuven. 6, 225. – d) eine rote Flagge, die zum Zeichen, daß im Hause eine Hochzeit sei, aufgesteckt wurde, flammeum expassum, Caecil. com. 198.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flammeus
-
51 insido
īn-sīdo, sēdī, sessum, ere, intr. u. tr. in od. auf etwas sich setzen, -sich niederlassen, I) im allg.: in dorso (v. Reiter), Curt. – m. Dat., duobus sedilibus iunctis, Cels.: equo per festinationem, Vopisc.: arboribus navium (v. Vögeln), Augustin.: floribus (v. Bienen), Verg.: fastigio Capitolii (v. Bienen), Tac.: littera i sibi insidit, es können zwei i miteinander verschmolzen werden, Quint.: digitos insidere membris, sich eindrücken, Ov. – m. Acc., currum, Naev. fr.: locum, Stat.: apex fessis insiditur astris, die Gestirne ruhen auf usw., Stat.: insessum diris avibus Capitolium, Vögel haben sich darauf gesetzt, Tac.: horrendis insessa cubilia monstris, Stat. – II) insbes.: A) sich wo niederlassen, um da zu wohnen, iugis, Verg.: mit Acc., cineres patriae, Verg.: übtr., inscia Dido, insidat quantus miserae deus, Verg. – B) wo sich festsetzen, festen Fuß fassen, einen Ort besetzen, 1) eig., bes. als milit. t. t., m. Dat., silvis, Verg.: silvestribus locis, Liv.: m. Acc., tumulos, Liv.: viam, itinera, Liv.: arcem insedit milite, Tac.: insessae fauces Epiri, Liv. – v. Lebl., iugum cervicibus insidat, sitze fest auf dem Halse, Colum.: vapor insedit Apuliae, hat sich gelagert über usw., Hor.: semen in locis insedit, hat Wurzel gefaßt, Cic. – 2) übtr., sich festsetzen, sich fest einprägen, einwurzeln, im Perf. auch = tief sitzen, haften, in memoria, Cic.: in animo, Cic.: macula————penitus iam insedit in nomine, Cic.: m. Dat., nec (dicta vitiose) insidere illi sinat, Quint.: utriusque clamor auribus insederat, beiden tönte in den O. nach, Plin. pan.: dum illa verba memoriae insidant, Quint.: absol., nam (cogitatio) penitus insederat, Cic. – ⇒ Formen eines Perf. insīdi in den Hdschrn. von Naev. com. 107. Sil. 5, 3 u. 12, 487. Tac. ann. 3, 61 u. 16, 27, wo man jetzt meist Formen vom Perf. insedi aufgenommen hat. -
52 offendix
offendix, dicis, f. u. offendimentum, ī, n., das Kinnband an der Priestermütze (apex), Fest. 205 (a), 2 u. Paul. ex Fest. 204, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offendix
-
53 Pelion
Pēlion, iī, n. (Πήλιον) u. Pēlius, iī, m., ein Berg in Thessalien, Fortsetzung des Ötagebirges, j. Petras, Form -ion, Mela 2, 3, 2 (2. § 36). Ov. met. 12, 513: Form -ius, Plin. 4, 30: mons Pelius, Cic. de fato 35. – Dav.: A) Pēliacus, a, um (Πηλιακός), pelisch, des od. vom Pelion, vertex, Catull.: montes, Val. Flacc.: apex, Ov.: trabs, das Schiff Argo (weil dessen Holz auf dem Pelion gehauen war), Prop.: u. so carina, Val. Flacc.: ferner cuspis, des Achilles (griech. Πηλιακον δόρυ), Ov.: axis, der Wagen des Achilles, Sen. poët. – B) Pēlias, adis, f., vom Pelion, pelisch, hasta, Ov.: arbor, Ov. – C) Pēlius, a, um, pelisch, nemus, Enn. fr. scen. 246. Phaedr. 4, 7, 6. -
54 pervius
pervius, a, um (per u. via), durchgängig, gangbar, wegsam, zugänglich, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: saltus cavā valle p., Liv.: unde maxime p. amnis, Tac.: Phasis pontibus CXX p., Plin.: transitiones, freie Durchgänge, Cic.: aedes, offen stehend, Ter.: pervii rictus, der Rachen, der sie ein- und ausgehen läßt, Mart.: pervia tempora facere, die Schläfe durchbohren, Ov. – mit Dat. wem? für wen? loca equo p., Ov.: perviae naves pugnantibus erant, Liv.: vas aëri minus pervium, Macr.: apex (Atlantis) Perseo et Herculi pervius, ceteris inaccessus, Solin. 24, 12. – subst., pervium, iī, n., der Durchgang, Tac. hist. 3, 8. – 2) insbes. = βέβηλος, für jedermann zugänglich, ungeweiht, sacraria Fauni, Calp. ecl. 1, 15. – B) übtr.: 1) durchbrochen (Ggstz. solidus), anulus, Fab. Pict. b. Gell. 10, 15, 6. – 2) aktiv, einen Durchgang machend, durchdringend, ensis, Sil. 10, 249. – II) bildl., zugänglich, offen, cor mihi nunc pervium est, ist mir nun leicht, Plaut. Pseud. 760: nihil ambitioni pervium, Tac.: nullum non cogitationi pervium tempus, Sen. -
55 Vesuvius
Vesuvius, iī, m., der Vesuv, der bekannte feuerspeiende Berg in Kampanien, südöstlich von Neapel, bei dessen erstem Ausbruche unter Titus die Städte Herkulaneum, Pompeji u. Stabiä verschüttet wurden, Mela 2, 4, 9 (2. § 70) u. Plin. 14, 22. Suet. vit. Plin. p. 93, 5 Reiff. – Nbf. Vesēvus, Stat. silv. 4, 8, 5. Val. Flacc. 4, 507. Boëth. cons. phil. 1. metr. 4, 7. Paul. Nol. carm. 26, 541: in Apposition, Vesevo iugo, Verg. georg. 2, 224 (wo Ribbeck u. Schaper Vesaevo). – zsaz. Nbf. Vesvius od. Vesbius, Suet. Tib. 8 Roth. Mart. 4, 44, 1. Stat. silv. 4, 4, 79. Sil. 8, 654. Val. Flacc. 3, 209. – Dav. Vesuvīnus od. gew. zsgz. Vesvīnus, a, um, vesuvisch, des Vesuvs, iuga, Sil. 12, 152: apex, Stat. silv. 3, 5, 72: incendia, ibid. 2, 6, 62 u. 5, 3, 205. – subst., Vesuvīnum u. Vesvīnum, ī, n. (sc. vinum), Wein vom Vesuv, Vesuv., Corp. inscr. Lat. 4, 2559: Vesv., ibid. 4, 2557 u. 2558. – Nbf. Vesēvīnus, a, um ( von Vesevus, s. vorh.), Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 48.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Vesuvius
-
56 vicarianus
vicāriānus, a, um, zu einem Vikare gehörig, apex, die Würde eines Vikars, Sidon. epist. 1, 3, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vicarianus
-
57 angulus
angulus ī, m [1 AC-], an angle, corner: ad pares angulos ferri, at right angles: huius lateris alter, Cs.: extremus, the farthest corner, O.: proximus, H. — Meton., a secret place, nook, corner, lurking-place: in angulum aliquo abire, T.: provinciae: Ille terrarum, H.: puellae risus ab angulo, H.: ut de his rebus in angulis disserant.—Of a little country-seat: Angulus iste, H.—Fig.: ad omnīs litterarum angulos revocare, i. e. petty discussions.* * *angle, apex; corner, nook, niche, recess, out-of-the-way spot -
58 apicātus
-
59 altitudo
I. A.Lit.:B.altitudinem temperato,
Cato, R. R. 22, 23:altitudo aedium,
Cic. Off. 3, 16:montium,
id. Agr. 2, 19; Vulg. Isa. 37, 24:in hac immensitate altitudinum,
Cic. N. D. 1, 20:navis,
Caes. B. G. 4, 25:muri,
Nep. Them. 6, 5:moenium,
Tac. H. 3, 20; so absol.:fore altitudines, quas cepissent hostes (sc. montium),
heights, Liv. 27, 18.—Trop., height, loftiness:II.elatio atque altitudo orationis,
Cic. Brut. 17:fortunae et gloriae,
id. Rab. Post. 16:animi,
greatness of soul, nobleness of mind, id. Fam. 4, 13, 7; so Liv. 4, 6 fin.; Gell. 17, 2 et saep.—Depth (syn.: altum, profundum).A.Lit.:B.spelunca infinitā altitudine,
Cic. Verr. 2, 4, 48; so id. ib. 2, 5, 27; id. Div. 1, 43:fluminis,
Caes. B. G. 4, 17:maris,
id. ib. 4, 25:terrae,
Vulg. Matt. 13, 5; ib. Marc. 4, 5:plagae,
Cels. 7, 7, § 9.—Trop., depth, extent (eccl. Lat.):O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei,
Vulg. Rom. 11, 33.—Spec., depth of soul, secrecy, reserve, Gr bathutês: exercenda est facilitas et altitudo animi, quae dicitur, i. e. a serenity or calmness that conceals the real feelings, Cic. Off. 1, 25, 88.—In mal. part.:ad simulanda negotia altitudo ingenii incredibilis,
Sall. J. 95, 3:per illos dies egit altitudine animi,
Tac. A. 3, 44; id. H. 4, 86:altitudines Satanae,
deep plots, Vulg. Apoc. 2, 24. -
60 apexabo
ăpexăbo, ōnis, m. [apex], a kind of sausage (perh. only in the two foll. examples), Varr. L. L. 5, § 111 Müll.; Arn. 7, p. 229.
См. также в других словарях:
apex — apex … Dictionnaire des rimes
Apex — may refer to:* Apex of the heart, the lowest superficial part of the heart * Apex (mollusc), the tip of the spire of the shell of a gastropod * Apex (headdress), a pointed piece of olive wood, the base of which was surrounded with a lock of wool … Wikipedia
apex — [ apɛks ] n. m. • 1863; « cimier des casques romains » 1771; mot lat. « pointe » 1 ♦ Partie sommitale d un organe (⇒ apical). L apex de la langue. ♢ Zool. Sommet de l enroulement hélicoïdal de la coquille des gastéropodes. 2 ♦ Dans les… … Encyclopédie Universelle
Apex — (lat. Spitze, Kuppe) bezeichnet in der Biologie: Apex (Anatomie), in der Anatomie Bestandteil einiger anatomischer Bezeichnungen einen Teil des Schmetterlingsflügels, siehe Flügel (Schmetterling) einen Teil der Schneckenschale, siehe… … Deutsch Wikipedia
APEX — (lat. Spitze, Kuppe) bezeichnet in der Biologie: Apex (Anatomie), in der Anatomie Bestandteil einiger anatomischer Bezeichnungen einen Teil des Schmetterlingsflügels, siehe Flügel (Schmetterling) einen Teil der Schneckenschale, siehe… … Deutsch Wikipedia
Apex-ci — Apex ci, Association pour la promotion des exportations de Côte d Ivoire est une agence privée qui aide les entreprises ivoiriennes à conquérir les marchés extérieurs. l Apex ci est née de la volonté de trois organes que sont l Etat ivoirien, le… … Wikipédia en Français
apex — 1 Apex, vertex are so often used interchangeably with reference to the tip or top point of a cone, a pyramid, or a conic section that a fundamental difference in implications is often ignored. Apex has particular reference to the sharpness or… … New Dictionary of Synonyms
apex — ÁPEX, apexuri, s.n. 1. (astron.) Punct de pe bolta cerească spre care se deplasează în aparenţă sistemul nostru solar. 2. Capăt, extremitate (ascuţită) a unui lucru. – Din fr., lat. apex. Trimis de ana zecheru, 27.05.2002. Sursa: DEX 98 ápex s … Dicționar Român
Apex — 〈m.; , Api|zes [ tse:s]〉 1. Spitze, Gipfel 2. Zielpunkt einer Gestirnbewegung 3. 〈Phon.〉 Längezeichen über einem Vokal (z. B. ā, â, í) [lat., „Spitze, Gipfel“] * * * Apex, der; , Apizes [ a:pit̮se:s] [lat. apex = Spitze]: 1. (Astron.) Zielpunkt… … Universal-Lexikon
ápex — m. anat. Vértice o punta. Medical Dictionary. 2011. ápex vértice. Extremo por regla gener … Diccionario médico
APEX — peculiariter dicebatur apud Romanos, pileus Flaminis (qui Flammeum alias vocabatur) per synecdochen, quod in conum desinebat. Hinc Festus. Apex, inquit, Sacerdotum insigne, diclus ab eo, quod comprchendere antiqui vinculô apere dicebant, unde… … Hofmann J. Lexicon universale