Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ămārĭtūdo

  • 1 amaritudo

    ămārĭtūdo, ĭnis, f. amertume, aigreur.    - amaritudo vocis, Quint.: voix criarde.
    * * *
    ămārĭtūdo, ĭnis, f. amertume, aigreur.    - amaritudo vocis, Quint.: voix criarde.
    * * *
        Amaritudo, pen. prod. Denominatiuum. Plin. Amertume.
    \
        Implere amaritudinem inimici. Plinius iunior. Se monstrer aussi aspre comme scauroit faire nostre ennemi.

    Dictionarium latinogallicum > amaritudo

  • 2 amaritudo

    amaritudo amaritudo, inis f горечь

    Латинско-русский словарь > amaritudo

  • 3 amaritudo

    amāritūdo, inis f. [ amarus ]
    1) горький вкус, горечь (olearum Vr; absinthii PM)
    2) горькое вещество (aliqua amaritudine circumlinere aliquid Aug)
    3) неприятное качество (a. semel percepta Q); резкость ( vocis Q)
    4) раздражённость, досада, злоба или язвительность ( verborum maledictorumque Sen)
    amaritudine odii uti adversus aliquem PJ — обрушивать на кого-л. свой гнев

    Латинско-русский словарь > amaritudo

  • 4 amaritudo

    amāritūdo, dinis, f. (amarus), I) die Bitterkeit als natürl. Beschaffenheit u. deshalb der bittere Geschmack, den etw. hat, Varr. r.r. 1, 66. Plin. 21, 160 u.ö.: Plur. b. Plin. 24, 105. Lact. 4, 26, 18: ciborum amaritudines, Ambr. de off. 3, 1, 61. – meton. = bitterer Stoff, circumlinunt papillas suas aliquā amaritudine, Augustin. serm. 311, 14. – II) übtr., von allem, was eine bittere, herbe Empfindung erregt, a) das Widerliche, Unangenehme, ne amaritudinem semel perceptam etiam ultra rudes annos reformidet, Quint. 1, 1, 20: dah. das Widrige, die Ohren Beleidigende eines Lautes, πικρία, Quint. 11, 3, 169. – b) die Bitterkeit des Gemüts, das bittere Gefühl, das aus Kummer usw. entspringt, cum illarum frons hilaris multis intus amaritudinibus sit referta, manchen bittern Kummer in sich verschließt, Val. Max. 4, 4 prooem. extr. – c) die Bitterkeit eines gekränkten, gereizten Gemüts, die Gereiztheit, Erbitterung, sine amaritudine pectoris, Lampr.: cui sententiae tantum bilis, quantum amaritudinis inest, Plin. ep.: quas (facetias) ne in bilem et amaritudinem vertat iniuria, Plin. ep.: amaritudine odii adversus alqm uti, jmd. mit bitterem Haß verfolgen, Val. Max.: Plur. amaritudines, bitteres Wesen, Vulg. Os. 12, 14. – d) die Bitterkeit der Rede, des Witzes, das Bittere, Kränkende, verborum, Sen. rhet: verborum maledictorumque, Sen.: carminum, Plin.: decretorum, Iustin.: iniuriae, Mam. Claud.: Plur., mendacia et amaritudines, Apul. apol. 8. – e) Plur., amaritudines, Bitterkeiten = ernste Beherzigungen, Vulg. Ier. 31, 21.

    lateinisch-deutsches > amaritudo

  • 5 amaritudo

    amāritūdo, dinis, f. (amarus), I) die Bitterkeit als natürl. Beschaffenheit u. deshalb der bittere Geschmack, den etw. hat, Varr. r.r. 1, 66. Plin. 21, 160 u.ö.: Plur. b. Plin. 24, 105. Lact. 4, 26, 18: ciborum amaritudines, Ambr. de off. 3, 1, 61. – meton. = bitterer Stoff, circumlinunt papillas suas aliquā amaritudine, Augustin. serm. 311, 14. – II) übtr., von allem, was eine bittere, herbe Empfindung erregt, a) das Widerliche, Unangenehme, ne amaritudinem semel perceptam etiam ultra rudes annos reformidet, Quint. 1, 1, 20: dah. das Widrige, die Ohren Beleidigende eines Lautes, πικρία, Quint. 11, 3, 169. – b) die Bitterkeit des Gemüts, das bittere Gefühl, das aus Kummer usw. entspringt, cum illarum frons hilaris multis intus amaritudinibus sit referta, manchen bittern Kummer in sich verschließt, Val. Max. 4, 4 prooem. extr. – c) die Bitterkeit eines gekränkten, gereizten Gemüts, die Gereiztheit, Erbitterung, sine amaritudine pectoris, Lampr.: cui sententiae tantum bilis, quantum amaritudinis inest, Plin. ep.: quas (facetias) ne in bilem et amaritudinem vertat iniuria, Plin. ep.: amaritudine odii adversus alqm uti, jmd. mit bitterem Haß verfolgen, Val. Max.: Plur. amaritudines, bitteres Wesen, Vulg. Os. 12, 14. – d) die Bitterkeit der Rede, des Witzes, das Bittere, Kränkende, verborum, Sen. rhet: verborum maledictorumque,
    ————
    Sen.: carminum, Plin.: decretorum, Iustin.: iniuriae, Mam. Claud.: Plur., mendacia et amaritudines, Apul. apol. 8. – e) Plur., amaritudines, Bitterkeiten = ernste Beherzigungen, Vulg. Ier. 31, 21.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amaritudo

  • 6 amaritudo

    ămārĭtūdo, ĭnis, f. [id.], bitterness.
    I.
    Lit., of taste (opp. dulcedo;

    not in Cic. or the poets),

    Varr. R. R. 1, 66; so Plin. 21, 21, 92, § 16; 24, 14, 77, § 125; 24, 11, 64, § 105:

    Mara, id est, Amaritudinem,

    Vulg. Exod. 15, 23.—
    II.
    Trop., bitterness, severity, acrimoniousness, sadness, sorrow, trouble:

    ne in bilem et amaritudinem vertat injuria,

    Plin. Ep. 6, 8: quantum illis (versibus) leporis, dulcedinis, amaritudinis, amoris! id ib. 1, 16, 5:

    vocis,

    Quint. 11, 3, 169 Spald. in amaritudine animi meae, Vulg. Isa. 38, 15; ib. Thren. 1, 4.—In plur.:

    divitiarum frons hilaris, multis intus amaritudinibus (i. e. miseriis) referta,

    Val. Max. 4, 4; Vulg. Job, 9, 18; ib. Jer. 31, 21 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > amaritudo

  • 7 amaritudo

    amaritudo, dinis, f., bitterness, A. 8:23; R. 3:14; E. 4:31; 12:15.*

    English-Latin new dictionary > amaritudo

  • 8 amaritudo

    bitterness (taste/feelings/mind); sharpness, tang, pungency; harshness (sound)

    Latin-English dictionary > amaritudo

  • 9 amaritudo

    bitterness.

    Latin-English dictionary of medieval > amaritudo

  • 10 amaror

    amāror, ōris m. Lcr, V = amaritudo

    Латинско-русский словарь > amaror

  • 11 aggravo

    ag-gravo (ad-gravo), āvī, ātum, āre, I) eig., ein Gewicht schwerer machen, es vermehren, ag-gravatur pondus illā, Plin. 18, 117. – II) übtr.: 1) »schwerer-, drückender machen«, d.i. a) der Kraft u. Wirkung nach = gewichtiger machen, verstärken, ruinam suam illo pondere (vom Wind typhon), Plin.: ictus, Plin. – b) der Heftigkeit nach = verstärken, gefährlicher machen, verschlimmern, vulnus, Plin.: valetudinem, Suet.: dolorem, Curt. – c) der Beschaffenheit nach = noch drückender machen, erschweren, steigern, verschlimmern, inopiam sociorum, Liv.: quo (bello) si aggravatae res essent, Liv.: rationes, Sen.: sortem alcis, Curt. – mit Worten steigern (Ggstz. elevare), summam invidiae eius (aeris alieni), Liv. 6, 27, 3: amaritudo verborum quasi aggravatura res, Sen. contr. 9 (4), 25. § 28. – 2) übh. beschweren, belästigen, einnehmen, a) körperlich: morbo quartanae aggravante (sc. eum), Suet.: odor aggravans capita, citra dolorem tamen, Plin. – b) moralisch = jmdm. zur Last fallen, jmd. belasten, quae (argumenta) per se nihil reum aggravare videntur, Quint. 5, 7, 18.

    lateinisch-deutsches > aggravo

  • 12 dulcedo

    dulcēdo, inis, f. (dulcis), die Süßigkeit, I) eig., die Süßigkeit, der süße Geschmack (Ggstz. acerbitas, Lact. 5, 1, 14), vini, Plin.: nimia mellis, Apul.: nimia aquarum, Lucr.: sanguinis, Ov.: radix amara cum quadam dulcedine, Plin.: in musto sola dulcedo est, suavitas nulla, Macr.: ebrietati dulcedinem repugnare, Macr.: quique sub hac lateant furtim dulcedine, sucos adicit, Ov. – II) übtr.: a) objekt., die Süßigkeit, Lieblichkeit, der Reiz, Zauber, die Anmut, Wonne (Ggstz. amaritudo, Plin. ep. 1, 16, 5, acerbitas, Munat. bei Ascon. Cic. Mil. p. 39, 12 K.), avium, der süße Vogelsang, Cornif. rhet. u. Quint.: doctae linguae (der beredten Z.), Ov.: vocis, Ov.: mellita cantus d., Apul.: d. carminum, Apul., mollissima carminum, Vell.: d. orationis, Cic.: verba dulcedine affluere, Apul. – d. pacis, Vell.: morum d. et suavitas, Vell.: d. humanitatis, Vitr.: quaedam iracundiae, Cic.: d. irae, Liv.: dulcedine quādam gloriae commoti, Cic. – absol., dulcedine laetus, Verg.: cum omnes sensus dulcedine omni quasi perfusi moverentur, Cic.: fructum dulcedinis capere, Lucr. – Plur., magnis philologiae dulcedinibus inducti, Vitr. 7. praef. § 4. – b) subj., α) der Reiz, der Kitzel, die Lust, der Trieb, das Bedürfnis nach etw., caedum, Sil.: praedae, Beutelust, -sucht, Iustin.: in ventrem cubandi, Cels.: bibendi, Curt.: d. quaedam tecum loquendi, Plin. ep.: perpotandi pervigilandique insana d., Curt.: tanta d. est furandi, Plin., ex alienis fortunis praedandi, Liv.: adeo blanda est spirandi pro se cuique d., Plin.: d. invasit plebeios creandi, Liv. – β) der körperl. Reiz, die Sinnenlust, der Kitzel, d. faucium, Gaumenkitzel, Sen. ad Helv. 10, 5: perniciosa illa dulcedo intus cohibita, Apul. apol. 50: u. quae naturā bona sunt, quia dulcedine hāc et scabie carent, non cernunt satis, Cic. de legg. 1, 47. – dah. als krankhafter Zustand des Körpers, der Reiz, das Jucken (griech. ερεθισμός), Veget. mul. 5, 14, 4. Auson. epigr. 107, 12. p. 224 Schenkl. Gratt. cyn. 408: Plur., Veget. mul. 3, 52, 1. – dah. meton., hinnientium dulcedines = hippomanes no. I (w.s.), Laev. fr. 10 M. (bei Apul. apol. 30 extr.). – / apostroph. Genet. dulcedini, Corp. inscr. Lat. 5, 1410.

    lateinisch-deutsches > dulcedo

  • 13 Bitterkeit

    Bitterkeit, amaritudo (die Herbheit, herbe Bitterkeit, auch im Tone, vocis). acerbitas (das Beißende, Scharfe; uneig., die Härte, Unfreundlichkeit; auch trauriger, betrübter Zustand). – sapor amarus od. acerbus (der einer Sache anhaftende herbe od. scharfe Geschmack). – gravitas (Heftigkeit, z. B. der Feindschaft). – ira. bilis (Haß u. Feindschaft). – acerbe dictum (bittere Worte). – jmdm. Bit terkeiten sagen, acerbe increpare alqm; acerbius invehi in alqm: jmd. mit B. erfüllen, bilem alci commovere.

    deutsch-lateinisches > Bitterkeit

  • 14 musteus

    musteus, a, um [st2]1 [-] de moût, doux comme le moût. [st2]2 [-] frais, nouveau, récent. [st2]3 [-] jeune, frais (en parl. des personnes).
    * * *
    musteus, a, um [st2]1 [-] de moût, doux comme le moût. [st2]2 [-] frais, nouveau, récent. [st2]3 [-] jeune, frais (en parl. des personnes).
    * * *
        Musteus, Adiectiuum: vt Poma mustea. Cato. Plinius. Qui ont la doulceur du moust.
    \
        Amaritudo eadem quae piperi musteo creditur esse. Pli. Nouveau et fraiz.

    Dictionarium latinogallicum > musteus

  • 15 aggravo

    ag-gravo (ad-gravo), āvī, ātum, āre, I) eig., ein Gewicht schwerer machen, es vermehren, ag-gravatur pondus illā, Plin. 18, 117. – II) übtr.: 1) »schwerer-, drückender machen«, d.i. a) der Kraft u. Wirkung nach = gewichtiger machen, verstärken, ruinam suam illo pondere (vom Wind typhon), Plin.: ictus, Plin. – b) der Heftigkeit nach = verstärken, gefährlicher machen, verschlimmern, vulnus, Plin.: valetudinem, Suet.: dolorem, Curt. – c) der Beschaffenheit nach = noch drückender machen, erschweren, steigern, verschlimmern, inopiam sociorum, Liv.: quo (bello) si aggravatae res essent, Liv.: rationes, Sen.: sortem alcis, Curt. – mit Worten steigern (Ggstz. elevare), summam invidiae eius (aeris alieni), Liv. 6, 27, 3: amaritudo verborum quasi aggravatura res, Sen. contr. 9 (4), 25. § 28. – 2) übh. beschweren, belästigen, einnehmen, a) körperlich: morbo quartanae aggravante (sc. eum), Suet.: odor aggravans capita, citra dolorem tamen, Plin. – b) moralisch = jmdm. zur Last fallen, jmd. belasten, quae (argumenta) per se nihil reum aggravare videntur, Quint. 5, 7, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aggravo

  • 16 dulcedo

    dulcēdo, inis, f. (dulcis), die Süßigkeit, I) eig., die Süßigkeit, der süße Geschmack (Ggstz. acerbitas, Lact. 5, 1, 14), vini, Plin.: nimia mellis, Apul.: nimia aquarum, Lucr.: sanguinis, Ov.: radix amara cum quadam dulcedine, Plin.: in musto sola dulcedo est, suavitas nulla, Macr.: ebrietati dulcedinem repugnare, Macr.: quique sub hac lateant furtim dulcedine, sucos adicit, Ov. – II) übtr.: a) objekt., die Süßigkeit, Lieblichkeit, der Reiz, Zauber, die Anmut, Wonne (Ggstz. amaritudo, Plin. ep. 1, 16, 5, acerbitas, Munat. bei Ascon. Cic. Mil. p. 39, 12 K.), avium, der süße Vogelsang, Cornif. rhet. u. Quint.: doctae linguae (der beredten Z.), Ov.: vocis, Ov.: mellita cantus d., Apul.: d. carminum, Apul., mollissima carminum, Vell.: d. orationis, Cic.: verba dulcedine affluere, Apul. – d. pacis, Vell.: morum d. et suavitas, Vell.: d. humanitatis, Vitr.: quaedam iracundiae, Cic.: d. irae, Liv.: dulcedine quādam gloriae commoti, Cic. – absol., dulcedine laetus, Verg.: cum omnes sensus dulcedine omni quasi perfusi moverentur, Cic.: fructum dulcedinis capere, Lucr. – Plur., magnis philologiae dulcedinibus inducti, Vitr. 7. praef. § 4. – b) subj., α) der Reiz, der Kitzel, die Lust, der Trieb, das Bedürfnis nach etw., caedum, Sil.: praedae, Beutelust, -sucht, Iustin.: in ventrem cubandi, Cels.: bibendi, Curt.: d. quaedam tecum loquendi, Plin. ep.:
    ————
    perpotandi pervigilandique insana d., Curt.: tanta d. est furandi, Plin., ex alienis fortunis praedandi, Liv.: adeo blanda est spirandi pro se cuique d., Plin.: d. invasit plebeios creandi, Liv. – β) der körperl. Reiz, die Sinnenlust, der Kitzel, d. faucium, Gaumenkitzel, Sen. ad Helv. 10, 5: perniciosa illa dulcedo intus cohibita, Apul. apol. 50: u. quae naturā bona sunt, quia dulcedine hāc et scabie carent, non cernunt satis, Cic. de legg. 1, 47. – dah. als krankhafter Zustand des Körpers, der Reiz, das Jucken (griech. ερεθισμός), Veget. mul. 5, 14, 4. Auson. epigr. 107, 12. p. 224 Schenkl. Gratt. cyn. 408: Plur., Veget. mul. 3, 52, 1. – dah. meton., hinnientium dulcedines = hippomanes no. I (w.s.), Laev. fr. 10 M. (bei Apul. apol. 30 extr.). – apostroph. Genet. dulcedini, Corp. inscr. Lat. 5, 1410.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dulcedo

  • 17 Горечь

    - amarities; amaritudo; acerbitas (fructuum); acerbitudo; ruta; fel, fellis, n; picrotes, is, f;

    • с горечью - acide (ferre in anima sua);

    • начинает ощущаться какая-то горечь - surgit amari aliquid;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Горечь

  • 18 Досада

    taedium; amaritudo; molestia; indignatio; offensio;

    • с досадой - acide (ferre in anima sua);

    • переносить что-л. с досадой - iniquo animo aliquid ferre;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Досада

  • 19 amarum

    ămārus, a, um, adj. [cf. ômos; Sanscr. āmas = raw, amlas = sour; Germ. Ampfer = sorrel, Curtius; cf. Heb., mar = bitter], bitter (syn. acerbus).
    I.
    Lit., of tasto (opp. dulcis):

    absinthi latex,

    Lucr. 1, 941; 4, [p. 101] 15:

    amara atque aspera,

    id. 2, 404:

    sensusjudicat dulce, amarum,

    Cic. Fin. 2, 12; so id. N. D. 3, 13:

    salices,

    pungent, Verg. E. 1, 79: Doris amara, brackish, i. e. the sea, id. ib. 10, 5:

    os,

    bitter taste in the mouth, Cels. 1, 3:

    calices amariores,

    i. e. harsh wine, Cat. 27, 2:

    aquae amarissimae,

    Vulg. Num. 5, 18.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of the hearing, rough, sharp, shrill (cf. acer):

    sonitus,

    Stat. Th. 10, 553, and,
    2.
    Of smell, disagreeable, offensive:

    fructus amarus odore,

    Plin. 18, 12, 30, § 122.—
    II.
    Trop.
    A.
    Calamitous, unpleasant, sad (mostly poet.):

    amara dies et nectis amarior umbra,

    Tib. 2, 4, 11:

    casus,

    Ov. Tr. 5, 4, 15; so,

    amara mors,

    Vulg. 1 Reg. 15, 32:

    amores dulces aut amari,

    Verg. E. 3, 110:

    amarissimae leges necessitatis,

    Val. Max. 7, 6:

    amaritudo mea amarissima,

    Vulg. Isa. 38, 17.— Subst. plur., bitterness, bitter things:

    et amara laeto Temperet risu,

    Hor. C. 2, 16, 26:

    amara curarum,

    id. ib. 4, 12, 19.—
    B.
    Of speech, bitter, biting, acrimonious, sarcastic, caustic, severe:

    dictis amaris,

    Ov. Tr. 3, 11, 31; so,

    scriptis,

    id. P. 4, 14, 37:

    hostis,

    Verg. A. 10, 900:

    sales,

    Quint. 10, 1, 117.—
    C.
    Of conduct, morose, ill - natured, sour, irritable: mulieres, * Ter. Hec. 4, 4, 88:

    amariorem me senectus facit,

    Cic. Att. 14, 21.— Adv., bitterly, in three forms:
    a.
    ămārē, Plaut. Truc. 1, 2, 78; Sen. Ben. 5, 23; Vulg. Isa. 22, 4; ib. Matt. 26, 75.— Comp., Macr. Somn. Scip. 2, 1.— Sup., Suet. Tib. 54.—
    * b.
    ămā-rĭter, Hier. Ep. 23.—
    c.
    ămārum, App. M. 6, p. 178, 26; Amm. 21, 9 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > amarum

  • 20 amarus

    ămārus, a, um, adj. [cf. ômos; Sanscr. āmas = raw, amlas = sour; Germ. Ampfer = sorrel, Curtius; cf. Heb., mar = bitter], bitter (syn. acerbus).
    I.
    Lit., of tasto (opp. dulcis):

    absinthi latex,

    Lucr. 1, 941; 4, [p. 101] 15:

    amara atque aspera,

    id. 2, 404:

    sensusjudicat dulce, amarum,

    Cic. Fin. 2, 12; so id. N. D. 3, 13:

    salices,

    pungent, Verg. E. 1, 79: Doris amara, brackish, i. e. the sea, id. ib. 10, 5:

    os,

    bitter taste in the mouth, Cels. 1, 3:

    calices amariores,

    i. e. harsh wine, Cat. 27, 2:

    aquae amarissimae,

    Vulg. Num. 5, 18.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of the hearing, rough, sharp, shrill (cf. acer):

    sonitus,

    Stat. Th. 10, 553, and,
    2.
    Of smell, disagreeable, offensive:

    fructus amarus odore,

    Plin. 18, 12, 30, § 122.—
    II.
    Trop.
    A.
    Calamitous, unpleasant, sad (mostly poet.):

    amara dies et nectis amarior umbra,

    Tib. 2, 4, 11:

    casus,

    Ov. Tr. 5, 4, 15; so,

    amara mors,

    Vulg. 1 Reg. 15, 32:

    amores dulces aut amari,

    Verg. E. 3, 110:

    amarissimae leges necessitatis,

    Val. Max. 7, 6:

    amaritudo mea amarissima,

    Vulg. Isa. 38, 17.— Subst. plur., bitterness, bitter things:

    et amara laeto Temperet risu,

    Hor. C. 2, 16, 26:

    amara curarum,

    id. ib. 4, 12, 19.—
    B.
    Of speech, bitter, biting, acrimonious, sarcastic, caustic, severe:

    dictis amaris,

    Ov. Tr. 3, 11, 31; so,

    scriptis,

    id. P. 4, 14, 37:

    hostis,

    Verg. A. 10, 900:

    sales,

    Quint. 10, 1, 117.—
    C.
    Of conduct, morose, ill - natured, sour, irritable: mulieres, * Ter. Hec. 4, 4, 88:

    amariorem me senectus facit,

    Cic. Att. 14, 21.— Adv., bitterly, in three forms:
    a.
    ămārē, Plaut. Truc. 1, 2, 78; Sen. Ben. 5, 23; Vulg. Isa. 22, 4; ib. Matt. 26, 75.— Comp., Macr. Somn. Scip. 2, 1.— Sup., Suet. Tib. 54.—
    * b.
    ămā-rĭter, Hier. Ep. 23.—
    c.
    ămārum, App. M. 6, p. 178, 26; Amm. 21, 9 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > amarus

См. также в других словарях:

  • amertume — [ amɛrtym ] n. f. • XIIe; lat. amaritudo, inis 1 ♦ Saveur amère. La légère amertume des endives. ♢ Maladie des vins, qui les rend amers. 2 ♦ Sentiment durable de tristesse mêlée de rancœur, lié à une humiliation, une déception, une injustice du… …   Encyclopédie Universelle

  • PICRIS — Graeca vox πικρὶς, lactuca agrestis, Exodi c. 12. v. 8. in Vulgata, Et edent carnes nocte illâ assas ipsi et azymos panes cum lactucis agrestibus; ubi Vaticana translatio habet, Et azyma super picrides comedent: S. Cyprianus cum picridibus, legit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Amaritude — A*mar i*tude, n. [L. amaritudo, fr. amarus bitter: cf. OF. amaritude.] Bitterness. [R.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Absinthe — • Wormwood, known for its repulsive bitterness Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Absinthe     Absinthe     † …   Catholic encyclopedia

  • amaritud — amaritud. (Del lat. amaritūdo). f. desus. amargor. * * * ► femenino Amargor …   Enciclopedia Universal

  • NILUS — I. NILUS Aegypti Episcopus exustus, sub Diocletiano. Vide Lactantium, l. 5. c. 11: II. NILUS Africae fluv. celeberrimus, ut Asiae Ganges, et Indus, atque Europae Danubius. Plurima eius ab antiquis perhibentur, et celebrantur nomina. Nam et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TEREDO — inter species vermium, in ligno nascentium, memoratur, Theophrasto, Hist. l. 5. c. 5. Ε᾿ςθίεται δὲ τὰ μὲν ἐν ῇ θαλάττῃ σηπόμεναὑπὸ τερηδόνος, τὰ δ᾿ ἐν τῇ γῇ ὑπὸ ςκωλήκων καὶ θριπῶν οὐ γὰρ γίνεται τερηδὼν, ἀ;;᾿ ἥ ἐν τῇ θαλάττῃ ἔςι δὲ ἡ τερηδὼν τῷ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • THAMAR — uxor Her, quae ex incestu gravida gemellos pegerit, e quibus Perez, ex progenitoribus CHRISTI fuit, Gen. c. 38. v. 6. Matth. c. 1. v. 3. Filia David, quae a fratre Amnone violata fratrem ultorem habuit, 2. Sam. c. 13. v. 1. Filia Absolon. 2. Sam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԴԱՌՆՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 1 0597 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c գ. πικρία amaritudo, amarulentia, πικρασμός exacerbatio Համ դառն. դառն կամ դառնացեալ գոլն. դաժանութիւն. ժանտութիւն. եւ Նեղութիւն. նեղսրտութիւն. ... *Ողկոյզ նոցա… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • amaritude — Amaritude, Amaritudo, Amaror, Amaroris …   Thresor de la langue françoyse

  • amaritud — (Del lat. amaritūdo). f. desus. amargor …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»